รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะคุณจินนี่”ฟางพูดอธิบายเรื่องราวต่างๆให้จินนี่ฟังขณะนั่งรถกลับมา
ด้วยกันเพราะป๊อปปี้โมโหจัดแล้วขับรถกลับไปก่อนทำให้จินนี่ต้องกลับมากับพวกของเขื่อน โดยมีเค
วินที่เอาแบมกลับมาที่ปราสาทด้วย
 
 
 
 
 
 
“แผลเป็นยังไงบ้างเควิน เดี๋ยวฟางช่วยทำแผลให้มั้ย”ฟางพูดเมื่อกลับมาถึงแล้วมองหน้าเควินที่มี
แต่รอยฟกช้ำเต็มหน้าไปหมด
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวเรากะว่าจะอุ้มยัยขี้เมานี่ไปให้โบว์ดูแลแล้วเลยให้โบว์ทำแผลให้น่ะ ฟางไปอธิบาย
เรื่องราวทั้งหมดให้คุณชายฟังเถอะนะ”เควินยิ้มให้ฟางเชิงบอกว่าตนไม่เป็นไรมาก
 
 
 
 
 
 
“ไปเถอะค่ะน้องฟาง”จินนี่พูดแล้วดึงมือฟางที่อึกอักอยากช่วยเควินอยู่เข้าไปในปราสาท แล้วพา
เดินลงมาที่ห้องใต้ดินทางไปห้องของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ยคะ แครอลบอกแล้วว่ายัยน้องสาวมนุษย์ของพี่อ่ะ เป็นตัวซวยดีแต่ชอบสร้างเรื่องก่อปัญหา
ให้กับพวกเรา”เสียงของแครอลที่พูดขึ้นทำให้จินนี่และฟางชะงัก
 
 
 
 
 
“ใช่ค่ะ ที่คุณแครอลร้ายใส่ยัยนั่นนะคะ เพราะว่าคุณครอลเค้าดูออกค่ะว่ายัยนั่นเป็นยังไง กะจะจับ
ผู้ชายทั้งปราสาทน่ะสิคะ เลยโปรยเสน่ห์ว่าเป็นสาวใสซื่อ เนี่ยแจมก็ไม่ได้ยุให้พี่น้องแตกคอกัน
หรอกนะคะ แต่คุณป๊อปลองคิดสิคะว่าตลอดเวลา5ปีที่คุณป๊อปไม่ได้เจอยัยเด็กนั่นน่ะค่ะ ยัยนั่น
ไม่ใช่เด็กน้อยของคุณป๊อปตลอดเวลานะคะ ไม่คิดหรอคะเวลาที่ลับตาจากการดูแลของคุณป๊อปน่ะ
ค่ะ ยัยนั่นจะไม่ข้องแวะกับผู้ชายอื่นเลย งี้ล่ะค่ะ ไม่มีใครสั่งสอน ไม่มีใครดูแล อาจจะเหลวแหลกไป
ถึงไหนต่อไหนแล้วก็ได้”แจมรีบพูดจายุยงป๊อปปี้ให้มองฟางในแง่ลบทำให้ฟางที่ยืนฟังด้านนอก
ห้องก็ไม่อาจจะทนฟังได้อีกต่อไปก็เปิดประตูผลัวะเข้าไปมองแจมและแครอลด้วยสายตาโกรธจัด
“ฟางไม่ได้เหลวแหลกอย่างที่ทุกคนกล่าวหานะคะ”ฟางพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แล้วไอ้ที่ไปนอนกับองค์รักษ์ที่ผับแล้วไม่มีเสื้อผ้าน่ะมันหมายความว่ายังไงล่ะ”แครอลรีบพูด
 
 
 
 
“บอกเด็ก3ขวบเด็กยังรู้เลยว่าผู้หญิงผู้ชายที่นอนด้วยกันบนเตียงแล้วไม่มีเสื้อผ้าน่ะมันเป็นยัง
ไง”แจมเยาะ
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่เก็บเอกสารอยู่ก็ปิดลิ้นชักอย่างแรงจนทุกคนในห้องสะดุ้ง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวไปที่หอคอยก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดเสียงนิ่งๆไม่แสดงน้ำเสียงโกรธหรือ
น้อยใจอะไรเลยก่อนจะเดินออกไปจากห้องผ่านฟางเหมือนกับไม่เห็นฟางตรงนั้นทำให้ฟางสะอึก
ทันที
 
 
 
 
 
“สมน้ำหน้า ถูกพี่ป๊อปเมินซะแล้วหึ”แครอลหันรถเข็นไปยิ้มเยาะใส่ฟาง
 
 
 
 
 
“และอีกต่อไปนะเธอก็จะถูกเฉดหัวออกไปพร้อมกับไอ้ตัวเพาะเห็บเควินนั่น ออกไปใช้ชีวิตรักของ
เธอ2คนให้พอเลย ไม่ต้องกลับมาก่อเรื่องที่ปราสาทนี้ และคุณแครอลก็จะได้เป็นน้องสาว
เบอร์1ของคุณป๊อปเหมือนเดิม”แจมรีบพูดเยาะฟางตามแครอล
 
 
 
 
 
 
“เงียบเลยทั้งคู่น่ะ ถ้าว่างมากนะ ก็ลองไปทำกายภาพบำบัดให้ตัวเองเดินได้ดีกว่านะคะน้องแครอล
เพราะถึงไม่มีน้องฟางที่นี่แล้วน้องแครอลยังทำนิสัยแย่แบบนี้อีก ป๊อปเค้าก็ไม่มีวันจะรักน้องสาว
นิสัยเสียแบบน้องแครอลลงหรอกค่ะ”จินนี่โมโหแทนแล้วพูดขึ้นก่อนะดึงฟางออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
“หนอย คิดว่าเป็นคู่หมั้นพี่ป๊อปแล้วจะปากดีได้งั้นหรอ”แครอลมองจินนี่อย่างหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปเดี๋ยวก่อนค่ะ พี่ฟังฟางก่อนได้มั้ย”ฟางรีบวิ่งตามป๊อปปี้ที่จะเดินไปที่หอคอย
 
 
 
 
“เอาเวลากลับไปดูแลเควินของฟางจะดีกว่านะ”ป๊อปปี้หันมาพูดเสียงเย็นชาก่อนจะเดินไปแต่ฟางรั้ง
มือป๊อปปี้ไว้ไม่ยอมให้ไปไหน
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปมันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ป๊อปคิดนะคะ ฟางกับเควินเราไม่ได้มีอะไรกันนะคะ”ฟางพยายาม
อธิบาย
 
 
 
 
 
“พี่เป็นพวกที่เชื่อในสิ่งที่ตาเห็น จะมีหรือไม่มีพี่ว่าฟางกับเควินก็เหมาะสมกันดีนี่ อย่ามาเสียเวลา
อธิบายให้พี่ฟังเลย พี่อนุญาตแล้วนะเรื่องเรากับเควินน่ะ แต่ อ้อ ทีหลังจะทำก็ทำในปราสาทนะ ไป
ทำข้างนอกรู้ถึงไหนชื่อเสียงพี่จจะเสียหาย”ป๊อปปี้พูด เพี้ยะ ฟางทนฟังคำที่ป๊อปปี้ผลักไสเธออีกต่อ
ไปไม่ไหวตบหน้าทันที
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปบ้า ทำไมไม่ฟังฟาง พี่ชายที่แสนดีของฟางเค้าตายไปแล้วจริงๆใช่มั้ย ฮือๆ”ฟางน้อยใจ
ร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้นก่อนจะผลักป๊อปปี้แล้ววิ่งหนีไปจากตรงนั้น
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ได้หายไปไหน แต่พี่ต้องทำ เรารักกันไม่ได้หรอกฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะทำแข็งใจเดินหันหลัง
กลับเจ้าหอคอยไป ไม่ตามไปง้อฟางเหมือนเมื่อก่อนอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ ถ้าพี่ป๊อปไม่ต้องการไม่รกฟางอีกต่อไปแล้วฟางจะอยู่ที่นี่ทำไม”ฟางเดินกลบมาที่ห้อง
แล้วเอากระเป๋าเป้ใส่เสื้อผ้าที่จำเป็นแล้วแอบออกมาจากปราสาททันที
 
 
 
 
 
 
“มันเก็บกระเป๋าออกจากปราสาทไปแล้วค่ะคุณแครอล”แจมแอบเห็นฟางก็รีบไปบอกแครอลในห้อง
 
 
 
“ดี ไปให้พ้นๆก็ดี ต่อไปนี้พี่ป๊อปจะได้กลับมาสนใจแค่ชั้นคนเดียว”แครอลเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงหนีมาอยู่บนนี้”จินนี่เดินขึ้นมาตามป๊อปปี้ที่หลบมาที่หอคอยปีกตะวันออกที่เป็นที่ที่ป๊อปปี้
ชอบหลบมาเสมอๆ ป๊อปปี้ที่ดูรูปที่เขาและฟางถ่ายกันที่รีสอร์ทก่อนเขาจะตายก็รีบเอาเก็บไว้
 
 
 
 
“เปล่านะ แค่เบื่อๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะมองไปที่หน้าต่างที่มีม่านปิด
 
 
 
“จินนี่ว่าป๊อปควรลงไปกับจินนี่นะ”จินนี่พูดก่อนจะจูงมือป๊อปปี้เดินลงมาจากหอคอย
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเข้ามานะ ปีศาจ อย่า”เสียงของแบมที่ร้องเสียงหลงมาจากโซนห้องของเขื่อนและเควินทำให้
จินนี่และป๊อปปี้รีบวิ่งไปดูพบว่าเควินกำลังประคองกอดแบมที่เห็นลมโดยมีเขื่อนและโบว์ยืนดูอาการ
 
 
 
 
 
 
“นี่สาวน้อยคนนี้เห็นร่างมนุษย์หมาป่าของนายได้ทั้งๆที่นายอยู่ในร่างมนุษย์ชั้นว่าสาวน้อยคนนี้ต้อง
ไม่ธรรมดาแน่ๆ”เขื่อนมองแบมอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะที่ชั้นขวัญอ่อนไปหน่อย เป็นคนมีเซ้นท์แต่กลัวผีก็งี้ล่ะ”แบมที่ถูกโบว์ดมยาดมให้แบม
ค่อยๆฟื้นก่อนจะหันหน้าไปมองป๊อปปี้กับจินนี่ก็ร้องแล้ววิ่งไปหลบหลังเขื่อน
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันเขื่อน”ป๊อปปี้มองแบมอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
“ก็เรื่องนี้ล่ะที่จินนี่จะบอกป๊อป”จินนี่พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
“ชั้นชื่อแบมค่ะ เมื่อคืนชั้นอกหักจากแฟนเก่าชั้นชั้นเลยอยากเมาแล้วสงสัยคงจะดื่มเยอะไปหน่อย
เลยทำให้เมาไม่รู้เรื่องแล้วสงสัยทางร้านคงจะให้นายคนนี้พาชั้นไปนอนรวมกับผู้หญิงที่เมาอีกคนน่ะ
ค่ะ เพราะชั้นฟื้นมาตอนเช้าชั้นก็ไปเข้าห้องน้ำพอออกมาเลยรู้ว่าเสื้อของชั้นกับผู้หญิงอีกคนถูกส่ง
ซักเพราะอ้วกชั้น แหะๆ ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้เข้าใจผิดกันไปหมด”แบมรีบขอโทษป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“นี่ล่ะครับที่ผมจะอธิบาย เจ้านายครับ ผมกับฟางเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะครับ เพียงแค่เมื่อคืนฟาง
เค้าเสียใจ เอ่อ เค้ารู้สึกแย่น่ะครับ พวกเราเลยพาฟางไปที่ผับนั่น”เคววินพูดก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าจินนี่
อยู่ในห้องก็รีบเปลี่ยนเรื่อง ป๊อปปี้นิ่งเพราะรู้ดีว่าฟางเสียใจเรื่องที่ตัวเองตั้งใจจูบจินนี่ให้ฟางเห็นเมื่อ
คืนนี้ก่อนจะรีบออกจากห้องของเควินแล้วตรงมาที่ห้องของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“มันอะไรกัน”ป๊อปปี้และจินนี่เข้ามาในห้องแล้วพบว่าฟางไม่ได้อยู่ที่ห้อง มีเพียงจดหมายฉบับหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
‘ถ้าพี่ป๊อปไม่ต้องการน้องสาวคนนี้อีกต่อไปแล้ว ฟางเองก็คงจะต้องกลับไปใช้ชีวิตตามลำพังในแบบ
มนุษย์ของฟาง ขอบคุณนะคะที่คอยดูแลฟางมาเสมอ ต่อจากนี้ฟางขอเดินไปตามลำพัง จะไม่
รบกวนพี่อีกแล้ว ฟางรักพี่ชายคนนี้ของฟางเสมอนะคะ
 
 
ฟาง’
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้อ่านจดหมายจบก็ขยำจดหมายอย่างหัวเสียก่อนจะรีบวิ่งไปเพื่อนตามหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้จะไปไหนน่ะป๊อปปี้”จินนี่รีบวิ่งตามป๊อปปี้ แต่ถูกมือหนาคว้าตัวแล้วรีบอุ้มจินนี่เข้าไปในห้อง
 
 
 
 
 
 
“อื้อออ”จินนี่ดิ้นไปมาในอ้อมกอดที่กวินยึดตัวเธอไว้ไปบดจูบอย่างร้อนแรงในห้องของตนเอง
 
 
 
 
“เธอนี่มันหอมหวานทำให้ชั้นต้องการเธอมากทุกครั้งจริงๆ”กวินพูดก่อนจะซุกไซร้ไปตามตัวจินนี่
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาหื่นแถวนี้นะกวิน ชั้นจะไปตามป๊อปปี้”จินนี่พยายามขัดขืนแต่ถูกกวินบีบปากแล้วเอายา
สีชมพูกรอกปากจินนี่จนหมดขวด สักพักจากที่ขัดขืนก็เริ่มเป็นโอบกอดกวินแทน
 
 
 
 
 
 
“จะไปตามคนอื่นทำไมกันล่ะหืม เอาเวลามาสนุกกับสามีตัวเองจะดีกว่าอีก”กวินพูดจบจินนี่ก็เขย่งตัว
จูบกวินแล้วยิ้มก่อนที่กวินจะอุ้มจินนี่ไปที่เตียงแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้ากันและกันก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลง
รักปรนเปรอกันและกันอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมมันต้องมืดแบบนี้ทุกทีที่ชั้นออกจากปราสาทด้วยเนี่ย”ฟางสะพายเป้แล้วมองไปรอบๆด้วย
ความกลัว บรรยากาศรอบๆเงียบเชียบไม่มีแม้เสียงนกร้อง ฟางเดินเลาะมาตามป่าละเมาะแคบๆที่ติด
กับปราสาทป๊อปปี้อีกทางเพราะจำได้ว่าทางเดิมเคยเจอพวกแวมไพร์กระหายเลือดมาแล้ว
 
 
 
 
 
 
“อ๊า”ฟางเดินอยู่ดีๆก็สะดุดก้อนหินกลิ้งตกเนินลงมาด้านล่างที่เป็นป่า ฟางรีบปัดตัวเองแล้วพยายาม
จะลุกขึ้นแต่ต้องร้องเมื่อพบว่าข้อเท้าเธอช้ำเป็นสีม่วงจนน่ากลัว
 
 
 
 
 
 
 
แซกๆ
 
 
 
 
เสียงวิ่งไปมารอบๆตัวเธอทำให้ฟางต้องคว้าไม้ข้างๆมาป้องกันตัวด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
“อะไรน่ะ”ฟางพูดเมื่อเห็นเงาตะคุ่มๆเข้ามากล้เธอ
 
 
 
 
 
 
“แฮ่”มนุษย์หมาป่าตัวสีเทาสูงเกือบ3เมตรโผล่เข้ามาจ้องเธอนัยน์ตาสีแดงน่ากลัว
 
 
 
 
 
“กรี้ดด พี่ป๊อปช่วยด้วย”ฟางร้องตกใจก่อนจะร้องหาคนที่เธอจากมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
หายไปนานแต่ก็ขอตัดไว้เท่านี้ล่ะ เพราะตอนหน้านี่มีเสียเลือดกันแน่ๆ
 
อย่าพึ่งขาดใจตายนะทุกคน