The Gardian Of Romance

CHAPTER  4

     ร่างบางของแทมินที่เดินลงมาชั้นล่างของบ้าน  พร้อมกับเครื่องแบบโรงเรียนและกระเป๋าแชแนลสีดำหนึ่งใบแล้วตรงดิ่งไปที่ห้องครัวทันทีและพร้อมที่จะทำอาหารให้อีกคนที่กำลังตามลงมา

     "วันนี้ทำข้าวหมูทอดกินกับกิมจิดีกว่า"ร่างบางพูดก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารพร้อมกับเอาเนื่้อหมูมาหั่นเป็นชิ้นบางๆ  แต่ปัญหาคือมีดมันหายไปไหนหมด

     ร่างบางวางเนื้อหมูแล้วไปเอากระดาษที่ใช้ในห้องครัวกับจานมาเพื่อใส่หมู"ถ้าเสกมีดขึ้นมาได้ก็ดีสิพี่อนยูทำอาหารแล้วเก็บมีดไปไหนเนี่ย"ร่างบางพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนที่ม้วนกระดาษในมือจะกลายเป็นมีดไปซะอย่างนั้น โดยที่ร่างบางไม่รู้สึกตัวเลย"อ้าวเราละเมอเห็นมีดเป็นกระดาษเลยหรอเนี่ย"ร่างบางพูดก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารไปเรื่อยๆ  จนถึงขั้นตอนที่ต้องเอาหมูมาใส่ไว้ในจานที่มีกระดาษอยู่"อะไรอีกล่ะทีนี้กระดาษหายอีกแล้วหรอ"ร่างบางบ่นก่อนจะมีร่างสูงของพี่ชายเดินเข้ามาในห้องครัว

     "แทมหามีดอยู่หรอมันอยู่ในลิ้นชักนะแล้วนายหั่นเนื้อหมูได้ไงเนี่ยในบ้านมีมีดที่คมอยู่อันเดียวเองนะ"อนยูพูดกับน้องชายที่ทำหน้าตกใจอย่างมากก่อนพี่ชายจะกดหาใครสักคน"แบคหรอแทมินมีบางอย่างผิดปกติอ่ะวันนี้พวกพี่จะไปรอที่ห้องก่อนนะโอเค"ติ้ด

     "แบคว่าไงมั่งอ่ะ ผมๆๆๆไม่รู้อะไรเลยอ่ะแค่อยากได้มีดเฉยๆมันก็อยู่ในมือผมตอนแรกผมคิดว่าผมคงตาฝาดเห็นมีดเป็นกระดาษอ่ะ เลยไม่เอะใจอะไร"น้องชายพูดก่อนสองพี่น้องจะทานอาหารเช้าแล้วรีบไปโรงเรียนทันที

     ทันทีที่สองพี่น้องตระกูลลีลงจากรถเมล์ก็รีบวิ่งไปที่ห้องเรียนแทมินทันทีระหว่างทางก็เจอพวกเลย์บ้างที่มาทักทายแล้วก็ไปต่อจนมาถึงห้องเรียนของน้องชายทั้งสองคนนั่งรอเพื่อนรักกับชานยอลสักพักก็ขึ้นมาแล้วถามไถ่เรื่องราวตอนเช้าจนได้ความชัดเจนว่า แทมินสามารถเสกของรอบตัวเป็นอะไรก็ได้ตามใจนึก  แล้วอนยูก็ขอตัวกลับไปที่ห้องเรียน

     "แล้วเมื่อเช้าไปทำท่าไหนล่ะเลยเสกมีดจากกระดาษทำครัวเนี่ย"แบคฮยอนพูดกับเพื่อนรักแล้วอาจารย์ก็เข้ามาสอนตามปกติ

     ตอนนี้ห้องของร่างสูงที่มีเรียนวิชาพละศึกษาซึ่งวันนี้เป็นการแข่งดอร์จบอลโดยแบ่งเป็นสองทีม

     "อนมาอยู่กลุ่มเดียวกันมาเร็วๆ"ซิ่วหมินเรียกอนยูที่เดินมาหาเขาไม่ชอบดอร์จบอลเลยจริงๆ ก่อนจะเริ่มการแข่งขันเพื่อทดสอบไหวพริบความคล่องตัว ฝ่ายเขาตั้งรับในรอบแรกอีกฝ่ายโยนบอลมาด้วยความเร็วสูงมาที่เขาที่หลับตาปี๋ แล้วลืมตาขึ้นยังอยู่ดีเขาแปลกใจมาก

     "อนนายหลบบอลได้"ซิ่วหมินพูดซึ่งเขาจะดีใจดีมั้ยเนี่ย ระหว่างที่ดีใจอยู่ลึกๆอีกฝ่ายก็โยนบอลมาที่ซิ่วหมินที่ยืนหันหลังอยู่ซึ่ง้ขาเลยวิ่งผลักไปอีกฝั่งหนึ่งพร้อมๆกับตัวของเขาเอง

     "ซิ่วหมิน!!!!!นายโอเคป่าว"เขาถามร่างอวบที่พยักหน้าหงึกหงักก่อนจะรับรู้อะไรบางอย่าง"ซองจงหลบไปทางขวาลูกกำลังไปทางนาย!!!!"และเป็นจริงอย่างที่เขาว่าซองจงหลบได้ทันฉิวเฉียด

     "อนวันนี้นายดูมีไหวพริบแปลกกว่าปกตินะ"ซิ่วหมินพูดนั่นสิทำไมเขารับรู้ได้ไวกว่าปกติ ทั้งๆที่เมื่อก่อนจะออกคนแรกด้วยซ้ำไปหรือว่า..!!!!!!!!!!

     "มีสองคนที่รู้ว่าฉันเป็นอะไร"เขาพูดแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนชุดแล้วเดินไปที่โรงอาหารเพื่อซื้อข้าวเผื่อคนอื่นๆแล้วมานั่งรอที่ประจำ

     "คีย์ฉันรู้หรอกว่าเป็นนาย"เขาพูดซึ่งจริงอย่างที่ว่าพอซิ่วหมินหันไปมองก็เจอกับคีย์ที่แอบมาทางข้างหลัง

     "พี่รู้ได้ไงอ่ะ แบบนี้ก็ไม่สนุกแล้วสิเนี่ย"คีย์พูดเซ็งๆก่อนจะนั่งลงแล้วเอาข้าวกล่องที่ทำจากบ้านมากินอย่างเสียอารมณ์ แล้วคนอื่นๆก็ทยอยมากันแล้วก็อีกตามเคยเฉินกับจงฮยอนทำสงครามแย่งขนมกันอีกครั้ง

     "เออชานยอลวันนี้อนเขามีอะไรแปลกๆกับตัวเขาอ่ะ"ซิ่วหมินพูดขึ้นมาเรียกความสนใจจากคนอื่นๆอีกครั้ง"ปกติแข่งดอร์จบอลเขาจะออกคนแรกตลอด  แต่วันนี้กลับอยู่เป็นคนสุดท้ายแล้วเขายังบอกด้วยว่าบอลจะมาทางไหนทั้งๆที่ยังบอลยังมาไม่ถึงตัว  ซึ่งแน่นอนปกติกลุ่มพี่จะแพ้แต่วันนี้กลับชนะแปลกมั้ยล่ะ"

     "แปลกจริงๆนั่นแหละพวกพี่สองคนพี่น้องรีบไปไหนกันตั้งแต่เช้าพอทักทายก็บอกแค่หวัดดีแล้ววิ่งผ่านไปเลย"เลย์พูดขึ้นมา สองพี่น้องเลยเริ่มเล่าเรื่องให้ฟังโดยมีคริสกับชานยอลอธิบายให้ฟังด้วย

     "และเหตุการณ์แปลกๆที่เกิดกับพี่คือพี่อนยูมีพลังที่จับสัมผัสได้เร็วจะว่าเหมือนมีสัญญาณเตือนภัยก็ไม่แปลก เขาเรียกมีเซนส์รับรู้ได้เร็วกว่าคนปกติน่ะ"คริสอธิบายให้ฟัง

     "เออใช่พี่ชมรมหนังสือพิมพ์บอกว่าอีกสองสัปดาห์จะจัดงานโรงเรียนขึ้น"เซฮุพูดขึ้นมา"เห็นบอกว่าคนนอกสามารถเข้ามาดูงานได้ด้วยนะครับ"

     "งั้นสองคนนั้นจะอยู่ถึงรึเปล่า"ซูโฮพูดถึงเทากับมินโฮที่บอกจะกลับเร็วๆนี้

     กริ้งงง

     "ว่าไงอาเทา ห้ะ?ทางโรงเรียนหยุดชั่วคราวสองเดือนเพราะทุบตึกเรียนเก่าแล้วสร้างใหม่เลยหรอ...โอเคๆๆอีกสองอาทิตย์อย่าลืมมาที่งานโรงเรียนพี่ล่ะ บายย"ติ้ด "อาเทาโทรมาบอกว่าโรงเรียนหยุดสองเดือนเลยอยู่ต่อได้"

     "จริงหรอพี่ มินโฮฮยองอยู่ต่ออีกสองเดือนเยเฮท!!!!วู้ววว"เซฮุนกระโดดีใจยกใหญ่สร้างความสนุกให้พวกพี่ๆได้เป็นอย่างดี  แล้วก็เกิดสงครามแย่งขนมกันระหว่างเฉินและจงฮยอนอีกครั้ง แล้วเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปจนถึงเลิกเรียน แล้วแยกย้ายกลับบ้านกันไป