วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

เช้าวันรุ่งขึ้น 
 
ณ บริษัทที่กั้งทำงาน
 
"แบมพี่ฝากเอาไปถ่ายเอกสารหน่อยสิ "มดยื่นเอกสารบางอย่างให้แบม
"ได้ค่ะ" 
แบมจึงเดินตรงไปเพื่อถ่ายเอกสาร
"เอ้า แบม จะไปไหนหรอ "กั้งเดินมาพอดีเขาจึงถามขึ้น
"อ๋อ  แบมจะไปถ่ายเอกสารน่ะค่ะ งั้น...แบมขอตัวก่อนนะค่ะ "
แบมไม่ยอมสบตากับกั้งแล้วเธอก็เดินออกไป   หลังจากที่เห็นฟางและกั้งกอดกันเมื่อคืนเธอก็นอนร้องไห้ทั้งคืน
"อ๋อ " กั้งงงๆเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
 
"เอ่อ กั้งคือพี่มีเรื่องจะถามน่ะ "มดเดินมาหากั้ง
"มีอะไรหรอครับ "กั้งถาม
"คือ แบมเค้าเป็นอะไรอ่ะวันนี้เห็นเธอเศร้าๆนะ "
"หรอครับ "
"อื้ม  กั้งรู้รึเปล่าว่าทำไม "
"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน " กั้งบอก เขาหันหลังกลับไปมองแบมที่เดินไปไกลอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
"ทำงานๆๆๆ เฮ้อ "
เมื่อฟางตื่นนอนอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเธอต้องมานั่งพิมพ์งานต่อ
 
 
ป๊อปปี้เปิดประตูห้องน้ำออกมา
"นี่เธอ..."ป๊อปปี้เดินไปเกือบถึงระเบียงนอกห้อง
 
ปัง!
แต่ฟางปิดประตูกระจกใสใส่หน้าป๊อปปี้ทันที
 
"เห้ย!  อะไรว่ะ  นี่เธอ!เปิดก่อนสิ ฉันมีเรื่อง..."
ป๊อปปี้เคาะประตูเรียกฟางไม่ทันจบ ก็มีคนเดินเข้ามาในห้อง
 
"Hi!! poppy! "
"แครอล "ป๊อปปี้และฟางหันไปเห็นก็ตกใจเล็กน้อย
"วันนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่า "
แครอลเดินมาควงแขนป๊อปปี้อย่างไม่แคร์ฟางที่กำลังมองจากนอกระเบียง
"เอ่อ..คือ..."
"นะๆๆๆ น้าาาาา  วันนี้ I อยากไปช็อปปิ้ง ดูหนังอ่ะ "
แครอลขอร้องอ้อนวอนป๊อปปี้จนตายใจ
"ก็ได้ๆ "
"เย้  งั้นเราไปกันเถอะ "พูดจบแครอลก็เดินควงป๊อปปี้ไป แต่ป๊อปปี้หันกลับมามองฟางก่อนที่ทั้งคู่จะออกจากห้องไป
"นี่เราต้องทนดูแบบนี้อีกนานแค่ไหนกัน"ฟางเพ้ออกมาด้วยความระอา
 
 
 
 
 
 
"แบมมา เดี๋ยวพี่ช่วย "กั้งเห็นแบมจัดเก็บเอกสารอยู่จึงเดินไปช่วย
"ไม่เป็นไรค่ะ  แบมเก็บเองได้ "แบมดึงเอกสารจากมือกั้งมารวบรวมเองคนเดียว
"ทำไมล่ะ  เดี๋ยวพี่ช่วยเอง "กั้งดึงเอกสารจากมือแบมไป
"แบมบอกว่าไม่ต้องไงค่ะ! "เธอดึงเอกสารจากมือกั้งอย่างแรงทำให้เอกสารปลิวกระจายแบมเผลอตะคอกใส่กั้งไม่รู้ตัว
กั้งอึ้ง
"แบมเป็นอะไรอ่ะ "
"พี่กั้งไม่ต้องช่วยหรอกค่ะ เดี๋ยวแบมเก็บเอง "แบมไม่ยอมตอบคำถามกั้งแต่กลับเปลี่ยนเรื่องซะงั้น
เธอก้มลงเก็บกระดาษที่ตกกระจาย   เมื่อเก็บเสร็จเธอก็เดินหนีกั้งไป
 
"แบมจะไปไหนน่ะ! "กั้งวิ่งตามแบมไป
 
"แบม! แบมหยุดก่อน "กั้งวิ่งไปคว้าแขนแบมอย่างแรง
"ว้ายยยย "แบมล้มลงทับกั้ง ทั้งสองคนจ้องตากันอย่างลึกซึ้ง
"โอ้แม่เจ้า  "ทุกคนในบริษัทเห็นถึงกับอึ้งรวมถึงมดและพิชชี่
 
"พี่กั้งหยุดทำแบบนี้ซักทีเถอะค่ะ! "แบมรีบผละออกจากกั้งทันที
"พี่ทำอะไร! แบมก็บอกพี่มาสิว่าพี่ทำ..."กั้งพูดไม่ทันจบแบก็ขัดขึ้น
"แบมสับสนเข้าใจมั๊ยค่ะ! "
กั้งอึ้งๆ
"ความรู้สึกที่แบมมีต่อพี่...มันเพิ่มขึ้นทุกวันๆ "
"นี่แบม...หมายความว่าไง "กั้งถามอย่าง งงๆ
"ความจริงแล้ว! แบมน่ะ....ชอบพี่กั้ง"
จนคำๆนั้นที่เก็บไว้มานานมันก็หลุดออกมาในที่สุด
"แรงส์ "มดแอบพึมพำพูดเบาๆ
"แบม...."
กั้งกำลังช็อคกับคำพูดของแบม
"แต่ความจริงแบมก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้  แบมพยายามหักห้ามใจมาโดยตลอดแต่แบม....ก็ทำไม่ได้อ่ะ"แบมบอกออกจากความรู้สึกจริงๆ
 
"จากนี้ไป...พี่กั้งอย่ายุ่งกับแบมอีกเลยนะค่ะ...แบมไม่อยากเจ็บอีกแล้ว..."
แบมพูดแล้วน้ำตาที่เต็มเปรี่ยมไปด้วยความเจ็บช้ำก็ไหลออกมาไม่หยุด...เธอมองหน้ากั้งเพียงครู่นึงก่อนจะะวิ่งออกไป
"อะไรว่ะ "กั้งยังช็อคอยู่เขาจับหัวตัวเองอย่างมึนงง
 
 
 
 
 
"Youว่าชุดนี่โอเคมั๊ยอ่ะ " แครอลหยิบชุดแล้วโชว์ให้ป๊อปปี้ดู
"อื้ม You ไม่ต้องถาม I หรอก คนสวยใส่ชุดอะไรก็สวย "ป๊อปปี้ทำเป็นชมแครอล
"บ้า...งั้น เอาชุดนี้แหละ "แครอลยื่นชุดให้พนักงาน 
"เดี๋ยวเราไปหากันต่อดีกว่า Ok? "แครอลถาม
"ok"ป๊อปปี้จำใจต้องตอบตกลง
"ได้แล้วค่ะ "พนักงานยื่นถุงเสื่อผ้าให้แครอล
"thank you "
จากนั้นแครอลก็เดินควงป๊อปปี้ออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
"ไม่ๆๆๆ  ทำงานๆๆ  อย่าไปคิดถึงนายนั่น "
ฟางเตือนสติตัวเองเพราะในหัวสมองมีเเต่เรื่องป๊อปปี้
"นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย "ฟางก้มลงดูนาฬิกาข้อมือ
"เที่ยงกว่าแล้วหรอ  ทำไมป๊อปปี้ยังไม่กลับมาอีกนะ "ฟางชักเป็นห่วงป๊อปปี้
 
"ช่างดิ จะไปสนทำไม เค้าไปกับแฟนเค้านะ  เราจะไปแคร์ทำไม "ฟางพูดกับตัวเอง
"ทำงานๆๆ "ฟางก้มหน้าลงทำงานอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
"ไอกั้ง มึงไหวมั๊ยว่ะ "พิชชี่ถามหลังจากเห็นกั้งนั่งซึมเศร้ามานาน
"กูไม่คิดเลยนะเว้ย ว่าแบมเค้าจะคิดกับกูแบบนั้น "
"แกไม่คิดจริงหรอว่ะ "
"ก็เอออะดิ ทำไมว่ะมึงไม่เชื่อกูหรอ "กั้งถาม
"เออดิ  ผู้หญิงเค้าแสดงออกซะขนาดนั้น ที่ผ่านมาแกก็น่าจะรู้นะเว้ย"
"แสดงว่ามึงรู้มาตลอดหรอว่ะ ว่าแบมเค้า...ชอบกูอ่ะ "
"เปล่า  กูไม่รู้หรอก กูแค่คิด "พิชชี่บอก
"แล้วมึงอ่ะ  ชอบแบมรึเปล่าว่ะ "พิชชี่ถามกลับ
"บ้า!  กู มะ...ไม่ได้ชอบ "
"ทำไมต้องติดอ่างด้วยว่ะ กูว่ามึงต้องชอบแบมเเหง่ๆ แต่มึงอ่ะไม่รู้ใจตัวเอง "
"มึงดูหนังน้ำเน่ามากไปรึเปล่าว่ะ ไม่รู้ใจตัวเอง? มันมีแต่พระเอกนางเอกในละครเท่านั้นเว้ย "
"หึ  แล้วมึงจะรู้สึกพอไม่มีเค้า "พิชชี่บอก
กั้งเริ่มคิดหนักอีกครั้ง
 
 
 
 
 
"อ้ำ!  อร่อยมั๊ย "แครอลถามหลังจากป้อนอาหารให้ป๊อปปี้
"อร่อยๆ "
"กินเยอะๆนะ  พอกินเสร็จเราไปดูหนังกันดีกว่า "แครอลบอก
"จะไปดูหนังต่อหรอ  "ป๊อปปี้ถาม
"yes ทำไมล่ะ  you ไม่อยากดูหรอ "
"เอ่อ  เปล่าๆ  ไปดูก็ไปดู "ป๊อปปี้รีบตอบไป  ความจริงแค่ป๊อปปี้อยากกลับบ้านไปหาฟาง
 
 
 
 
 
 
"ขอดูหน่อยแล้วกัน..."ฟางชะเง้อดูนาฬิกาอีกครั้ง
"เที่ยงครึ่ง! นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ นี่เราต้องไปหาอะไรกินข้างล่าง..ด้วยตัวเองสินะ "ฟางแอบน้อยใจเมื่อนึกถึงตอนที่ป๊อปปี้เอามาม่าขึ้นมาให้กิน ก็นึกคิดถึงป๊อปปี้
"เรามันตัวคนเดียวนิ "ฟางเดินลงบันไดด้วยความแอบเคือง
 
 
 
 
"เอ้าฟาง  มาทานข้าวด้วยกันสิ "แม่ป๊อปปี้ชวน
"ค่ะ "
"แล้วป๊อปปี้ล่ะ?"
"เอ่อ...คือ..."ฟางไม่กล้าจะตอบ
 
 
 
 
 
"555555 "แครอลกำลังนั่งหัวเราะในโรงหนังอย่างสนุกสนาน  
"เฮ้อ! "แต่ป๊อปปี้ได้แต่ถอนหายใจเพราะคิดถึงฟาง
แครอลหันไปมอองป๊อปปี้ที่กำลังนั่งเซ็งเธอจึงค่อยๆเอามือเธอไปจับกับมือป๊อปปี้
"แครอล "ป๊อปปี้อึ้ง
แครอลไม่ฟังจากนั้นเธอก็ซบหัวลงบนไหล่ของป๊อปปี้อย่างไม่แคร์สื่อ
"เอ่อ...แครอล  อย่าทำอย่างนี้สิ "ป๊อปปี้ค่อยๆแกะมือแครอลออกแล้วจับหัวแครอลออกจากไหล่ของเขา
"why?  ทำไมล่ะ I แค่หนาวก็เลยอยากจับมือกับ you เท่านั้นเอง "
"เราไม่ควรทำแบบนั้น เพราะเราเป็นแค่เพื่อนกันนะ "
"เพื่อน? friend? เราเป็นมากกว่าเพื่อนต่างหาก "
แครอลพูดจบเธอก็จุ๊บแก้มของป๊อปปี้อย่างหน้าไม่อาย
"แครอล! you ทำอะไรของ you ห่ะ "
"ก็เราเป็นมากกว่าเพื่อนนิ ทำไม i จะทำไม่ได้ "
"no  เราไม่ได้เป็นมากกว่าเพื่อน เพราะ I มีภรรยาแล้ว ok? "ป๊อปปี้ชักโมโหเมื่อเขาพูดจบก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป
"poppy! "แครอลตะโกนเรียกทำให้ทุกคนในโรงหนังหันมามอง
" sorry  sorry "แครอลรีบขอโทษก่อนจะลุกขึ้นตามป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
"แย่จริงๆนะตาป๊อปเนี่ย  ไปกับหนูแครอลได้ยังไงกันแล้วมาทิ้งหนูฟางอย่างนี้ได้ไง "แม่ป๊อปปี้บ่นอย่างเอือมระอา
"ฟางอิ่มแล้ว  งั้น..ฟางขอตัวก่อนนะค่ะ "
"จ้ะ "
ฟางจึงลุกออกจากโต๊ะอาหารแล้วขึ้นห้องไป แม่ป๊อปปี้ได้แต่ส่ายหัวด้วยความหนักใจ
 
 
 
 
 
เอี๊ยดดดดดดดดดดด
"นี่ you เป็นอะไร "
แครอลถามเมื่อทั้งสองคนลงจากรถกำลังเดินเข้าบ้าน
"เปล่า "ป๊อปปี้ตอบโดยไม่ยอมมองหน้าแครอล
"you โกรธหรอ  you จะโกรธทำไมในเมื่อ you ก็ไม่ได้รักฟาง  แล้ว youก็รัก I"
ป๊อปปี้รู้สึกโกรธเขาหยุดเดินแล้วหันหลังไปพูดกับแครอล
"you ฟังนะ! I ไม่ได้รัก you I รักฟาง  รัฟางคนเดียวเท่านั้น  จบนะ! "
ป๊อปปี้บอกทำเอาแครอลเหว๋อ
ป๊อปปี้เดินเข้าบ้านแล้วมาเจอกับแม่ของเขา
"ป๊อปปี้!"
"แม่!"
จบแล้วนะอีกตอน ถ้าอยากให้อัพก็ต้องเม้นกันนะ  อิอิ