รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

ป๊อปปี้ไขกุญแจบ้านเข้ามาด้านในแล้วมองทุกอย่างที่ถูกผ้าคลุมปิดตายไว้

 

 

 

 

 

 

 

“บ้านหลังนี้ผมซื้อคืนมาแล้วนะครับ พ่อแม่ ผมพยายามทำทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิม รวมทั้งเอา

ตัวน้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้”ป๊อปปี้ดึงผ้าคลุมกรอบรูปที่ผนังห้องรับแขกออกมาเป็นรูป

ครอบครัว มีพ่อแม่ ฟางและป๊อปปี้ สมัยอยู่ด้วยกันที่บ้านหลังนี้ ป๊อปปี้ดึงผ้าคลุมอีกผืนออก เป็นรูปที่

ชั้น รูปของฟางและเขา

 

 

 

 

 

 

 

“พี่จะทำให้ฟางกลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมาเป็นฟางของพี่เหมือนเดิมให้ได้ แม้ว่าจะแลกด้วย

ชีวิตพี่ก็ยอม”ป๊อปปี้หยิบกรอบรูปฟางมาดูแล้วพูดเบาๆก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องต่างแล้วชะงักเมื่อ

รู้สึกว่าห้องนอนของฟางไม่ได้ล๊อค ป๊อปปี้กระชับปืนในมือแน่นแล้วค่อยๆดันประตูเข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ภาพที่ป๊อปปี้เห็นคือฟางกำลังนอนหลับตากอดตุ๊กตาหมีพูห์ที่เคยขโมยมาจากห้องนอนเขาตอน

เด็กๆแน่นไม่ปล่อย ป๊อปปี้ขยับตัวไปใกล้ฟางช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ฟางกลับมาหาพี่แล้วจริงๆ”ป๊อปปี้พูดเบาๆ ก่อนจะโน้มหน้าลงไปจูบฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”ฟางเมื่อสัมผัสกับรสจูบที่อบอุ่นก็เคลิบเคลิ้ม เหมือนกับฝัน ใครกันนะ ฟางค่อยๆปรือตาตื่นแล้ว

ต้องตกใจสุดขีดเมื่อพบว่าคนที่จูบเธอคือศัตรูอันดับ1ของว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

ฟางรวบรวมแรงทั้งหมดถีบป๊อปปี้กระเด็นติดข้างฝา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้แวมไพร์โรคจิต แกตาย”ฟางเอามือถูกปากทันทีก่อนจะกระโจนเข้ามาทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“หยุดเลยนะ เธอจะมาทำร้ายเจ้าของบ้านอย่างชั้นได้ไง”ป๊อปปี้รีบร้องห้ามทำให้ฟางชะงัก

 

 

 

 

 

“เจ้าของบ้านอะไรกัน”ฟามองหน้าป๊อปปี้อย่างไม่เข้าใจ บ้านหลังนี้คือบ้านมนุษย์ไม่ใช่หรอ

 

 

 

 

 

 

“นี่เป็นบ้านพ่อแม่ บุญธรรมชั้น ชั้นซื้อที่นี่เก็บไว้ เพื่อรอใครสักคนกลับมา”ป๊อปปี้อธิบายให้ฟางฟัง

ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงประโยคหลังให้อ่อนลง

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เมียนายที่ตายไปแล้วเนี่ยนะ”ฟางร้องอ๋อแล้วพูดเพราะจำได้กับเรื่องที่ไทม์เคยบอก

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เมียชั้น เค้าถูกแวมไพร์ชั่วร้ายหลอกแล้วดูดเลือดจนหมดตัวก่อนวันแต่งงานของชั้น ชั้นกะจะ

ซื้อที่นี่เป็นของขวัญให้เค้า และตอนนี้เค้าก็กลับมาหาชั้นแล้ว อยู่ตรงนี้ไง”ป๊อปปี้พูดจบก็ชี้ไปที่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามามั่ว ชั้นจะเป็นเมียแกได้ไง ชั้นชื่อโรส เป็นว่าที่เจ้าสาวของไทม์เรารักกันมาก”ฟางรีบพูด แต่

เพราะแววตาฟางไม่เหลืให้ป๊อปปี้และพร่ำบอกว่ารักไทม์ทำให้ป๊อปปี้โมโหรวบตัวฟางแล้วผลักลง

เตียงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักไทม์มากจนลืมพี่งั้นหรอฟาง”ป๊อปปี้สบตาฟาง ดวงตาสีทองบ่งบอกว่าโกรธมาก

 

 

 

 

 

 

“ลืม ชั้นจะไปลืมแกได้ไงกัน เราเพิ่งเคยเจอกันเมื่ออาทิตย์ก่อน อย่ามามั่ว แกนี่มันขี้ตู่อย่างที่ไทม์

บอกจริงๆ ว่าเอใครสวยๆหน่อยก็ทึกทักว่าเป็นเมียแกไปหมด จำเอาไว้ เมียแกน่ะตายไปแล้ว”ฟาง

พูดอย่างไม่พอและพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้น ป๊อปปี้ยิ่งบีบรัด2แขนที่จับขึงกับเตียงแรงขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ฟางยังไม่ตาย ได้ ในเมื่อจำอะไรไม่ได้ พี่ก็จะรื้อฟื้นความหลังให้ฟางเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็บดจูบฟาง

ทันที รสจูบที่ร้อนแรงทำให้ฟางดิ้นไปมา ก่อนจะถูกลิ้นของป๊อปปี้เข้าไปหยอกล้อกับลิ้นบางของเธอ

ทำให้ฟางเริ่มบิดเกร็งไปมาในอ้อมกอดที่แข็งแกร่งของป๊อปปี้ ป๊อปปี้จูบฟางอยู่เนิ่นนานและรู้สึกว่า

ฟางเลิกดิ้นแล้วก็เลื่อนมือสอดเข้าไปในเสื้อยืดรัดรูปสีดำของฟาง ส่วนอีกข้างก็บีบเคล้นสะโพกมน

ผ่านเลิกกิ้งสีดำของเธอ

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”ฟางร้องครางเมื่อถูกมือหนาสอดเข้ามาในเสื้อและปลดตะขอบราออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถูก

บีบเคล้นอกสวยจนมือเล็กต้องโอบรอบลำคอคนตัวสูงด้วยที่ปากไม่หลุดออกจากกัน ฟางหลับตาเมื่อ

ถูกถอดเสื้อยืดและบราสีเข้มออกจากตัว และถูกชายหนุ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอและอกสวย สัมผัส

นี้เหมือนเธอเคยได้รับที่ไหนมาก่อนนานแสนนาน สัมผัสที่อบอุ่นแบบนี้เธอเคยได้รับจากไทม์มา

ก่อนหรอ แต่ไทม์ไม่เคยนอนกับเธอแล้วเธอเคยนอนกับใครมาก่อนล่ะ เอ๊ะ ไทม์งั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

เหมือนสติทุกอย่างกลับคืนมาให้ฟาง ฟางรีบถีบป๊อปปี้กลิ้งตกเตียงไปก่อนจะสวมเสื้อผ้าตัวเองให้

เรียบร้อยทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า ไอ้ลามก ไอ้แวมไพร์โรคจิต กล้ามากนะที่ทำแบบนี้กับชั้น”ฟางรีบสวมเสื้อผ้าตัวเองเสร็จก็

ตบหน้าป๊อปปี้อีกทีจนเลือดกลบปากแล้วรีบออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

“โอย นี่ไอ้ไทม์มันสอนใช่มั้ยเนี่ยฟาง แรงเยอะชะมัด”ป๊อปปี้จับท้องด้วยเองด้วยความจุกและมืออีก

ข้างงก็รีบเช็ดเลือดที่ปากทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ชั้นเป็นอะไรเนี่ย ชั้นเป็นว่าที่เจ้าสาวของไทม์นะ จะมาเผลอใจให้ศัตรูได้ยังไงกัน”ฟางเดินบ่น

กับตัวเองลงมาจากชั้นบนแล้วเดินผ่านห้องรับแขกต้องชะงักเมื่อเห็นรูปที่ติดที่ผนังห้อง รูปครอบครัว

พ่อ แม่ ป๊อปปี้ และคนที่หน้าตาเหมือนเธอราวกับแกะเพียงแค่คนในรูปดูเด็กกว่าเท่านั้นเอง

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย”ฟางพูดกับตัวเองก่อนะหันไปเห็นรูปที่ตู้โชว์ที่ฟางถ่ายคู่กับป๊อปปี้ที่ทะเล

ตอนไปเที่ยวด้วยกันครั้งสุดท้าย ฟางนิ่งสักพักก่อนจะดึงรูปออกมาจากกรอบรูปแล้วออกไปจากบ้าน

นี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องเอามาอีกแก้ว”เฟย์ที่หลบมาเที่ยวกลางคืนที่ผับหรูที่เดิมสั่งบาเทนเดอร์ให้นำค๊อกเทลสีสวยมา

ให้เธอเรื่อยๆ เฟย์ดื่มไปแก้วแล้วแก้วเล่าไม่ยอมหยุด

 

 

 

 

 

 

“ดื่มแบบนี้ เป็นแมวตกถังเหล้ารึไง”เขื่อนเองที่ออกมาเที่ยวกลางคืนก็เดินมานั่งข้างเฟย์แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“นะ นาย”เฟย์ตกใจเมื่อเห็นใครมานั่งข้างๆก็รีบคว้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้นหนี แต่แล้วก็เซเพราะฤทธ์

แอลกอฮอลืที่ดื่มมากไป เขื่อนรีบประคองกอดร่างบางไว้แน่น

 

 

 

 

 

“ยัยขี้เมา เดินแค่นี้ก็ยังไม่ไหว มานี่”เขื่อนประคองกอดพาเฟย์มาที่ห้องชั้นบนทันที

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้น ชั้นจะกลับ”เฟย์จืนตัวจากอ้อมกอดเขื่อนเมื่อมาถึงชั้นบน

 

 

 

 

 

“กลับไปหาพวกแวมไพร์นั่นงั้นหรอ เธอจะกลับไปทำไม รู้ทั้งรู้ว่าพวกนั้นน่ะร้ายจะตาย”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นต้องกลับไปหาโทโมะ โทโมะเค้ารอชั้นอยู่”เฟย์พูดเพราะรู้ดีว่าพวกไทม์จ้องทำร้ายเพื่อนรักอยู่

แม้ร่างกายจะเปลี่ยนแข็งแกร่งกว่าเดิม แต่เพราะมีวิตแก้วเป็นเดิมพัน โทโมะจึงต้องยอมพวกนั้น

เรื่อยมา หนีก็หนีไม่ได้ เธอจึงต้องดูแลโทโมะและแก้วที่นั่น

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่ห่วงโทโมะนี่เอง มิน่า หลังจากคืนนั้นที่ร้อนแรงของเราเธอก็หนีหายไป”เขื่อนพูดอย่าง

หงุดหงิด

 

 

 

 

 

“ก็ที่นั่นไม่ใช่ที่ของชั้น ชั้นก็ต้องกลับไปหาพวกของชั้น ไปอยู่ในที่ของชั้น ที่ๆปีศาจควรอยู่”เฟย์พูด

อย่างเจ็บใจ แต่ทำไงได้เธอเลือกเป็นปีศาจไปแล้วนิ

 

 

 

 

 

 

“งั้นตอนนี้ที่นี่คือที่ของเรา ขอร้องอยู่กับชั้นได้มั้ยเฟย์ ชั้นคิดถึงเธอ”เขื่อนพูดแล้วกอดเฟย์ด้วยความ

คิดถึง

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เขื่อน”เฟย์ร้องเมื่อถูกเขื่อนดันลงไปนอนที่โซฟาสีแดงสด

 

 

 

 

 

“อยู่ด้วยกันนะคืนนี้ ชั้นคิดถึงเธอจริงๆ”เขื่อนพูดจบก็ก้มลงจูบเฟย์ เฟยืหลับตาพริ้มก่อนจะยอมให้

เขื่อนอีกครั้งหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปไหนมาจ้ะโรส กลับเอามาซะเกือบเช้าเลย”ไทม์เดินมาหาฟางที่กลับเข้ามาที่ห้องใต้ดินตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หิวน่ะ ก็โรสเห็นไทม์คุยกับแจมอยู่โรสเลยไม่อยากกวน”ฟางพูดแล้วเหล่มองรอยลิปติกที่ต้นคอของไทม์ก่อนจะเดินหนี แต่ไทม์ดึงฟางมากอดจากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ยอมไทม์สักทีสิครับ โรสจะได้เป็นเจ้าสาวของไทม์เต็มตัวไง ไม่ได้เป็นแค่ในนาม”ไทม์พูด

แล้วหอมแก้มนวลของฟาง เขาแอบเซ็งที่แม้ว่าฟางจะถูกล้างสมอง แต่เหมือนสามันสำนึกบอกกับ

ร่างกายนี้ว่า ให้ต่อต้านเขา ทำให้ไทม์ต้องหลบไประบายความต้องการให้กับแจมที่ชอบทอดสะพาน

ให้เขาเสมอๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โรสอยากเป็นเจ้าสาวของไทม์ที่สมบูรณ์ที่สุดนี่ อยากให้ไทม์ในวันแต่งงานของเรา”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ครับ ถ้าเราฆ่าไอ้ป๊อปปี้ได้สำเร็จ แล้วเราจะแต่งงานกันนะครับ”ไทม์พูดแล้วหอมแก้มฟางอีกครั้ง

ฟางชะงักกับคำพูดที่ว่า ฆ่าป๊อปปี้งั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไทม์ ไทม์จูบโรสหน่อยได้มั้ยคะ”ฟางพูดขึ้นทำให้ไทม์มองหน้าฟางนิดนึงก่อนจะพลิกตัวฟางมา

สบตากันสักพกแล้วก้มลงจูบฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่ถือว่าคิสก่อนนอนรึเปล่าครับที่รัก”ไทม์พูดยิ้มๆที่คราวนี้ฟางเป็นฝ่ายขอจูบตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ คิสก่อนนอน โรสจะนอนแล้ว ฝันดีนะคะเจ้าบ่าวของโรส”ฟางพูดแล้วล้มตัวนอนที่เตียงอย่าง

ที่ไม่เคยนอนเพราะปกติเธอชอบหนีไปนอนในโลงแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมรู้สึกไม่อบอุ่นเลย”ฟางเอามือจับที่ปากตัวเอง ก่อนจะนึกถึงตัวเองที่จูบกับป๊อปปี้ที่บ้านหลัง

นั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม มีความสุขจังเลยนะคะแค่มันจูบคุณ”แจมแอบดูไทม์และฟางจูบกันก็แขวะไทม์ทันทีที่ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“คนรักกันจูบกันไม่เห็นแปลก”ไทม์พูดเยาะๆ

 

 

 

 

 

“แต่คุณก็รู้ว่าคุณล้างสมองมันถ้าคุณไม่ทำเชื่อสิ มันไม่มีทางรักคุณหรอก”แจมว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดเรื่องนี้อีก ถ้าพูดอีกชั้นจะฆ่าเธอ”ไทม์บีบคอแจมจนตัวลอยแล้วพูดก่อนจะโยนแจมลงอย่าง

ไม่ไยดี

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ นังฟางชั้นไม่มีวันให้แกมีความสุขกับคุณไทม์หรอก”แจมพูดอย่างคับแค้นใจ

 

 

 

 

 

 

 

อย่าลืมว่าแมยังไม่ตาย 5555555 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยนะจ้ะ