รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไปกันเถอะสายแล้ว”แก้วพูดกับฟางในวันต่อมาและเตรียมตัวจะออกไปทำงานกัน

 

 

 

 

 

“เขื่อนไปไหนเนี่ย ว่าจะให้ไปส่งแก้วกับฟางสักหน่อย”ป๊อปปี้ที่ลุกขึ้นมาจากโลงแล้วเรียกเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“แหมพี่ป๊อป พวกเค้าเก่งออกซะขนาดนี้ทำไมต้องเรียกให้เขื่อนไปส่งด้วยล่ะคะ”แครอลเข็นวีลแชร์

มาจับมือป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยพวกเค้าก็เป็นมนุษย์นะแครอลไม่เหมือนกับพวกเรา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ถ้ามันลำบากมากทำไมคุณป๊อปไม่เปลี่ยน2คนนี้เป็นเหมือนพวกเราล่ะคะ”แจมเดินเข้ามาพร้อม

แก้วเลือดให้กับแครอลดื่ม

 

 

 

 

 

 

“เธอคิดว่าพวกเราเป็นแบบนี้กันพวกเรามีความสุขหรอแจม ไม่ได้ออกไปเห็นพระอาทิตย์แล้วต้อง

กินแต่เลือดแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปไม่ต้องเรียกเขื่อนหรอกค่ะ แคให้เขื่อนเค้าไปซื้อของให้ในเมืองแต่เช้าแล้ว”แครอลพูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วแก้วไปก่อนนะ ป่ะฟาง”แก้วที่ดูท่าทางของแครอลและแจมที่ไม่ชอบพวกเธอก็

พูดขึ้นก่อนจะดึงมือฟางออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

“ถ้าจะไปทำงานเดี๋ยวชั้นไปส่งละกัน พอดีว่าต้องไปหาคุณคิม แวมไพร์จากฮ่องกง เค้าจะคุยเรื่อง

งานเลี้ยงพบปะสังสรรต์กันคืนวันศุกร์นี้น่ะ”กวินพูดก่อนจะเดินไปที่ทางเชื่อมใต้ดินที่มีโรงรถแล้วสั่ง

ให้ฟางและแก้วเดินตามเขาไปแล้วให้แก้วนั่งด้านหน้าข้างเขา ส่วนฟางนั่งด้านหลัง

 

 

 

 

“ให้ไปรับด้วยมั้ยจ้ะสาวน้อย”กวินพูดเมื่อจอดรถที่ทำงานของแก้วก่อนแล้วกุมมือแก้ว แก้วรีบสะบัด

ออก

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นจะให้เขื่อนมารับ ไอ้ผีดิบชีกอ”แก้วพูดแล้วรีบวิ่งเข้าไปในที่ทำงาน ก่อนกวินจะไปส่งฟางที่

ทำงานของเธอที่อยู่ถัดจากที่ทำงานของแก้วไป2ถนนใหญ่ในเมือง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถามหน่อยสิ พ่อแม่เธอทำงานอะไรหรอตอนที่พวกเค้ายังไม่ตายน่ะ”กวินถาม

 

 

 

 

 

“พนักงานบัญชีธนาคารกับบุรุษพยาบาลน่ะ มีอะไรหรอ”ฟางถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ชื่อนายพงษ์ นีระสิงห์สินะ หึ”กวินพูดชื่อพ่อของฟางอย่างมีลับลมคมใน

 

 

 

 

 

“ใช่ นายสงสัยทำไมหรอ”ฟางถามต่อ

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่า พ่อแม่เธอเคยทำงานให้กับพวกตระกูลชั้น ชั้นไม่พูดดีกว่าเพราะถ้าเธอรู้อะไรมากไป

กว่านี้เธอเองอาจจะถลำลึกกับมันจนถอนตัวไม่ขึ้น เอาล่ะ ถึงที่ทำงานของเธอแล้ว ไปสิ”กวินพูด

ก่อนจะให้ฟางลงรถไปทำงาน ฟางมองกวินอย่างสงสัยก่อนจะลงไปทำงานของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“หึ ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกมนุษย์ธรรมดาๆนี่นา”กวินมองตามฟางไปแล้วยิ้มนิดนึงก่อนจะขับรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วเป็นอะไรน่ะ เหม่อเชียว เอ รึว่าคิดถึงหนุ่มที่มาส่งเมื่อเช้าจ้ะ”เสียงของพิมเพื่อนร่วมงานร้าน

อาหารของเธอทะกขึ้นเมื่อเห็นแก้วแอบมานั่งหลังร้าน

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ ว่าแต่พิมเถอะ วันนี้แต่งหน้าซะเป้ะเชียว จะไปไหนหรอจ้ะ มีนัดเดทหรอ”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็นิดนึงอ่านะ เนี่ยๆ เดี๋ยวเอารูปให้ดู คนนี้หล่อมาก เฟรนลี่อีกต่างหาก”พิมพูดแล้วเอารูปที่เธอถ่าย

คู่กับโทโมะที่ไปเที่ยวสยามโอเชี่ยนเวิร์ลด้วยกัน และในภาพ โทโมะกลับสวมแว่นตาดำสนิท ทั้งๆที่

อยู่ในร่ม

 

 

 

 

 

“ผู้ชายคนนี้คุ้นๆจังแฮะ”แก้วพึมพำ มองหน้าโทโมะอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

“แหม คุ้นอะไรกันล่ะ โทโมะน่ะเค้าพึ่งกลับมาจากญี่ปุ่น พอดีว่าชั้นกับเค้าเราอยู่คอนโดเดียวกัน เค้า

เลยมาจีบชั้น แล้วเย็นนี้นะเค้าบอกว่าจะพาไปดินเนอร์ล่ะ”พิมพูดถึงโทโมะเพ้อ แก้วกลับจ้องที่รูป

นั้นด้วยความสงสัยอีกครั้ง ทำไมเธอรู้สึกเหมือนเคยเจอผู้ชายคนนี้มาก่อน ที่ไหนสักแห่งนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าแอบมานั่งตรงนี้”เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น พิมเงยหน้ามองแล้วยิ้มดีใจก่อนจะวิ่งไปกอดโท

โมะที่เอาช่อดอกไม้มาให้พิม

 

 

 

 

 

“โทโมะเนี่ยเอามาให้พิมอีกแล้วนะคะ ความจริงไม่ต้องลำบากก็ได้นะคะ เย็นนี้เราก็เจอกันอยู่

แล้ว”พิมพูดแล้วยิ้มหวานให้กับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ครั้บ เย็นนี้จะเป็นคืนที่พิเศษที่สุดของเรา2คน โทโมะเองก็อดใจจไม่ไหวอยากให้ถึงเย็นนี้เร็วๆ

ซะแล้ว”โทโมะพูดก่อนจะจ้องไปที่ต้นคอขาวของพิมแล้วยิ้ม พิมเขินจัดกับคำพูดโทโมะ แล้ว

สายตาของแก้วก็เห็นสร้อยคอของโทโมะ ตราคล้ายๆกับพวกที่ไล่ฆ่าเธอที่สุสานกับฟางนี่ หรือว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวมานะคะ พิมเอาดอกไม้ไปเก็บแปปนึง”พิมยิ้มก่อนจะเดินเข้าไป แก้วเมื่ออาศัยังหวะที่โทโมะ

ยิ้มให้พิมก็รีบพุ่งเข้าไปหมายจะดึงแว่นของโทโมะออก

 

 

 

 

“ทำอะไรของเธอน่ะ”โทโมะโมโหตกใจก่อนจะพุ่ง

เช้าไปเอาเรื่องแต่ตัวเองกระเด็นเพราะโดนเกราะป้องกันที่กวินร่ายไว้กับตัวแก้ว โทโมะมองตรารูป

กุหลาบแล้วชะงัก ตรากุหลาบ ผู้หญิงของไอ้กวินงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ชั้นไม่ทำอะไรเอแล้วก็ได้ แต่อย่าคิดนะว่าคืนนี้เธอจะห้ามชั้นกับพิมได้”โทโมะพูดเยาะๆก่อนจะ

รีบพุ่งทะบานไต่ไปตามบันไดหนีไฟข้างตึกทันที แก้วอึ้งก่อนจะเป็นห่วงพิมเพื่อนของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ กลับก่อนหรอ อ่ะๆ ก้ได้ๆ งั้นเจอกันที่ปราสาทนะแก้ว หวัดดีจ้า”ฟางเลิกงานแล้วรับสายแก้วก็

แปลกใจก่อนจะเดินไปโบกแท็กซี่ แต่รถกวินมารับเธอก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทางเดียวกันงั้นก็กลับด้วยกันสิคนสวย”กวินพูดก่อนจะให้ฟางขึ้นรถไปกับเขาเพื่อกลับบ้าน เมื่อ

กลับมาถึงกวินก็แวบหายไป ฟางมองกวินแต่ไม่ได้ติดใจอะไรก็เดินเลาะมาจากทางเดินที่เชื่อมกับ

โรงจอดรถไม่ให้โดนแสงแดด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะแจมนี่มันชุดพี่จินนี่ถ้าพี่ป๊อปรู้นะพี่ป๊อปต้องว่าแน่ๆ”เสียงของแครอลพูดทำให้ฟางชะงัก

ก่อนจะเดินไปที่ห้องๆหนึ่งพบว่าแจมและแครอลที่นั่งรถเข็นกำลังยื้อแย่งชุดเดรสสวยชุดหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“คุณแครออยากให้คุณจินนี่ควงคุณป๊อปไปงานเลี้ยงศุกร์นี้มากหรอคะ หรือว่าต้องการจะเปิดทาง

ยอมแพ้ให้กับคุณจินนี่แล้ว”แจมพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ยอม แต่ว่าเราทำแบบนี้มันเป็นวิธีสกปรก”แครอลพูดก่อนจะร้องเมื่อแจมเข็นวีลแชร์มาที่สระ

น้ำในบ้าน ฟางตกใจคิดว่าแจมจะทำร้ายแครอลก็รีบวิ่งเข้าไปจับวีลแชร์ของแครอลไว้ไม่ให้หล่นน้ำ

แต่จู่ๆแครอลเด้งตัวลงไปในสระน้ำและจมดิ่งลงไป ฟางตกใจรีบกระโดดลงไปช่วยแครอล แต่ตอนที่

ดำลงไปนั้น จุ่ๆก็มีพวกสาหร่ายมาจากไหนไม่รู้ม้วนมาพันตามขาของฟาง ฟางเริ่มดิ้นและหมด

อากาศหายใจ แล้วมองไปที่แครอลที่โดนสาหร่ายพันจนจะทั่วร่าง สติของฟางเริ่มเลือนราง

 

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

เสียงของคนกระโดดน้ำลงมาและใช้มีสั้นตัดสาหร่ายพวกนั้นก่อนจะช่วยแครอลและฟางขึ้นมาได้

สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เขื่อนช่วยรับที”ชายคนนั้นบอกเขื่อนก่อนเขื่อนจะรับตัวฟางขึ้นมา แล้วปั๊มหัวใจจนฟางสำลักน้ำ

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้รีบมาดูอาการฟาง ฟางตกใจชี้ไปที่แครอลที่หน้าซีดจนม่วง

 

 

 

 

 

“คุณแครอล ฮือๆ”แจมร้องไห้ข้างแครอล ป๊อปปี้รีบหันไปหาแครอลและผายปอดเธอก่อนที่แครอล

จะฟื้นและกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“บอกพี่มาได้มั้ยแครอลว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมในสระน้ำบ้านเราถึงมีสาหร่ายทะเลสาบมาได้ และมันก็

ทำร้ายเรากับฟางแบบนี้”ป๊อปปี้ถาม แครอลร้องไห้หนัก

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางค่ะ เอากล่องอะไรมาก็ไม่รู้ แครอลกับแจมอยู่ที่ริมสระแล้วขอดุ แต่พอเห็นเป็นสาหร่าย

ทะเลสาบแคตกใจรีบโยนลงไปในน้ำ แต่ดันปัดกำไลพี่ฟางลงไป พี่ฟางบอกว่ากำไลนั้นพี่ป๊อปให้มา

เธอไม่ยอมที่จจะเสียมันไปแล้วพี่เค้า ฮือๆ ก็สั่งให้แครอลลงไปเอามัน”แครอลร้องไห้หนักกว่าเดิม

ก่อนเขื่อนจะขึ้นจากน้ำแล้วเอาพวกกล่องสาหร่ายที่ตกลงไปในน้ำ และกำไลของฟางยื่นให้ฟาง

 

 

 

 

 

“ไม่จริง ฟางอธิบายได้นะพี่ป๊อป”ฟางพยายามพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมันใจร้าย ถ้าชั้นไม่วิ่งไปให้คนอื่นช่วยคุณแครอลนะป่านนี้เธอกับคุณแครอลก็คงถูกสาหร่ายรัด

ไปแล้ว เธอนี่มันร้ายกว่าพวกเราอีกนะยัยมนุษย์”แจมร้องไห้โฮแล้วกอดแครอล ฟางไม่เข้าใจกับ

เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วมองหน้ากับป๊อปปี้พยายามอธิบายเขาฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮึก”ก่อนที่ฟางกับป๊อปปี้จะพูดกัน แครอลก็ชักเกร็งไปทั่วตัว ป๊อปปี้ตกใจรีบอุ้มแครอลขึ้นทันที

 

 

 

 

 

 

“แจม โทรหาผู้บำบัดของแครอลบอกเค้าว่าแครอลมีอาการชัก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบอุ้มแครอลไปที่

ห้องนอนของเธอ ส่วนแจมก็รีบโทรหาผู้บำบัดส่วนตัวของแครอลทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้แกล้งแครอลนะเขื่อน ชั้นน่ะเห็นแจมเค้าจะทำร้ายแครอล ชั้นเลยไปช่วย แต่ทำไมจู่ๆถึง

เป็นแบบนี้ได้น่ะ”ฟางพูดให้เขื่อนและชายแปลกหน้าข้างๆเขื่อนฟัง

 

 

 

 

 

“ไม่จริง แจมกับคุณแครอลน่ะสนิทกันมาก และแจมก็เป็นแวมไพร์รับใช้ที่ซื่อสัตย์ของคุณแครอล

ไม่มีทางทำร้ายนายตัวเองแน่ๆ เพราะแวมไพร์อย่างพวกเรารู้กันดีว่า ถ้าแวมไพร์เจ้านายถูกแวมไพร์

ทาสทำร้ายถึงเสียชีวิต แวมไพร์ทาสร่างกายจะต้องมอดไหม้ตายไป เพราะนั่นคือสัญญาตกลง

ระหว่างนายกับทาส”เขื่อนพูดถึงความสัมพันธ์ของแครอลและแจม

 

 

 

 

 

 

“แต่นายต้องเชื่อชั้นนะ ชั้นไม่ได้ทำร้ายแครอล”ฟางพยายามพูด

 

 

 

 

 

“ชั้นน่ะเชื่อเธอน่ะ และชั้นก็เชื่อด้วยว่าคุณแครอลไม่ได้ถูกแจมทำร้ายแน่นอน”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

คนเม้นน้อย คนอ่านน้อย งั้นขอให้พระเอกไปกับคนอื่นก่อนละกันเนาะ

 

 

แลกกัน