พรหมรักลวงใจ

"เป็นอะไรไปน่ะ พี่ฟาง"พิมเห็นฟางหน้าเศร้า อาการซึมๆก็ทัก
 
"เปล่า"ฟางรีบทำตัวปกติ
 
"ทะเลาะอะไรกับว่าที่สามีรึเปล่าคะ"พิมถามยิ้มๆ
 
"พิม ถ้าพี่ย้ายไปอยู่ที่อื่น พิมจะว่าอะไรไหม"
 
"นี่ พี่ฟางเป็นอะไร"พิมงงมาก
 
"พี่คิดว่าพี่คงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก"ฟางบอก
 
"เธอพูดแบบนั้นหมายความว่าไง"จู่ๆร่างใหญ่ก็ก้าวเข้ามาในห้อง
 
"คุณภาณุ...."ฟางอึ้งไปนิดนึงก่อนจะเบือนหน้าหนี
 
"เธอออกไปสิ"ป๊อปปี้หันไปบอกพิม พิมจึงออกไป
 
"ไปไล่พิมทำไมคะ ฟางกำลังคุยกับพิมอยู่"
 
"เธอเป็นอะไร"ป๊อปปี้นั่ลงข้างๆเธอ
 
"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ"ฟางเฉยเมยใส่
 
"ฉันไม่เชื่อ"
 
"ไม่เชื่ออะไรคะ"ฟางถามหน้าบึ้งๆป๊อปปี้จึงดึงเธอมากอด
 
"บอกฉันหน่อยสิ เธอโกรธอะไรฉัน"
 
"ไม่ได้โกรธค่ะ"ฟางแกะมือเขาออกก่อนจะลุกหนี
 
"โกรธชัดๆ"ป๊อปปี้ตามไปรั้งตัวหญิงสาว
 
"ปล่อยฟางนะคะ ฟางอึดอัด"
 
"จะต้องทำยังไง เธอถึงจะหายงอน หืม..."ชายหนุ่มยื่นหน้ามาใกล้จน
ฟางชักเริ่มหายใจติดขัด
 
"ไม่รู้ค่ะ"ฟางตอบ
 
"ไม่รู้ งั้นฉันเลือกวิธีง้อล่ะกันนะ"
 
"อะไรคะ อื้อ...."ป๊อปปี้ก้มลงจูบอย่างดูดดื่ม เธอตกใจสักพักก็เริ่มเคลิ้ม
ไปกับเขา
 
"พอแล้วค่ะ"ฟางดันตัวเขาให้ออกห่าง
 
"ฉันพอจะรู้ล่ะ ว่าเธอโกรธฉันเรื่องอะไร เรื่องที่ฉันไม่ชิมขนมเธอใช่ไหม"
 
"คุณภาณุก็น่าจะรู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้น"ฟางบอก
 
"เธอก็บอกฉันมาดีๆสิ"ป๊อปปี้ว่า
 
"ฟางเห็นคุณกับคุณแบมยืนกอดกัน"
 
"เห็นด้วยเหรอ..."เขาไม่คิดว่าฟางจะเห็น
 
"คุณภาณุคงจะกลับไปคืนดีกับคุณแบม"
 
"ฟาง เดี๋ยว"ฟางลุกออกไปโดยไม่ฟังอะไรเลย ป๊อปปี้ถอนหายใจเขาจะ
ต้องง้อยัยขี้งอนยังไงดีเนี่ย....
 
 
"ธามไท"เฟย์ยิ้มทันทีเมื่อเห็นว่าร่างสูงมาถึงแล้ว
 
"เฟย์ คิดถึงจัง"ธามไทกอดเฟย์แน่น
 
"คิดถึงเหมือนกัน"
 
"หวานกันจังเลยนะ"บูมมองยิ้มๆแต่ในใจกลับรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าธามไท
เอาซะเลย
 
"เข้าไปข้างในก่อนเถอะ"เฟย์เอ่ยชวน
 
"ว่าแต่นี่เพื่อนเฟย์เหรอ"ธามไทมองบูม
 
"ใช่ ชื่อบูมน่ะ"
 
"อ่อ...สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก"ธามไทยื่นมือให้อย่างเป็นมิตร
 
"แต่ฉันไม่ยินดี"บูมทำหน้าบึ้งใส่ก่อนจะเดินไป
 
"ทำไมเพื่อนเฟย์นิสัยเสียงี้ล่ะ"ธามไทว่า
 
"อย่าไปใส่ใจเลย เข้าข้างในเหอะ"เฟย์ยิ้มแล้วพาธามไทเข้าไป
 
"อย่าหวังเลย ว่านายจะได้แต่งงานกับเฟย์ เพราะเจ้าบ่าวของเฟย์คือ
พี่ชายฉันเท่านั้น"บูมหันกลับมามองก่อนจะนึกแผนขัดขวาง
 
 
"ฟาง"ป๊อปปี้เดินมาช่วยฟางทำอาหารมื้อเย็น
 
"ฟางไม่ว่างค่ะ ช่วยพี่ต้นว่านทำกับข้าวอยู่"ฟางพูด
 
"งั้นเดี๋ยวฉันช่วย"เขาดึงกะละมังผักมาก่อนจะหยิบใบกะเพรามาเด็ดช่วย
 
"อย่าเลยค่ะ เสียเวลางานคุณเปล่าๆ"ฟางบอกพร้อมดึงกะละมังกลับมาที่
ตนเอง
 
"ไม่หรอก ฉันเต็มใจ"ป๊อปปี้ดึงกลับคืน
 
"คุณภาณุมีการมีงานก็ไปทำสิคะ"ฟางแย่งกลับมาอีก
 
"นี่งอนอะไรกันคะเนี่ย"ต้นว่านมองแล้วส่ายหน้าขำๆ
 
"พี่ต้นว่านคะ งั้นฟางไม่ทำแล้วนะคะ ฟางไม่อยากเห็นหน้าคนแถวนี้"
ฟางลุกสะบัดหน้าเดินออกไป
 
"รีบไปง้อสิคะ คุณป๊อป"ต้นว่านรีบพูด ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนจะตามหญิงสาวไป
 
 
ง้อเลยๆๆๆๆพี่ป๊อป เม้นต์ๆๆๆโหวตๆๆๆไม่งั้นไรเตอร์จะไม่อัพต่อนะคร้าฮ่าๆ