วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด ช่วยฉันด้วย "ฟางยังคงตะโกนเรียกป๊อปปี้

"ฟาง!!"ป๊อปปี้ควบม้าเร็วอย่างต่อเนื่องเพราะม้าป๊อปปี้กับฟางอย้าข้างกัน   จนกระทั่งม้าของฟางเบรกกระทันหันทำให้ฟางตกจากม้า

"ฟาง!!"ป๊อปปี้กระโดดลงจากม้าตัวเองแล้วไปรับฟางเอาไว้แทน

"โอ้ย!"ป๊อปปี้กับฟางนอนทับกันแต่ฟางไม่เป็นอะไรเลยเพราะเธอเป็นคนที่นอนทับป๊อปปี้

"นาย! นี่นาย! "ป๊อปปี้แกล้งนอนหลับตาฟางไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้แค่แกล้ง

"ป๊อปปี้! นายป๊อปปี้! ตื่นขึ้นมาสิ!! นี่!!! "ฟางเขย่าตัวป๊อปปี้จนน้ำตาเริ่มคลอ

"นานตื่นขึ้นมาสิ!! "ฟางยังคงขอร้องให้ป๊อปปี้ตื่น

"จ๊ะเอ๋!! "ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นมาซะเฉยๆ

"นี่นาย! นายแกล้งฉันหรอ! "จนฟางไม่สามารถยับยั้งน้ำตาไว้ได้

"นี่เธอร้องไห้หรอ "ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นฟางร้องไห้

"นายสนุกมากมั๊ยห่ะ! มาเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นอ่ะ!! "ฟางโกรธเธอตีป๊อปปี้ไม่ยั้ง

"พอๆๆ  ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอจะมีท่าทียังไงเท่านั้นเอง "ป๊อปปี้รีบพูด

"แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะถึงกับร้องไห้ เพราะ....ฉัน"ป๊อปปี้เริ่มพูดเสียงอ่อนโยน

"ฉันบอกว่าเปล่า! ที่ฉันร้องไห้ก็เพราะ...เพราะ..."ฟางไม่รู้จะตอบยังไง

"เพราะอะไรห่ะ "ป๊อปปี้เหมือนจะรู้ว่าฟางกำลังแก้ตัว

"เพราะฉันไม่อยากให้ใครต้องมาตาย!เพราะฉันต่างหากล่ะ ถึงไม่ใช่นายฉันก็ร้องไห้ทั้งนั้นแหละ!"ฟางแก้ตัว แต่ป๊อปปี้ก็ไม่เชื่่อเท่าไหร่

"เฮ้อ! เข้าใจแล้วล่ะ "ป๊อปปี้ต้องยอมทำใจกับฟางจริงๆ

"งั้นเรากลับกันเหอะ "ป๊อปปี้บอก

"อืม "ฟางยังกล้าๆกลัวๆที่จะขึ้นม้าตัวเดิม  ป๊อปปี้สังเกตเห็นท่าทีของฟาง

"เธอยังกลัวใช่มั๊ย "ป๊อปปี้ถาม

"อืม  เอ้ย!! เปล่า ฉัน..ไม่ได้กลัว "ฟางไม่ยอมรับความจริง

"หรออออ  มานี่ "ป๊อปปี้จับมือฟางแล้วพาเดินไปที่ม้าของป๊อปปี้

"ปล่อย! ชิ "ฟางสะบัดมือออกจากมือป๊อปปี้

"ขึ้นมาฉันซะ "ป๊อปปี้บอก

"ไม่! ฉันไม่มีวันขึ้นม้าตัวเดียวกับนายหรอก ! "ฟางยังเมินใส่ป๊อปปี้

"นี่เธอ จะเล่นตัวอีกนานมั๊ย! ฉันแค่กลัวว่าถ้าเธอขึ้นม้าตัวเดิมแล้วมันดีดใส่เธออีก ฉันขี้เกียจต้องไล่ตามไปช่วยเธอแล้ว! "ป๊อปปี้อ้าง

"แล้วใครใช้ให้มาช่วยฉันห่ะ!!"ฟางยังคงเมินไม่ยอมขึ้นม้าไปกับป๊อปปี้

"โอ้ยยยย  รำคาญจริง! "ป๊อปปี้ทนไม่ไหวเขาเดินไปอุ้มฟางแล้วพาขึ้นม้าทันที

"นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ยห่ะ!! "ฟางที่นั่งอยู่บนม้าก็โวยวายขึ้น

"เงียบ!! "ป๊อปปี้ดุ ฟางถึงกับริ่ง อึ้ง สงบลงทันที

"นั่งๆไปเหอะ อย่าเยอะ! "ป๊อปปี้ดุฟางอีกรอบ ฟางแค้นแต่ต้องเก็บไว้  ป๊อปปี้ขึ้นม้าของตัวเองแล้วนั่งซ้อนข้างหลังของฟาง ป๊อปปี้เป็นคนบังคับม้า

     ป๊อปปี้และฟางนั่งม้าตัวเดียวกันฟางหันกลับมามองหน้าป๊อปปี้บ้างเป็นบางครั้ง ทั้งสองหัวใจเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว ฟางนั่งเงียบแอบยิ้มเขิน หน้าแดง  ป๊อปปี้ก็ยิ้มเช่นกัน

"พี่กั้ง นี่ค่ะน้ำ "กั้งมาบ้านของแบมเพื่อที่จะช่วยดูงานให้

"ขอบใจนะ "กั้งพูด

"งานของแบใเป็นไงบ้างค่ะ แบมไม่รู้ว่าตรงไหนที่ต้องแก้ "แบมบอก

"ที่อ่านมาเนี่ยนะ ก็มีดีอยู่แต่ ไอที่ต้องแก้มันก็มีเยอะนะ "

"พี่กั้งจะให้แบมแก้ตรงไหนบอกแบมเลยค่ะ เดี๋ยวแบมจะแก้เดี๋ยวนี้เลย "แบมบอกอย่างมุ่งมั่น

"ดูมีความพยายามดีนะเรา "กั้งแซวแบม

"แหม่ ก็ได้ครูช่วยที่ดีนิค่ะ แบมก็ต้องพยายามซะหน่อย "แบมแซวกั้งกลับ

"จ้าาาาา  "กั้งยิ้มให้แบม อย่างเป็นมิตร

"ถึงซักที "ป๊อปปี้ควบม้าจนมาถึงที่พัก ป๊อปปี้เริ่มลงจากม้าก่อนคนแรก

"ลงมา "ป๊อปปี้ยื่นมือให้ฟางจับ

"ไม่ต้อง! ฉันลงเองได้! "ฟางพูดอย่างมั่นใจ

"โอ้ย!! "เมื่อฟางลงจากม้าขาฟางก็พลิกเพราะฟางค่อนข้างตัวเล็กอต่ม้ามันตัวใหญ่  แต่โชคดีที่ป๊อปปี้รับไว้ทัน  ทั้งสองมองหน้ากัน

"ปล่อยฉันได้แล้ว! "ฟางสะบัดมือป๊อปปี้ที่พยุงเธอออก แล้วเดินเชิ่ดออกไป

"หึ "ป๊อปปี้แอบขำฟางที่ทำปากเก่งแต่ยังเดินกะเผกกะเผกกลับไปที่บ้านพัก

ฟางทำไมถึงไม่ยอมรับความจริงเนี่ย  เชอะๆ  เดี๋ยวจะมาอัพให้ใหม่นะค่ะ ...เม้นด้วยน้าาาา