วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"แม่!"ป๊อปปี้อึ้ง

 

 

 

"แบมไปกินข้าวกันเถอะ "มดชวนแบม

"ค่ะ "

ขณะที่มดและแบมกำลังเดินไปหาข้าวกินข้างนอกกั้งและพิชชี่ก็เดินมาพอดี

"งานเข้า..."มดอึ้งเมื่อกั้งและแบมเผชิญหน้ากัน

 

"เอ่อ...นี่แบมจะไปไหนหรอ "พิชชี่ถาม

"แบมกำลังจะไปกินข้าวค่ะ "แบมบอก

"จริงหรอ งั้นเราไปทานข้าวด้วยกันสิ "พิชชี่ชวน

"ใช่ๆดีๆ  ไปด้วยกันเลยดีกว่าเนอะแบม "มดเห็นด้วยกับพิชชี่แต่เธอถามแบมก่อน

"พี่มดอยากเชิญเถอะค่ะ  แต่แบมขอปฏิเสธแล้วกันนะค่ะ  งั้นแบมขอตัวก่อน "

แบมเดินออกไปโดยไม่สนใจใครไม่ยอมแม้แต่มองหน้ากั้ง

"งั้น พี่ไม่ไปแล้วกันนะ "มดปฏิเสธแล้วเดินตามแบมไป

กั้งได้แต่มองแบมที่กำลังเดินไปข้างหน้าเขารู้สึกเจ็บปี๊ดที่หัวใจโดยไม่รู้สาเหตุ

 

 

 

 

 

แอ๊ดดดดดดดดด

  ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาในห้อง

 

 

 

ฟางหันไปมองก็พบว่าป๊อปปี้ีกลับมาเธอแอบดีใจแต่เก็บอาการไว้

 

"เธอ...กินข้าวแล้วยัง "

ป๊อปปี้ถามฟางแต่ฟางนิ่งไม่ยอมตอบ

"ฉันถาม ไม่ได้ยินรึไง "

ฟางก็ยังไม่สนใจเธอยังคงทำงานต่อ

"ใจคอเธอจะไม่ยอมพูดกับฉันสักคำใช่มั๊ย "

"อย่ายุ่งได้มั๊ย  ฉันจะทำงาน "ฟางตอบกลับอย่างไม่ใยดี

"เห็นงานสำคัญกว่าสามีรึไง "

"เออ! "ฟางตอบอย่างไม่ลังเล

 

ป๊อปปี้แอบหมั่นใส้แต่กไม่รู้จะทำไงเขาจึงเดินกลับเข้าห้องแล้วมานั่งที่โซฟาดูทีวีแทน  ฟางแอบยิ้มสะใจ

ป๊อปปี้นั่งคิดอะไรบางอย่าง

"แม่!  "

 

 

"แม่มีอะไรหรอครับ "ป๊อปปี้ถามกล้าๆกลัวๆ

"ลูกไปดูหนังกินข้าวช็อปปิ้งกับแครอลมาใช่มั๊ย "แม่ป๊อปปี้ถาม

"เอ่อ....ครับ "

"แล้วลูกก็ทิ้งหนูฟางอยู่บ้านเนี่ยนะ? "

"เอ่อ...."ป๊อปปี้ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง

"ลูกทำแบบนี้ไม่ได้นะ  ลูกจะทิ้งหนูฟางอยู่คนเดียวได้ไง หนูฟางเขาเป็นภรรยาลูกนะ "

"คือ..เราทะเลาะกันน่ะครับ "ป๊อปปี้ยอมสารภาพ

"ทะเลาะ? ทะเลาะอะไรอีก นี่อยู่กินกันมาเกือบ 4เดือนแล้วนะ "

"ก็เค้าไม่เข้าใจผม  ผมไม่รู้จะทำยังไง "

"แน่หรอว่าฟางไม่เข้าใจลูก  หรือที่จริงแล้ว ลูกต่างหากที่ไม่เข้าใจฟาง "

แม่ป๊อปปี้ถามทำเอาป๊อปปี้หน้าทำหน้าเหว๋อ

 

 

 

ป๊อปปี้แอบมองฟางที่กำลังนั่งทำงานอยู่หลังจากนึกถึงที่เขาคุยกับแม่แล้วนึกถึงอะไรบางอย่างอีกครั้ง

 

"อะไรของนายห่ะ!"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้

"เธอก็นอนโซฟาไง "

"นายพูดแบบนี้หมายความว่าไง"

"ฉันว่าฉันพูดชัดเจนแล้วนะ ว่าฉันให้เธอนอนโซฟาส่วนฉันนอนบนเตียง "

"เห็นแก่ตัว! "

 

 

"เธอกล้าพุดแบบนี้เลยหรอ!"เขาเดินไปหาฟางแล้วบีบข้อมือ

"นี่นายป๊อปปี้! ฉันเจ็บนะ! "

"คนอย่างเธอ เจ็บเป็นด้วยหรอ! "ป๊อปปี้พูดจบก็สะบัดฟางทิ้งลงโซฟา

"โอ้ย! "

"นี่นายจะทำอะไรอ่ะ!"

"เธอชอบแบบนี้ไม่ใช่หรอ "ป๊อปปี้ลวนลามฟาง เขาซุกไซร้ซอกคอของฟาง

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นี่นาย! ฮือๆ หยุด! "

 

 

กลับมาปัจจุบัน

 

"เฮ้อ! นี่เราผิดทุกอย่างจริงๆหรอว่ะ "ป๊อปปี้พึมพำเบาๆคนเดียวเหมือนจะรู้สึกผิด

 

 

 

 

 

ตกดึก

กั้งและแบมก็ยังเหลือสองคนสุดท้ายในบริษัทอย่างเดิม

"แบม...ยังไม่กลับหรอ "กั้งถาม

"กำลังจะกลับค่ะ "แบมตอบแต่ไม่ยอมสบตา

"พี่ไปส่งมั๊ย "

"ไม่ต้องค่ะ  วันนี้แบมเอารถมาเองค่ะ "แบมพูดจบเธอก็เดินออกไป

 

 

 

"เดี๋ยวแบม "กั้งรีบเดินไปขว้าข้อมือแบมไว้

"ทำไมแบมไม่ยอมบอกพี่ตั้งแต่แรกว่า....แบม..."

กั้งยังถามไม่จบแต่แบมเหมือนว่าจะรุ้ก่อน

"ก็เพราะแบมไม่มีสิทธไงค่ะ! "

"แบม..."กั้งอึ้ง

"พี่กั้งมีแฟนแล้ว  แล้วแบมก็ไม่อาจจะพูดคำนั้นไปได้ และที่แบมยอมบอกวันนี้ก็เพราะ...แบมไม่อยากเก็บให้มันเจ็บเพราะจากนี้ไป...แบมจะเลิกรักพี่กั้ง แบมจะตัดใจจากพี่กั้งให้ได้! "

แบมค่อยๆแกะมือกั้งออกแล้วรีบเดินขึ้นรถขับออกไป

ทิ้งกั้งให้ยืนอึ้งอยู่คนเดียว

 

 

 

 

 

"ห้าวววววว  ไม่ๆๆ ห้ามหลับๆๆ  "ฟางนั่งทำงานจนดึกดื่นไม่ยอมนอน

ป๊อปปี้ทนดูฟางทนทำงานไม่ไหวเขาจึงเดินไปหาใกล้ๆ

 

"นี่เธอ  จะนั่งทนทำงานไปทำไมห่ะ  ดึกแล้วไปนอนเหอะ "ป๊อปปี้บอก

"ไม่!  ฉันต้องทำงานให้เสร็จ  นายไม่ต้องมายุ่ง "

"อยากยุ่งตายอ่ะ  ตามใจฉันไม่สนแระ "

ป๊อปปี้ทำเมินแล้วเขาก็เดินไปนอน  ทั้งๆที่ความจริงเขาเป็นห่วงฟางมากไม่อยากให้ทำงานดึกดื่น

 

 

 

 

 

จนเวลาผ่านไป

"ห้าวววววว  ฉัน...ต้องทนให้ไหว  ทำ...งาน..ทำ..."

 

 

ฟุ๊บ!

 

 

 

ในที่สุดฟางก็ทนไม่ไหวเธอฟุ๊บหลบลงบนโต๊ะ

ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นแล้วชะเง้อดูฟางแล้วพบว่าฟางหลับแล้ว เขาลุกจากเตียงแล้วเดินไปหาฟาง

"อวดเก่งดีนัก..."

ป๊อปปี้ค่อยๆเลื่อนเก้าอี้ฟางออกช้าๆจากนั้นเขาก็อุ้มฟางขึ้นแล้วเดินพาฟางไปนอนลงบนเตียง

 

"ฉันขอโทษ...."ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ด้วยความสำนึกผิดแต่ไม่อาจที่จะบอกกับฟางตรงๆ เขาจับผ้าห่มแล้วห่มให้ฟางช้าๆ

"อื้อออ "ฟางเริ่มรุ้สึกตัว เธอลืมตาที่ละนิด

"ไม่ต้องตื่น...หลับให้สบายเถอะ...ไม่ต้องเป็นห่วงนะ"ป๊อปปี้พูดกล่อมให้ฟางนอนไม่ต้องฝืน

"อื้อ "ฟางค่อยๆหลับตาลงช้าๆ  แล้วหลับสนิทในที่สุด

ป๊อปปี้จูบที่หน้าผากฟางหนึ่งที  ก่อนที่เขาจะเดินไปนอนที่โซฟาแทน

"good night "ป๊อปปี้พูด แล้วเขาก็หลับตาลงจนหลับไป

ขอแค่นี้ก่อนนะ  ตอนหน้าสนุกแน่  เม้นๆกันเยอะๆนะ สู้ๆ