วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"นี่เธอคิดอะไรห่ะ ถึงอยากมาขี่ม้าอ่ะ "ป๊อปปี้ถามฟาง ตอนนี้ทั้งสองกำลังเดินเลือกม้าด้วยกัน
"ก็ฉันบอกไปแล้วไงว่าเห็นเค้าขี่กันฉันก็อยากขี่บ้าง "ฟางพูดพลางดูม้าพลาง
"เธออยากขี่จริงๆหรออออ "ป๊อปปี้แกล้งฟางเขาพูดให้ดูสะหยิวๆกระซิบข้างหูฟาง
"นี่นาย! พูดอะไรลามก!  โรคจิต! "ฟางสะดุ้งแล้วด่าป๊อปปี้
"อะไรของเธอ! ฉันหมายถึงขี่ม้าแล้วมันลามกตรงไหน! เอ๊!! อย่าบอกนะว่าเธอคิดอะไรที่...มากกว่านั้น "ป๊อปปี้ยังแกล้งฟางต่อ
"ไอบ้า!! ฉัน..ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย "ฟางหน้าแดง ไม่กล้าสบตาป๊อปปี้
"หรอออ  ฉันว่าเธอต้องคิดลามกแน่เลย  นี่เธอเป็นคนแบบนี้หรอเนี่ย! โอ้โห ไม่อยากจะเชื่อ! "ป๊อปปี้แกล้งแหย่ฟางไปเรื่อยๆ
"นี่นาย! ฉันบอกว่าไม่ได้คิดอะไรก็ไม่ได้คิดอะไรซิ! โถ่เฟ้ย! "ฟางทนไม่ไหว แกล้งเหยียบเท้าป๊อปปี้อย่างแรง
"โอ้ย! นี่เธอ! "ป๊อปปี้จับเท้าตัวเองด้วยความเจ็บ
"555  สมน้ำหน้า! ชิ ! "ฟางหัวเราะป๊อปปี้อย่างสะใจ เมื่อสมใจแล้วฟางก็เดินจากไป
"ฝากไว้ก่อนเถอะ!! โอ้ยยย "ป๊อปปี้จับเท้าตัวเองด้วยความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
"นี่แกๆ รู้รึเปล่าว่าแบมเกือบโดนผู้จัดการไล่ออกน่ะ " พนักงานในบริษัทเม้าส์กันเป็นกลุ่มๆ
"จริงหรอแก  แหม่ พึ่งเข้ามาไม่นานก็เกิดเรื่องซะแล้ว "พนักงานพูดอย่างหมั่นไส้เพราะแบมอายุน้อยและสวยที่สุดในบริษัทเป็นที่ชื่นชอบของหนุ่มๆ   กั้งที่แอบฟังอยู่ก็ใจคอไม่ดีเท่าไหร่ เขาเลยเดินไปหาแบม
 
 
 
"แบม "กั้งเห็นแบมนั่งฟุบลงโต๊ะทำงานอยู่คนเดียว
"พี่กั้ง! "แบมเงยหน้าขึ้นมาเจอกั้งก็รีบเช็ดรอยน้ำตา
"ไหนแบมบอกว่า ผู้จัดการไม่ว่าอะไรไง ไหนถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ "กั้งถามด้วยความเป็นห่วง
"ฮือๆๆ พี่กั้ง "แบมทนไม่ไหว โผล่งเข้าไปกอดกั้งอย่างลืมตัว
"แบม.. "กั้งอึ้ง ที่ยังไม่ทันตั้งตัว
"ฮือๆๆ พี่กั้ง แบมจะทำไงดี  แบมจะทำยังไงดี ฮือๆๆๆ "แบมร้องห่มร้องไห้ในอ้อมกอดของกั้ง
"ไม่เป็นไรนะแบม  เรายังมีเวลาแก้ไขเสมอ "กั้งปลอบแบม เขากอดแบมแน่นเช่นกัน
"แบมจะตกงานมั๊ยพี่กั้ง! ฮือๆๆ แบมไม่อยากตกงาน ฮือๆๆ "แบมบอก
"แบมไม่ตกงานหรอก ในโลกนี้ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด  เเต่เมื่อเรารู้ว่าผิดเราก็ต้องแก้ไข"กั้งสอนแบม
"ฮือๆๆๆ"แบมไม่สามารถที่จะยอมปล่อยจากกอดกั้งได้เพราะแบมไม่มีที่พึ่งแล้วจริงๆ
 
 
 
 
 
 
"ขึ้นม้าได้เลยครับ"เจ้าหน้าที่พยุงฟาง และป๊อปปี้ขึ้นมาไปคนละตัว
"คุณจะให้เราพาไปหรือจะไปกันเองครับ"เจ้าหน้าที่ถาม
"ผมว่าให้พี่ไป..."ป๊อปปี้จะบอกว่าให้เจ้าหน้าที่ไปด้วย
"ไปกันเองค่ะ! "ฟางตอบแทรกป๊อปปี้
"เธอจะไปเองหรอ "ป๊อปปี้ถาม
"ใช่ ฉันอยากลองขี่ม้าแบบจริงๆจังๆซักที "ฟางบอก
"แต่มันอันตราย "ป๊อปปี้บอก
"นายกลัวหรอ! "ฟางเริ่มสร้างการเเข่งขันกับป๊อปปี้
"เปล่า! ฉันไม่ได้กลัว "ป๊อปปี้บอก แต่ใจจริงแล้วป๊อปปี้นึกเป็นห่วงฟางมากกว่าเพราะฟางไม่เคยขี่ม้ามาก่อน
"ถ้างั้นก็ไม่ต้องพาเจ้าหน้าที่ไปสิ นายแน่ป่ะล่ะ!! "ฟางเริ่มท้าป๊อปปี้
"ฉันแน่อยู่แล้ว ว่าแต่เธอเถอะ จะไหวหรอออ "ป๊อปปี้พูด
"ฉันไหว! "ฟางตอบอย่างมั่นใจ
"พวกเราตัดสินใจแล้วค่ะ พี่ไม่ต้องไป"ฟางบอกกับเจ้าหน้าที่
"แน่ใจนะครับ "เจ้าหน้าที่ถามเพื่อความมั่นใจ
"ค่ะ! "ฟางตอบ
"งั้นไปได้เลยครับ "เจ้าหน้าที่ปล่อยเชือกม้าแล้วม้าก็ออกเดินไปตามทะเลทันที
 
 
 
 
 
 
 
"เฮ้อ สบายจริงๆ "ป๊อปปี้และฟางเดินควบม้าไปด้วยกันท่ามกลางแสงแดดและต้นไม้ใบหญ้า
"ฉันอยากให้ม้าเร็วกว่านี้อ่ะ"ฟางบอก
"นี่เธอ ! อย่านะ!"ป๊อปปี้พูดไม่ทะนขาดคำ ฟางไม้ตีหลังม้าเพื่อให้ม้าวิ่งเร็วขึ้น แต่ฟางไม่รู้ว่าทำแบบนั้นอาจทำให้ม้าตื่นได้
"กรี๊ดดดดด  ช่วยฉันด้วย!! "ม้าของฟางวิ่งอย่างรวดเร็ว ทำให้ฟางตั้งตัวไม่ทัน
"ฟาง!! "ป๊อปปี้รีบควบม้าตามไปทันที
 
 
 
 
 
 
"กินน้ำส้มก่อนสิ "กั้งซื้อน้ำส้มมาวางไว้ให้แบมกิน
"ขอบคุณค่ะ " แบมขอบคุณกั้ง แต่เธอยังคงทำหน้าบึ้งอยู่
"ยิ้มหน่อยสิ พี่บอกแล้วว่าเดี๋ยวพี่จะช่วยเป็นที่ปรึกษาให้เอง "กั้งยังคงปลอบใจแบม
"แบมเป็นภาระให้พี่กั้งแท้ๆเลยนะค่ะ "แบมเริ่มท้อใจ
"ภารงภาระอะไรล่ะ  พี่เต็มใจช่วยนะ "กั้งบอก
"แต่แบมก็ยังเกรงใจอยู่ดีอ่ะค่ะ "
"ถ้าแบมยังพูดถึงเรื่องเกรงใจหรือ โทษตัวเองต่อเนี่ยนะ พี่จะโกรธแบมจริงๆด้วย "กั้งขู่แบม
"แต่..."
"ไม่มีแต่ทั้งนั้นแหละ เชื่อใจพี่นะ "กั้งบอก  แบมอึ้งหน้าแดง กั้งก็ไม่รุ้ว่าทำไมถึงพูดไปแบบนั้น
"คือ...พี่หมายถึงให้ไว้ใจพี่น่ะ "กั้งรีบแก้ตัว
"แบมขอบคุรพี่กั้งมากนะค่ะ ที่คอยอยู่เคียงข้างแบมมาตลอด "แบมบอก
"ไม่เป็นไรหรอก ไหนแบมลองยิ้มให้พี่ดูหน่อยสิ "กั้งยังขอร้องแบม  จนเมื่อแบมยิ้มให้ดู กั้งก็นิ่งมองหน้าแบมมองตาแบมทั้งสองมองหน้ากันแล้วหัวใจเต้นแรง
"เอ่อ...แบมกินน้ำดีกว่าค่ะ "แบมได้สติก็รีบเบี่ยงหน้าหนีไปเดิมน้ำส้ม ทั้งสองต่างเขินอายแอบสบตากันเป็นครั้งๆ
 
 
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ     แล้วจะ อัพพพพพพพพพพ  โหวดดดดดดดด  แล้วจะ อัพพพพพพพพพพ