เพราะ...รัก

                               24

"รีบเข้ามาสิย่ะ"

แบมหันไปออกคำสั่งให้คนที่เดินตามเธอมาต้อยๆ ตามคำสั่งในตอนแรก ทันทีที่เธอเดินเข้ามายังห้องทำงานของพ่อของเธอหรือบอสของพนักงานที่นี

โดยที่ฟางก็ยอมเดินเข้ามาแต่โดยดี แล้วถามอย่างสงสัย

"ที่คุณแบมให้ฟางตามมา มีอะไรรึเปล่าคะ"

"มีสิมีแน่"

แบมพูดพลางลากสายตาเหยียดๆ มองตั้งแต่หัวจรดเท้าของร่างของผู้หญิงที่เป็นศัตรูหัวใจตรงหน้า แล้วเบ้ปากใส่

"ฉันไม่เข้าใจป๊อปเลยว่ารักแกไปได้ไง"

"..."

"ไม่เห็นจะมีอะไรดี สวยก็ไม่สวย เตี้ยก็เตี้ย เฮอะ ชอบไปได้ไง"

"..."

"เอ๊ะ หรือว่าท่าเยอะ ง่าย หึ"

"ขอโทษนะคะ คุณแบมไม่มีสิทธิ์จะมาว่าฟางแบบนี้ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้รู้อะไรเลย พอดีฟางเป็นคนฉลาดเป็นคนเก่งเข้าใจ ไม่ตามตื๊อบ้าบอไรสาระเหมือนคนแถวนี้มั้งคะป๊อปเค้าถึงได้ชอบฟาง"

ฟางระบายอารมณ์ออกมาด้วยคำพูดอันยาวเหยียด เมื่อเริ่มทนไม่ไหวกับประโยคดูถูกของผู้หญิงตรงหน้า ที่หาว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้น ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่

"นี่แก...แก...แกกล้าด่าฉันหรอนังฟาง!!"

"ทำไมจะไม่กล้า พอดีฟางไม่ใช่นางเอกที่จะยอมให้คนอื่นมาด่าปาวๆ ต่อหน้าแล้วมาร้องไห้ขี้มูกโป่งหรอกนะคะ"

"แก! นังฟาง!!! กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!"

ฟางยกยิ้มมุมปากขึ้น แล้วเดินออกไปจากห้องทันที โดยที่มีเสียงกรี๊ดดังตามมาเรื่อยๆ แต่เธอก็ไม่สนใจ เดินออกมาหน้าตาเฉย

แต่กลับต้องแอบตกใจเล็กน้อย เมื่อเดินออกมาแล้วเห็นทุกคนกำลังมองเธออยู่

"เอ่อ มองฟางทำไมหรอ ไม่ทำงานต่อหรอคะ"

"โห คุณฟางคะ คุณฟางเป็นไอดอลของพวกเราเลยยยยยยยค่ะ"

เสียงพนักงานหญิงคนหนึ่งตะโกนบอกให้เธอได้ยิน ทำเอาทุกคนยิ้มไปตามๆ กัน ยิ่งทำให้เธอหลับรู้สึกงงเข้าไปอีก

"ก็คุณฟางเล่นด่ายัยคุณหนูแบมซะสติแตกขนาดนั้น พวกเราสะใจมากจริงๆ นะคะ"

คำตอบจากพนักงานหญิงอีกคนหนึ่งที่ตะโกนขึ้นมา ทำให้เธอกระจ่าง แล้วส่งยิ้มแหยๆ ไปให้

สงสัยยัยนั่นจะไปหาเรื่องคนอื่นเอาไว้เยอะ

สมน้ำหน้า อยากมาเล่นผิดคนเอง หึ :P

ด้านของแบม

"กรี๊ดดดดดด!!!"

"แบมลูก เกิดอะไรขึ้น"

พ่อของแบมถามอย่าตกใจทันทีที่เปิดประตูก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นสภาพของลูกสาวของตนที่สติแตก กรี๊ดออกมาอย่างบ้างคลั่ง

"พ่อคะ แบมเกลียดนังนั่น แบมเกลียด แบมเกลียดมัน!!"

"หืม? ใครลูก ใครทำอะไรลูก"

รีบถามอย่างสงสัยทันทีที่เห็นท่าทางที่ตนไม่เห็นจากลูกสาวของตนเองมานาน ท่าทางเหมือนโดนขัดใจ

"นังฟางค่ะ นังฟาง นังนั่นมันมาด่าแบม นังนั่น..."

"แล้วเราไปทำอะไรให้คุณธนันต์ธรญ์เค้าว่าเราล่ะลูก"

"นี่พ่อไม่เชื่อแบมหรอคะ แบมยังไม่ทำอะไรนังนั่นเลย อยู่ดีๆ นังนั่นก็มาด่าแบมปาวๆ เลยอะ!!"

แบมเริ่มสติแตกยิ่งกว่าเดิม เมื่อท่าทางพ่อของเธอจะไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่เธอพูดซักเท่าไหร่

"พ่อต้องไล่นังนั่งออกนะคะ แบมเกลียดนังนั่น แบมเกลียด"

"พ่อไม่มีสิทธิ์ไล่ออกเค้านะลูก เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด"

"ทั้งๆ ที่นังนั่นมาด่าแบมหรอคะ พ่อไม่รักแบมแล้ว กรี๊ดดดดดดดด!!!"

แบมลุกขึ้นตะโกนด้วยความโมโห น้ำตาไหลอาบแก้ม ทำให้พ่อของเธอถึงต้องรีบลุกขึ้นมาปลอบทันที

"ฟางไปกินข้าวกัน"

ป๊อปปี้เดินมาชวนเธอไปทานข้าวในเวลาเที่ยงตรง เวลาพักของพนักงานทั่วไป แต่สำหรับเธอคนนี้ยังคงทำงานของตัวเองไม่ยอมหยุดซะงั้น

แถมยังตอบปัดๆ อย่างเหนื่อยๆ แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่ออีกต่างหาก

"งานยังไม่เสร็จอะ นายไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันตามไป"

"งั้นฉันนั่งรอเธอก็ได้"

เขาพูดพลางลากเก้าอี้ใกล้ๆ มานั่งจ้องหน้าคนตรงหน้าที่ยังไม่ยอมละสายตาจากเอกสารและเครื่องคอมพิวเตอร์เลยสักนิด

ยังคงนั่งทำงานของตัวเองต่อไปเรื่อยๆ จนเวลาเริ่มล่วงเลยไปนานขึ้น ทำเอาป๊อปปี้ที่นั่งมองอยู่เริ่มบ่น

"หิวววววววววว"

"ก็ไปกินก่อนสิ -*-"

ฟางได้แต่พูดพลางส่ายหัวให้อย่างเนือยๆ นี่เขาบ่นมาหลายรอบแล้ว แต่พอไล่ให้ไปกลับไปยอมไปซะงั้น

"ไม่เอาอะ จะรอคนนี้"

ป๊อปปี้ตอบพลางจิ้มไปที่แขนบางเบาๆ ทำเอาฟางต้องถอนหายใจกับความดื้อดึงของเขา แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

"ป๊อปไปทานข้าวกับแบมดีกว่า ปล่อยให้ฟางเค้าตั้งใจทำงานไปคนเดียวเหอะ"

แต่ถึงกับต้องรีบเงยหน้าขึ้นมองอย่างเคืองๆ ทันทีที่ได้ยินเสียงของใครอีกคน ที่เธอพึ่งจะมีเรื่องด้วยเมื่อเช้านี้

"ป๊อปฉันชักจะหิวแล้วเหมือนกัน ไม่ไหวแล้วอะ ค่อยทำต่อดีกว่า ปะๆ"

ฟางหันไปพูดกับป๊อปปี้พลางเก็บของทุกอย่างบนโต๊ะจนเรียบร้อย ลุกขึ้นไปหาเขาทันที พยายามลากไปแต่ต้องหันกลับไปมองทันทีที่ได้ยินเสียงแหลมๆ ที่พยายามพูดดีๆ ต่อหน้าเขาอีกครั้งอย่างเซ็งๆ

"นี่ฟางยังทำงานไม่เสร็จทีไม่ใช่หรอ ให้แบมดูแลป๊อปก่อนก็ได้นะ แบมว่าง"

"ไม่ต้องหรอกนะคะคุณแบม พอดีคนของฟาง ฟางดูแลเองได้"

ฟางพูดพลางแสยะยิ้มใส่ ก่อนที่จะควงแขนป๊อปปี้เดินออกไป โดยที่แบมได้แต่กรี๊ดในใจ กระทืบเท้าปึงปัง ได้แต่มองตามอย่างเคียดแค้น

เอาแล้ววววว ร้ายมาร้ายกลับ นางเอกแบบนี้โอมั้ยจ๊ะ เม้นโหวตด้วยนะ เจอกันตอนหน้าจ้า