เพราะ...รัก

                               23
"คุณพ่อขาาาาา"
"หืม ว่าไงลูกแบม"
หันไปถามอย่างสงสัยกับเสียงอ้อนๆ ของเจ้าลูกสาว ในขณะที่ตนกำลังจะเดินออกจากบ้านเพื่อขับรถไปยังบริษัทของตนเอง
แถมวันนี้มีประชุมตอนเช้าด้วย ทำให้ต้องรีบไปเร็วกว่าทุกครั้งเป็นพิเศษ เพื่อเตรียมเอกสารเข้าประชุม
"ให้แบมไปด้วยได้มั้ยคะ นะๆๆๆๆ"
"แล้วเราจะไปทำอะไรล่ะ ไม่ไปช็อปปิ้งกับแม่หรอลูก"
"ไม่ดีกว่าค่ะ แบมอยากไปเล่นที่บริษัทคุณพ่อบ้าง"
"อยากไปเล่นหรือไปหาคุณภาณุกันแน่ หึ?"
คนเป็นพ่อถามพลางมองเข้าไปในตาของลูกสาวของตน ตนพอจะรู้ว่าลูกสาวของตนคิดอะไรกับภาณุ แถมก็พอจะรู้ว่าภาณุก็มีคู่หมั้นแล้วด้วย เพียงแค่ไม่รู้ว่าใคร
หากพาไปกลัวเจ้าลูกสาวจะไปก่อเรื่องเอา
"ปะ เปล่านะคะ แบมอยากไปกับคุณพ่อจริงๆ"
"งั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวพ่อไปสาย"
"เย้~ แบมรักคุณพ่อที่สุดเลย"
ฟอดดดดด
เสียงแหลมดังขึ้นอย่างดีใจ กระโดดขึ้นหอมแก้มคนเป็นพ่อเพื่อเป็นการขอบคุณ แล้วรีบเดินขึ้นรถไปทันที โดยมีพ่อเธอเดินตามมา
"วันนี้พ่อมีประชุม ลูกนั่งอยู่ในห้องล่ะกัน อย่าก่อเรื่องละกันนะ"
"ค่ะ แบมไม่ได้ชอบก่อปัญหาซักหน่อย"
แบมตอบพ่อเธอ แล้วแอบเบ้ปากให้กับคำว่า 'ก่อเรื่อง' ที่พ่อเธอพูด
'แบบนี้ก็ดีสิ จะได้มีเวลาแกล้งนังฟางซะหน่อย หึ'
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางจ๋า~"
"อะไรของนายเนี่ย ทำไมวันนี้อ้อนฉันจัง ไม่สบาย? ไข้ขึ้น? กินยาผิดขวด?"
ฟางหันไปถามแอบขนลุกเล็กๆ น้อยๆ กับน้ำเสียงออดอ้อนของเขา จึงใช้มืออังหน้าผากของเขา เพราะตั้งแต่เมื่อเช้าที่เขาอธิบายทุกอย่างให้เธอฟัง ก็เริ่มมาเดินตามอ้อนเธอตลอด
'เห็นแล้วขนลุก บรึ๊ยยยยย~ -_ _-;'
"ก็ไม่ร้อนนี่นา"
"อยากรู้มั้ยว่าฉันเป็นอะไร"
"หืม? เป็นอะไร"
"เป็นคนที่รักเธอไงล่ะ จุ๊ฟ"
ป๊อปปี้ตอบพลางส่งจุ๊บให้ ทำเอาฟางรีบจิ้มหน้าผากเขาแรงๆ เพื่อแก้เขิน แต่ก็ระงับอาการเอาไว้ไม่อยู่ แก้มทั้งสองข้างแดงขึ้นอย่างน่ารัก
"อะ ไอบ้า"
"ถึงบ้าแต่ก็บ้ารักเธอนะ"
"ไปเสี่ยวที่อื่นเลย เลี่ยน!"
"เขินล่ะซิ๊"
ป๊อปปี้ถามแกมล้อเลียน เมื่อเห็นแก้มทั้งสองข้างของเธอยังแดงขึ้นเรื่อยๆ แต่เจ้าตัวยังคงพยายามกลบเกลื่อนอาการทั้งๆ ที่มันก็ออกอาการมากซะขนาดนี้แล้ว
'น่ารักชะมัด ฮ่าๆๆๆ'
"ปะ เปล่านะ ใครเขิน ไม่มี๊!!"
"ไม่ต้องปฏิเสธหรอกน่า แก้มเธออะ แดงจนจะเป็นลูกมะเขือเทศละ ฮ่าๆๆ"
เขายังคงล้อไม่ยอมจบ หนำซ้ำยังหัวเราะใส่เธอซะดัง ทำเอาเธอตีแขนเขาไปแรงๆ ทีนึง พูดแล้วแยกเขี้ยวใส่
"หุบปากแล้วไปทำงานเลย ไอหมีเพี้ยน!"
ก่อนที่เธอจะเดินออกไป โดยมีเขามองตามแผ่นหลังบางๆ อย่างขำๆ ตะโกนไล่หลังกลับไปใส่พนักงานบัญชีอย่างฟาง แล้วเดินกลับไปยังห้องทำงานของตนเอง ปล่อยให้ฟางตะโกนด่ากลับมา
"เธอก็อย่าลืมทำงานด้วยล่ะ อย่ามัวแต่เขิน"
"ไอบ้า!!!"
"นี่ที่ทำงานนะย่ะ มาตะโกนด่าพนักงานคนอื่นแบบนี้ โดยเฉพาะคนอย่างป๊อป มีมารยาทหน่อยสินังฟาง เสียชื่อบริษัทของคุณพ่อหมด"
เสียงแหลมๆ ของผู้หญิงอีกคนด่าเธอปาวๆ ทำเอาเธอหันกลับไปมองถึงกับต้องตกใจ ก้มหน้าลงกับพื้นแล้วกล่าวขอโทษทันที
จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันมั้ยว่ะเนี่ย TOT
"ขะ ขอโทษค่ะคุณแบม"
"ตามฉันมาหน่อยสินังฟาง มีอะไรให้ทำ"
"เอ่อ คะ ค่ะ"
ถึงไม่อยากไปมากแค่ไหนแต่ก็จำเป็นที่จะต้องไปตามคำสั่งของลูกสาวของบอส ที่ถือว่ามีอำนาจไม่ต่างอะไรกับบอสเลยซักนิด เพียงแค่บอสมีเหตุผลกว่า...
...เยอะ
'เอาแล้วไง ซวยแล้ว อ๊ากกกกกกกกก'
 

เย้ เย้ เย้ คิดออกแล้ว อัพแล้ว อัพแบบมึนๆ คงเข้าใจกันใช่มั้ยครัช ฮ่าๆๆ โหวตเม้นนะจ๊ะ เจอกันตอนหน้าจ้า