รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะ”เขื่อนพูดเมื่อเห็นแก้วและฟางกำลังจะออกไปข้างนอกในวันต่อมา

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ออกไปทำงานไง นี่มันตอนกลางวันนะ และอีกอย่างพวกชั้นน่ะก็มีงานต้องทำเหมือน

กัน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เธอต้องอยู่ที่นี่พวกเกรดBมนร้ายกว่าที่พวกเธอคิด”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“นี่ พวกชั้นไม่ใช่นักโทษนะ ชั้นจะไปทำงาน นี่ถ้านายกลัวว่าพวกชั้นเป็นอะไรไปก็เอาพวก ไม้

กางเขน กระเทียม น้ำมนต์อะไรมาให้พวกชั้นป้องกันตัวสิ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ต๊าย นี่เธอไปอยู่หลังเขามารึไงยะ พวกชั้นไม่มีรสนิยมแพ้ของพวกนั้นหรอกย่ะ”แจมที่เข็นแครอ

ลออกมาจากห้องก็แขวะแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม รึว่าเธอกลัวพระ ก็ดีนะชั้นจะไปนิมนต์พระมาสวดที่นี่ เผื่อโรคปากปีจอจะได้หายไปจากเธอ

สักทียัยผีดิบ”แก้วเถียงแจมอย่างไม่ยอมแพ้

 

 

 

 

 

 

 

“คือ พวกแวมไพร์เกรดBกับพวกเรามีอะไรที่เหมือนกันตรงที่ถูกกระสุนเงินก็จะได้รับบาดเจ็บมีเลือด

ออกเหมือนมนุษย์ พอถูกเหล็กแหลมตอกเข้าที่หัวใจเราก็จะร่างสลาย เหมือนกับที่พวกเธอเคย

เห็นๆที่ผ่านมานั่นล่ะ”เขื่อนอธิบายให้แก้วและฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ที่พวกเราไม่เหมือนกับพวกแวมไพร์เกรดBคือ พวกนั้นมีแต่จิตใจโหดร้ายกระหายเลือดทำให้

ไม่สามารถสู้แสงอาทิตย์ได้ ผิดกับพวกเราแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ ที่สามารถอยู่กลางแดด ไปไหนมา

ไหนตอนกลางวันได้ แต่อยู่ได้ไม่นานเพราะจะทำให้เราเหนื่อยอ่อน และถ้าอยู่นานเราก็จะปรากฎ

ร่างที่แท้จริงให้ทุกคนรู้ว่าเราเป็นใคร แบบนี้ไง”ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องใต้ดินพูดขึ้นแล้วค่อยๆเปิด

ม่าน แสงแดดจากภายนอกส่องเข้ามากระทบผิวที่ขาวซีดของป๊อปปี้ สักพักดวงตาสีดำเหมือนมนุษย์

ของป๊อปปี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองก่อนที่เส้นเลือดสีดำผุดขึ้นมาตามร่างกายรวมถึงใบหน้า และพอ

ป๊อปปี้อ้าปากเขี้ยวยาวก็งอกออกมาเห็นได้ชัด ฟางและแก้วมองร่างกายที่ค่อยๆเปลี่ยนไปของป๊อปปี้

ก็ตกใจก่อนที่ฟางจะรีบไปปิดม่านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้นให้เค้าดูหรอกนะคะพี่ป๊อป เดี๋ยวพี่ป๊อปจะอ่อนแอลงถ้าถูกแสงแดดแบบ

นี้”แครอลรีบเข็นตัวเองไปดึงมือป๊อปปี้ก่อนจะมองฟางด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจ ฟางมองหน้าแครอล

ก่อนที่แครอลจะดึงป๊อปปี้ไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“แครอลเป็นห่วงพี่ป๊อปมากนะคะ รักพี่ป๊อปมากกว่าใครทั้งนั้น”แครอลกอดป๊อปปี้แน่นแล้วมองหน้า

ฟางอย่างเยาะๆก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มต่อหน้าฟางและแก้วทำให้แจมที่เป็นพยาบาลส่วนตัวแอบ

เบ้ปากใส่การกระทำของแครอลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มาพลอดรักอะไรกันแต่เช้าห้ะ ทีกับพี่ชายแท้ๆตัวเองไม่เคยจะใส่ใจเท่าไอ้ป๊อปขนาดนี้เลย”เสียง

ของชายคนหนึ่งเดินลงมาอย่างหงุดหงิดกับภาพที่เห็น

 

 

 

 

 

 

“ก็พี่กวินไม่เคยสนใจแครอลไม่เหมือนพี่ป๊อปที่อ่อนโยนและก็อยู่กับแครอลตลอด”แครอลพูด

 

 

 

 

 

“พี่ก็กลับมาแล้วนี่ไง กลับมาทวงทุกอย่างที่พี่ควรจะได้รับมันไม่ใช่ไอ้แมวขโมยอย่างมัน”กวินว่า

 

 

 

 

 

“พี่กวินห้ามว่าพี่ป๊อปนะ พี่ป๊อปเค้าเป็นทายาทอันดับ1ส่วนเราแค่ทายาทอันดับ2สถานะต่างกันเห็นๆ

แบบนี้พี่ยังจะโวยวายอีกทำไมกัน”แครอลดุ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เอะอะอะไรกันแต่เช้าน่ะ พวกเธอทุกคนน่ะมีแรงมากนักรึไงที่ออกมาเถียงกันตอนเช้าแบบนี้ เดี๋ยว

ตกดึกเรี่ยวแรงก็หายไปอีกพอดีน่ะสิ”จินนี่กลับมาจากห้องเก็บเลือดด้านล่างก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณจินนี่ก็แค่พี่น้องทะเลาะกันเรื่องแย่ของรัก”แจมพูดเพราะการที่กวินจะแขวะ

และทะเลาะกับแครอลเรื่องป๊อปปี้นั้นกลายเป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่ซะแล้ว

 

 

 

 

 

 

“เพราะมันเป็นพวกขี้ขโมยไงล่ะ ทั้งแย่งตำแหน่งของชั้น และก็แย่งสิ่งที่มันควรจะเป็นของชั้น

ไป”กวินพูดก่อนสายตาจะเหล่ไปมองจินนี่ ทำให้จินนี่ต้องรีบหลบสายตา

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย แล้วนี่พวกนายจะเถียงกันทำไมน่ะนี่เป็นแวมไพร์ไม่ใช่หรอแล้วทำไมไม่ไปนอนล่ะ”แก้วที่ฟัง

พวกกวินเถียงกันอยู่นานก็พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด นี่เธอตื่นมากะจะไปทำงานของเธอแต่กลับต้องมา

ฟังพวกแวมไพร์เถียงกันเนี่ยนะ เสียเวลาชะมัด

 

 

 

 

 

 

 

“ให้พวกคุณชายไปนอน แต่พวกเธอเองก็ห้ามออกไปจากที่นี่เหมือนกัน แม้ว่าจะเป็นตอนกลางวันก็

เถอะ”เขื่อนรีบดุและสั่งห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เผด็จการ พวกเราไม่ใช่นักโทษนะ”แก้วและฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“อะไรอีกล่ะเขื่อน ถ้าแก้วกับฟางเค้าอยากออกไปก็ให้เค้าไปสิ เพราะฟางเค้ามีเกราะป้องกันของ

ป๊อปปี้แล้วจะไปห่วงอะไรอีก”จินนี่พูด

 

 

 

 

 

 

 

“คงจะมีแค่ฟางน่ะสิ เพราะป๊อปไม่ได้สร้างเกราะป้องกันให้แก้วเค้า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะพี่ป๊อปว่าถ้าพี่จะสร้างเกราะอะไรนั่นพี่ต้องจูบกับแก้วเหมือนกับที่พี่จูบกับโบว์วัน

นั้น”ฟางรีบพูดอย่างตกใจก่อนที่แครอล จินนี่และแจมจะหันขวับไปมองที่โบว์ที่ทำความสะอาดพื้น

อยู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะจูบ ไม่มีวันหรอก แก้วไม่จูบกับพี่ป๊อป”แก้วตกใจแล้วเผลอเตะป๊อปปี้สุดแรงจนชายหนุ่มล้ม

ลงป๊อปปี้แทบจุก

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอกล้ามากนะยะที่ทำคุณป๊อปแบบนี้เนี่ย”แจมรีบไปประคองป๊อปปี้แล้ว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะแจมแก้วเค้าเป็นงี้ตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่ใช่แค่จูบนะ เปลี่ยนเป็นแวมไพร์พี่ก็ไม่คิดจะเปลี่ยน

เรา”ป๊อปปี้พูดแล้วมองแก้ว แค่ตอนเป็นคนแรงยังเยอะแบบนี้ถ้าเป็นแวมไพร์มีหวัง บ้าพลงกว่าเดิม

แน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว แล้วถ้าแก้วตกอยู่ในอันตรายแก้วก็ซวยน่ะสิ”ฟางรีบพูด กวินหันไปมองแก้วด้วยความสนใจ

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีคนทำเกราะชั้นทำให้ก็ได้นะ ดื้อๆแบบนี้ชั้นชอบ”กวินพูดจบก็ดึงแก้วไปแนบอกตัวเองทันที

แก้วตกแต่เพราะกวินคือแวมไพร์แล้วจู่โจมเธอไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ทำให้แก้วขัดขืนกวินไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ แก้วเค้าดีเกินไปสำหรับกวิน อย่ายุ่งกับแก้ว จินนี่จะสร้างเกราะป้องกันให้แก้วเอง”จินนี่พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากจะสร้างก็ไปสร้างให้คนอื่นสิ แสบๆซนๆแบบนี้น่ะเร้าใจดี ไม่เชื่อดูนี่”กวินพูดเยาะๆก่อนจะดึง

หน้าแก้วมาบดจูบอย่างร้อนแรง แล้วร่ายพลังป้องกันใส่แก้วท่ามกลางความตกใจของทุกคนไม่คิดว่า

กวินจะจู่โจมแก้วแบบนี้ สักพักตรากุหลาบสีแดงก็โผล่ขึ้นที่หน้าผากแก้วช้าๆก่อนกวินจะถอนจูบแก้ว

ออกมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก ไอ้ผีดิบโรคจิต แกขโมยจูบชั้น”แก้วตกใจเพราะตัวเองไม่เคยจูบกับผู้ชายมาก่อนแล้วรีบไปหา

ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“จะโวยวายอะไรเล่า อย่าคิดนะชั้นไม่รู้ว่านี่ไม่ใช่จูบแรกของเธอ เห้อ อารมณ์เสียชะมัด นึกว่าจะไม่

เคย”กวินพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป แก้วทั้งอึ้งและอาย ก่อนจะสงสัยว่าทำไม

กวินถึงพูดแบบนั้น ก็ในเมื่อเท่าที่เธอจำความได้ กวินคือผู้ชายคนแรกที่มาจูบเธอนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เท่านี้ก็ถือว่าฟางกับแก้วมีเกราะป้องกันแล้วใช่มั้ยคะ งั้นฟางกับแก้วขอกลับไปจัดการเคลียร์เรื่อง

งานของพวกเรา2คนนะคะ”ฟางพูดก่อนจะดึงมือแก้วไป

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวจ้ะ”จินนี่พูดก่อนจะเอาเหล็กแหลม2อันให้กับแก้วและก็ฟางคนละอัน

 

 

 

 

 

 

 

“เหล็กแหลมนี้เก็บไว้นะจ้ะ อย่างน้อยก็ใช้ประโยชน์ได้ถ้าเจอพวกเกรดBไม่ก็พวกแวมไพร์กระหาย

เลือดเกรดต่ำๆ”จินนี่พูด แล้วฟางและแก้วก็ออกไปโดยที่ป๊อปปี้สั่งให้เขื่อนไปดูแล2สาวข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ทำเป็นห่วง2คนนั้นมากนะคะ ระวังเถอะ”แจมเบ้ปากก่อนจะพาแครอลไปอีกทาง โดยที่แค

รอลไม่ยอมปล่อยให้ป๊อปปี้ไปหาจินนี่เลย จินนี่จึงขึ้นมาบนห้องแล้วไปที่ห้องหนังสือแต่ต้องชะงัก

เมื่อเจอกวิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ คู่หมั้นของทายาทอันดับ1งั้นหรอระวังเถอะ ป๊อปปี้มีสาวล้อมรอบแบบนี้ เธอจะตกกระป๋อง”กวิน

พูดเยาะๆเมื่อเห็นจินนี่เดินมาคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยป๊อปปี้เค้าดีกว่านายกวิน อย่าเอานิสัยตัวเองมาคิดว่าคนอื่นต้องเลวเหมือนนายสิ”จินนี่พูด

แล้วเดินเชิดหนีกวินไป

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าสวยหยิ่งอย่างเธอจะเชิดได้อีกนานเท่าไหร่”กวินพูดอย่างหมั่นไส้

โดยที่แจมไปส่งแครอลที่ห้องนอนแล้วแอบมองท่าทางของกวินก็รุ้ทันทีว่าเขาเองแอบสนใจจินนี่ๆ

ก่อนจะยิ้มอย่างมีแผนการณ์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พระอาทิตย์จะตกดินแล้วทำไมถึงยังไม่มาอีกนะ”ป๊อปปี้เดินไปมาด้านล่างรอแก้วและฟางที่ออก

ไปข้างนอกตั้งแต่เช้ากับเขื่อนยังไม่กลับมาอีก

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปทำไมไม่โทรหาคุณเขื่อนล่ะคะ หรือไม่ก็โทรหาคุณฟาง”โบว์มองป๊อปปี้ที่เดินไปมาแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่มีเบอร์ฟางหรอก แล้วอีกอย่างเขื่อนก็ไม่ชอบพกมือถือด้วย”ป๊อปปี้พูด สักพักเสียงรถของ

เขื่อนก็ขับเข้ามา ก่อนที่ฟางและแก้วจะเดินเข้ามาด้านใน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไปไหนกันมากลับซะป่านนี้ ปกติเลิกงาน5โมงกันไม่ใช่หรอแต่นี่มันจะปาไปทุ่มนึงแล้วนี่ถ้าเกิด

เป็นอะไรขึ้นมาล่ะจะว่ายังไง”ป๊อปปี้ดุ2สาวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อป อย่าบ่นเป็นพ่อน่า พวกเราก็แค่แวะกลับไปเอาของที่บ้านเรามาเฉยๆ เพราะคิดว่ายังไงต้อง

อยู่ที่นี่ยาว”แก้วพูดก่อนจะผลักฟางไปใกล้ป๊อปปี้ ฟางอึกอักก่อนจะเปิดกล่องกระดาษใบโตที่ถือมา

ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“จำได้มั้ยว่านี่แว่นกันแดดอันโปรดของพี่ ฟางยังเก็บไว้ให้พี่นะ พี่เอามันไปใช้เถอะเวลาไปข้างนอก

ตอนกลางวันเค้าจะได้ไม่เห็นตาของพี่ไง ส่วนนี่แจ้กเก็ตตัวนี้ฟางก็เก็บไว้ให้พี่ฟางจำได้ว่าตัวนี้พี่ต้อง

ซื้อผ่านเน็ตมาเพราะมันมำนวนจำกัด แล้วก็นี่พี่หมีของพี่ ฟางเอาคืนให้นะ”ฟางเอาข้าวของของ

ป๊อปปี้ทุกอย่างที่เธอเก็บไว้มาตลอดคืนให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มอึ้งที่ฟางเก็บทุกอย่างไว้ตลอดไม่ว่าจะ

เป็นหมวกโปรดของเขา นาฬิกาข้อมือของเขา รวมไปถึงเจ้าตุ๊กตาหมีพูห์ที่เขาชอบมากและเก็บ

สะสมไว้หลายตัว ฟางก็เก็บไว้ให้ทุกตัวไม่มีหายไปเลยสักตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากเลยนะที่ยังเก็บทุกอย่างไว้เสมอมา”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะลูบผม

ฟางอย่างอ่อนโยน ทั้งคู่ยิ้มให้กินและกัน โดยที่แครอลและแจมยืนมองมาจากชั้นบนอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

เป็นพี่เป็นน้องกันก็ต้องใส่ใจรายละเอียดกันไม่เห็นจะแปลก

 

 

 

แต่บอกไว้เลย ว่าพระเอกนางเอกรักกันได้แน่นอน อยากรู้ต้องติดตามม