รักไม่ได้

9.7

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.39 น.

  66 ตอน
  1012 วิจารณ์
  171.21K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 23.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

48) 4เดือนต่อมา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูเกรซคะโบว์วิ่งตามไม่ทันแล้วนะคะ อย่าลืมสิ ว่าโบว์เป็นมนุษย์น้า”โบว์ที่วิ่งตามเกรซ

ลูกสาวของจินนี่และกวินที่วิ่งอย่างว่องไวตามแบบของแวมไพร์

 

 

 

 

 

 

“พี่ไบว์ห้ามบ่น ไม่แก่นะๆ ฮิฮิ”เกรซหันมาหัวเราะโบว์

 

 

 

 

 

“ตัวแสบของแม่ 4เดือนนี่อย่างกับ4ขวบไหน วันนี้แกล้งอะไรพี่โบว์บอกแม่มานะ”จินนี่เดินมาอุ้ม

เกรซจากโบว์แล้วหอมแก้ม ซ้ายขวาลูกสาวด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วนี่ตามคุณชายกลับมาได้แล้วหรอคะ”โบว์ถาม เพราะหลังจากที่ฟางเสียไป ป๊อปปี้ก็เอาแต่

ดื่มเหล้าไม่ยอมรักษาตัว ไม่ดื่มเลือดประทังชีวิต ทำให้ร่างกายทรุดโทรมมาก จนผู้อาวุโสต้องพา

ป๊อปปี้ไปรักษาตัวกับผู้บำบัดที่อยู่ทางใต้โดยมีฟ้าและธามไทตามไปดูแลป๊อปปี้เป็นเวลา4เดือน

 

 

 

 

 

“อื้อ อยู่ด้านล่างน่ะ คุยกับเขื่อนกับเควินอยู่”จินนี่ตอบก่อนจะอุ้มลูกสาวลงมาด้านล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย หมีมีหนวด”เกรซเมื่อเห็นป๊อปปี้ก็ชี้บอกจินนี่ทันที

 

 

 

 

“อ๊าย ไม่ใช่ลูกนี่น้าป๊อปปี้ที่แม่เล่าให้ฟังไงคะน้องเกรซ ไหว้ลุงป๊อปเร็ว”จินนี่บอกลูกสาว

 

 

 

 

 

“4เดือนเหมือน4ปีริงๆด้วยนะจินนี่ แล้วนี่พาไปเจอกับกวินรึยังล่ะ”ป๊อปปี้ถามจินนี่ต่อ

 

 

 

“รายนั้นพาแครอลไปรักษาตัวที่อังกฤษ 4เดือนแล้วยังไม่กลับมาเลย เห็นเคยบอกครั้งนึงนะว่า ถ้า

ลูกคลอดแล้วจะเอาลูกไปอยู่ที่อังกฤษด้วยเลย จะได้ไม่กวนจินนี่อีก”จินนี่พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“แล้วจินนี่น่ะยอมหรอ ที่กวินจะเอาลูกไป”ป๊อปปี้เหล่มองจินนี่เพราะเขารู้ว่าลึกๆในใจจินนี่คิดยังไง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มาซะเหนื่อย ไปพักผ่อนเถอะป๊อป อ้อ โกนหนวดด้วยนะ เดี๋ยวน้องเกรซกลัว”จินนี่เปลี่ยน

เรื่องคุยแวอุ้มเกรซไปเล่นในห้องทันที ป๊อปปี้มองแล้วแอบส่ายหน้าก่อนจะเดินมาที่ห้องเอาของไป

เก็บแล้วจัดการอาบน้ำโกนหนวดตัวเองให้เป็นป๊อปปี้คนเดิม

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วนะฟาง”ป๊อปปี้เดินมาที่หอคอย หอคอยของเขาที่ก่อนไปรักษาตัวเขาได้ปิดตายไม่ให้

ใครเข้ามา เพราะในนั้นป๊อปปี้เก็บชุดแต่งงานของเขาและฟางที่ฟางเป็นคนเย็บมนเองเพื่อใส่ในงาน

แต่ง ถ้าเรื่องวันนั้นไม่เกิดขึ้นก่อน ป่านนี้หลังแต่งงานเขาคงเปลี่ยนฟางเป็นแวมไพร์และใช้ชีวิตกัน

อย่างมีความสุขแล้วล่ะมั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ฟางคงจะเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์แล้วสินะ ฟางรอพี่ก่อนนะครับ แล้วพี่จะขึ้นไปหา แล้วเราจะ

ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”ป๊อปปี้กอดชุดเจ้าสาวของฟางแล้วน้ำตาไหลออกมาด้วยความรักและคิดถึง

คนตัวเล็กของเขาอย่างสุดหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เฟย์อยู่ไหน แบงค์ อยู่ไหนกันทำไมเงียบแบบนี้”แก้วลืมตาตื่นมาบนเตียงสี่เสาขนาดใหญ่แล้ว

ร้องเรียกเพื่อนๆของเธอที่เป็นปีศาจและแวมไพร์

 

 

 

 

 

 

“ตื่นมาก็ร้องเรียกคนมารับใช้รึไงนังถุงเลือด”หวายเดินมาแขวะเมื่อเห็นแก้วออกมาจากห้องตามหา

เพื่น

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยนะ ชั้นไม่อยากมีเรื่องกับเธอตอนนี้”แก้วพูดแล้วถอนหายใจเดินหนีหวายไป หวายเบ้

ปากอย่างหมั่นไส้ เพราะรู้ดีว่าจะฆ่าแก้วไม่ได้ตามคำสั่งของแบงค์และเฟย์ที่มีพลังเหนือกว่าตัวเอง

และที่สำคัญ แก้วมีตราทาสของโทโมะอยู่ทำให้แวมไพร์ตัวอื่นไม่สามารถทำร้ายแก้วได้

 

 

 

 

 

 

 

“ตามหาแต่พี่แบงค์ๆแบบนี้เราน้อยใจนะแก้ว ที่แก้วไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตาเลย”แพนเดินขึ้นมา

จากทางใต้ดินของปราสาทก็พูดแล้วเดินมาจับมือแก้วขึ้นมา แก้วรีบขืนมือออกจากมือแพนทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แจมไม่อยู่หรอ แพนไม่หาแจมหรอ”แก้วรีบถามถึงแจมทันที

 

 

 

 

 

 

“แก้วเรากับแจมเลิกกันแล้ว รายนั้นน่เค้าเลือกพี่ไทม์ ไม่สงสารเราหรอ เราอกหักอยากได้ใครมา

ดูแลหัวใจ แก้วโสดเราก็โสดด้วยสิ”แพนพูดทำให้แก้วชะงัก แวบหนึ่งคิดถึงโทโมะทันที นั่น

สิ4เดือนแล้ว เค้าหายไปไหนนะ ทั้งที่หนีมากบดานกับพวกของไทม์ที่ปราสาททางเหนือติด

ชายแดน ตั้งแต่เธอฟื้นมาตามที่เฟย์บอก เวลาเธอถามถึงโทโมะจากเฟย์และแบงค์ ทั้งคู่ก็มักจะ

อึกอักไม่ยอมบอกอะไรเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย จะสวีทหวานมากไปมั้ยยะ พี่แพนหน้าที่พี่คืออะไรพี่ทำเสร็จแล้วรึไง ถ้าพี่ไทม์กลับมานะ

หวายจะฟ้องพี่ไทม์ว่าพี่แพนมัวแต่มาออดอ้อนนังถุงเลือดเดินได้นี่จนลืมหน้าที่ที่ตัวเองต้อง

ทำ”หวายว่า

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาบ่นเป็นป้าได้ป้ะ เสร็จแล้ว พวกนั้นฟื้นแล้ว หรืออยากลงไปดูก็ได้นะ อ่ะกุญแจ”แพนเริ่ม

รำคาญน้องสาวก็พูดพลางส่งกุญแจให้หวาย แก้วมองอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

“โน เวย์ ไม่มีวันย่ะ งานเสี่ยงตายหวายไม่ทำหรอก”หวายเบ้ปากแล้วพูดทันที

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

 

เสียงเหมือนข้าวของที่ห้องใต้ดินถูกทำลายเสียงดังน่ากลัวก่อนจะตามด้วยเสียงกรีดร้องของคน2คน

แล้วเงียบไป แก้วเดินไปชะเง้อมองดูที่หัวบันไดทางลงไปชั้นใต้ดินด้วยความสงสัย แล้วต้องตกใจ

เมื่อสบตากับตาสีแดงวาวน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ออกมาทำไม เข้าห้อง”เฟย์พูดแล้วดึงแก้วส่งให้แบงค์รับก่อนแบงค์จะอุ้มแก้วขึ้นไปที่หอคอย

ทางตะวันออกของพวกเขาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันน่ะแบงค์ เฟย์ ตัวอะไรอยู่ที่ชั้นใต้ดิน นี่พวกไทม์คิดจะทำอะไร เลี้ยงตัวอะไรไว้อีก”แก้ว

ถาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ มันคือส่วนผสมระหว่างคาถาด้ายมืด และการแพทย์นิดๆหน่อยอ่ะ เอ่อความจริงพวกเราก็ไม่

เห็นด้วยหรอก แต่ว่าเสียงส่วนน้อยจะสู้เสียงส่วนมากได้ไงล่ะ”เฟย์พูดเมื่อพาแก้วมาที่หอคอยที่

ปลอดภัยแล้ว

 

 

 

 

 

 

“แล้วไทม์ขังใครไว้อ่ะ บอกแก้วมาเถะ จริงสิ แล้วโทโมะอยู่ที่ไหน ทำไมตั้งแต่แก้วฟื้นมาแล้วถาม

หาถึงไม่มีใครยอมตอบเลยล่ะ”แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“แก้วไม่อยากเจอเค้าเองไม่ใช่หรอ จำไม่ได้รึไงว่าแก้วพูดอะไรใส่โทโมะตอนนั้น”แบงค์พูดทำให้

แก้วชะงัก

 

 

 

 

 

 

“รู้ แก้วรู้ว่าแก้วเกลียดเค้า แต่ เอ่อ เค้าหายไปไหนล่ะบอกแก้วได้มั้ยว่าเค้ายังไม่ตาย”แก้วพูด แม้

จะโกรธเกลียดโทโมะเรื่องลูกมากมายแค่ไหน แต่พอไม่มีเขาแล้วเธอคิดถึงเขาเหลือเกิน โทโมะอยู่

ที่ไหนนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้า แย่จัง มาไม่ทันตอนที่มือดีทั้ง2ของชั้น เชือดคอมนุษย์เป็นมื้อแรกจากการหลับใหล เห้อ”ไทม์

เดินลงมาที่ชั้นใต้ดินพร้อมพวกแพน หวายและแจมก็พูดขึ้นเมื่อเห็น2ร่างกำลังดูดเลือดมนุษย์

สาว2คนที่เขาส่งมาเป็นอาหารมื้อแรกหลังจากที่ร่วมมือกับแจมเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่นี่

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมากไอ้ไทม์”เสียงพูดที่คุ้นหู แม้ร่างกายจะเปลี่ยนแปลงแต่ก็คงความปากร้ายเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

“ไอ้โทโมะปากเสียเหมือนเดิมเลยนะ พี่ไทม์ทำไมไม่จัดการเปลี่ยนปิดปากเสียๆมันด้วยล่ะ”แพน

พูดพลางมองโทโมะในร่างปีศาจค้างคาวที่มีปีกสีดำสวมแค่กางเกงยีส์เผยให้เห็นท่อนบนเปลือย

เปล่า มีรอยเเผลที่อกซ้ายที่ผสานกันคล้ายรอยสักรูปค้างคาว และเส้นเลือดขึ้นตามตัวและอกกว้าง

กำลังเช็ดเลือดที่มุมปาก

 

 

 

 

 

 

 

“มีแค่นี้เองรึไง”เสียงหวานเสียงหนึ่งพูดอย่างหัวเสียแล้วโยนร่างไร้วิญญาณของเหยื่อมนุษย์ผู้หญิง

มาตรงเท้าไทม์อย่างไม่ใยดี หวายและแจมรีบหลบหลังไทม์ด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาสิจ้ะโรส ไม่หงุดหงิด ที่ไทม์หามาได้แค่นี้น่ะ เพราะอยากให้โรสรองท้องไปก่อนนี่จ้ะ เดี๋ยว

คืนนี้ไทม์จะพาว่าที่เจ้าสาวแห่งแวมไพร์เกรดBออกล่าเอง”ไทม์เดินมาหอมแก้มสาวสวยที่เช็ดเลือด

ที่ปากอย่างหงุดหงิดก่อนสาวสวยคนนั้นจะหอมแก้มไทม์กลับ

 

 

 

 

 

“จะไปเมื่อไหร่บอกโรสนะคะที่รัก โรสจะรอ ไป โทโมะ”โรสบอกก่อนจะดึงโทโมะกลับเข้าไปในห้อง

ของเธอกับเขาที่ทำไว้ที่ห้องใต้ดินและใช้ใงการต่อสู้จนโทโมะกับโรสช่ำชองและว่องไวมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ไม่คิดเลยว่าอีแค่ล้างสมองนังฟาง จะเปลี่ยนจากสาวหวานแสนโง่กลายเป็นแวมไพร์สาวสุด

เซ็กซี่ได้ เอ แล้วนี่พาไปให้เจออดีตสามีรึยังล่ะพี่ไทม์”หวายพูดแล้วยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

“ก็แค่อดีตมีความจำเป็นด้วยหรอที่ว่าที่เจ้าสาวพี่จะกลับไปเจอ อ้อ ฟางน่ะชื่อปัจุบันชื่อโรสจำไว้ล่ะ

ทุกคนว่าฟางน่ะตายไปแล้วจะมีก็แค่โรสแวมไพร์สาวมือดีของชั้น”ไทม์พูดแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ลงทุนถึงขั้นเปลี่ยนมนุษย์หน้าโง่เป็นแวมไพร์สาวแบบนี้แสดงว่านังฟางต้องไม่ธรรมดาแล้วสิ

ว้า รู้สึกถึงกลิ่นตุๆของพวกหมาหัวเน่ากำลังจะโดนเขี่ยทิ้งจัง”หวายพูดเยาะเย้ยแจมก่อนจะเดินขึ้น

ไปกับแพน

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ชั้นไม่ยอมหรอก นังฟางไม่มีวันจะมาเป็นที่1ของคุณไทม์แทนชั้น”แจมพูดอย่างมั่นใจก่อนจะ

มองที่ประตูทางไปห้องของฟางและโทโมะแล้วรีบขึ้นไปข้าวบนด้วยความกลัวทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางยังไม่ตายจริงๆด้วย นี่ฟางกลับมาหาพี่แล้วใช่มั้ย”ป๊อปปี้เดินมาตามทางเดินแล้วเห็นฟาง

ในชุดเจ้าสาวสีขาวของตัวเองยืนอยู่ แล้วรีบวิ่งไปหาแต่ฟางเดินหลบไปที่มุมหนึ่งป๊อปปี้รีบตามไป

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ออกมาหาพี่เถอะฟาง”ป๊อปปี้เดินตามหาฟางแล้วพลางร้องเรียกหาคนรักก่อนจะชะงักเมื่อมอง

เห็นฟางกำลังดื่มเลือดจากมนุษย์ชายที่นอนตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเลือดมา”ฟางหันขวับไปมองหน้าป๊อปปี้ ตาเป็นสีแดงวาวเหมือนแวมไพร์กระหายเลือดแล้วพุ่ง

เข้ามาจะทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่านะ”ป๊อปปี้สะดุ้งตื่นแล้วหอบหายใจรัวก่อนจะปาดเหงื่อแล้วลุกนั่งมองรูปของฟางที่หัว

เตียง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงฝันแบบนี้นะ ฟาง ฟางยังไม่ตายไปจากพี่จริงๆใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบรูปของฟางที่หัว

เตียงมากอดแนบอกด้วยความคิดถึงฟางอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอ้า เลิกเศร้าๆๆๆๆๆ ฟางกลับมาแล้วว มาดูซิว่าตอนต่อไปคู่นี้จะเป็นยังไง

 

 

 

 

ไม่เศร้าสิ ตั้งใจให้พล็อตเป็นแบบนี้แต่แรกแล้ว แต่ไม่คิดว่าพอมาพิมเนื้อเรื่องเข้าจจริงๆกลายเป็นว่าเรื่องยาวมาก กว่าฟางจะเป็นแวมไพร์ได้55555

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา