รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูเกรซคะโบว์วิ่งตามไม่ทันแล้วนะคะ อย่าลืมสิ ว่าโบว์เป็นมนุษย์น้า”โบว์ที่วิ่งตามเกรซ

ลูกสาวของจินนี่และกวินที่วิ่งอย่างว่องไวตามแบบของแวมไพร์

 

 

 

 

 

 

“พี่ไบว์ห้ามบ่น ไม่แก่นะๆ ฮิฮิ”เกรซหันมาหัวเราะโบว์

 

 

 

 

 

“ตัวแสบของแม่ 4เดือนนี่อย่างกับ4ขวบไหน วันนี้แกล้งอะไรพี่โบว์บอกแม่มานะ”จินนี่เดินมาอุ้ม

เกรซจากโบว์แล้วหอมแก้ม ซ้ายขวาลูกสาวด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วนี่ตามคุณชายกลับมาได้แล้วหรอคะ”โบว์ถาม เพราะหลังจากที่ฟางเสียไป ป๊อปปี้ก็เอาแต่

ดื่มเหล้าไม่ยอมรักษาตัว ไม่ดื่มเลือดประทังชีวิต ทำให้ร่างกายทรุดโทรมมาก จนผู้อาวุโสต้องพา

ป๊อปปี้ไปรักษาตัวกับผู้บำบัดที่อยู่ทางใต้โดยมีฟ้าและธามไทตามไปดูแลป๊อปปี้เป็นเวลา4เดือน

 

 

 

 

 

“อื้อ อยู่ด้านล่างน่ะ คุยกับเขื่อนกับเควินอยู่”จินนี่ตอบก่อนจะอุ้มลูกสาวลงมาด้านล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย หมีมีหนวด”เกรซเมื่อเห็นป๊อปปี้ก็ชี้บอกจินนี่ทันที

 

 

 

 

“อ๊าย ไม่ใช่ลูกนี่น้าป๊อปปี้ที่แม่เล่าให้ฟังไงคะน้องเกรซ ไหว้ลุงป๊อปเร็ว”จินนี่บอกลูกสาว

 

 

 

 

 

“4เดือนเหมือน4ปีริงๆด้วยนะจินนี่ แล้วนี่พาไปเจอกับกวินรึยังล่ะ”ป๊อปปี้ถามจินนี่ต่อ

 

 

 

“รายนั้นพาแครอลไปรักษาตัวที่อังกฤษ 4เดือนแล้วยังไม่กลับมาเลย เห็นเคยบอกครั้งนึงนะว่า ถ้า

ลูกคลอดแล้วจะเอาลูกไปอยู่ที่อังกฤษด้วยเลย จะได้ไม่กวนจินนี่อีก”จินนี่พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“แล้วจินนี่น่ะยอมหรอ ที่กวินจะเอาลูกไป”ป๊อปปี้เหล่มองจินนี่เพราะเขารู้ว่าลึกๆในใจจินนี่คิดยังไง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มาซะเหนื่อย ไปพักผ่อนเถอะป๊อป อ้อ โกนหนวดด้วยนะ เดี๋ยวน้องเกรซกลัว”จินนี่เปลี่ยน

เรื่องคุยแวอุ้มเกรซไปเล่นในห้องทันที ป๊อปปี้มองแล้วแอบส่ายหน้าก่อนจะเดินมาที่ห้องเอาของไป

เก็บแล้วจัดการอาบน้ำโกนหนวดตัวเองให้เป็นป๊อปปี้คนเดิม

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วนะฟาง”ป๊อปปี้เดินมาที่หอคอย หอคอยของเขาที่ก่อนไปรักษาตัวเขาได้ปิดตายไม่ให้

ใครเข้ามา เพราะในนั้นป๊อปปี้เก็บชุดแต่งงานของเขาและฟางที่ฟางเป็นคนเย็บมนเองเพื่อใส่ในงาน

แต่ง ถ้าเรื่องวันนั้นไม่เกิดขึ้นก่อน ป่านนี้หลังแต่งงานเขาคงเปลี่ยนฟางเป็นแวมไพร์และใช้ชีวิตกัน

อย่างมีความสุขแล้วล่ะมั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ฟางคงจะเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์แล้วสินะ ฟางรอพี่ก่อนนะครับ แล้วพี่จะขึ้นไปหา แล้วเราจะ

ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”ป๊อปปี้กอดชุดเจ้าสาวของฟางแล้วน้ำตาไหลออกมาด้วยความรักและคิดถึง

คนตัวเล็กของเขาอย่างสุดหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เฟย์อยู่ไหน แบงค์ อยู่ไหนกันทำไมเงียบแบบนี้”แก้วลืมตาตื่นมาบนเตียงสี่เสาขนาดใหญ่แล้ว

ร้องเรียกเพื่อนๆของเธอที่เป็นปีศาจและแวมไพร์

 

 

 

 

 

 

“ตื่นมาก็ร้องเรียกคนมารับใช้รึไงนังถุงเลือด”หวายเดินมาแขวะเมื่อเห็นแก้วออกมาจากห้องตามหา

เพื่น

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยนะ ชั้นไม่อยากมีเรื่องกับเธอตอนนี้”แก้วพูดแล้วถอนหายใจเดินหนีหวายไป หวายเบ้

ปากอย่างหมั่นไส้ เพราะรู้ดีว่าจะฆ่าแก้วไม่ได้ตามคำสั่งของแบงค์และเฟย์ที่มีพลังเหนือกว่าตัวเอง

และที่สำคัญ แก้วมีตราทาสของโทโมะอยู่ทำให้แวมไพร์ตัวอื่นไม่สามารถทำร้ายแก้วได้

 

 

 

 

 

 

 

“ตามหาแต่พี่แบงค์ๆแบบนี้เราน้อยใจนะแก้ว ที่แก้วไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตาเลย”แพนเดินขึ้นมา

จากทางใต้ดินของปราสาทก็พูดแล้วเดินมาจับมือแก้วขึ้นมา แก้วรีบขืนมือออกจากมือแพนทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แจมไม่อยู่หรอ แพนไม่หาแจมหรอ”แก้วรีบถามถึงแจมทันที

 

 

 

 

 

 

“แก้วเรากับแจมเลิกกันแล้ว รายนั้นน่เค้าเลือกพี่ไทม์ ไม่สงสารเราหรอ เราอกหักอยากได้ใครมา

ดูแลหัวใจ แก้วโสดเราก็โสดด้วยสิ”แพนพูดทำให้แก้วชะงัก แวบหนึ่งคิดถึงโทโมะทันที นั่น

สิ4เดือนแล้ว เค้าหายไปไหนนะ ทั้งที่หนีมากบดานกับพวกของไทม์ที่ปราสาททางเหนือติด

ชายแดน ตั้งแต่เธอฟื้นมาตามที่เฟย์บอก เวลาเธอถามถึงโทโมะจากเฟย์และแบงค์ ทั้งคู่ก็มักจะ

อึกอักไม่ยอมบอกอะไรเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย จะสวีทหวานมากไปมั้ยยะ พี่แพนหน้าที่พี่คืออะไรพี่ทำเสร็จแล้วรึไง ถ้าพี่ไทม์กลับมานะ

หวายจะฟ้องพี่ไทม์ว่าพี่แพนมัวแต่มาออดอ้อนนังถุงเลือดเดินได้นี่จนลืมหน้าที่ที่ตัวเองต้อง

ทำ”หวายว่า

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาบ่นเป็นป้าได้ป้ะ เสร็จแล้ว พวกนั้นฟื้นแล้ว หรืออยากลงไปดูก็ได้นะ อ่ะกุญแจ”แพนเริ่ม

รำคาญน้องสาวก็พูดพลางส่งกุญแจให้หวาย แก้วมองอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

“โน เวย์ ไม่มีวันย่ะ งานเสี่ยงตายหวายไม่ทำหรอก”หวายเบ้ปากแล้วพูดทันที

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

 

เสียงเหมือนข้าวของที่ห้องใต้ดินถูกทำลายเสียงดังน่ากลัวก่อนจะตามด้วยเสียงกรีดร้องของคน2คน

แล้วเงียบไป แก้วเดินไปชะเง้อมองดูที่หัวบันไดทางลงไปชั้นใต้ดินด้วยความสงสัย แล้วต้องตกใจ

เมื่อสบตากับตาสีแดงวาวน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ออกมาทำไม เข้าห้อง”เฟย์พูดแล้วดึงแก้วส่งให้แบงค์รับก่อนแบงค์จะอุ้มแก้วขึ้นไปที่หอคอย

ทางตะวันออกของพวกเขาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันน่ะแบงค์ เฟย์ ตัวอะไรอยู่ที่ชั้นใต้ดิน นี่พวกไทม์คิดจะทำอะไร เลี้ยงตัวอะไรไว้อีก”แก้ว

ถาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ มันคือส่วนผสมระหว่างคาถาด้ายมืด และการแพทย์นิดๆหน่อยอ่ะ เอ่อความจริงพวกเราก็ไม่

เห็นด้วยหรอก แต่ว่าเสียงส่วนน้อยจะสู้เสียงส่วนมากได้ไงล่ะ”เฟย์พูดเมื่อพาแก้วมาที่หอคอยที่

ปลอดภัยแล้ว

 

 

 

 

 

 

“แล้วไทม์ขังใครไว้อ่ะ บอกแก้วมาเถะ จริงสิ แล้วโทโมะอยู่ที่ไหน ทำไมตั้งแต่แก้วฟื้นมาแล้วถาม

หาถึงไม่มีใครยอมตอบเลยล่ะ”แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“แก้วไม่อยากเจอเค้าเองไม่ใช่หรอ จำไม่ได้รึไงว่าแก้วพูดอะไรใส่โทโมะตอนนั้น”แบงค์พูดทำให้

แก้วชะงัก

 

 

 

 

 

 

“รู้ แก้วรู้ว่าแก้วเกลียดเค้า แต่ เอ่อ เค้าหายไปไหนล่ะบอกแก้วได้มั้ยว่าเค้ายังไม่ตาย”แก้วพูด แม้

จะโกรธเกลียดโทโมะเรื่องลูกมากมายแค่ไหน แต่พอไม่มีเขาแล้วเธอคิดถึงเขาเหลือเกิน โทโมะอยู่

ที่ไหนนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้า แย่จัง มาไม่ทันตอนที่มือดีทั้ง2ของชั้น เชือดคอมนุษย์เป็นมื้อแรกจากการหลับใหล เห้อ”ไทม์

เดินลงมาที่ชั้นใต้ดินพร้อมพวกแพน หวายและแจมก็พูดขึ้นเมื่อเห็น2ร่างกำลังดูดเลือดมนุษย์

สาว2คนที่เขาส่งมาเป็นอาหารมื้อแรกหลังจากที่ร่วมมือกับแจมเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่นี่

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมากไอ้ไทม์”เสียงพูดที่คุ้นหู แม้ร่างกายจะเปลี่ยนแปลงแต่ก็คงความปากร้ายเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

“ไอ้โทโมะปากเสียเหมือนเดิมเลยนะ พี่ไทม์ทำไมไม่จัดการเปลี่ยนปิดปากเสียๆมันด้วยล่ะ”แพน

พูดพลางมองโทโมะในร่างปีศาจค้างคาวที่มีปีกสีดำสวมแค่กางเกงยีส์เผยให้เห็นท่อนบนเปลือย

เปล่า มีรอยเเผลที่อกซ้ายที่ผสานกันคล้ายรอยสักรูปค้างคาว และเส้นเลือดขึ้นตามตัวและอกกว้าง

กำลังเช็ดเลือดที่มุมปาก

 

 

 

 

 

 

 

“มีแค่นี้เองรึไง”เสียงหวานเสียงหนึ่งพูดอย่างหัวเสียแล้วโยนร่างไร้วิญญาณของเหยื่อมนุษย์ผู้หญิง

มาตรงเท้าไทม์อย่างไม่ใยดี หวายและแจมรีบหลบหลังไทม์ด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาสิจ้ะโรส ไม่หงุดหงิด ที่ไทม์หามาได้แค่นี้น่ะ เพราะอยากให้โรสรองท้องไปก่อนนี่จ้ะ เดี๋ยว

คืนนี้ไทม์จะพาว่าที่เจ้าสาวแห่งแวมไพร์เกรดBออกล่าเอง”ไทม์เดินมาหอมแก้มสาวสวยที่เช็ดเลือด

ที่ปากอย่างหงุดหงิดก่อนสาวสวยคนนั้นจะหอมแก้มไทม์กลับ

 

 

 

 

 

“จะไปเมื่อไหร่บอกโรสนะคะที่รัก โรสจะรอ ไป โทโมะ”โรสบอกก่อนจะดึงโทโมะกลับเข้าไปในห้อง

ของเธอกับเขาที่ทำไว้ที่ห้องใต้ดินและใช้ใงการต่อสู้จนโทโมะกับโรสช่ำชองและว่องไวมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ไม่คิดเลยว่าอีแค่ล้างสมองนังฟาง จะเปลี่ยนจากสาวหวานแสนโง่กลายเป็นแวมไพร์สาวสุด

เซ็กซี่ได้ เอ แล้วนี่พาไปให้เจออดีตสามีรึยังล่ะพี่ไทม์”หวายพูดแล้วยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

“ก็แค่อดีตมีความจำเป็นด้วยหรอที่ว่าที่เจ้าสาวพี่จะกลับไปเจอ อ้อ ฟางน่ะชื่อปัจุบันชื่อโรสจำไว้ล่ะ

ทุกคนว่าฟางน่ะตายไปแล้วจะมีก็แค่โรสแวมไพร์สาวมือดีของชั้น”ไทม์พูดแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ลงทุนถึงขั้นเปลี่ยนมนุษย์หน้าโง่เป็นแวมไพร์สาวแบบนี้แสดงว่านังฟางต้องไม่ธรรมดาแล้วสิ

ว้า รู้สึกถึงกลิ่นตุๆของพวกหมาหัวเน่ากำลังจะโดนเขี่ยทิ้งจัง”หวายพูดเยาะเย้ยแจมก่อนจะเดินขึ้น

ไปกับแพน

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ชั้นไม่ยอมหรอก นังฟางไม่มีวันจะมาเป็นที่1ของคุณไทม์แทนชั้น”แจมพูดอย่างมั่นใจก่อนจะ

มองที่ประตูทางไปห้องของฟางและโทโมะแล้วรีบขึ้นไปข้าวบนด้วยความกลัวทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางยังไม่ตายจริงๆด้วย นี่ฟางกลับมาหาพี่แล้วใช่มั้ย”ป๊อปปี้เดินมาตามทางเดินแล้วเห็นฟาง

ในชุดเจ้าสาวสีขาวของตัวเองยืนอยู่ แล้วรีบวิ่งไปหาแต่ฟางเดินหลบไปที่มุมหนึ่งป๊อปปี้รีบตามไป

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ออกมาหาพี่เถอะฟาง”ป๊อปปี้เดินตามหาฟางแล้วพลางร้องเรียกหาคนรักก่อนจะชะงักเมื่อมอง

เห็นฟางกำลังดื่มเลือดจากมนุษย์ชายที่นอนตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเลือดมา”ฟางหันขวับไปมองหน้าป๊อปปี้ ตาเป็นสีแดงวาวเหมือนแวมไพร์กระหายเลือดแล้วพุ่ง

เข้ามาจะทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่านะ”ป๊อปปี้สะดุ้งตื่นแล้วหอบหายใจรัวก่อนจะปาดเหงื่อแล้วลุกนั่งมองรูปของฟางที่หัว

เตียง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงฝันแบบนี้นะ ฟาง ฟางยังไม่ตายไปจากพี่จริงๆใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบรูปของฟางที่หัว

เตียงมากอดแนบอกด้วยความคิดถึงฟางอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอ้า เลิกเศร้าๆๆๆๆๆ ฟางกลับมาแล้วว มาดูซิว่าตอนต่อไปคู่นี้จะเป็นยังไง

 

 

 

 

ไม่เศร้าสิ ตั้งใจให้พล็อตเป็นแบบนี้แต่แรกแล้ว แต่ไม่คิดว่าพอมาพิมเนื้อเรื่องเข้าจจริงๆกลายเป็นว่าเรื่องยาวมาก กว่าฟางจะเป็นแวมไพร์ได้55555