จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

 

      
          เวลา 18:00
 
         ห้องอาหาร ของ โรงแรม
 
        ตอนนี้ฉัน เฟย์ และฟาง ได้มาอยู่ที่ห้องอาหารที่อาจารย์นัดเรียบร้อยแล้ว พอลงมาก็พบว่าเพื่อนคนอื่นๆลงมาครบหมดแล้วด้วย ฉันกับเฟย์และฟางเดินหาโต๊ะนั่ง แต่ก็ไม่เจอโต๊ะว่างสักโต๊ะ ... จนเดินมาถึงโต๊ะสุดท้าย...
 
        "เฟย์ >< มานั่งกับเขื่อนมามะ ♥ ว่างสามที่พอดีเลย :3 "
 
        "เฟย์หาจนเมื่อยเลยอ่ะเขื่อน TT ทำไมคนเยอะเงี้ย"
 
        "มาๆๆๆ เขื่อนนวดให้ >< "
 
      ฉันกับฟางเดินตามเฟย์ไป ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างสองตัวที่ตั้งติดกัน แต่เหมือนฉันจะลืมดูไป... ข้างกายฉันตอนนี้มีโทโมะที่นั่งอยู่ และเขาเองก็มองฉันอยู่ก่อนแล้ว  
 
         ให้ตายเถอะ เปลี่ยนที่นั่งตอนนี้ยังทันไหมนะ..
 
      ฉันหันมามองยัยฟางจะถามเรื่องเปลี่ยนที่นั่ง แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่ายัยฟางกำลังพยายามชวนเฮียป๊อบพูดอยู่ แต่เหมือนเฮียป๊อบจะเมินยัยฟางอย่างเห็นได้ชัด..
 
          "ป๊อบ ปูน่ากินเนอะ >< ฟางตักให้ไหม ^^ "
 
          "..."
 
          "เอ่อ.. โห ขนมนี้้น่าอร่อยอ่ะ หยิบให้ฟางหน่อยสิ ฟางอยากกิน >< "
 
          "..." 
 
          "ป๊อบ..."
 
            ผลักก !
 
        อยู่ๆเฮียป๊อบก็ลุกขึ้น แล้วเดินหนีออกไปไม่ฟังเสียงเรียกของยัยฟางเลยแม้แต่น้อย ฟางกระพริบตาถี่ๆเหมือนต้องการจะไล่น้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาหวาน ก่อนเธอจะลุกขึ้นแล้วเดินไปอีกทางหนึ่งของโรงแรม
 
      เหลือเพียงยัยเฟย์กับเขื่อนที่นั่งนิ่ง ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ แล้วหาอะไรกินต่อไป ฉันได้แต่นั่งตัวเกร็ง ก่อนจะตัดสินใจย้ายไปนั่งเก้าอี้อีกตัวแต่ทว่า...
 
         ควับ !
 
        มือแกร่งของโทโมะมาคว้าที่ข้อมือฉันไว้ซะก่อน !
 
         "โทโมะ.."
 
         "ยังหนีฉันไม่พออีกเหรอไง?"
 
          "..."
  
          เขารู้... 
 
         "เธอจะหนีฉันไปถึงไหน เมื่อไหร่จะเลิกหนี ? รู้ไหม... การที่เธอทำแบบนี้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย.."
 
            "..." เขาพูดอะไร ?
 
            "เวลาไม่มีเธอข้างกายแล้ว.. มันไม่มีความสุข.."
 
            "แต่นายบอกว่าเวลาอยู่กับฟาง นายมีความสุข.."
 
            "มันไม่เหมือนกัน... มันไม่เหมือนกันเลย...แก้วใจ " 
 
            "..." 
 
            "หึ... เธอทำอะไรกับ หัวใจ ฉันนะ.. ร้ายใช่เล่นนะเราน่ะ.. "
 
            "..." 
 
             นายต่างหาก... ที่ทำให้หัวใจฉันเป็นแบบนี้น่ะ มันทั้งเจ็บและท้อไปด้วยกัน แต่ในเวลาเดียวกันนั้น.. มันแฝงความสุขบางอยู่ด้วย 
 
           เขาต่างหากที่ร้ายกาจ... 
 
           เขามันคือปีศาจ ! 
 
           แต่ฉัน... ก็ดัน หลงรัก ปีศาจซะนี่.. ให้ตายเถอะ !! เขาทำฉันจะเป็นบ้าอยู่แล้ว...
 
 

 
 
ตอนหน้า จิ้น PF นะคะ ^^ ติดตามกันหน่อยนะ :)
 
ปล. เม้นท์ๆ ♥
 
พน. เค้าจะมา up ต่อนะ อาจจะช้าหน่อย รอกันหน่อยนะคะ ^^