รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว คิดดีแล้วหรอว่ามาแอบดูโทโมะกับพิมเค้าแบบนี้”จินนี่ถามเมื่อแก้วลากเธอมาที่ร้านอาหาร
แห่งหนึ่งที่พิมและโทโมะมาดินเนอร์ใต้แสงเทียนกันหลังจากที่แก้วโทรเรียกจินนี่ให้ออกมารับ
 
 
 
 
 
“แน่ใจ เพราะพิมเป็นเพื่อนแก้ว แก้วต้องช่วยพิมพ้นจากไอ้ผีดิบนี่”แก้วพูด ก่อนที่พิมจะลุกขึ้นไป
เข้าห้องน้ำแล้วแก้วก็บอกให้จินนี่เข้าไปช่วยทำเกราะป้องกันใส่พิม
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟึบ
 
 
 
 
หนังสือพิมที่แก้วใช้บังโทโมะจากโต้ะที่ไม่ไกลจากโทโมะและพิมถูกโทโมะดึงไป
 
 
 
 
 
 
“มาแอบดูคนอื่นเค้าแอบนี้เธอนี่มันเสียมารยาทชะมัด”โทโมะพูดพลางกอดอกมองแก้ว แก้วหันไป
มองรอบๆเพื่อหาทางหนีทีไล่แล้วต้องตกใจเมื่อคนในร้านเริ่มหายไปหมด
 
 
 
 
 
“พิมเป็นเพื่อนชั้น ชั้นไม่ยอมให้นายทำอะไรพิมหรอกนะ”แก้วพยายามทำใจสู้กับโทโมะ
 
 
 
 
“หรอ แล้วจะเอามาแลก ตัวเธอหรอ เหอะ ชั้นไม่อยากยุ่งกับเด็กกวินมัน”โทโมะเหล่มองแก้ว
 
 
 
 
“นี่ ชั้นไม่ใช่เด็กของกวินนะ”แก้วโวยวายพลางตบโต๊ะอย่างโมโห ก่อนตรากุหลาบของกวินจะโผล่
ออกมาจากหน้าผากของแก้วบางๆจนโทโมะถอยหนี
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันน่ะแก้ว ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้”พิมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วคล้องแขนโทโมะ
 
 
 
 
“เพื่อนพิมน่ะสิ มาหาว่าผมน่ะคิดร้ายกับพิม แล้วบอกให้ผมเลิกกับพิม ผมไม่ยอมหรอกนะ ถ้าพิมมี
เพื่อนแบบนี้น่ะ ผมขอลา”โทโมะแกล้งฮึดฮัดอารมณ์เสีย พิมตกใจรีบรั้งแขนโทโมะไว้
 
 
 
 
 
“แก้ว นี่ชั้นไม่คิดเลยนะว่าแกจะอยากให้ชั้นกับโทโมะเลิกกันแบบนี้ ชั้นขอล่ะ ถ้ายังอยากเป็นเพื่อน
กันนะ อย่ามายุ่งกับชั้นกับโทโมะ ไปกันเถอะค่ะ”พิมพูดก่อนจะคล้องแขนโทโมะเหมือนเดิม โทโมะ
จะกอดพิมต้องชะงักเมื่อตราผีเสื้อของจินนี่โผล่มาจากหัวไหล่ของพิม
 
 
 
 
 
 
 
“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ”โทโมะหันกลับไปมองจินนี่ที่สวมแว่นดำแล้วโบกมือให้โทโมะหน้า
ห้องน้ำ ก่อนโทโมะจะกล่าวอาฆาตแก้วไว้ แล้วไปส่งพิมที่บ้านเพราะทำอะไรกับเหยื่ออย่างพิมไม่
ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปยังไม่ออกมาจากห้องของแครอลอีกหรอ”ฟางถามเขื่อนหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วมาเห็น
เขื่อนกับชายที่มาช่วยเธอนั่งอยู่ที่โซฟาหนังที่ชั้นล่าง
 
 
 
 
 
 
“ก็ปกติ คุณชายจะต้องส่งแครอลเข้านอนทุกคืนอยู่แล้วไม่เห็นจะแปลก เธอน่ะก็ไปนอนได้แล้วนะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าบางทีคุณฟางอาจจะอยากอธิบายเรื่องให้คุณชายฟังก็ได้นะพี่เขื่อน”หนุ่มน้อยคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
“เควิน นายกลับไปพักเถอะ นี่ก็ค่ำละ รึว่าอยากจะให้ชั้นสอนการต่อสู้ต่อ”เขื่อนพูดกับเควิน ก่อนที่
เควินจะส่ายหน้าแล้วรีบวิ่งไปทันที
 
 
 
 
 
“งั้นชั้นจะไปหาพี่ป๊อป ชั้นรอไม่ได้แล้ว พี่ป๊อปต้องฟังชั้นคืนนี้”ฟางร้อนใจก็รีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อจะคุย
กับป๊อปปี้ ฟางเดินมาตามทางเพื่อหาห้องของแครอล ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเงาตะคุ่มข้างๆมุมห้อง
ฟางตกใจตาโตเมื่อเห็นแจมและป๊อปปี้กำลังจูบกันกันอย่างดูดดื่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่ป๊อปทำแบบนี้แล้วคุณจินนี่ล่ะคะ”ฟางพูดขึ้น ป๊อปปี้ชะงักแล้วรีบถอยห่างจากแจมทันที
 
 
 
 
 
“เอ่อ ผมขอโทษ ฟางฟังพี่ก่อน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบวิ่งตามฟางไป แจมที่โมโหแล้วเดินไปปิด
กำยานที่เธอจุดไว้ตรงตู้เล็กๆข้างๆมุมทันที
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห กำยานมนต์เสน่ห์ ของแบบนี้เป็นยาเสน่ห์หายากนะเนี่ย เธอไปหามาจากไหนน่ะ”กวินที่แอบ
ดูเหตุการณ์ทั้งหมดเดินเข้ามาหยิบกำยานนั้นจากตู้ แจมรีบดึงมันมาจากกวินทันที
 
 
 
 
 
 
“เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของคุณกวิน วันนี้ไม่ไปปาร์ตี้หรอคะ”แจมพูดเพราะรู้ดีว่ากวินชอบไปปาร์ตี้ที่ผับ
แล้วส่งหาสาวๆสวยๆที่ค้างคืนด้วยเสมอ และแน่นอนเพราะเขาเป็นแวมไพร์ก็ต้องมีบ้างที่จะแอบกัด
เพื่อกินเลือดสาวๆสวยๆพวกนั้นเวลาร่วมรักกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่อ่ะ พอดีว่าไม่มีอารมณ์”กวินพูดกลางมองแจมในชุดนอนสายเดี่ยววาบหวิว นี่กะจะยั่วป๊อปปี้งั้น
หรอ
 
 
 
 
 
“ไม่มีแล้วมองทำไม”แจมพูดพลางยิ้มยั่วกวิน กวินไม่ตอบแล้วเดินไปโอบเอวแจมไว้
 
 
 
 
“เปลี่ยนใจละ พอดีเมื่อกี้กินเลือดมาแล้วอยากจะกินของหวาน”กวินพูดยิ้มๆก่อนจะดันแจมกลับเข้า
ห้องนอนของเธอแล้วก็ปิดประตู โดยไม่รู้เลยว่าแครอลแอบมองมาจากประตูห้องตัวเองอย่างไม่
พอใจ
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางค่ะ ฟางจะนอนแล้ว”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เดินมารั้งเธอเมื่อฟางมาถึงห้อง
 
 
 
 
“ฟางเมื่อกี้พี่อธิบายได้นะ เมื่อกี้ไม่รู้จริงๆว่าทำไมตัวเองถึงไปจูบกับแจมแบบนั้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“หรอคะ ผู้ชายก็พูดได้นี่คะเมื่อทำมันแล้ว แก้ตัวที่สุดหลีกไปค่ะ”ฟางพูดแล้วผลักอกป๊อปปี้เบาๆ
ก่อนที่จะเข้าห้องนอนแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ใช้ความไววิ่งอ้อมมาเข้าห้องของฟางจากทางหน้า
ต่างแล้วล๊อคตัวฟางไว้ในอ้อมกอด“พี่ป๊อปปล่อยฟางนะ ตัวเองอ่ะมีคู่หมั้นอยู่แล้วแต่กลับไปจูบกับ
แจมแบบนี้ได้ไง”ฟางโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“พี่อธิบายได้ว่ามันไม่มีอะไรจริงๆฟางเชื่อพี่นะว่าเมื่อกี้พี่น่ะไม่รู้ว่าทำไมถึงไปจูบแจมเค้าแบบนั้น แต่
พี่สาบานได้พี่ไม่ได้ตั้งใจ”ป๊อปปี้สบตาฟางนิ่ง ไม่รู้ทำไมคำพูดของพี่ชายคนนี้ถึงทำให้เธอเชื่อใจ
เขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทีหลังพี่อย่าทำแบบนี้อีกนะ ถ้าทำ ฟางจะฟ้องคุณจินนี่แน่ๆ”ฟางพูดก่อนจะเดินไป แต่ป๊อปปปี้รั้ง
มือฟางไว้ ก่อนจะเปิดแขนเสื้อแขนยาวที่ฟางใส่แล้วมองรอยรัดของสาหร่ายทะเลสาบที่ฟางโดนเมื่อ
กี้ก่อนจะพาฟางมานั่งที่เตียงแล้วใช้พลังของตัวเองรักษา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่ป๊อป”ฟางหน้าแดงเมื่อวิธีการรักษาของป๊อปปี้คือการจูบที่แผลของฟาง แล้วแผลนั้นก็ค่อยๆ
หายไปอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
“จะว่าแอบอีโรติกนิดๆก็ได้นะ แต่แวมไพร์ทุกตัว จะมีพลังวิเศษติดตัวมาไม่เหมือนกัน จินนี่มีพลังใน
การบังคับจิตใจคนให้คล้อยตามในเวลาสั้นๆ กวินมีพลังด้านความแข็งแรง แจมมีพลังในด้านการ
ได้ยิน แครอลมีพลังด้านการเรียกสิ่งของ ส่วนพี่มีพลังด้านการรักษาผ่านการจูบ”ป๊อปปี้อธิบาย
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าบอกนะว่าพี่เองก็จูบแครอลเพื่อรักษาแบบฟาง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ไม่หรอก เพราะแวมไพร์ถ้าไม่ได้ถูกทำร้าย กะมีการฟื้นตัวเร็ว และแครอลมีผู้บำบัดที่ดูแลอยู่แล้วพี่
ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ แต่ฟางเป็นมนุษย์ ถ้าทายาอีก2-3วันรอบนี้คงจะหาย”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบที่
ข้อมือฟาง
 
 
 
 
 
“จริงสิ เรื่องในสระน้ำ ฟางไม่ได้ทำร้ายแครอลนะพี่ป๊อป”ฟางอธิบาย
 
 
 
 
 
“พี่เชื่อครับ เพราะพี่บอกแล้วไงว่าแครอลมีพลังด้านเรียกสิ่งของ ทั้งหมดน่ะเป็นสิ่งที่แครอลต้องการ
แกล้งเรา”ป๊อปปี้พูดฟางตกใจตาโต “ทำไมถึงแกล้งแรงแบบนั้น ถ้าฟางเป็นอะไรขึ้นมาล่ะคะ”ฟาง
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าฟางเป็นอะไร พี่ก็จะไม่ให้อภัยแครอลเหมือนกัน แต่ฟางอดทนหน่อยนะ แครอลถูกกวินตามใจ
มาแต่เด็กแล้ว เลยไม่มีใครกล้าขัด เพราะเมื่อกี้ตอนที่พี่จะไปหาเรา แครอลเลยชัก แครอลเป็นเด็ก
อ่อนแอมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว พี่ต้องดูแลแครอลก่อน เข้าใจพี่นะ”ป๊อปปี้พูดฟางพยักหน้า ป๊อปปี้
จึงดึงฟางไปกอด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ไม่ต้องห่วงนะ เวลาแครอลกับแจมแกล้งน่ะ ก็แกล้งได้เท่านี้ล่ะอดทนไว้นะฟาง ถ้าเค้าเบื่อเค้าก็
เลิกเองส่วนพี่จะดูแลปกป้องเราเองจากภัยร้ายๆด้านนอกและพี่ก็จะไม่ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวอีก
แล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟาง ฟางเมื่อถูกสัมผัสตัวจากป๊อปปี้ก็ยิ้มออกมา อบอุ่นจัง แม้ว่าเค้าจะไม่ใช่
มนุษย์ ร่างกายเย็นเฉียบ แต่เขาก็ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจแบบนี้เสมอเลย
 
 
 
 
 
“สัญญาแล้วนะพี่ป๊อป อย่าทิ้งฟางอีกนะ”ฟางคลายกอดป๊อปปี้มาแล้วก็ชูนิ้วก้อยให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ครับ พี่จะไม่ทิ้งอีกแล้ว ถ้าพี่ทำผิดพี่ยอมให้ฟางลงโทษชั่วชีวิตเลย”ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟาง สองพี่น้อง
ยิ้มให้กัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ่ย เจ็บใจนักยัยนั่นมาทำให้ชั้นกินเหยื่อนั่นไม่ได้”โทโมะกลายร่างจากค้างคาวที่บินกลับมาจาก
คอนโดในเมืองมนุษย์มาถึงปราสาทร้างที่ห้องของเฟย์ เฟย์ที่ทาครีมอยู่ก็หันกลับมามองโทโมะแล้ว
ขำ
 
 
 
 
 
“ใครอีกล่ะ ก็จับยัยนั่นกินแทนเหยื่อของนายไปเลยสิ จะบ่นอะไรไม่เป็นตัวนายเลย”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
“ถ้าชั้นกินยัยนั่นได้ก็ดีน่ะสิ แต่ยัยนั่นดันมีตราป้องกันของไอ้กวินเลือดบริสุทธ์นั่นน่ะสิ หึ เห็นห้าวๆ
แบบนั้นไม่คิดว่าจริงๆแล้วเนื้อในน่ะจะเป็นเด็กกวิน”โทโมะพูดอย่างเจ็บใจเมื่อนึกถึงแก้วที่มีตราน่นข
องกวินที่ตัว เขารู้ว่าวิธีสร้างตราป้องกันถ้าไม่ใช่คำมั่นสัญญาที่เคยให้ก็ต้องจูบหรือไม่ก็ผ่านการหลับ
นอนด้วยกันมา มีหรอที่เสือผู้หญิงอย่างกวินจะไม่มีทางทำอะไรแก้วไปได้ นึกว่าจะเป็นเด็กใส่ซื่อ
โทโมะหงุดหงิดแล้วคิดถึงตอนที่เขากลายเป็นแวมไพร์ใหม่ๆเขาไม่อยากกินเลือดมนุษย์ให้ตาย
เพราะไม่อยากกลายเป็นแวมไพร์กระหายเลือดเลยถูกพวกนักเลงทำร้ายและแก้วก็มาช่วยเขาก่อนที่
เขาจะเผลอกัดแก้วเพื่อรักษาแผลตามตัวและไปส่งเธอที่บ้านก่อนจะเผลอจูบเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าหมั่นไส้อยากทำลายเกราะนั่นมากนายทำไมไม่ใช้ตำรานี่ของแม่นายที่นำมันมาด้วยล่ะ”เฟย์มอง
โทโมะที่โมโหกับเรื่องเกราะป้องกันแล้วไม่เข้าใจว่าทำไมโทโมะถึงหงุดหงิดแบบนี้ก่อนะปาตำรา
เล่มหนาที่โทโมะเอามาฝากไว้ในห้องเธอเพื่อกันหวายมาค้นเจอ
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ”โทโมะยิ้มนิดนึงก่อนจะเปิดตำราเล่มนั้นเมื่อเจอหน้าที่ต้องการก็ยิ้มออกมา
 
 
 
 
“คงจะรู้แล้วสินะ แหมทำเป็นลืมเรื่งนี้ไปได้”เฟย์ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าโทโมะรู้วิธีแล้ว
 
 
 
 
“มีตำราของแม่ที่เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุประจำตระกูลจิระคุณแล้วไม่ได้ใช้มันก็ยังไงอยู่”โทโมะยิ้ม
อย่างมีแผนการ ไม่แปลกที่ตำรารวบรวมยาแปลกๆจะอยู่ที่โทโมะเพราะแม่ของเขาคือผู้บำบัดที่ตอย
รับใช้ของตระกูลเลือดบริสุทธ์ชื่อดังอย่างจิระคุณ
 
 
 
 
 
 
 
ใครว่า ป๊อปปี้ไม่มีเหตุผลล่ะ เค้ารู้อะไรๆน่า
 
 
 
แต่โทโมะน่ะสิ บอกเลยว่าโทโมะน่ะ ทั้งแสบ ทั้งร้ายมากเรื่องนี้ หึๆ