รักไม่ได้

9.7

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.39 น.

  66 ตอน
  1012 วิจารณ์
  171.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 23.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) 5ปีต่อมา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดด”ฟางกรีดร้องแล้วรีบลืมตามองไปรอบๆ เหงื่อผุดเต็มรอบตัว เธอฝันร้ายอีกแล้ว

 

 

 

 

 

“ฟาง ไม่เป็นไรนะฟาง”แก้วเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วกอดญาติสาวแน่น

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ พ่อ แม่ พี่ป๊อป ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนักกอดแก้วแน่น แก้วปลอบฟางด้วย

ความสงสารคนตัวเล็กที่ต้องเจอเรื่องโชคร้ายแบบนั้น เธอยังเด็กมากเกินไปที่จะเจอเรื่องแบบนี้

 

 

 

 

 

“เรื่องมันก็ผ่านมาตั้ง5ปีแล้วนะฟาง ทำให้สบายนะพวกเค้าไปสบายแล้ว ป่ะ เดี๋ยวแก้วพาไปหาอะไร

อุ่นๆให้ดื่ม จะได้หลับสบายจะได้ไม่ต้องฝันร้ายอีก”แก้วพูดแล้วพาฟางลงมาชั้นล่าง พ่อแม่ของแก้ว

ไปทำงานที่อเมริกาทำให้แก้วและฟางที่เรียนจบปริญญามาหมาดๆอยู่บ้านนี้ด้วยกันแค่2คน แก้ว

ลอบมองฟางที่นั่งคนนมอุ่นที่เธอชงให้ก็อดสงสารเพื่อนสาวไม่ได้ ที่เหตุการณ์เมื่อ5ปีก่อนขณะที่

ครอบครัวของฟางกำลังกลับจากเที่ยวสุดสัปดาห์ มันกลับกลายเป็นฝันร้าย เมื่อรถของพวกฟางโดน

อุบัติเหตุ พ่อแม่ของฟางและป๊อปปี้ตายคารถที่ไฟไหม้ท่วมทั้งคัน ส่วนป๊อปปี้ที่พาฟางออกมาจากรถ

ทัน แต่ตัวเองโชคร้ายกลับถูกเศษกระจกรถกระเด็นแทงทะลุตัดขั้วหัวใจตายทันที เหตุการณ์นั้น

ทำให้ฟางที่เคยยิ้มแย้มร่าเริงกลายเป็นเด็กซึมเศร้าและเก็บตัวอยู่คนเดียวมาตลอด จะมีเพื่อนที่สนิท

ก็มีแค่เธอเท่านั้นที่เป็นทั้งเพื่อนและญาติพี่น้องคนเดียวที่ฟางเหลืออยู่เลยก็ว่าได้

 

 

 

 

 

 

“พรุ่งนี้แก้วพาฟางไปที่หลุมศพพ่อแม่แล้วก็พี่ป๊อปหน่อยสิ ฟางจะเอาดอกไม้ไปวางให้พวก

เค้า”ฟางพูดเมื่อล้างแก้วเสร็จแล้ว

 

 

 

 

“อื้อ เอาสิ แต่ว่า แก้วขอเคลียร์งานก่อนได้ป่ะเดี๋ยวเลิกงาน5โมงแล้วจะไปส่ง ฟ้าไม่มืดหรอก”แก้ว

พูดแล้วยิ้มให้กับฟาง ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะขึ้นกลับมานอนที่ห้องตามเดิม

 

 

 

 

 

“ทำไมทุกคนถึงทิ้งฟางไปแบบนี้ ใจร้ายที่สุด”ฟางไล่ดูรูปครอบครัวของเธอในมือถือก็น้ำตาซึม รอย

ยิ้มของพ่อ แม่และป๊อปปี้ ต่อไปนี้มันมีอีกแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปใจร้าย ทิ้งฟางแบบนี้ได้ไง”ฟางมองรูปสติ๊กเกอร์ที่เริ่มเก่าแล้วของฟางที่ถ่ายคู่กับป๊อปปี้ก็พูด

ขึ้นก่อนจะหลับตาลงเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมาอีก นี่เธอต้องนอนร้องไห้คนเดียวอีกแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ตื่นแต่เช้านะฟาง หอบอะไรมาเยอะแยะน่ะ”เสียงของมีน เพื่อนร่วมงานของเธอทักเมื่อฟางเดิน

เข้ามาในร้านหนังสือพร้อมกับดอกไม้ขนาดใหญ่ที่ซื้อมาจากตลาดเอง

 

 

 

 

 

“วันนี้ครบรอบวันเสียของครอบครัวฟางน่ะ ฟางคิดว่าจะจัดดอกไว้เอาไปวางให้พวกเค้าที่หลุมศพ

หลังเลิกงาน”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปที่ห้องพนักงานเพื่อเอาดอกไม้มาแช่น้ำไว้และเก็บก่อนจะเปลี่ยน

เป็นชุดของที่นี่แล้วออกมาทำงาน งานของฟางคือเป็นเหน้าที่ร้านหนังสือนี้ที่ตกแต่งสไตล์โกธิค ร้าน

จึงดูอึมครึมเหมือนกับร้านหนังสือในหนังเรื่องพ่อมดแม่มด

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่าโชคดีรึเปล่าก็ไม่รู้เนาะที่รอดมาได้แบบนั้นน่ะ”เสียงของมีนเพื่อนร่วมงานพูดชึ้นทำให้ฟางที่

กำลังจะออกมาจากห้องแต่งตัวชะงัก

 

 

 

 

“เนี่ยน้า ที่บ้านชั้นน่ะเค้าเรียกว่าตัวซวย ทำพ่อแม่แล้วก็พี่ชายตาย มีหวังใครอยู่ใกล้นะมีแต่ซวยกับ

ซวย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะเป็นเพื่อนสนิทไม่ใช่รึไง”เสียงของเพื่อนพนักงานอีกคนพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เพื่อนหรอ ชั้นไม่ได้สนิทอะไรกับฟางมากมานหรอก แบบว่ากลัวตายอ่ะนะ”มีนพูดทำให้ฟางอึ้ง นี่

เพื่อนที่ทำงานที่เธอคิดว่าเค้าดีกับเธอ กลับไม่เคยเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนงั้นหรอ ทำไมล่ะ ทำไมต้อง

เป็นแบบนี้ด้วย ฟางรอจนกว่าพวกข้างนอกจะออกไปแล้วก็ค่อยเดินออกมาแล้วปลีกตัวมาจัดหนังสือ

ที่ด้านในสุดของร้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างสิ ถ้าไม่มีใครชั้นก็อยู่คนเดียวก็ได้นิ”ฟางพูดเบาๆก่อนจะจัดหนังสือ แล้วน้ำตาก็ดันไหลออกมา

ก่อนจะนั่งลงกอดเข่า แล้วร้องไห้ออกมาตรงนั้นคนเดียว โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งแอบมองเธอ

ที่กำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาช้านะมาช้า แอบงีบหลับอีกล่ะสิ”แก้วแซวเมื่อเห็นฟางออกมาจากร้านหนังสือเป็นคนสุดท้าย

ฟางยิ้มเจื่อนๆนิดหน่อยก่อนจะซ้อนมอเตอร์ไซค์ของแก้วมาที่สุสาน ซึ่งเป็นเวลายามเย็นแล้วจึงไม่

ค่อยมีคนมากนัก

 

 

 

 

 

 

“โห พึ่งเคยมาตอนเย็น แอบน่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย”แก้วมองไปรอบๆสุสานก็พูด ก่อนจะนั่งลงที่

ม้านั่งเพื่อรอฟาง ฟางส่ายหน้าขำก่อนจะเดินมาหยุดที่หลุมศพ3หลุมที่อยู่ท้ายสุดของสุสาน

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็5ปีแล้วนะคะ พ่อ แม่ที่เราจากกันแบบนี้ ฟางเรียนจบแล้วก็มีงานทำแล้วนะคะ พ่อแม่ไม่ต้องเป็น

ห่วง ฟางอยู่ได้สบายมาก”ฟางยิ้มก่อนจะวางดอกไม้ลงที่หลุมศพพ่อแม่ของเธอแล้วเดินมาที่หลุม

ศพสุดท้าย ฟางมองรูปพี่ชายที่แปะอยู่ที่หน้าหลุมศพก็ถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะวางดอกไม้ลงที่

หลุมศพ

 

 

 

 

 

“ถ้าพี่อยู่ตอนนี้พี่คงจะเป็นสถาปนิกชื่อดังอย่างที่พี่ฝันแล้วสินะคะพี่ป๊อป”ฟางพูดเศร้าก่อนจะนั่งลง

ข้างๆหลุมศพป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ตัวเองใจร้ายที่สุด พี่บ้า ชอบทำผิดสัญญา”ฟางพูดออกมาก่อนน้ำตาจะไหลออกมา เธอพยายาม

กลั้นน้ำตาไว้แต่สุดท้ายก็กลั้นมันไม่อยู่ เวลาเธอที่อ่อนแอเมื่อก่อนป๊อปปี้มักจะมากอดปลอบเธอเส

มอๆ เวลาเธอถูกรังแก พี่ชายคนนี้ก็จะคอยปกป้องเธอไม่ไปไหน จากนี้คงไม่มีอีกแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

“ฟางเหงานะพี่ป๊อป ทำไมทุกคนต้องทิ้งฟางไว้แบบนี้”ฟางพูดออกมาก่อนจะร้องไห้จนตัวสั่น เธอ

พยายามเข้มแข็งให้อยู่บนโลกนี้ต่อไปให้ได้ แต่สุดท้ายเธอกลับทำไม่ได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟิ้ว

 

 

 

 

 

เหมือนสายลมที่พัดผ่านตัวของฟาง จู่ๆฟางก็หาวแล้วหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ต้องทิ้งให้อยู่คนเดียวนานแบบนี้”ฟางที่กอดเข่าแล้วหลับตาลงพิงซบหลุมศพป๊อปปี้ก็

มีเสียงกระซิบข้างหู ก่อนที่จะมีเงาดำทาบทับกอดฟางไว้

 

 

 

 

 

 

อบอุ่นจัง

 

 

 

 

 

ฟางที่หลับตาอยู่ก็น้ำตาไหลออกมา มือสีขาวซีดค่อยๆเอามือกรีดเอาน้ำตาคนตัวเล็กออกไป

 

 

 

 

 

 

“ออกมานานแบบนี้เดี๋ยวพวกนั้นมันก็ตามรอยพวกเราเจอหรอกคุณชาย”เสียงของชายคนหนึ่งในชุด

สูทสีดำทักทำให้ชายที่กอดฟางหันไป ดวงตาสีดำสนิทที่ดูเย็นชาไม่มีแววตาเหมืนมนุษย์ปกติ

 

 

 

 

 

 

“แล้วเมื่อไหร่ชั้นจะพาฟางไปอยู่กับชั้นได้สักทีเขื่อน ชั้นสงสารน้องต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

ออกมาแล้วกระชับกอดฟางไว้

 

 

 

 

 

“ความจริงก็พาไปอยู่ได้นะ เพียงน้องของคุณชายเค้าจะรับสภาพที่คุณชายเป็นอยุ่ได้รึเปล่าล่ะ อย่า

ลืมสิ ว่าคุณชายตายไปแล้วนะ”เขื่อนพูดนิ่งๆ ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมา

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นเป็นพี่ที่แย่มากเลยนะที่ทิ้งให้ฟางต้องเผชิญโลกคนเดียวแบบนี้ ทั้งๆที่สัญญากับพ่อแม่ไว้

แล้วแท้ๆ”ป๊อปปี้พูด แววตาของเขาเศร้าลงทันที จริงสิ ถ้าเขาพาฟางไปอยู่ด้วยแล้วฟางะรับสภาพนี้

ได้หรอ

 

 

 

 

 

“ป๊อป เราออกมานานแล้วนะไปกันเถอะ ยิ่งพวกกวินยิ่งคอยจับตาดูพวกเราอยู่ด้วย”เสียงหวานของ

สาวสวยคนหนึ่งเดินมาทักป๊อปปี้

 

 

 

 

“จริงสิจินนี่ นี่ก็พระจันทร์เต็มดวงอีกด้วย คืนนี้พวกนั้นคงออกล่ากันอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วมอง

ท้องฟ้าที่มีพระจันทร์เต็มดวงลอยขึ้นมา ก่อนจะปล่อยไอสีฟ้าที่ร่างบางที่กอดอยู่

 

 

 

 

 

 

“แหม ป๊อปถ้าจะคอยสร้างเกาะป้องกันตัวน้องของป๊อปแบบนี้ทุกปีๆทำไมไม่พาน้องฟางไปอยุ่กับ

พวกเราเลยล่ะ”จินนี่พูดขำที่เห็นทุกปีของวันนี้ที่ฟางเอาดอกไม้มาให้ที่หลุมศพของพ่อ แม่และของ

เขา ป๊อปปี้จะชอบทำให้ฟางหลับแล้วสร้างเกราะพลังป้องกันไม่ให้ฟางถูกทำร้ายจากพวกแวมไพร์

ฝ่ายมืดตลอด

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางรับสภาพของพี่ชายคนนี้ได้ก็ดีสิ แต่หลังจากที่ป๊อปตายฟางเค้ากลัวพวกนั้นมากเลยนะ ป๊อป

คิดว่าฟางต้องกลัวป๊อปแน่ๆถ้ารู้ตัวตนของป๊อป”ป๊อปปี้พูดแล้วย้อนคิดถึงวันนั้น พวกที่ฆ่าพ่อแม่และ

เขาคือพวกทรยศในตระกูลของเขา แต่โชคดีที่พวกองค์รักษ์ประจำตระกูลของเขามาช่วยทันและ

สายเลือดที่อยู่ในตัวเขากลับปลุกให้เขากลับคืนชีพมาอีกครั้งในสภาพแวมไพร์

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งแอบตาม แอบดูแลห่างๆตั้ง5ปีนี่ป๊อปเริ่มเหมือนโรคจิตแล้วนะเนี่ย”จินนี่แกล้งแซว

 

 

 

 

“โรคจิตงั้นหรอ แล้วไม่ชอบหรอ”ป๊อปปี้เหล่มองจินนี่แล้วพูด

 

 

 

 

 

“งั้นเรากลับกันเถอะป๊อปจินนี่ไม่อยากเจอพวกมนุษย์หมาป่า โอ้ยน่ารำคาญ”จินนี่เขินรีบพูดก่อนจะ

คล้องแขนป๊อปปี้ทันที ชายหนุ่มส่ายหน้าขำก่อนจะเดินไปที่รถเบนซ์สีดำที่จอดหลบอยู่ท้ายสุสาน

แล้วขับออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางๆ ตื่นได้แล้ว”แก้วที่เผลอหลับไปก็รีบตื่นก่อนจะเดินเข้ามาในเขตสุสานเห็นฟางหลับอยู่อีกแล้ว

 

 

 

 

“หืม แก้ว ทำไมฟางง่วงอีกแล้วเนี่ย”ฟางลืมตาตื่นแล้วขยี้ตาตัวเองเบาๆ

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ทุกปีเลย มาหลุมศพคุณลุงคุณแล้วก็พี่ป๊อปทุกปี ง่วงทุกปี ไม่ไหวเลยๆ ยัยขี้เซาเอ้ย”แก้ว

พูดขำๆก่อนจะขยี้ผมฟางเบาๆ

 

 

 

 

 

“ฟางไปก่อนนะพี่ป๊อป เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเค้าจะทำบุญไปให้ตัวกับพ่อแม่นะ”ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป

กับแก้วพลางคิด เธอมาที่นี่ทุกปี เธอก็หลับแบบนี้ทุกปี และในฝันเธอรู้สึกได้ว่าป๊อปปี้ไม่ได้ไปไหน

เลย เหมือนยังอยู่กับเธอ คอยวนเวียนใกล้ๆตลอดเวลา

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเดี๋ยวก่อนกลับบ้านเราแวะตลาดแล้วซื้อของไปทำสุกี้นะ แก้วอ่ะอยากกิน”แก้วพูดขณะขี่

มอเตอร์ไซค์พาฟางกลับออกมาจากสุสาน

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ เอาสิแต่ไม่เอาแครอทนะ ฟางไม่ชอบ”ฟางพูดทำให้แก้วหัวเราะกับคำพูดฟาง แล้วแก้วก็แวะ

ตลาดแล้วซื้อของกับฟาง โดยไม่รู้ว่าอันตรายเริ่มเข้ามาใกล้ตัว2สาวเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

ถ้านางเอกชีวิตไม่รันทดเรื่องก็ไม่สนุกสิ555555

 

 

 

อัพแล้วขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆหน่อยน้าาาาาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา