รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แจม เอาโลชั่นมาให้หน่อย”แครอลพูดสั่งแจมอย่างที่ทำทุกวัน แต่แล้วก็แปลกใจที่แจมไม่มา

 

 

 

 

“แจมชั้นเรียกไม่ได้ยินรึไง”แครอลเรียกอีกครั้ง แต่ต้องหงุดหงิดเมื่อประตูที่เชื่อมไปอีกห้องของแจม

ไม่มีวี่แววจะเปิดมา ก่อนจะพยายามสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเองและพยายามขึ้นวีลแชร์เอง

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ทำไมชั้นลุกได้”แครอลพูดเมื่อตัวเองล้มลงแล้วสัญชาตญาณตัวเองมันเด้งตัวลุกขึ้น แครอลม

องขาที่ตัวเองลุกขึ้นมาแปลกใจ แม้จะเดินไม่แข็งแรงแต่แครอลก็นึกถึง มียาชนิดหนึ่งที่แจมเอาให้

เธอตั้งแต่ตอนเธอมีโรคประจำตัว มีครั้งหนึ่งที่จะหายแต่เธอกลับไม่สบายอีก จนแจมเอายาให้เธอ

กินแล้วอาการของขาที่จะหายกลับต้องนั่งรถเข็นตลอดไป หรือว่าแมวางยาเธอ ไม่จริงน่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นต้องถามแจมให้รู้เรื่อง”แครอลพูดก่อนจะเกาะผนังกะเผลกตัวเองไปที่ประตูห้องแจมก่อนจะค่อย

บิดมันเบามือแล้วกะเผลกตัวเองเข้าไปในห้องมืดนั้น แล้วต้องแปลกใจเมื่อมาถึงเตียงนอนแล้วเจอ

กับอุโมงค์กว้างๆเปิดไว้เหมือนมีใครมาร่ายมนต์ไว้ให้เชื่อมกับอีกมิติหนึ่งแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน

 

 

 

 

 

“อย่าซนสิแพน เดี๋ยวแจมต้องไปดูนังง่อยนั่นอยู่นะ”เสียงหัวเราะคิกคักๆของพยาบาลสาวคนสนิท

ของแครอลพูดกับใครอยู่ แครอลนิ่วหน้าสงสัย

 

 

 

 

“แหม ก็เอายานอนหลับให้แครอลกินซะสิแล้วเราจะได้มีความสึกกันยาวๆ”แพนพูดแล้วจูบลงหัว

ไหล่มนของแจม แครอลขยับตัวเองจนมาจนถึงที่เตียงพบว่าแจมในชุดนอนวาบหวิวกำลังนัวเนียกับ

แพนที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกจนหมดเผยให้เห็นอกกว้าง

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันแจม นี่เธอกล้าดียังไงมาเอาไอ้แวมไพร์กระหายเลือดนี่เข้ามาในปราสาท”แครอลว่า

แจม

 

 

 

 

“คะ คุณแครอลทำไมถึงเดินได้ละคะ”แจมกระพริบตาปริบๆแกล้งตกใจกับแครอลที่เดินได้

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

แครอลทนไม่ไหวกะเผลกตัวเองไปถึงเตียงแล้วตบหน้าแจมทันที

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด แกทำแบบนี้กับชั้นได้ไง นี่ตลอดเวลาแกวางยาชั้นหรอ”แครอลโมโหทุบตีแจมทันที

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พล่ามมากน่ารำคาญ อีง่อย”แจมพูดอย่างเหลืออดก่อนะลุกขึ้นตบหน้าแครอลรัว

 

 

 

 

 

“พอก่อนสิจ้ะแจม เดี๋ยวก็ช้ำพอดีหรอก ของสวยๆงามๆแบบนี้”แพนลุกมาห้ามแจมก่อนจะทำทีประ

คองแครอลให้ลุกมานั่งที่เตียงตัวเองแทน แต่แครอลผลักแพนออกไป

 

 

 

 

“ไอ้เลว อย่าเอาร่างกายสกปรกของแกมาแตะต้องตัวชั้น”แครอลว่าแพน

 

 

 

 

 

“เลวงั้นหรอ แกว่าผัวชั้นหรอยะนังง่อย”แจมจิกผมมาตบแครอลไม่ยั้ง แพนนั่งดูเฉยๆไม่เข้าไปช่วย

 

 

 

 

 

“แก นังแจม ชั้นจะให้พี่ป๊อปกับพี่กวินไล่แกออกไป แล้วแก ชั้นจะให้พวกมาถล่มพวกแก”แครอล

พูดออกมาแล้วชี้หน้าด่าแพนและแจม

 

 

 

 

 

 

“แหม ยังจะปากดีอีกนะ เจ็บตัวขนาดนี้แล้ว หึ สงสัยจะปล่ยไว้ไม่ได้แล้วล่ะ”แพนจิกผมแครอลขึ้น

แล้วตบไปจนแครอลหน้าหัน ก่อนจะเริ่มปล่อยพลังชั่วร้าย แล้วให้ผ้ามารัดแขนขาแครอล

 

 

 

 

 

 

“แกจะทำอะไรชั้นน่ะ อย่านะ”แครอลดิ้นไปมาด้วยความกลัว แพนและแจมหัวเราะ ก่อนแจมจะท่อง

คาถาให้อุโมงค์นั้นปิดตัวลง แครอลเหงื่อตกรู้สึกถึงภัยร่าย พยายามใช้พลังความสามารถพิเศษตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ”แพนก้มลงจูบแครอลแล้วเขียนตราโบราณบางอย่างที่หน้าผาก แครอลเหมือนอยู่ในคำสาป

ปล่อยพลังจากความสามารถพิเศษแวมไพร์ตัวเองไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“คุณแครอลของแจมเคยถามนี่คะว่าจะจัดการนังจินนี่กับนังฟางยังไง นี่ไงล่ะคะ ที่แจมบอกว่าคราวนี้

คุณแครอลต้องจัดการเอง”แจมเอาหนังสือโบราณออกมาก่อนจะร่ายมนต์คำสาป

 

 

 

 

“กรี้ดดดด”แครอลถูกแพนล๊อคตัวกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่า อย่าทำพี่ป๊อป”ฟางร้องออกมาแล้วรีบตื่นขึ้น มองไปรอบๆห้อง เธอฝันไปสินะ ฟางปาดเหงื่อ

ตัวเอง

 

 

 

 

“ฟาง เกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้วิ่งเข้ามาหาฟางแล้วกอดฟางแน่น

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฟางฝันร้าย ฟางฝันว่าพี่ถูกพวกแวมไพร์ที่ตาสีแดงที่เคยฆ่าพ่อแม่เรา ทำร้ายพี่”ฟางพูด

แล้วกอดแน่น

 

 

 

 

 

“โถ ฟางมันก็แค่ฝันร้ายนะคนดีของพี่ เชื่อสิว่าฝันร้ายมันจะกลายเป็นดี พวกนั้นน่ะไม่กล้าทำอะไรพี่

หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดปลอบฟางก่อนจะจูบที่หน้าผากของฟางก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำต่อ

 

 

 

 

 

“ฝันร้ายเท่านั้นฟาง มันเป็นแค่ฝัน”ฟางพึมพำกับตัวเองแล้วล้มตัวนอนคิดถึงฝันเมื่อกี้ที่เห็นป๊อปปี้ถูก

พวกแวมไพร์กระหายเลือดทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บหนัก และเธอเองก็นอนตายจมกองเลือดเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ มีใครเห็นแมกับแครอลบ้างมั้ย”กวินที่เดินเข้าไปหาแครอลที่ห้องก็แปลกใจที่ห้องว่างเปล่าก็ถาม

โบว์

 

 

 

 

 

“ไม่นี่คะ แจมพาคุณแครอลไปข้างนั่งที่สวนรึเปล่าคะ”โบว์ตอบ กวินจึงลองไปเดินที่สวนเพื่อตามหา

น้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อึ๊บๆ”จินนี่พยายามเอื้อมไปเอาหมวกที่ตกไปตรงลานกลางแดด ไกลจากบริเวณในร่ม กวินจึงเดิน

เข้าไปใกล้ๆจินนี่ เป็นจังหวะเดียวที่เด็กในท้องจินนี่เลคื่อนตัว จินนี่ตกใจ จะกลิ้งออกจากแดด

 

 

 

 

 

 

“จินนี่ระวัง”กวินอาศัยความไวตัวเองรีบพุ่งเข้าไปดึงจินนี่มากอดแล้วทำให้ตัวเองกลิ้งไปโดนแดด

แทน

 

 

 

 

 

 

 

“กวิน เควิน แบม ช่วยด้วย”จินนี่ตกใจ เมื่อเห็นร่างกายกวินที่โดดแดดแล้วมีควันเหมือนะไหม้ก็รีบ

เยกเควินและแบมที่เดินมาพอดีเข้าช่วยกวินทำให้กวินถูกหามกลับเข้าไปในห้องนอน จินนี่รีบไปเอา

ถุงเลือดที่ห้องเก็บเลือดมาให้กวินดื่มเพิ่มพลังทันที

 

 

 

 

 

“ทีหลังอย่าออกมาตอนกลางวันแบบนี้สิ เดี๋ยวก็เป็นอะไรไปหรอก”กวินพูดอย่างอ่อนแรง

 

 

 

 

“นายนั่นล่ะที่อย่าออกมา ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาแครอลต้องเสียใจมากนะ”จินนี่พูดแล้วทุบอกกว้างกวิน

เบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าชั้นตายไป เธอคงจะดีใจมากสินะ”กวินพูดเศร้าๆที่จินนี่ไม่ได้ห่วงเขาเลย

 

 

 

 

 

“พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวชั้นว่าก็จะนอนแล้วเหมือนกัน ง่วงแล้ว”จินนี่ไม่ตอบกวินแล้วเดินไปรูดม่านให้มือ

สนิทก่อนจะออกไปจากห้องนอนกวิน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นคงไม่มีที่ยืนในหัวใจของเธอเลยสินะจินนี่”กวินพูดเศร้าๆแล้วหลับตาลงเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“นายยังรักชั้นหรือแค่อยากได้ลูกในท้องนะกวิน”จินนี่พิงหลังประตูห้องนอนกวินแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก จะไม่มีวันได้ใครไปหรอก ทั้งพี่กวินและก็พี่ป๊อปปี้”แครอลพูดเสียงแข็งทำให้จินนี่หันไปมอง

แล้วตกใจเมื่อเห็นแครอลที่ถือแท่งเหล็กชุ่มเลือดยืนอยู่แล้วเห็นดวงตาของแครอลเป็นสีเทาเหมือน

ฟางตอนนั้น

 

 

 

 

 

 

“ทะ ทำไมแครอลถึงเดินได้แล้วล่ะ”จินนี่ถามแล้วพยายามจะถอยหนีแครอลเพราะรู้สึกได้ถึง

อันตราย

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปาก แกตายซะเถอะ นังแพศยา”แครอลเหมือนไม่มีสติ คำสั่งของเธอคือฆ่าจินนี่และฟางซะ

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดด ช่วยด้วย”จินนี่ร้องแล้วรีบวิ่งแต่แครอลไวกว่าลอยข้ามหัวมาดักแล้วตบจินนี่กระเด็นติดข้าง

ฝาชนแจกันหล่นเสียงดังทำให้กวินลืมตาตื่นเช่นเดียวัลฟางที่เข้ามาในปราสาทพร้อมแบมกะมาเยี่ยม

จินนี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“แครอลอย่า”กวินรีบดึงจินนี่ไปกอดทำให้ตัวเองโดนเหล็กแหลมแทงกลางหลังทรุดลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะ อย่าทำอะไรกวินกับคุณจินนี่นะ”ฟางและแบมวิ่งเข้ามาแล้วรีบหยิบพวกของในตู้โชว์ช่วยกัน

ปาใส่แครอลทันที ก่อนจะตกใจเมื่อคนร้ายหันหน้ามาคือแครอล และอาการเดียวกับฟางตอนนั้นไม่มี

ผิด

 

 

 

 

 

 

 

“แกตาย”แกหรอหันเป้าหมายมาพุ่งทำร้ายแบมและฟาง

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดดด พี่ป๊อป/เควินช่วยด้วยย”ฟางและแบมร้องกรี้ดก่อนจะวิ่งหนีแครอลทันที

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

แบมหกล้มเสียหลักลงไป

 

 

 

 

 

“หนีไปฟาง”แบมไล่ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะแบม แครอลมาแล้วกรี้ดดดด”ฟางตกใจแล้วผลักแบมไปพ้นๆส่วนตัวเองถูกแครอลเอาเหล็ก

แทงเข้าที่ขาทำให้เลือดสีแดงฉานไหลออกมาฟางหนีไปไหนไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“เลือดด”และตามสัญชาตญาณทำให้แครอลพุ่งไปจับขาฟางและเลียเลือดที่ไหลมาทันที

 

 

 

 

 

“แครอลเลิกบ้าได้แล้ว”ป๊อปปี้และพวกเขื่อนพุ่งเข้ามาผลักแครอล ส่วนป๊อปปี้รีบอุ้มฟางแล้วกอด

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ด ปล่อยยยย”แครอลเริ่มอาละวาดอีกครั้งและซัดพวกองค์รักษ์กระเด็นติดข้างฝาหลายคน

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าเราเอาคุณแครอลไม่อยู่แน่เลยคุณชาย ทำไงดี”เขื่อนที่โดนซัดติดกำแพงจนเลือดออกที่หัวก็

หันไปพูดกับป๊อปปี้ ส่วนเควินเองก็ต้องแปลงร่างเป็นหมาป่าแล้วพึ่งไปขย้ำแครอล

 

 

 

 

“กรี้ดดดด”แบมตกใจเมื่เห็นเควินกลายร่างเป็นหมาป่าครั้งแรกก็ร้องแล้วเป็นลมไป

 

 

 

 

“อย่าทำแครอล”กวินเห็นเควินในร่างหมาป่าขย้ำให้แครอลสลบก็ร้องก่อนจะเป็นลมในอ้อมกอดจินนี่

 

 

 

 

 

 

“ดีมากเควิน”เขื่อนอุ้มแครอลที่เควินขย้ำแครอลจนสลบมาก่อนจะสั่งองค์รักษ์ที่เหลือไปเตรียมรถ

เพื่อไปหาผู้อาวุโสที่ปราสาทขาว

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันตราของพวกแวมไพร์กระหายเลือด ทำไมถึงมาอยู่ในปราสาทเราได้ รึว่าพวกมันทำลายม่าน

พลังป้องกันปราสาทเราได้แล้ว”ป๊อปปี้เห็นตราแวมร์กระหายเลือดที่เป็นรูปค้างคาวบนไหล่แครอลก็

ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าม่านพลังยังไม่ถูกทำลาย แต่ที่นี่มีไส้สึก”เขื่อนพูดแล้วรีบอุ้มแครอลที่เริ่มสำลักเลือดจากบาด

แผลที่เควินขย้ำไปเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

“งั้นพาพวกเราทั้งหมดไปที่ปราสาทขาวของผู้อาวุโสเลยแล้วกัน”ป๊อปปี้พูดเครียดๆ ฟางอยู่ในอ้อม

กอดป๊อปปี้เห็นคนรกเครียดก็กอดป๊อปปี้ไว้แน่น หรือฝันร้ายของเธอจะกลายเป็นจริง

 

 

 

 

 

 

ตัวร้ายเริ่มเผยธาตุแท้พอๆกับลางร้ายเริ่มเข้ามา

 

 

เดี๋ยวได้ดราม่าสมใจรีดเดอร์ทุกคนแล้วล่ะ เดี๋ยวยกตอนหน้าให้หวานๆกันก่อนละกัน55

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะ