รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คิดอะไรอยู่คะ”ฟางตื่นมาแล้วพลิกตัวไปกอดป๊อปปี้ที่เอนหลังคิดอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
“ทำไมไม่นอน ตื่นมาทำไม”ป๊อปปี้หันไปมองร่างบางที่พลิกตัวมากอดเขาแน่น
 
 
 
 
“เอ้าก็พี่ป๊อปตื่นมาทำไม แล้วไม่ต้องมาอ้างเลยนะว่าเป็นแวมไพร์นอนไม่ได้น่ะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ลุกมาน่ะ หายเจ็บแล้วหรอ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่เอามือกุมผ้าห่มยันตัวเองให้นั่งข้างๆเขา
 
 
 
 
 
“หายแล้ว พอดีว่าซาดิสท์อ่ะนะ เลยชอบ”ฟางพูดแล้วยักคิ้วให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มหน้าแดงก่อนจะขยี้
ผมฟาง
 
 
 
 
 
“ซาดิสท์งั้นหรอ งั้นขออีกรอบละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงฟางมาหอมแก้มซ้ายทีขวาที
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปอ่ะ ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ รักมากที่สุดในโลกเลย”ฟางร้องด้วยความเขินก่อนจะสวมกอดป๊อปปี้
แล้วพูด ก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มกลับด้วยความรักที่มีให้เขา
 
 
 
 
 
“บอกตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้ คนฟังเขินเป็นเหมือนกันนะครับ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วกลั้นยิ้ม
 
 
 
 
 
“เขินแล้วไม่รักฟางหรอ ใช่สินะ เรามันเป็นมนุษย์นี่นา”ฟางพูดแล้วถอนกอดป๊อปปี้แกล้งงอนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกล้งงอนอีกทีพี่ปล้ำนะ”ป๊อปปี้แกล้งขู่ฟาง
 
 
 
 
 
“เอาสิ ฟางชอบ”ฟางแกล้งป๊อปปี้กลับทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงจัดก่อนจะดึงฟางไปกอดแน่น
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงอะไรมาขโมยหัวใจพี่ไป รักฟางนะ”ป๊อปปี้กระซิบบอกรักฟาง ฟางเขินและดีใจโผกอดป๊อปปี้
แน่น ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนจะหอมที่กระหม่อมของฟางแล้วไล้ลงมาที่แก้ม ทั้งคู่กอดกันเนิ่นนานด้วย
ความรัก ความผูกพันที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กและมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเรื่องเป็นอย่างที่โบว์ว่านะ แบมว่าพวกเราน่ะต้องดูแลคุณจินนี่ดีๆนะคะ เพราะตอนนี้คุณจินนี่
กำลังท้องไส้อยู่”แบมพูดเพราะเมื่อวานที่โบว์เอาข่าวมาบอกเขื่อน เควินก็ไปรับแบมมาที่ปราสาท
เพื่อปรึกษากัน
 
 
 
 
 
“จริงสิคะพี่เขื่อน แล้วอาการท้องของคุณจินนี่น่ะมีอาการอื่นมั้ยคะ”โบว์พูดเพราะเมื่อเช้าเธออาบน้ำ
ให้จินนี่เหมือนท้องของจินนี่เริ่มนูนเหมือนคนท้อง3เดือนมาแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ท้องของแวมไพร์นะจะต่างจากท้องของมนุษย์ตรงที่ มีอายุครรภ์แค่4เดือนแล้วก็คลอดออกมา
โดยลูกของแวมไพร์น่ะจะโตเร็วมากเลื่อนจากวัยทารกมาเป็นวัยเด็กเร็วมาก เรื่องนี้โบว์ต้องดูแลคุณ
จินนี่ดีๆล่ะ อ้อ ที่สำคัญเรื่องสายสัมพันธ์นะสำคัญมาก โบว์ต้องพาคุณกวินมาอยู่ใกล้ๆคุณจินนี่มากๆ
ล่ะเพื่อเด็กในท้องจะได้แข็งแรง”เขื่อนอธิบายตามข้อมูลจากตำราเก่าและฟ้าที่ปราสาทขาวที่เขาไป
ปรึกษามา
 
 
 
 
 
 
 
“ส่วนเรื่องของแจมและคุณแครอลผมว่าถ้าเราไปบอกเค้าตรงๆมีหวัง ยากที่จะยอมรับ”เควินพูด
 
 
 
 
 
“แหงล่ะ คนร้ายที่ไหนจะยอมรับ เราน่ะต้องทำแผนล่อเสือออกมา”แบมพูดก่อนทุกคนจะปรึกษา
แผนการณ์เพื่อจะเอาไปบอกป๊อปปี้ที่หอคอย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เฟย์ โทโมะไปไหนแล้วล่ะ”แก้วตื่นมาพบว่าโทโมะไม่กลับมาหาเธอ3วันแล้วก็รีบถามเฟย์
 
 
 
 
 
“ไม่รู้แฮะ ปกติมีอะไรจะบอกแต่คราวนี้กลับไม่บอก”เฟย์พูดทำให้แก้วซึมลงไปทันที ก่อนจะเอามือ
ลูบท้องที่เริ่มนูนออกมา นี่แค่3วันหยั่งกับ3เดือนเลย
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ฟะ เฟย์”แก้วร้องเมื่อลูกในท้องเริ่มดูดเลือดเธออีกครั้ง แก้วหอบหายใจแรงขึ้น
 
 
 
 
 
“โธ่แก้ว ทำใจดีๆไว้นะเดี๋ยวชั้นไปเอายาแก้ปวดมาให้”เฟย์พูดแล้วมองแก้วที่หน้าตาซีดเซียวเพราะ
ระยะเวลา3วันมานี้แก้วเสียเลือดให้เด็กในท้องแทบเกิน3เวลาอาหารจนผิวสวยตอนนี้กลายเป็น
ซีดเซียวหน้าตาหมองคล้ำเพราะนอนไม่เต็มอิ่ม ผิดกับคนท้องปกติที่อิ่มเอิบมีน้ำมีนวล
 
 
 
 
 
 
“เด็กนั่นกินเลือดแก้ว อาหารหรือยาอะไรก็ช่วยไม่ได้หรอก”โทโมะเข้ามาในห้องแล้วพูดก่อนจะมอง
แก้วที่หน้าซีดเซียวหอบหายใจด้วยความเจ็บปวดแล้วนั่งลงข้างๆ
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าจะมาฆ่าลูกอีกแก้วไม่ยอมนะ ถ้าจะฆ่าก็เอาให้ตายทั้งแม่ทั้งลูกนั่นล่ะ แก้วทนไม่ได้หรอกที่โท
โมะจะฆ่าลูกของเรา”แก้วพูดอย่างหงุดหงิดและไม่ยอมเข้าใกล้โทโมะ
 
 
 
 
 
“นี่จะดื้ออีกนานมั้ยแก้ว ถ้าเด็กนั่นเป็นมนุษย์ชั้นจะไม่ว่าเลยนะ แต่นี่มันเป็นเด็กปีศาจ มันจะฆ่าเธอ
ด้วยการดูดเลือดให้ตายนะ รู้ไว้ซะ”โทโมะเห็นแก้วไม่ฟังตัวเองก็โมโหพูดเรื่องราวที่แก้วควรรู้ออก
มา
 
 
 
 
 
 
“แก้วรู้ว่าลูกดูดเลือดแก้วอยู่ แก้วเต็มใจให้ลูก”แก้วพูดอย่างเหนื่อยอ่อนจนโทโมะตกใจ
 
 
 
 
 
“บ้าไปแล้ว ถ้าอยากตายมากก็เชิญ”โทโมะโมโหลุกขึ้นจากเตียงเดินออกไปนอกห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่าสายสัมพันธ์แม่ลูกไงล่ะ แก้วถึงไม่ยอมให้โทโมะฆ่าลูกของเรา”แก้วพูดทั้งน้ำตาก่อนะ
กอดเข่าร้องไห้ออกมา เธอทำไม่ได้จริงๆที่จะให้ลูกตายไปจากเธอ เฟย์มองแก้วแล้วเข้าใจดีว่าแม่
กับลูกมีความสัมพันธ์มากมายแค่ไหน เหมือนเธอกับแม่ของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ จะพาชั้นไปไหนน่ะโบว์”จินนี่ถามโบว์ที่พาเธอมาที่สวนหลังปราสาทยามกลางคืนที่ถูกประดับ
ด้วยไฟรอบๆสวนและเปิดน้ำพุดูสวยงาม โบว์ไม่ตอบแต่พาจินนี่มานั่งที่ม้านั่งที่มีผ้าม่านขึงปิดหมด
 
 
 
 
 
 
“ไม่รักก็ไม่ต้องแคร์ ฉันแค่รักเธอใครๆก็รักเธอมากมาย”กวินที่นั่งข้างป๊อปปี้ที่ดีดกีต้าร์ร้องเพลงมา
จากอีกด้านของผ้าม่าน จินนี่ชะงักจำเสียงนี้ได้ดีว่าคือกวิน แต่เลือกที่จะเงียบเพราะอยากจะรู้ว่ากวิน
จะมาไม้ไหน
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เห็นต้องบอกฉันเลย ว่าเธอรักใคร ไม่เป็นไรมันไม่สำคัญ ถ้าคิดถึงฉันเมื่อไร ค่อยโทรมาหา ถ้า
 
เผลอรักฉันขึ้นมา ค่อยบอกละกัน ปล่อยให้ผ่านพัดไป”กวินร้องเพลงก่อนจะนิ่งแล้วมองหน้ากับ
ป๊อปปี้ที่หยุดดีดกีต้าร์ วันนี้ถือว่าเขากับป๊อปปี้เลือกสงบศึกชั่วคราว ป๊อปปี้ตบไหล่กวินแล้วลุกขึ้น จิน
นี่ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ถือกีต้าร์เดินผ่านเธอไปแล้วจะลุกไปด้วยความกลัวกวินจะทำร้ายเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพึ่งไปไหนได้มั้ย รู้นะว่าจินนี่รู้ว่าเราเป็นใคร”กวินเห็นจินนี่จะไปก็รีบขอร้อง
 
 
 
 
“ขอร้อง ฟังเราก่อนได้มั้ย ถ้าจินนี่ไม่อยากฟัง อย่างน้อยขอให้เราได้พูดให้ลูกฟัง”กวินพูดต่อ
 
 
 
 
“เรารู้ว่าเรามันเลวมากในสายตาเธอ แต่เราอยากให้จินนี่เลิกจะฆ่าลูกได้มั้ย”กวินพูดทให้จินนี่นิ่ง
เงียบพลางเอามือลูบท้องนูนตัวเองเงียบๆ
 
 
 
 
 
“ดูแลตัวเองด้วยนะ เพราะเรารู้ว่าเราก็ทำได้แค่นี้ ได้แค่ดูอยู่ห่างๆเท่านี้ มันคือพื้นที่เพียงพอสำหรับ
ตัวร้ายอย่างเรา”กวินพูดเศร้าๆทำให้จินนี่น้ำตาไหลออกมา แล้วเอามือกลั้นสะอื้นไม่ให้กวินได้ยิน
ทั้งคู่น่งอยู่ข้างๆกันโดยไม่เอาม่านออก โดยมีทุกคนแอบดูที่พุ่มไม้
 
 
 
 
 
 
“เล่นกีต้าร์เก่งที่สุดเลยที่รักของเค้าน่ารักที่สุด”ฟางพูดแล้วกระแซะป๊อปปี้ที่จับกีต้าร์แล้วเอาหัวด้วย
ความเขิน
 
 
 
 
“เห้อ พอรักกันก็หวานเลยนะ”แบมหันไปมองป๊อปปี้และฟางแล้วแซว ทั้งคู่ยิ้มให้กันแล้วไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
“นี่แบมมันจะได้ผลแน่นะกับแผนของเราอ่ะ”เควินพูดถามเมื่อเห็นินนี่และกวินอยู่ด้วยกันในสวน
 
 
 
 
“เอาน่า ก็โบว์บอกไม่ใช่หรอว่าแครอลไม่พอใจที่จะไดจินนี่มาเป็ฯพี่สะใภ้และเกลียดเด็กในท้อง ดัง
นั้นผู้ร้ายเคยร้ายยังไงมีหรอจะไม่คิดทำร้ายอีก”แบมพูด
 
 
 
 
 
“แต่ครั้งที่แล้วคุณจินนี่ถูกทำร้ายเพราะว่าเรื่องของคุณชายนะแบมอย่าลืมสิ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“ใช้ค่ะ เรื่องนี้แบมไม่ลืมหรอก มีก๊อกแรกแล้ว มันต้องมีก๊อก2ต่อเลย เราน่ะต้องจัดฉากสวีทหวาน
ทั้ง2คู่เลยให้ผู้ต้องสงสัยของเราทนไม่ได้”แบมพูดต่อแล้วยิ้ม เพราะมีหรอผู้หญิงที่ไหนจะยอมให้
ใครมายุ่งกับของรักตัวเอง เหมือนกับฟางที่รักป๊อปปี้มากจนเผลออิจฉาและเป็นต้นเหตุที่คำสาปฟาง
สำฤทธ์ผลและทำร้ายจินนี่
 
 
 
 
 
“แผนสูงๆ แล้สถ้าเกิดยัยปลิงแจมบ้าเลือดขึ้นมาแล้วทำร้ายพวกคุณชายกับคุณจินนี่ล่ะ”เควินถาม
 
 
 
 
“นี่พวกนายเห็นเจ้านายถูกทำร้ายจะไม่ช่วยเลยรึไง หมาป่า”แบมรีบดุเควินทันทีจนเควินหงอ
 
 
 
 
“เอาล่ะๆ แผนของเราจะดำเนินการต่อ ส่วนเขื่อนกับเควินเตรียมตัวอยู่รอบนอกรอดูว่าแครอลกับแจม
จะทำร้ายพวกเราละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางไปนั่งที่ม้านั่งอีกตัว
 
 
 
 
 
“หึ กะแล้วเชียวพี่กวินแอบไปดูแลแม่กับลูกพวกนั้นจริงๆด้วย”ฟางที่มองมาจากกระจกชั้น2แล้วพูด
 
 
 
 
“แบบนี้นังฟางก็ไม่ทำร้ายยัยจินนี่เหมือนครั้งที่แล้วแล้วน่ะสิ เพราะยัยจินนี่เลิกยุ่งกับพี่ป๊อปแล้ว”แค
รอลพูด
 
 
 
 
“ถ้ายัยฟางนั่นทำไม่ได้ก็เป็นคุณแครอลเองสิคะทำบ้าง”แจมพูดเป็นนัยๆ
 
 
 
 
“จะบ้ารึไง ชั้นจะทำอะไรได้ ชั้นนั่งรถเข็นแบบนี้เนี่ย”แครอลแว้ดใส่แจมทันที ทำให้แจมโมโหแทบ
ตบแครอลแต่ต้องชะงักมือไว้
 
 
 
“เอาเป็นว่าแจมมีวิธีละกันคะ แต่คุณแครอลต้องร่วมมือกับแจมนะคะ เพื่อความสุขของคุณแครอล
เอง กำจัดทั้งแม่ทั้งลูก แล้วก็นังฟาง”แจมพูดให้แครอลคล้อยตามก่อนจะเข็นวีลแชร์ของแครอล
กลับเข้าห้องนอนไปแล้วยิ้มร้ายอย่างมีแผนการณ์
 
 
 
 
 
 
 
“กลัวหรอคะ”ฟางถามป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งคิดบางอย่าง
 
 
 
 
“เปล่าแค่ไม่คิดว่าแครอลจะร้ายถึงขั้นทำร้ายใครได้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“พี่ป๊อป ยังห่วงแครอลอีกหรอคะ”ฟางแอบเคืองที่ป๊อปปี้พูดถึงคนอื่นพูดก็บ่น
 
 
 
 
“เปล่านะ เอ่อ ห่วงก็ห่วงอยู่จริงๆ แต่ว่าอย่าพึ่งงอนๆ ฟังพี่พูดให้จบที่พี่บอกแบบนี้เพราะพี่เอ็นดูแค
รอลมาตั้งแต่เล็กๆแล้ว แครอลน่ะน่าสงสารมากเลยนะ แต่เราน่ะถ้าเราเป็นอะไรไป พี่คงต้องบ้า
ตาย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ดี เค้าอยากเห็นพี่ป๊อปบ้า”ฟางยิ้มกวนๆ ป๊อปปี้จึงบีบจมูก
 
 
 
 
 
“เค้ารักพี่ป๊อปนะเค้าน่ะอยู่กับตัวไปอีกนาน เค้าไม่ยอมให้ตัวบ้าตายหรอก”ฟางพูดจบก็สวมกอด
ป๊อปปี้แล้วเงยหน้าแล้วหอมแก้มป๊อปปี้ไปฟอดใหญ่ก่อนทั้งคู่ผละออกจากอ้อมกอดแล้วกุมมือกันไว้
เพื่อเป็นสัญญาว่าทั้งคู่จะไม่ทิ้งกัน
 
 
 
 
 
อยากให้ดราม่ากับพระเอกนะ ได้เลยๆ หุๆ แต่ต้องหวานกัน จากไปจะได้เจ็บๆ สมใจรีดเดอร์ทุกคน ส่วนคู่อื่น จะหนักจะเบาตามสถานการณ์จ้าาา
 
 
 
อย่าลืมเม้นนะจ้ะๆๆ โหวตด้วยก็ดีๆๆ