รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ไม่!!!!”ป๊อปปี้ตะโกนออกมาสิ้นเสียงเมื่อเห็นภาพตรงหน้าท่ามกลางเสียงหัวเราะสะใจของ

ไทม์

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เมียแกนี่มันโง่จริงๆเลยเนาะ หลอกง้าย ง่าย แต่จะว่าไปแล้ว เลือดเมียแกก็หวานเชียว มิน่า

ทายาทอันดับ1ของแวมไพร์เลือดบริสุทธ์จะเก็บน้องสาวไม่แท้ไว้เชยชมคนเดียว”ไทม์เยาะหยัน

ป๊อปปี้ที่ทรุดลงเข่าอ่อน ก่อนจะเช็ดเลือดที่ติดมุมปากออก

 

 

 

 

 

“แก ไอ้เลวอย่าอยู่เลย”ป๊อปปี้คลั่งจัดพุ่งเข้าหมายจะฆ่าไทม์ แต่ไทม์หลบหลีกป๊อปปี้อย่าง

คล่องแคล่วก่อนจะอัดป๊อปปี้ที่สภาพจิตใจตอนนี้อ่อนแอ ให้หมอบลงและสลบอย่างง่ายดาย

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะที่คืนสติรีบวิ่งขึ้นมาต้องตกใจเมื่อเห็นแฟนสาวนั่งเหม่อเหมือนถูกมนต์สะกต

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ โอ สงสัยสาวมนุยษ์นี่มีอะไรดีแหงๆ ทั้งทายาทอันดับ1และอันดับ3ไม่สิ อดีททายาทเลือดบริ

สุทธ์อันดับ3ถึงได้หลงเสน่ห์หัวปักหัวปำแบบนี้”ไทม์พูดและหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนที่หวาย แพน

และแจมจะวิ่งมาสมทบพี่ชายที่หน้าผาที่พึ่งโยนฟางไป

 

 

 

 

 

 

“คืนสติแก้วเดี๋ยวนี้นะไอ้ไทม์”โทโมะพูดอย่างเหลืออดแล้วตรงไปกระชากคอเสื้อไทม์อย่างโมโห

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ไอ้โทโมะ ก้าวร้าวอีกแล้วนะ รักมากใช่มั้ย หวาย ลากสาวน้อยนั่นมา”แพนที่อัดโทโมะจน

หมอบก็สั่งน้องสาวไปลากแก้วมาจากเตียง

 

 

 

 

“จะว่าไป แฟนแกก็สวยดีนิโทโมะ”แพนพูดแล้วลูบไล้แก้มแก้วอย่างสนใจ แวบนั้นแจมมองแพน

อย่างไม่พอแต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ต้องปล่อยให้ตามเกมส์ไป

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรแก้ม เอามือสกปรกของแกออกเดี๋ยวนี้”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

“ไม่อยากให้ชั้นทำอะไรแฟนแกก็ไปกับชั้น เอ๊าะ ลืมไป ตราทาสเจ้านายต้องอยู่กับทาสใช่มั้ย เอา

แก้วไปด้วยสิ”ไทม์พูดแล้วยิ้มเยาะก่อนจะให้แจมเปิดประตูมิติเป็นอุโมงค์ดำอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่แบงค์ล่ะพี่ไทม์เอาไปด้วยสิ”หวายรีบลากร่างไร้สติของแบงค์มาด้วยก่อนทั้งหมดจะหายวับ

ไปที่ประตูมิตินั่นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นแล้วร้องเรียกฟางพบว่าเขามาอยู่ที่ห้องใต้ดินที่ปราสาทดำของตัวเองแล้ว

ก่อนจะรีบลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ห้องนอนของฟาง เมื่อเปิดออกมาพบว่าที่ห้องนอนของฟางว่าง

เปล่า

 

 

 

 

 

 

“ฟาง หรือว่าฟางจะอยู่ที่หอคอย”ป๊อปปี้นึกได้ว่ามีอีกที่หนึ่งที่ฟางอยู่ ป๊อปปี้รีบวิ่งไปที่คอหอยแล้ว

เปิดประตูห้อง พบว่าในห้องนอนนี้ก็ไม่มีฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ไม่จริง มันไม่จริงใช่มั้ย”ป๊อปปี้ทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง ภาพที่ไทม์อุ้มร่างไร้ลมหายใจ

ของฟางโยนลงทะเลสาบตรงหน้าผาต่อหน้าเขาฉายเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณชาย”เขื่อนที่ทราบข่าวจากโบว์ว่าป๊อปปี้ฟื้นแล้วแล้วรีบวิ่งตามหาฟางก็รีบตามขึ้นมาหาป๊อปปี้ที่

หอคอย

 

 

 

 

 

 

 

“บอกชั้นได้มั้ยเขื่อน ว่ามันไม่จริง มันเป็นแค่ฝัน ฟางอาจะไปทำงาน ใช่ ฟางไปทำงาน เดี๋ยวชั้นต้อง

ไปหาฟางที่ทำงาน”ป๊อปปี้นึกได้ว่าฟางอาจจะไปทำงานอย่างทุกวันก็เป็นได้ ป๊อปปี้รีบกระโจนลง

จากหอคอยลงมา โดยไม่สนใจร่างกายตัวเองจจะถูกแสงอาทิตย์ทำให้เส้นเลือดนั้นชัดและคืนร่าง

หรือไม่ก็ตาม ตอนนี้สิ่งที่เขาคิดคือ ตามหาฟางให้พบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ กลับเข้าร่มเดี๋ยวนี้นะ โบว์ เควิน ไปตามป๊อปปี้มา”จินนี่ที่ประคองท้องโตออกมาร้องเรียก

ป๊อปปี้ที่วิ่งตากแดดไปที่ประตูใหญ่ แต่ป๊อปปี้วิ่งไปสักพักก็ทรุดล้มงเพราะร่างกายขาดเลือด

 

 

 

 

 

 

“คุณชาย กลับเข้าไปในร่มก่อนเถอะครับ ร่างกายคุณชายกำลังฟื้นตัวแบบนี้ แล้วออกแดดเดี๋ยวเป็น

อะไรขึ้นมาจะแย่นะครับ”เควินรีบประคองป๊อปปี้ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ปล่อยชั้น ชั้นจะไปรับฟาง ฟางไม่อยู่ที่ปราสาทเพราะฟางไปทำงานใช่มั้ย เควิน แล้วทำไมนาย

ไม่ไปคุ้มกันฟางที่ทำงาน เดี๋ยวฟางก็ถูกพวกแวมไพร์เกรดBทำร้ายหรอก”ป๊อปปี้พูดดุเควิน เควิน

และโบว์ที่ประคองอยู่แล้วมองป๊อปปี้ด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

“นายทำไมไม่ตั้งสติวะเห้ย ฟางเมียนาย ตายไปแล้วนะ”กวินที่เห็นป๊อปปี้คุ้มคลั่งจะไปหาฟางก็ทน

ไม่ไหววิ่งกระชากร่างป๊อปปี้กลับเข้าไปในปราสาทแล้วโยนไปที่พื้นพรมที่โถงทันที

 

 

 

 

 

“ไม่จริง มันไม่เป็นความจริง ตอนนี้ฟางอาจจะไปทำงาน พวกนายเองไม่ได้ใส่ใจฟางใช่มั้ยที่ทิ้งให้

ฟางไปทำงานคนเดียวน่ะ”ป๊อปปี้หันไปโวยวายว่าทุกคน

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใส่ใจแล้วพวกชั้นจะให้องค์รักษ์ของพวกเราไปตามหาศพเมียนายที่หน้าผาทะเลสาบทำไม ทั้งๆ

ที่หลังจากสงครามแล้วไม่รู้แวมไพร์เกรดBที่แพ้พวกเราน่ะ ยังะอยู่ตามถิ่นเดิมพวกมันรึเปล่างั้น

หรอ”กวินพูดอย่างโมโหแล้วพุ่งจะไปเอาเรื่องป๊อปปี้ จินนี่และเขื่อนรีบห้ามกวินทันที

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ทำใจดีๆนะแล้วนิ่ง ตั้งสติ นี่ไม่ใช่ฝัน ฟางถูกไทม์ดูดเลือดจนหมดตัวแล้วโยนศพลงหน้าผาไป

แล้ว”จินนี่พูดขึ้นเพราะหวังจะให้ป๊อปปี้มีสติมากกว่านี้

 

 

 

 

 

 

“คุณชาย มันคือความจริงนะครับ วันนี้ตอนเช้าผมเองนี่ล่ะที่นำพวกองค์รักษ์ไปที่หน้าผา แต่พวกผม

ไปมันมีแต่ต้นไม้ และน้ำไม่มีร่างของฟางเลยนะครับ”เขื่อนช่วยยืนยันอีกที ทำให้ป๊อปปี้นิ่ง ซึมลงไป

กว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“พวกนายตามหาฟางไม่เจอ งั้นให้ชั้นไปได้มั้ย ให้ชั้นไปตามหาฟางเองเผื่อตอนนั้นฟางอาจะฟื้นมา

แล้วกำลังหลบพวกแวมไพร์เกรดBจะมาทำร้ายอยู่ก็ได้ ฟางอาจจะหลบอยู่ในป่า ชั้นจะไปหาฟาง

เอง”ป๊อปปี้พูดขอร้องทุกคน เขื่อนสงสารเจ้านายมากจึงนำป๊อปปี้ไปตามหาฟางเอง โดยมีกวิน โบว์

และเควินตามไปติด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าผาสูงแบบนี้ ผมแปลงร่างไต่ตามโขดหินไปดูแล้ว ไม่มีถ้ำหรือช่องอะไรที่ฟางจะหลบได้เลยนะ

ครับ”เควินพูดขึ้นเมื่อเขื่อนพาป๊อปปี้มาที่หน้าผา ด้านหลังหอคอยของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“โบว์รู้มาว่าพวกองค์รักษ์บางคนลองลงไปดำน้ำดูแล้วก็ไม่พบร่างของฟางเลยค่ะ คุณชายใจเย็นๆนะ

คะพวกเราทำสุดความสามารถแล้ว”โบว์พูด ทำให้ป๊อปปี้นั่งซึมลงตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”เสียงใสๆของคนตัวเล็กที่คอยบอกเขาเสมอดังก้องเข้ามาในหัว ภาพคน

ตัวเล็กที่แสนงอนแต่มีรอยยิ้มให้เขาเสมอ ตอนนี้ไม่มีอีกแล้วงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

ช่วยบอกทีได้ไหมว่านี่คือความฝัน

 

 

 

 

 

 

 

ฝันร้ายใช่มั้ย งั้นใครก็ได้ช่วยปลุกเขาตื่นจากฝันนี้ซักที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราแต่งงานกันนะคะ ฟางสัญญา ฟางจะดูแลพี่ไม่งอน ไม่งอแงอีกแน่นอน นี่ๆเกี่ยวก้อยสัญญา

เลย”ภาพที่วันที่ป๊อปปี้เกริ่นขอฟางแต่งงาน ฉายเข้ามาในหัว คนตัวเล็กของเขาชูนิ้วก้อยเกี่ยวก้อย

สัญญากับเขา ว่าจะดูและกันและกันตลอดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราสัญญากันแล้ว ทำไมฟางถึงทิ้งพี่ไป เราเป็นคาแท้กันไม่ใช่หรอ พี่รักฟางนะ ทำไมถึงต้องเป็น

แบบนี้”ป๊อปปี้ที่กอดเข่ามองทะเลสาบกว้างที่หน้าผาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย ก่อนจะยกมือข้าง

ซ้ายมาดู หรือด้ายแดงที่ผูกกันมันขาดแล้ว ทำไฟโชคชะตาถึงต้องเล่นตลกแบบนี้ด้วย ทำไม

 

 

 

 

 

 

 

อย่าคิดว่าไรเตอร์จะลืม รีดเดอร์เองเป็นคนบอกไรเตอร์บอกว่อยากได้ดราม่าไม่ใช่หรอ ไรเตอร์เลยจัดดราม่าชุดใหญ่ และนี่อยากเห็นพี่ป๊อปคลั่ง ไรเตอร์ก็จัดแล้ว

 

 

 

ตอนหน้าทุกคนจะรู้ละกันว่าพี่ป๊อปจะทำไงต่อไป