รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรน่ะแก้วเห็นนั่งคิ้วขมวดตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”เฟย์ถามเมื่อเอาข้าวต้มมาให้แก้วในห้อง
 
 
 
“เมื่อคืนเฟย์ไปไหนมาหรอ”แก้วจ้องหน้าเฟย์เพื่อหาคำตอบ
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไปแฮงค์เอาท์ตามปกติไง แล้ว เอ่อ เมาน่ะเลยนอนบ้านเพื่อนในเมือง”เฟย์รีบพูดเพราะแม้
เธอจะไว้แก้วมากแค่ไหน แต่เรื่องของเธอกับเขื่นเมื่อคืนนี้เธอไม่อยากให้ใครรับรู้เลย
 
 
 
 
 
“ไม่ยักจะรู้ว่ามีเพื่นเป็นมนุษย์ด้วย”แก้วเหล่มองหน้าเฟย์อย่างจับผิด
 
 
 
 
 
“อ๋อ มนุษย์ที่ไหน แวมไพร์น่ะ พวกนั้นเป็นเพื่อนพี่แบงค์ เลยยืมคอนโดนอน”เฟย์พยายามพูดแถ
ไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ แก้วไม่ติดใจอะไรมากหรอก แค่เฟย์ดูแลตัวเองได้ กลับมาไม่เป็นอันตรายอะไรเท่านี้ก็ดีแล้ว
ล่ะ เพียงแต่ว่าเมื่อคืนนี้ไม่ใช่เฟย์แล้วใครมานอนกอดแก้ว”แก้วพูดทำให้เฟย์ชะงักรู้ทันทีว่าคือโท
โมะที่แอบดันกระจกเข้ามาหาแก้วตามเคย
 
 
 
 
 
 
“โทโมะมั้ง เค้าคงคิดถึงแก้วนั่นล่ะ อย่าคิดมากๆกินๆ”เฟย์พูดแล้วดันชามข้าวต้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
“คนบ้า มาๆไปๆ เวลาเจอกันก็ไม่ชอบให้เห็นหน้า ปล่อยให้คนอื่นเป็นห่วงจะแย่”แก้วบ่นไปกินข้าว
ไป โดยไม่รู้เลยว่าโทโมะที่แอบฟังอีกด้านของกระจกอมยิ้มอย่างมีความสุขแล้วค่อยๆห้อยหัวนอน
หลับพักผ่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถามหน่อยสิ จะมีสักครั้งมั้ยตั้งแต่นายกลับมาเนี่ย นายจะไม่มีบาดแผลอะไรติดตัวเมื่อกลับ
ปราสาทมาเนี่ย”กวินบ่นเมื่อตื่นมาเห็นป๊อปปี้มีรอยตบแดง5นิ้วและปากแตก
 
 
 
 
 
“ลุงหมีโดนตบๆ”เกรซที่เล่นกับจินนี่เห็นป๊อปปี้ก็ชี้หน้าป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
 
“ไม่เป็นไร เมียตบชั้นยอม”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆแล้วเอาเลือดที่เตรียมให้มาดื่มอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
“นับวันยิ่งซาดิสนะนายน่ะ ยิ้มแบบนี้คิดแผนได้แล้วรึไงเรื่องชิงตัวฟางกลับมาน่ะ”กวินถาม
 
 
 
“ตอนนี้หรอ ยังคิดไม่ออกอ่ะ ไว้เจอฟางกับไอ้ไทม์ตัวเป็นนๆก่อน ถึงจะคิดออก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“เหอะ เจอตอนนั้นนายมีเวลาคิดรึไง ทางที่ดีนายคิดเผื่ก็ได้ แบบเช่นไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล
แบบยาเสน่ห์น่ะชั้นหาให้นายได้นะ”กวินพูดแนะป๊อปปี้ ทำหิ้นนี่ได้ยินเรื่องยาเสน่ห์ก็คิดถึงครั้งหนึ่ง
กวินเคยใช้กับตัวเอง ก็โยนหมอนใส่กวินทันที
 
 
 
 
 
 
“อย่าเชียวนะป๊อป ถ้าป๊อปรักฟางจริง เราต้องจริงใจกับเค้าสิ ใช้ยาแบบนี้มันวิธีสกปรกชัดๆ”จินนี่
โวยวายแล้วอุ้มเกรซขึ้นไปชั้นบนทันที
 
 
 
 
“หึ สกปรกไม่สกปรกอย่างน้อยก็ได้ลูกมาคนละวะ”กวินพูดแล้วดื่มเลือดต่อป๊อปปี้นิ่งคิด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ชั้นกับนายเรารู้จักกันมาก่อนหรอ หรือบังเอิญว่าชั้นหน้าเหมือนเมียของนายกันแน่”ฟางที่หนี
มานั่งที่หลังคาของคฤหาสน์ยามค่ำคืนแล้วจ้องมองรูปที่เธอขโมยมาจากบ้านป๊อปปี้เมื่อคืนก่อน
 
 
 
 
 
“เธอมานั่งทำอะไรตรงนี้ ไม่ออกไปหาเหยื่อรึไง”โทโมะบินมานั่งข้างฟางแล้วถาม
 
 
 
 
 
“ละนายล่ะไม่ออกไปหาเหยื่อรึไง รึว่าติดใจสาวมนุษย์ในห้องนั้น แหมดูประคบประหงมเชียว ทั้ง
แบงค์ทั้งยัยเฟย์ผู้ดูแลแวมไพร์อะไรนั่นดูปกป้องยัยนั่นเชียว ทั้งสร้างม่านพลังป้องกันเชียว สงสยจะ
เป็นคนสำคัญ”ฟางเบ้ปากพูดถึงห้องใกล้ๆกับห้องใต้ดินที่เป็นที่พักเธอกับโทโมะที่เฟย์และแบงค์
ช่วยกันสร้างม่านพลังบังไว้ กลัวพวกแวมไพร์จะเข้าไปในห้องของสาวมนุษย์ผู้นั้นแล้วทำร้ายเอา
 
 
 
 
 
“นี่เธอไม่เคยเปิดเข้าไปในห้องนั้นดูจริงๆเลยหรอ ว่าคนในห้องนั้นเป็นใคร”โทโมะเหล่มองหน้าฟาง
เพราะเขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันถ้าฟางเปิดห้องนั้นไปเจอแก้วจะเป็นยังไง ฟางที่ถูกล้างสมอง
ความจำจะกลับมามั้ยนะ “เรื่องอะไรชั้นต้องเปิด สร้างม่านพลังไปกันพวกแวมไพร์นิ”ฟางพูดแล้ว
เหล่มองโทโมะ
 
 
 
 
“ที่สร้างน่ะสร้างเอาไว้เพื่อป้องกันแวมไพร์ที่เข้ามาทำร้ายแก้วมั้ย แต่ถ้าไม่มีเจตนาทำร้ายแก้วก็
เข้าไปได้สิ”โทโมะพูดให้ฟางเข้าใจก่อนจะบินกลับลงไปข้างล่าง
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว ชื่อคุ้นๆจัง เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน”ฟางครุ่นคิดกับสิ่งที่โทโมะบอกก่อนจะนั่งมองรูป
นั้นต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เนี่ยน่ะหรอ ศัตรูของเธอ นั่นน่ะเด็กไอ้ไทม์เชียวนะ”เสียงของชายคนหนึ่งพูดกบแจมเมื่อมองฟางที่
นั่งบนหลังคาคฤหาสน์ตามลำพัง
 
 
 
 
 
“หรอ ถ้าไทม์ไม่เปลี่ยนนังนี่ป็นแวมไพร์กระหายเลือดไทม์คงไม่หลงเสน่ห์มัน หึ”แจมพูดอย่างแค้น
เคือง
 
 
 
 
“เอาน่า เธอกล้าทำร้ายเด็กของไทม์ได้จริงหรอ เธอก็น่าจะรู้ไทม์มันน่ากลัวแค่ไหน”ชายคนนั้นพูด
 
 
 
 
“แต่เวลานายแปลงร่างเป็นหมาป่านายก็มีตั้ง4ขา ขย้ำแวมไพร์ได้สบายอยู่แล้วนิกั้ง”แจมหันไปพูด
 
 
 
 
 
“ได้มันก็ได้อยู่อ่านะ แต่งานนี้มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนหน่อยสิ”กั้งมองแจมอย่างกรุ้มกริ่ม
 
 
 
 
“ชอบครึ่งแวมไพร์ครึ่งพวกเล่นแร่แปรธาตุแบบชั้นหรอ ชั้นก็นึกว่านายสนใจสาวมนุษย์เหมือนกับไอ้
หมานอกคอกเควินน้องนายซะอีก”แจมพูดถึงเควินน้องต่างมารดาของกั้งที่คบกับแบม
 
 
 
 
 
“เหอะ ไอ้หมาอ่อนแอนั่นชั้นไม่นับเป็นน้อง ชิ ทำเป็นปกป้องคนรัก”กั้งพูดแล้วนึกถึง4เดือนก่อนที่
เควินยอมกลายร่างเป็นคนปกป้องสาวน้อยอย่างโบว์ นั่นสินะ ยัยแบมแฟนไอ้เควิน สวยใช่เล่นนิ
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะอย่าพูดถึงคนอื่นเลย เอางี้ ชั้นจะล่อนังฟางไปลับตาคนแล้วนายอยากจะทำอะไรก็เชิญ แต่ที่
สำคัญ นายต้องฆ่านังนั่นให้ตาย ชั้นจะได้หมดเสี้ยนหนามซักที”แจมยิ้มเยาะ กั้งแอบมองหน้าแจมที่
คิดแผนร้ายแล้วแอบหวั่นใจ ผู้หญิงเวลาหึงหวงนี่น่ากลัวกว่าสิ่งใดในโลกนี้เลยแฮะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหมา วันนี้เราไปซื้อของกันเถอะนะๆๆ”แบมที่มาเที่ยวหาเควินที่ปราสาทก็รีบอ้อนแฟนหนุ่ม
 
 
 
 
“ซื้อของอีกล่ะ อยากให้ไปนี่จะให้ไปถือของล่ะสิ”เควินเหล่มองแฟนสาวที่อ้อนตัวเอง
 
 
 
 
 
“เอาน่าไปๆกับแบมสิ ชั้นว่าชั้นก็จะแวะไปด้วยนะ แถวนั้นมันใกล้โบสถ์พอดี”เขื่อนพูด
 
 
 
 
“ไปโบสถ์ทุกวันนี่แอบจีบแม่ชีที่นั่นหรอครับพี่”เควินแซวเขื่อนจึงตบหัวน้องรัก
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้า ไปเยี่ยมแม่เพื่อนโว้ย แม่เพื่อนเค้าบวชเป็นแม่ชีที่นั่น”เขื่อนพูดสั้นๆแล้วเตรียมขนมที่เฟย์
เคยบอกว่าแม่ของเธอชอบ เควินและแบมมองหน้ากันนิดนึงก่อนจะขับรถไปส่งเขื่อนที่โบสถ์แต่ก็ไม่
วายแอบมาดู
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แอบดูแบบนี้ถ้าพี่เขื่อนรู้โบว์จะบอกเลยว่าเควินเป็นตัวต้นคิด”โบว์ที่มาเที่ยวข้างนอกด้วยพูดแล้ว
เหล่มองคู่รักสุดแสบที่แอบมาดูเขื่อนถึงโบสถ์แทนที่จะไปเที่ยวด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“เห้ย นั่นมันยัยปีศาจแมวพวกไอ้แพนนิ”เควินมองอย่างตกใจเมื่อเขื่อนบอกลาแม่ชีแล้วเดินมา
หาเฟย์ที่สวมฮู้ตแอบอยู่หลังรถเขื่อน
 
 
 
 
 
“นี่พี่เขื่อนร้ายใช่เล่นเลยนะเนี่ย กิ๊กกับยัยนั่น”โบว์ที่เลิกจับผิดแล้วมาแอบดูเขื่อนก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แอบดูคนอื่นแบบนี้ไม่ดีเลยนะจ้ะ”กั้งและพวกหมาป่าพูดด้านหลังเควิน แบมและโบว์
 
 
 
“อย่าทำอะไรแบมกับโบว์นะไอ้พี่กั้ง”เควินดึง2สาวไปหลบหลังตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
“ไอ้หมาลูกครึ่งอย่างแกจะทำอะไรชั้นได้ จะว่าไปแฟนแกก็สวยนี่หว่า”กั้งพูดแล้วมองโบว์ตาเป็นมัน
เควินกระชับมือแบมแน่น เช่นเดียวกบแบมที่จับมือโบว์ไว้
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรแฟนผมเด็ดขาด”เควินพูด
 
 
 
 
 
“คิดว่าชั้นกลัวแกงั้นหรอไอ้ลูกหมา”กั้งพูดจบก็กลายร่างเป็นหมาเช่นเดียวกับเควินที่กลายร่างเป็น
หมาป่าซัดกันนัว โดยที่พวกหมาป่าพวกกั้งอีก2ตัวพุ่งมารุมทำร้ายเควิน
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรกั้งนะ”โบว์เป็นห่วงเพื่อนรักและใช้พลังความสามารถของพวกแม่มดสายขาวของตัว
เองช่วย
 
 
 
 
 
“กั้งหยุดนะ อย่ามาหาเรื่องคนในที่สาธารณะสิ”เฟย์และเขื่อนเห็นว่าเกิดเรื่องก็รีบเข้ามาห้าม
 
 
 
 
 
 
“ไม่ก่อเรื่องแต่ขอจัดการหัวใจน้องรักละกัน”กั้งพูดจบก็งับร่างของโบว์กระโจนหายไปกับพรรคพวก
 
 
 
 
 
“กั้ง ตายล่ะ เขื่อนชั้นไปก่อนนะ”เฟย์ตกใจกับเรื่องที่เกิดรวดเร็วแบบนี้ก็รีบกระโจนไปในความมืด
 
 
 
 
 
 
 
“เควิน ตายล่ะแผลลึกมาก แบมช่วยกันพาเควินกลับปราสาทเร็ว”เขื่อนพูดก็นช่วยกันประคองร่างเค
วินที่คืนร่างแล้วเจ็บปางตายกลับขึ้นรถไปทำแผลที่ปราสาททันที
 
 
 
 
 
 
“เห้อ สงสัยหมอนั่นคงไม่มาแล้วล่ะมั้ง”ฟางที่แอบชะเง้อมองที่บ้านตัวเองอยู่นานเมื่อพบว่าป๊อปปี้ไม่
เข้ามาก็ไต่ขึ้นกำแพงก่อนจะเปิดหน้าต่างห้องนอนตัวเองเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
แต่ไม่ทันไรที่ฟางจะล้มตัวนอนกับเตียงป๊อปปี้ที่คิดว่าฟางต้องกลับมาแน่ๆก็พุ่งเข้าไปกอดฟางทันที
ที่คนตัวเล็กปีนเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“อะ ไอ้โรคจิต ปล่อยชั้นนะ”ฟางดิ้นขลุกขลกในอ้อมกอดป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“ใคร ใครกันแน่โรคจิต หรือว่านี่คือแผนการของไอ้ไทม์ที่ส่งเจ้าสาวสุดที่รักมาฆ่าชั้นถึงที่นี่”ป๊อปปี้
พูดประชดเน้นคำว่าเสาวใส่ฟาง เพราะลึกๆเขาไม่พอใจมากที่ฟางเป็นเจ้าสาวของไทม์
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่านะ ไทม์ไม่ได้ส่งชั้นมา”ฟางพูดทันทีที่ป๊อปปี้พูดบ
 
 
 
 
 
“งั้นบอกชั้นได้มั้ย ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่หรือว่าอยากมาสนุกกับชั้นเหมือนเมื่อคืน อารมณ์ค้างก็พูด
ตามตรงเถอะ”ป๊อปปี้แกล้วแซวฟางเหมือนเมื่อก่อนที่ชอบแกล้งฟางเมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้า ใครจะไปติดใจรสชาติเห่ยๆแบบนั้น สิ่งที่นายทำน่ะมันไม่ได้กระตุ้นอารมณ์อะไรชั้นเลย สู้
ไทม์ก็ไม่ได้เลยสักนิด”ฟางพูดโกหกเพียงเพื่อให้ป๊อปปี้เลิกจับเธอแต่ทำให้ป๊อปปี้ได้ยินแล้วโมโห
กว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“สู้ไม่ได้งั้นหรอ งั้นชั้นจะรื้อฟื้นละกันว่ารสชาติของผัวคนแรกของเธอเป็นยังไง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
ตัดเท่านั้นล่ะ  บอกเลยว่าเดี๋ยวก็สู้กันอีก เพราะชนวนมาแล้วไง โบว์ถูกพาตัวไปแบบนี้
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะ เพราะเม้นน้อยจังง