Dangerous!!! รักอันตรายนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ
เขียนโดย 
pang_feliz
วันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 06.05 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) พี่เขย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“พี่ป๊อป! ก็บอกแล้วไงว่าเขาไม่ใช่ฟะ...”
“ไม่ใช่แฟน แต่เป็นคนรักไงครับพี่เขย ^_^” ยังพูดไม่ทันจบ โทโมะก็พูดแทรก
“ฮ่าๆ สองคนนี้เถียงกันไปเถียงกันมา ดูน่ารักดีออก ระวังหลงเสนห์ไอ้โมะเอานะแก้ว ^_^” พี่ป๊อปพูดทำเสียงล้อ
“แก้วไม่อยู่ละ โดนรุม เชอะ! -o-” พูดจบก็หนีขึ้นห้องมาเลย อยากจะฆ่าให้ตายไปเลยซะจริง เพื่อนกันรวมหัวร่วมมือกันซะดิบดี ฮึ่ย! พี่ป๊อปปี้นะพี่ เป็นพี่ชายเราเองแท้ๆ -o-
..............
โทโมะกับป๊อปปี้นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องรับแขกสองคน เนื่องจากแก้วหนีขึ้นห้องไปแล้ว
“เฮ้ย! ไอ้โมะ ฉันมีเรื่องจะปรึกษาว่ะ คืองี้...” ป๊อปปี้พูดกับโทโมะ เมื่อแน่ใจว่าอยู่พ้นสายตาของน้องสาวแล้ว
“ว่ามาสิ พี่เขย”
“ได้ทีเอาใหญ่เลยนะแก...คือว่า...” ป๊อปปี้จะกุกตะกักกับการสนทนาครั้งนี้มาก
“คือว่าอะไร?” โทโมะถาม
“ก็แบบ...>///<” ป๊อปปี้เริ่มหน้าแดง
“ตกลงแกจะถามหรือไม่ถาม ถ้าแกไม่ถามฉันจะกลับแล้วนะ” โทโมะพูดแกล้งเพื่อนตัวเอง ดูมันสิมัวแต่ทำหน้าเขินอยู่นั่นแหละ สรุปมันเป็นผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย -_-
“แกจำน้องฟางที่เป็นเพื่อนสนิทแก้วตั้งแต่ตอนมัธยมได้มั้ย?”
“อืมๆ จำได้ วันนั้นที่งานเปิดตัวเสื้อผ้าแก้ว ฉันเห็นเดินแบบคู่กับแกอยู่ แล้วถามทำไมวะ? อย่าบอกนะว่า...”
“เออ นั่นแหละที่จะบอก ><”
“อุต๊ะ! เพื่อนฉันมีความรักแล้วเว้ยเฮ้ย! >o<”
“เออๆ เรื่องนั่นไว้ก่อน แกว่าฉันควรทำยังไงดีวะ” ป๊อปปี้เริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง
“เรื่องแบบนี้ฉันรู้ว่าใครจะช่วยได้ ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะพี่เขย ^^”
“แล้วจะทำไงล่ะวะ?”
“พรุ่งนี้แกมีงานที่บริษัทหรือเปล่า?”
“ไม่มีนะ วันอาทิตย์พอดี ฉันเคลียร์งานไปเยอะแล้วเหมือนกัน ทำไมล่ะ?”
“งั้นประมาณสิบโมงเช้า เจอกันบ้านไอ้เขื่อน ^_^”
“อ้อ! เข้าใจละ ต้องพึ่งท่านกูรูเขื่อนนี่เอง”
“งั้นฉันกลับก่อนล่ะ” โทโมะพูดพร้อมลุกขึ้น
“จะไม่ไปลาน้องสาวฉันก่อนหรือไง?”
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวโดนยัยแสบนั่นเปิดศึกอีก พอดีวันนี้แม่เรียกตัวว่ะ เรื่องงานที่บริษัท”
“อ่าๆ โอเค เจอกันพรุ่งนี้ อย่าลืมโทรนัดไอ้เขื่อนกับแฟนมันไว้ด้วยล่ะ คนสำคัญในการช่วยเหลือฉันเลยนะนั่น”
“เออๆ ไปละ” โทโมะก็ขับรถออกไป
....................
ช่วงเย็น...
ฉันลงมาจากห้อง หลังจากที่หนีขึ้นไปนอนกลางวัน จริงๆก็แค่อยากหลบหน้าตานั่นเท่านั้นแหละ ><
“ไงน้องสาว วันนี้เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวนอกบ้านนะ ^^” พี่ป๊อปทักขึ้นเมื่อฉันลงมาถึงข้างล่าง
“เอ่อ...เขากลับไปแล้วหรอคะ?” ฉันถามออกไปเมื่อไม่เห็นหน้านายโทโมะ
“อืม กลับไปแล้ว คิดถึงมันหรอ เดี๋ยวพี่โทรตามให้เอามั้ย? ^_^” พี่ป๊อปปี้ส่งเสียงล้อ แล้วทำท่าจะกดโทรศัพท์
“บ้าหรอพี่ป๊อป! แก้วไม่ได้เป็นอะไรกับเขาซะหน่อย”
“อ่า โอเค งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวไป จะได้ไปกินข้าวกัน”
“ค่ะ ขอเวลาครึ่งชั่วโมงนะ ^^”
“ครับๆน้องสาว ^^”
แล้ววันนั้นฉันกันพี่ป๊อปปี้ก็ออกไปกินมื้อเย็นกันนอกบ้าน ตามประสาพี่น้องที่พึ่งว่างจากงาน แล้วมีเวลาด้วยกัน ตอนมีเวลาก็มีคนมากวน เฮ้อ! พอนึกถึงตาบ้านั่นทีไร หัวใจมันเต้นแปลกๆพิกล แล้วฉันจะคิดถึงเขาทำไมกันเนี่ย >///<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
