รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิโทโมะ รอชั้นด้วย”เฟย์กลายร่างจากแมวดำเป็นคนแล้วว่งตามโทโมะที่กลายร่างจาก

ค้างคาวเป็นร่างมนุษย์เดินเข้ามาที่ปราสาทหินร้างทางอีกฝั่งของปราสาทพวกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ โอ ทำหน้าหงุดหงิดแบบนี้ หาเลือดสาวๆมาดื่มไม่ได้หรอจ้ะสุดหล่อ”หวายเดินนวยนาดลงมา

จากขั้นบนแล้วมาคลอเคลียโทโมะ

 

 

 

 

“เหอะ แล้วเธอล่ะหวาย แผลที่โดนพวกนั้นเล่นงานหายดีแล้วหรอ รึว่าต้องไปหาพวกหมอมนุษย์

ฉีดยาประหลาดๆเจ้าหน้าอีก”โทโมะพูดทำให้หวายหมดอารมณ์ผลักอกโทโมะออกเบาๆ

 

 

 

 

“คิดแล้วมันน่าเจ็บใจนักที่นังเด็กนั่นมันมีเกราะป้องกันจากป๊อปปี้ แสดงว่าเด็กนั่นมันต้องสำคัญกับ

ป๊อปปี้มากๆ”หวายพูดอย่างหัวเสียก่อนจะรับเลือดจากแก้วที่กวังไปคั้นมาจากเหยื่อที่จับมาได้ให้

หวาย

 

 

 

 

 

“สำคัญมากสิ เพราะยัยเด็กนั่นน้องจากจะเป็นน้องสาวอะไรของหมอนั่นนะ ยังจะเป็นบ่อเลือดชั้นดี

ให้ป๊อปปี้เลยก็ได้ หึ บ่อเลือดและก็บ่อสวาท”โทโมะเบ้ปากหมั่นไส้

 

 

 

 

“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะโทโมะ ก็ป๊อปปี้เป็นแฟนกับยัยจินนี่อะไรนั่นไม่ใช่รึไง”หวายพูด

 

 

 

 

 

“ใช่ แต่เมื่อกี้ตอนที่ป๊อปปี้มันขาดสติ ชั้นเห็นมันทำท่าจะดื่มเลือดเด็กนั่นแล้วแท้ๆ แต่ทำไมจู่ๆก็

เปลี่ยนไปจูบเด็กนั่นแทนก็ไม่รู้”โทโมะเล่ากับสิ่งที่เห็นให้หวายฟัง หวายเองก็นิ่วหน้าสงสัย

 

 

 

 

“สงสัยสายสัมพันธ์ของพี่กับน้องละมั้ง เหมือนกับชั้นกับพวกพี่แพนไงล่ะ”หวายพูดแล้วยิ้มนึกถึง

แพน แบงค์และไทม์ 3แวมไพร์ที่เป็นแวมไพร์ก่อตั้งพวกแวมไพร์เกรดB

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วพวกนั้นไปไหนซะล่ะ รึว่าถูกพวกนักล่าแวมไพร์ตอกกลางอกไปแล้ว”โทโมะพูด หวาย

จึงผลักโทโมะไปทีนึง

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากเสีย พี่ชั้นเค้าอยากจะไปเที่ยวเมืองนอก ทำไม คิดถึงผู้มีพระคุณที่เปลี่ยนนายงั้น

หรอ”หวายยิ้มเยาะทำให้โทโมะชะงักคิดถึงเมื่อ3ปีก่อน จุดเปลี่ยนของเขาจากแวมไพร์ธรรมดาต้อง

เป็นแวมไพร์กระหายเลือดแบบนี้

 

 

 

 

 

“อย่าพูดเรื่องนี้อีก ถ้าพูดถึงมันอีก ชั้นจะแยกออกไปอยู่ตามลำพัง”โทโมะพูดนิ่งๆแล้วเดินหนี

หวายรีบมากอดก่อนจะหอมแก้มโทโมะทีนึง

 

 

 

 

 

“ซอรี่ๆ งั้นชั้นไถ่โทษด้วยการทำให้นายพอใจละกัน มาม้ะ เดี๋ยวชั้นนวดให้ละกัน”หวายพูดจบก็รีบ

ดึงโทโมะขึ้นไปชั้นบนเพื่อจัดการนวดให้ชายหนุ่มในแบบที่โทโมะและหวายชอบทำกัน

 

 

 

 

 

“เห้อ เบื่อจริงๆ”เฟย์มองโทโมะและหวายก็ส่ายหน้า แม้ว่าโทโมะกับหวายไม่ใช่คู่รัก แต่ทั้งคู่จัดเป็น

คู่ขาของกันและกันเลยก็ว่าได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม พี่ป๊อป”ฟางค่อยๆลืมตาตื่นมาแล้วร้องเรียกชื่อป๊อปปี้ ก่อนจะลืมตามาพบกับแก้วที่นั่งข้างๆเธอ

 

 

 

 

“ฟางแกฟื้นแล้ว ฮือๆ แกรู้ป่าวว่าแกน่ะหลับไปตั้ง2วันเลยนะ”แก้วโผเข้ากอดฟางแล้วร้องไห้หนัก

เพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าฟางจะไม่ฟื้นอีก

 

 

 

“แล้วแก้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะ”ฟางคลายกอดจากแก้วแล้วถาญาติสาว

 

 

 

 

 

“ก็เมื่อวานนะ ชั้นกลับมาจากที่ทำงานกำลังจะไปแจ้งตำรวจเรื่องแกหายไปนะ ก็เจออีตาเขื่อนอะไร

เนี่ยล่ะ แล้วหมอนั่นก็พาชั้นนั่งรถมาที่นี่ มาเฝ้าแก แล้วนี่แกยังเจ็บอยู่รึเปล่า”แก้วเล่าเรื่องราวต่างๆ

แล้วรีบถามถึงแผลที่หัวไหล่และหน้าผากของฟาง

 

 

 

 

“อืม หลับยาวแบบนี้ชั้นค่อยยังชั่วแล้วล่ะ เออ ตริงสิ แล้วนี่คนอื่นๆล่ะ”ฟางพูดพลางขะเง้อมองหาคน

อื่น

 

 

 

 

 

“คน รึว่าผีดิบล่ะ”แก้วเหล่มองฟาง เพราะรู้แน่ๆ ฟางไม่ได้มองหาคนในปราสาทหลังนี้แน่ๆ

 

 

 

 

“ก็เหมือนๆกันนั่นล่ะ อย่างน้อยเค้าก็อยู่ในร่างมนุษย์”ฟางพูดแล้วลุกขึ้น แก้วรีบประคอง

 

 

 

 

“จะลุกทำไมล่ะหายดีแล้วหรอห้ะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

“ก็ค่อยยังชั่วแล้ว ขอชั้นลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสายหน่อยเถอะนะ นอนบนเตียงเฉยๆมันก็ปวดเมื่อยนะ

เดี๋ยวก็ง่อยกินกันพอดี”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะออกมาจากห้องนอนแล้วเดินมาตามทางเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

ตึง

 

 

 

 

ฟางแทบเซจนแก้วต้องประคองฟาง พอกันไปก็ตกใจที่เห็นแจมที่เข็นรถเข็นวีลแชร์ของแครอลตั้งใจ

ชนฟางเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

“นี่เธอจะมาหาเรื่องกันใช่มั้ยห้ะยัยผีดิบ”แก้วพูดหาเรื่องแจม เพราะตั้งแต่เมื่อวานที่เขื่อนมารับเธอ

มาที่นี่ก็มีแจมนี่ล่ะที่คอยแขวะเธอตลอด

 

 

 

 

“มนุษย์อย่างเธอจะทำอะไรชั้นได้ ชั้นซัดซักที2ทีก็ชนผนังแล้วล่ะ”แจมพูดเยาะๆ

 

 

 

“เอาสิ ชั้นก็อยากจะต่อยหน้าผีดิบอย่างเธอเหมือนกัน”แก้วพูดอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว ทั้งคู่นั่นล่ะ”จินนี่เดินมาพร้อมกับโบว์เดินมาหาพวกของฟางและแครอล

 

 

 

“พี่ป๊อปเป็นยังไงบ้างคะพี่จินนี่ ค่อยยังชั่วแล้วรึยัง”แครอลรีบถามจินนี่ถึงอาการป๊อปปี้

 

 

 

“ก็พักฟื้นแล้วรับเลือดแล้วตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้วจ้ะ”จินนี่พูด

 

 

 

 

“หึ เธอมันตัวซวยที่ทำพี่ป๊อปเป็นแบบนี้ คงจะสะใจมากสินะที่เห็นพี่ป๊อปต้องเจ็บตัว”แครอลมอง

ฟางด้วยสายตาไม่พอใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

“คือว่าชั้น”ฟางอึกอัก แล้วคิดถึงป๊อปปี้ที่คอยช่วยเธอมาตลอดตั้งแต่เกิดเรื่อง ก็มีแต่เธอเท่านั้นที่ตั้ง

แง่ตลอด

 

 

 

 

 

“แจมพาแครอลไปพักผ่อนที่ห้อง แล้วจัดห้องให้คุณกวินด้วย คืนนี้คุณกวินจะกลับมาจากโรมาเนีย

แล้ว”จินนี่สั่งแจมแล้วพูดถึงกวินพี่ชายแท้ๆของแครอลที่เป็นทายาทอันดับ2ของตระกูลเลือดบริ

สุทธ์

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณฟางคุณแก้วไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะค่ะ เดี๋ยวโบว์เอาอาหารมาให้”โบวืพูดแล้วพาแก้ว

และฟางกลับห้องพักตัวเอง เมื่ฟางอาบน้ำเสร็จแล้วลงมาก่อนแก้ว ฟางเห็นจินนี่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์

ที่โต้ะอาหาร ผุ้หญิงคนนี้สวยมากจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นแวมไพร์

 

 

 

 

 

“อ้าวฟาง มาพอดีเลย เห็นป๊อปปี้เคยพูดให้ฟังว่าฟางน่ะ ชอบทานสปาเก็ตตี้มีทบอล ชั้นเลยให้โบว์

ทำให้ ลองทานดูนะไม่รู้ฝีมือจะสู้ป๊อปปี้ได้รึเปล่า”จินนี่เชิญฟางนั่งทานอาหารพอฟางนั่งลงมองสปา

เก็ตตี้มีทบอลในจานก็ซึมคิดถึงวัยเด็กที่เวลาพ่อแม่ของเธอกลับบ้านค่ำ ป๊อปปี้กลับมาจากมหาลัย

แล้วมักจะทำให้เธอทานเป็นประจำจนกลายเป็นของโปรดของเธอทันที

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่เค้าไม่เป็นอะไรมากจริงๆใช่มั้ยคะ”ฟางพูดขึ้นทำให้จินนี่ปิดหนังสือพิมพ์มองหน้าฟางแล้วยิ้ม

 

 

 

 

“ร่างกายน่ะไม่เป็นใคร แต่สภาพิตใจน่ะไม่ค่อยโอเค”จินนี่พูดยิ้มๆ

 

 

 

“ทำไมล่ะคะ”ฟางเงยหน้าถามจินนี่ทันที

 

 

 

 

“ก็ ป๊อปคงจะเสียใจมั้ง ที่น้องสาวที่ตัวเองรอจะเจอมาเกือบ5ปี กลับไม่ยอมรับตัวเค้า และป๊อปกำ

ลังเสียใจกับสิ่งที่ทำกับฟางในคืนนั้น คืนนั้นป๊อปเค้าไม่ได้ตั้งใจนะฟาง เค้าไม่ได้อยากจะทำร้ายฟาง

เลยนะ”จินนี่พูดถึงเหตุการณ์คืนนั้นที่ป๊อปปี้เผลอดื่มเลือดเธอตามแรงยุของโทโมะ

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางเข้าใจดีว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจเอ่อ ฟางขอเจอเค้าหน่อยได้มั้ยคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“ได้สิ แต่ฟางทานข้าวก่อนละกันนะ จะได้มีแรง แล้วก็ทานยาแก้ปวด”จินนี่พูดก่อนที่แก้วจะลงมา

พร้อมโบว์แล้วนั่งทานอาหารด้วยกัน เมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว ฟางก็เดินตามจินนี่เข้ามาจนถึงชั้น

ใต้ดินที่ฟางเคยมาเจอป๊อปปี้ที่นี่ตอนมาที่นี่ใหม่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จินนี่ ขอบคุณมากนะที่ให้หมอเอาสมุนไพรมาช่วยดปะแผล เนี่ยนะ โทโมะมันคงดูดเลือดสาวๆมา

มากพอล่ะสิท่าเลยมีกำลังมากแบบนั้น”ป๊อปปี้พูดพลางพันแผลใหม่โดยไม่ได้หันมาดูว่าจินนี่พาฟาง

เข้ามาในนี้ ฟางมองแผลที่หลังป๊อปปี้ที่ยั้งไม่หายดีก็อึ้งไม่คิดว่าแผลจะลึกขนาดนี้ นี่เขาต้องกิน

เลือดกี่ถุงแผลถึงจะสมานกันให้กลับเป็นเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมนายไม่เลือกที่จะดื่มเลือดแทนการรักษาแบบนี้ หรือว่าเลือดหมด”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้หันไป

มองฟางด้วยความตกใจไม่คิดว่าฟางจะลงมาหาเขา ก่อนสายตาจะเศร้าลงไป ฟางจึงเดินมานั่งที่โลง

ศพหินของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ฟาง จากเหตุการณ์วันนั้นทำให้พี่เข้าใจแล้วว่า ถึงแม้พี่อยากจะปกป้องฟางจากพวกนั้นมากมาย

เท่าไหร่แต่ความจริงมันก็คือความจริงที่ฟางคือมนุษย์พี่คือแวมไพร์ แวมไพร์แม้ะเป็นพวกเลือดบริ

สุทธ์แค่ไหนแต่สัญชาตญาณในตัวเองนั้นเป็นนักล่า ยังไงก็ต้องดื่มเลือดมนุษย์วันยังคำ พี่ตัดสินใจ

แล้วว่าพี่จะส่งฟางกลับไปที่อยู่ที่บ้านเหมือนเดิมแล้วส่งคนไปคุ้มกันฟางกับแก้วจากพวกนั้น ส่วนพี่ก็

จะออกห่างากตัวฟาให้มากที่สุเ ฟางจะได้สบายใจ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่จะทิ้งฟางไปอีกแล้วหรอ”ฟางพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้เงยหน้ามองฟางแล้วต้องตกใจที่เห็นฟางกำลัง

ร้องไห้

 

 

 

 

“พี่จะทิ้งฟางเหมือนกับที่พี่ทิ้งให้ฟางต้องอยู่คนเดียวมาตลอด5ปีงั้นหรอ พี่ป๊อปใจร้าย พี่ป๊อปลืม

ฟางแล้วใช่มั้ย ไม่รักฟางเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย”ฟางพูดทั้งน้ำตาป๊อปปี้จึงดึงฟางไปกอดทันที

 

 

 

 

“พี่รักฟางเหมือนเดิมนะ แต่พี่ทำร้ายฟาง พี่ควรจะปล่อยฟางไป”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วน้ำตาซึม

 

 

 

 

“ไม่ต้องให้ฟางไปไหนแล้ว ฟางจะอยู่ที่นี่กับพี่ พี่ชายของฟาง”ฟางพูดแล้วซุกลงที่อกกว้างของ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ครับ ขอบคุณนะฟาง ที่อยู่ด้วยกัน”ป๊อปปี้กอดฟางด้วยความดีใจทำให้จินนี่อดยิ้มกับพี่น้องคู่นี้ไม่ได้

 

 

 

 

 

ตอนนี้ป๊อปกบฟางดีกันแล้วนะ

 

 

ลุคของโทโมะจะออกเเนวแวมไพร์แบบแบดบอยนิดๆ ส่วนป๊อปปี้จะออกแนวผู้ใหญ่อบอุ่นๆ

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้ด้วยล่ะ ตอนแรกว่าจะไม่พิมต่อ แต่ขอบคุณมากนะที่มาเม้นกัน

เราเลยต้องพิมให้ทุกคนอ่านเมื่อกี้นี้เอง

 

 

 

 

โทษทีที่อัพดึก