เพราะ...รัก

                               14
ป๊อปปี้เดินออกมาจากจุดที่เขายืนมองมานานอย่างอารมณ์เสีย ที่ยิ่งเห็นเธอคุยกับผู้ชายอีกคนที่เขาไม่รู้จักแถมยังไม่สนใจคนที่ยืนมองหัวโด่อยู่ตรงนี้
เขาจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าเกิดเธอคนนั้นที่เขาเห็นไม่ใช่ฟาง
ความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว ความรู้สึกที่เขาไม่เคยเข้าใจ...
'พิมรู้ แต่พี่น่ะรู้ตัวรึเปล่าว่าพี่หึงพี่ฟางมาก แค่พี่ฟางเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นก็แทบปรี๊ดแตก ถ้าเป็นพิมพี่แค่มองแล้วเดินไปทันที'
อยู่ดีๆ ประโยคของพิมก็แล่นเข้ามาในหัวของเขาทันที ซึ่งทำเอาเขาสะดุดกับคำๆ นึง
'หึง' งั้นหรอ...
"ไอป๊อปทำไมถึงกลับมาหน้าโหดแบบนี้ ไม่เจอฟางหรอว่ะ"
เขื่อนถามทันทีที่เห็นเพื่อนของตนเองเดินเข้ามา หลังจากที่บอกว่าจะไปตาม แต่กว่าจะกลับมาแถมยังหน้าตาไม่สบอารมณ์ซักเท่าไร
"เจอ"
"แล้วทำไม..."
"ฟางคุยอยู่กับใครก็ไม่รู้ ไม่อยากขัด!"
ป๊อปปี้รีบตอบทันทีโดยที่เขื่อนยังไม่ทันจะได้ถามจนจบประโยค ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะของเพื่อนๆ ของเขา แต่ละคนได้แต่มองท่าทางอารมณ์เสียนั่นอย่างสนใจ
โทโมะจึงถามต่อ เป็นคำถามที่แทงใจดำคนที่พึ่งจะนั่งลงซะด้วย
'ยั่วโมโหมันซักหน่อย หึ'
"ผู้ชายหรอว่ะ"
"เออ!"
ป๊อปปี้ตอบแล้วเดินหนีจากโต๊ะไปทันที โดยที่มีเพื่อนชายคนสนิทของเขาทั้งสองคนจะเดินตามไปด้วย
"หึงฟางหรือไง"
โทโมะเป็นฝ่ายเอ่ยปากถาม ทำเอาป๊อปปี้สะอึก แล้วหันกลับไปมองเพื่อนทั้งสองคนของตนเอง
'นั่นสิ...เขาก็ไม่รู้เหมือนหัน"
"มั้ง..."
"รักฟางแล้วล่ะสิ"
"ปะ เปล่าสักหน่อย"
ป๊อปปี้ปฏิเสธด้วยเสียงสั่นๆ แล้วเบือนหน้าหนี
"แน่เรอะ งั้นถ้ากูจะหาแฟนให้ฟางคงจะไม่เป็นไรสินะ"
"ไม่! อย่าแม้แต่จะคิด หยุดเลยนะเว่ย!!"
ปรโยคของเขื่อนถึงกับทำให้ป๊อปปี้รีบปฏิเสธออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิดอะไรเลย เส้นเลือดที่ปูดขึ้นบริเวณขมับอย่างเห็นได้ชัด
ทำเอาเขื่อนและโทโมะถึงกับต้องเดินถอยหลังก้าวหนึ่งด้วยความกลัว
ก็พวกเขาไม่เคยเห็นป๊อปปี้โมโหขนาดนี้ ตลอดเวลามันเป็นคนใจเย็นจะตาย
ก่อนที่โทโมะจะถามป๊อปปี้ ก็ไม่ว่าครั้งไหนเขาไม่เคยเห็นว่าจะมีเรื่องที่สามารถยั่วโมโหป๊อปปี้ได้ขนาดนี้ ถือว่าครั้งนี้ครั้งแรกซะด้วย
"มึงหวงฟางขนาดนี้ ยังไม่รู้อีกหรอว่ามึงรู้สึกยังไง"
"รักงั้นหรอ?"
"กูว่าพาฟางไปหา..."
เขื่อนคิดจะแกล้งป๊อปปี้อีกครั้งหนึ่ง ตั้งใจจะให้พูดคำๆ นั้นออกมาซักที แล้วต้องอมยิ้มเมื่อได้รับผลตอบรับ
"หยุดเลยไอ้เขื่อน หุบปากเดี๋ยวนี้ เออๆ กูรักฟาง!!"
"ก็แค่นี้ มันจะยากอะไรว่ะ ฮ่าๆๆ"
"เดี๋ยวเหอะไอเขื่อน ถ้ากูฟ้องเฟย์เรื่องขึ้นมามึงตายแน่"
คำขู่ของป๊อปปี้ทำให้เขื่อนหุบปากเงียบแล้วเบ้ปากใส่ทันที
'ครั้งนี้ขอเล่นตัวหน่อยละกัน อยากให้เห็นคนมาง้อ หึหึหึ'
ป๊อปปี้คิดในใจแล้วหัวเราะออกมา ทำเอาเพื่อนทั้งสองคนของเขาได้แต่มองหน้ากันงงๆ
อยู่ดีๆ หัวเราะขึ้นมาแบบนี้ มันบ้ารึเปล่า - -
 
 
 
 
 
'ฮือออ อะไรอะ ไอบ้านี่งอนฉันหรือไง'
ฟางคิดในใจพลางทุบหมอนที่ถูกตั้งอยู่บนตัก แล้วหันไปมองคนที่พึ่งเดินออกไปที่ระเบียงอย่างเซ็งๆ
ก็ตั้งแต่กลับมาจากงานแต่งแก้วเมื่อคืน เขาก็เอาแต่เงียบ ถามคำตอบคำ แววตาเย็นชานั่นยิ่งทำให้เธอไม่สบายใจ
เธอจะทำยังไงดี!!!
"เอาว่ะ ง้อก็ง้อ"
ฟางพูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินออกไปนอกระเบียงแบบเนียนๆ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ ลอบมองหน้าของเขา
ก่อนที่เธอจะพยายามชี้โบ้ชี้เบ้พูดคุยกับเขา แต่ก็...
"วันนี้ท้องฟ้าสวยเนอะ"
"..."
เงียบ - -;
"เอ้อ ดูนั่นสิร้านนั้นน่ารักเนอะ"
"..."
ไม่ตอบ -_ _-
"นั่นหมีพูห์ที่นายชอบหนิ ไปซื้อกันมั้ย"
"..."
ยังคงเงียบ =_ _=
"นี่ป๊อป ถ้านายจะงอนฉันไม่ง้อหรอกนะ"
"ก็ใช่สิ๊ ฉันมันไม่สำคัญไม่เหมือนไอ้ฝรั่งนันสักหน่อย"
คราวนี้ป๊อปปี้ตอบเธอ แต่กลับตอบด้วยน้ำเสียงประชดประชันและน้อยใจ ทำเอาฟางหน้าเหวอไปทันที
'อ้าว เวรกรรม ไปกันใหญ่แล้ว'
"อะไรเนี่ยะ น้อยใจหรอจ๊ะ"
"เออ"
"ไม่เอาน่า...หายงอนสินะคะนะคะนะคะนะคะป๊อปปี้สุดหล่อ"
ฟางอ้อนเสียงหวาน มือของตนเองเลื่อนไปจับแก้มคนตรงหน้า ป๊อปปี้ได้แต่เบือนหน้าหนีอย่างเขินๆ กับการกระทำของเธอ
"นะคะนะคะนะคะนะคะ"
"อะ เอ่อ หายแล้ว"
"แน่นะ"
"อืม"
ป๊อปปี้ครางตอบแล้วยิ้มให้ ทำให้ฟางจะเผยยิ้มออกมา ทันทีที่เห็นรอยยิ้มของคนตรงหน้า เธอจึงจะเดินกลับเข้าไปแต่มือหนาดันยื้อข้อมือบางเอาไว้
"แต่ถ้าฉันเห็นเธอไปกับไอฝรั่งนั่นอีกฉันจะทำโทษเธอแน่ หึ"
ประโยคของเขาทำให้แก้มนุ่มแดงระเรื่อขึ้นมาทันที ก่อนที่ฟางจะรีบวิ่งหนีไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับหมอนในห้องทันทีด้วยความเขิน
'ไอหน้าหมีบ้า!!'
 

พระเอกเรารู้ตัวเองสักทีว่ารักใคร แถมยังแกล้งนางเอกซะสนุกเลย ฮ่าๆๆ เจอกันตอนหน้าจ้า เม้นโหวต