The Gardian Of Romance

 
CHAPTER  3
 
     ร่างเล็กของแบคฮยอนตื่นขึ้นมาตอนเช้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป  หลังจากอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันแต่งเครื่องแบบเสร็จ ก็เดินลงไปข้างล่างเพื่อหาพี่ชายหน้าสวยต่างสายเลือดสุดที่รัก ส่วนพลังก็พอควบคุมได้ตอนนี้ก็ผ่านมา4-5วันแล้ว
 
     "เสี่ยวลู่อาหารเช้ามีอะไรให้ทานครับวันนี้"ร่างเล็กถามพี่ชายหน้าสวยที่มีใบหน้าที่ซีดกว่าปกติมองไปที่อะไรสักอย่าง"เสี่ยวลู่มองไรอ่ะผีหรอ"ร่างเล็กถามพี่ชายหน้าสวยที่ไม่ตอบอะไร ก่อนจะชี้ให้ดูก็เจอกับจานสองใบลอยอยู่
     "มะ มันลอยเองอ่ะ มันลอยตามพี่มา"พี่ชายหน้าสวยพูดสั่นๆ ส่วนน้องชายร่างเล็กทำหน้าตกใจ
     "พี่หลับตาก่อนใจเย็นๆนะพี่"น้องชายร่างเล็กพูดกับพี่ชายที่ค่อยๆหลับตาทำให้ใจเย็นลงส่วนจานสองใบนั้นก็ค่อยๆตกลงพื้น ส่วนตัวต้นเหตุก็ค่อยๆลืมตาสีเทาประกายขึ้นมา"โอเคผมจะบอกเรื่องนี้กับนายเสาไฟฟ้าหูกางโรคจิตให้ควบคุมมันเอง อ้อเสี่ยวลู่ต้องใส่แว่นกันแดดด้วยนะ"แล้วทั้งสองก็ทานข้าวเช้าก่อนจะเดินทางไปโรงเรียนตามปกติ แต่ที่แตกต่างไปจากเดิมคือลู่ฮานใส่แว่นกันแดดมาโรงเรียน
 
     ร่างบางทั้งสองเดินเข้ามาในโรงเรียนก็เจอกับเพื่อนรักและพี่ๆทั้งหลายมายืนรอกันอยู่ก่อนจะเดินไปที่อาคารเรียนกันท่ามกลางความสงสัยของพี่ๆเพื่อนๆ
     "นี่ๆอาลู่ทำไมวันนี้ใส่แว่นกันแดดล่ะ"เลย์ถามร่างบางที่หันมามอง
     "คืองี้ครับ เสี่ยวลู่ทำจานข้าวเช้าลอยขึ้นแล้วตกลงมาเมื่อเช้าครับ"แบคฮยอนอธิบายแทนพี่ชายสุดที่รักที่พยักหน้าหงึกหงักว่าเป็นเรื่องจริง  และอีกครั้งคนอื่นๆทำหน้าตกใจ
     "จริงอาลู่"ซูโฮพูดขึ้นมา ส่วนคนที่โดนกล่าวถึงก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก
     "สงสัยมันคงเกินที่จะบรรยาจริงๆแฮะเกิดมาพึ่งเคยเจอคนมีพลังจิต"ซิ่วหมินพูด แล้วก็แยกย้ายกันเข้าเรียนไปก่อนจะเจอกันอีกทีตอนพักเที่ยง
 
     เวลาผ่านไปภาคเช้าก็หมดลงทั้งแทมินแบคฮยอนแล้วก็ชานยอลก็ลงมาทานข้าวเช้าพร้อมกัน โดยที่ร่างเล็กของแบคฮยอนก็เล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าให้ร่างสูงฟังแล้วก็เจอกับเด็กผู้ชายสองคนนั่งอยู่ที่นั่งประจำของพวกเขา  พร้อมกับชะเง้อหาใครบางคน
 
     "เอ่อขอโทษนะครับน้องมองหาใครหรอ"แทมินถามคนที่ผมสีม่วงอ่อนๆที่หันมามองแล้วยิ้มให้
     "ผมหาซูโฮฮยองอยู่ครับ บอกว่าให้มานั่งรอที่นี่ก่อนแล้วเดี๋ยวจะลงมาผมเซฮุนครับ"เซฮุนพูดกับทั้งสามแล้วยิ้มให้ชื่อคุ้นๆ
     "น้องมินโฮหรอ"ชานยอลถามเซฮุนพยักหน้าหงึกๆ
     "ครับผมน้องพี่มินโฮแต่คนละสายเลือด แต่ชอบออกไปเตะบอลกับผมไคพี่คยองซูพี่จงแดแล้วก็พี่จงฮยอนกันบ่อยๆทุกปิดเทอม"เซฮุนพูดก่อนจะชี้ไปที่เด็กผู้ชายผิวเข้มที่นั่งฟังเพลงอยู่ แล้วพวกซูโฮก็เดินมาหาเซฮุนกระโดดกอดทันทีแต่แบคฮยอนกลับคิดชื่อคนๆหนึ่งคยองซูหรอ
      "อะไรนี่เซฮุนโตแล้วนะเราเดี๋ยวเถอะ ที่พี่เรียกมานี่ก็เพราะว่ามินโฮฝากมาดูแลหรอกนะอย่าดื้อล่ะ ยิ่งอยู่ไม่สุขด้วยเนี่ยสิเรา"พี่ชายผิวสโนไวท์พูดก่อนจะหยิกแก้มน้องชายผิวขาวเบาๆแล้วก็เดินไปซื้อด้วยกันสองคน และกลับมาด้วยกล่องข้าวที่เต็มไม้เต็มมือแล้วแจกให้คนอื่นๆ
     "นี่ไคเป็นไงมั่งเราผ่านไปกี่เดือนผิวยังดำเหมือนเดิม"ซูโฮพูดขำๆจนไคที่นั่งกินข้าวอยู่หันมามอง
     "ผมป่าวดำนะแค่ฮยองขาวไปต่างหาก"ไคพูดทุกคนขำพรืด ซึ่งเจ้าตัวก็รู้ดีว่าต้องเจอกับเรื่องแบบนี้
     "นี่ๆเซฮุนแล้วพี่จงแดจงฮยอนคยองซูที่นายว่านี่ไม่มาด้วยกันหรอ"คีย์ถามซึ่งร่างเล็กก็เห็นด้วยว่าใช่คนเดียวกันรึเปล่า
     "เดี๋ยวมาครับคงไปห้องน้ำแล้วก็ไปซื้อข้าวซื้อขนมกันอ่ะ แล้วพี่จงแดกับพี่จงฮยอนก็จะแย่งกันตลอด ทุกครั้งพี่มินโฮกับพี่คยองซูจะคอยแยกทั้งคู่ นั่นไงมาแล้ว"เซฮุนชี้ไปที่สามร่างที่ตรงมาทางพวกเขา และหนึ่งในนั้นร่างเล็กรู้จักดี
ชัดเลยตาโตๆแบบนั้นคยองซู!!!!!!
     "โดคยองซู!!!!!!!"ร่างเล็กโบกมือเรียกเพื่อนตาโตทันที พอเพื่อนตาโตเห็นก็โบกมือกลับ แล้วทั้งคู่ก็วิ่งมากอดกันกลม"ไม่ยักรู้ว่านายเรียนนี่ไม่เห็นหน้าเลย"
     "ฉันด้วยเสี่ยวลู่ล่ะ"ร่างเล็กชี้ให้เพื่อนตาโตดูก็เจอกับลู่ฮานที่ใส่แว่นกันแดดทานข้าวอยู่"เสี่ยวลู่ไม่เจอกันตั้งนานอ่ะ ผมคิดถึงนะ"
     "อ้าววคยองซูคิดถึงเหมือนกันเป็นไงมั่งสบายดีมั้ย"ลู่ฮานถามน้องชายที่เป็นญาติห่างๆอีกคนหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน
     "พี่มานี่ๆเร็วๆช้าผมกินสองกล่องเลยนะ"ไคพูดก่อนจะยกกล่องข้าวมากินอีกคนซึ่งหนึ่งในนั้นก็มาแย่งไว้ทัน"ไวเหมือนเดิม"
     "มันแน่อยู่แล้ว หวัดดีฉันคิมจงแดเรียกเฉินก็ได้"เฉินแนะนำตัวกับทุกๆคน"ส่วนแบคฮยอนกับเสี่ยวลู่ยินดีที่รู้จักคยองซูเล่าเรื่องนายสองคนให้ฟังบ่อยมากกกกกก"
     "อ่ะ จริงดิคยองซูเนี่ยนะ"แบคฮยอนพูดอย่างตกใจ
     "นี่จะกินมั้ยข้าวไม่กินพี่กินของนายนะ"อีกคนหนึ่งพูดก่อนจะเอากล่องข้าวไปเฉินเลยรีบแย่งกลับมา"ไวจริงๆเลยนะเรื่องแบบนี้ หวัดดีฉันคิมจงฮยอนอยู่ห้องเดียวกับนายน่ะเลย์ ปกตินายไม่เห็นฉันหรอกฉันอยู่หลังห้องอ่ะ"
     "อ๋าาา เคยเห็นอยู่นายเรียนเก่งเหมือนกันนะถึงแม้จะนั่งอยู่หลังห้องก็เถอะ"เลย์พูด แล้วก็เริ่มพูดคุยกันไปเรื่อยๆ จนมาเข้าเรื่องแปลกๆอีกครั้งโดยเซฮุน
      "ฮยองมินโฮฮยองบอกว่าชานยอลฮยองจะเดินตกท่อวันนี้"เซฮุนพูดท่ามกลางความสงสัยของทุกคน"ฮยองเขาบอกแบบนั้นจริงๆนะ"
      "พี่นายมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับเขารึเปล่าเซฮุน"คริสถาม
      "ผมไม่รู้อ่ะ รู้แค่ว่ามินโฮฮยองให้เตือนชานยอลฮยองว่าเดินให้ห่างพวกท่อน้ำเอาไว้อ่ะ ส่วนคริสฮยองบอกว่าระวังเรื่องการบินระวังชนต้นไม้ด้วย"เซฮุนพูดสีหน้าทุกคนบ่งบอกได่ว่าเจอการ์เดียนถึงสองคนในเวลาเดียวกัน  แล้วเริ่มพูดคุยเรื่องต่างๆต่อโดยมีเฉินและจงฮยอนที่แย่งขนมกันเป็นเด็กๆ ซึ่งสร้างเสียงหัวเราะให้ได้เป้นอย่างดี  แล้วแยกย้ายกันเข้าเรียนก่อนเวลาผ่านไปจนมาถึงเวลาเลิกชมรมแล้วแยกย้ายกลับบ้าน แต่ชานยอลกับคริสยังไม่กลับต้องไปบ้านขอลสองพี่น้องหน้าหวานก่อน
 
     "เสี่ยวลู่ถอดแว่นกันแดดออกหน่อยครับ"ชานยอลพูดกับลู่ฮานที่ถอดแว่นออกแล้วเอาลูกบอลมาวางไว้บนมือ"ลองนึกว่าอยากให้มันไปไหนก็ได้ตามใจเราดูสิครับ"
     "เอาจริงหรอ"ลู่ฮานถามก่อนจะเริ่มลองทำดูลูกบอลค่อยๆลอยขึ้นแล้วลอยไปตามทิศทางที่เขาสั่ง"แบคฮยอน"
     "ห้ะ?เรียกผมหรอ"แบคฮยอนถามซึ่งลู่ฮานก็ส่ายหน้าบอกว่าไม่ได้เรียก
     "เสี่ยวลู่มีพลังจิตหรือโทรจิตนั่นแหละครับ ผมไปนะพยายามควบคุมมันนะครับ"ร่างสูงๆของชานยอลและคริสก็ออกไปจากบ้าน
     "ระวังเดินตกท่อล่ะ!!!!!"แบคฮยอนตะโกนบอกไปพร้อมกับหัวเราะไปด้วย  ก่อนจะทานข้าวเย็นและแยกย้ายกันไปอาบน้ำ  แล้วลงมาดูโทรทัศน์กันสักพักเพราะว่าวันนี้ไม่มีการบ้านก่อนจะแยกย้ายกันเข้านอน
 
     ร่างสูงทั้งสองเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงที่ปลอดตาคน โดยมองเป็นระยะว่ามีท่อรึเปล่าแต่ก็ไม่มีจนมาถึงซอยหนึ่งแล้วชานยอลก็ตกลงไป  ตามที่มินโฮได้เดาเอาไว้ ซึ่งคริสก็ช่วยพาขึ้นมาก่อนจะพาบินกลับคฤหาสน์จนชนต้นไม้ขณะบินกลับไป แต่ก็ปลอดภัยกลับมาแล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดทันที
    "นี่จะเดาแม่นขนาดนั้นเลยหรอ"คริสพูดขึ้นมาหลังจากที่ใช้พลังพื้นฐานรักษาหัวที่โนแล้วก็ขึ้นไปนอน