จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

      

 

      ถ้าทุกคนคิดว่าฉันยังอยู่ที่ห้องอาหารนั่นอยู่ล่ะก็... คุณคิดผิด ! ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ที่ห้องอาหาร ไม่ได้อยู่กับยัยเฟย์ แต่ฉันอยู่กับโทโมะ !! แถมยังเป็นที่ห้องของเขาอีกด้วย ให้ตายเถอะ ! 

 

   แค่ฉันไปเข้าน้ำตาแป๊บเดียว โทโมะก็ดันมาดักรอฉันอยู่หน้าห้องน้ำซะนี่ แถมยังลากฉันมาที่ห้องนี้อย่างเอาแต่ใจอีก TT เขาบอกว่าอยากจะ เคลียร์ ให้รู้เรื่อง...

 

     ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนเตียงตัวเกร็ง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว โดยเฉพาะถูกโทโมะจ้องตาเขม็งนั่นอีก... โทโมะยืนสูบบุหรี่อยู่มุมหนึ่งของห้อง โดยสายตาโฟกัสมาที่ฉันอย่างคิดอะไรบางอย่างในใจ

 

       ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ...

 

 

        "นายมีอะไร" ฉันถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าบรรยากาศรอบข้างชักจะเงียบเกินไป

 

        "เธอเป็นอะไร"

 

         "ฉัน..."

 

         "พักหลังๆนี้ชอบหนีหน้าฉันอยู่เรื่อย ไม่ชอบใจอะไรก็มาบอกสิ อย่ามาทำตัวงี่เง่าแบบนี้ ฉันไม่ชอบ" โทโมะพูดดุๆ จนฉันเริ่มไม่ชอบใจ

 

         "ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายชอบหนิ ! นายไม่ชอบฉันก็แล้วแต่นาย เพราะงั้นเชิญกลับไปหายัยฟาง นางฟ้าแสนสวยของนายเลย เชิญ ! " 

 

           "อย่ามาประชดกันได้มั้ย แก้ว ! " โทโมะเสียงดังขึ้นมา เมื่อเห็นว่าฉันเริ่มทำตัวงี่เง่ามากขึ้น

 

         เหอะ ! ฉันพูดผิดที่ไหนล่ะ ในเมื่อเขาไม่ชอบที่ฉันทำตัวแบบนี้ แล้วเขาจะมายุ่งกับฉันทำไมล่ะ ถ้าไม่ชอบนัก ก็กลับไปหาแฟนเขาสิ มายุ่งกับฉันทำไม ! ทิ้งฉันไปแล้วมาให้ความหวังกันแบบนี้ อย่ากลับมาเลยดีกว่า !

 

          "ฉันจะกลับห้อง" ฉันพูดแค่นั้น ก่อนจะลุกขึ้นเตรียมกลับห้อง แต่ทว่าคนร่างสูงเอาแต่กลับเดินมาขวางประตูไว้ซะนี่ !!

 

           "ฉันไม่อนุญาติให้กลับ มีไรมะ ? "

 

           "โทโมะ !!"

 

           "กลับไปนั่งที่ เตียง แก้ว !! "

 

            แล้วทำไมต้องเป็นเตียงด้วยเล่า ! >< ฮึ่ยย !!

 

        ฉันได้แต่เดินไปนั่งที่เตียงตามที่โทโมะสั่ง อย่างไม่กล้าที่จะขัดใจเขานัก เพราะตอนนี้โทโมะเองก็ดูเครียดๆอยู่เหมือนกัน ปกติแล้วโทโมะเขาเป็นคนไม่ค่อยชอบสูบบุหรี่เท่าไหร่ เวลาในที่เขาสูบมันล่ะก็... เขากำลังเครียด และ อารมณ์ไม่ดีสุดๆ

 

          "มีอะไรก็พูดมาเร็วๆ ฉันง่วง ! " ฉันตอบไปแค่นั้น ก่อนจะเชิดหน้าอย่างไม่ชอบใจนัก

 

            "นอนที่นี่เลยมั้ยล่ะ ได้อารมณ์กว่าเยอะ ! "

 

            " อย่ามา หื่น  ! " 

 

          เขาก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ ชอบมาทำตัวลุ่มล่ามกับฉัน และสุดท้ายก็กลับไปหาแม่ทูนหัวของเขา.. ยัยฟางไงล่ะ !! เวลาไหนที่เหงาค่อยมาหาฉัน ฉันไม่ใช่ที่คลายเหงาของนายนะ ( โว้ยยย  ! )

 

         "ฉันไม่ได้หื่น แต่จะ ทำ เลย ! " ว่าแล้ว โทโมะก็ตรงเข้ามาคล่อมร่างฉันแนบกับเตียงนุ่มนั่นทันที !

 

          " ทะ.. โทโมะ ! หยุดนะ !! >< "

 

        " ถ้าไม่อยากให้ฉันทำอะไร ก็อยู่นิ่งๆ เงียบๆ แล้วฟังที่ฉันพูด เข้าใจมั้ย !! "

 

          "..."

 

          "เข้าใจมั้ย ! "

 

          " เออ ! ลุกออกไปจากตัวฉันได้แล้ว " 

 

          โทโมะลุกออกจากตัวฉันอย่างว่าง่าย แต่ก็ไม่ไปไหนไกล เขานั่งข้างๆฉันก่อนจะหันมาสบตากับฉันด้วยสายตาที่สื่อออกมาว่า.. เขาจริงจัง .. แถมยังล็อคตัวฉันด้วยการโอบฉันไว้ในอ้อมกอดของเขาอีกต่างหาก..

 

          ให้ตายเถอะ.. เขาทำฉันใจสั่นนะ..

 

          " ฟังนะ... ต่อไปนี้ฉันจะพูดแต่ ความจริง "

 

          "..."

 

          " ความรู้สึกของฉันที่ีมีต่อเธอตอนนี้.. มันไม่เหมือนเดิม "

 

          "..."

 

         "อย่างแรก.. ฉันรู้สึกเหงาๆเวลาไม่เจอหน้าเธอ มันเหมือนขาดอะไรในชีวิตไปสักอย่าง " 

 

           "..." ก็คงเพราะฉันเป็นที่คลายเหงาละมั้ง !

 

           " อย่างที่สอง .. ฉันรู้สึกหงุดหงิดที่เธอเอาแต่หลบหน้าฉัน มันเหมือนว่าเธอรังเกียจฉันยังไงยังงั้น "

 

           "..." เหอะ ! ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย - -'

 

           " อย่างที่สาม .. ฉันยังจำความรู้สึกดีๆของ เรื่องคืนนั้น ได้แม่นยำเลย :) "

 

            " !! " ชัดเลยย T//T !! เขาจำมันได้ ! 

 

           "หึ.. น่าดีใจนะ ที่ฉันเป็นคนแรกของเธอน่ะ :) ไม่ว่าจะเป็น จูบแรก กอดแรก และ... คนแรก ^^ "

 

           " T/////T " แงงง เขาพูดอะไรออกมา !!

 

         "ฮ่ะๆ ฉันก็ได้แต่เฝ้าฝันว่า... เราจะมีโอกาสได้ทำแบบนั้นอีกไหมนะ ..."

 

          " ไม่ มี ทาง ! >//< " ฉันพูดดักออกมาอย่างรู้ทัน ก่อนจะทุบไหล่เขาแรงๆกลบเกลื่อนความเขิน

 

            "โอเคครับ.. ผมจะไม่พูดเล่นอีกแล้ว... " เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น แล้วส่งสายตาให้ฉันอย่างจริงจัง..

 " เพราะจากนี้ ฉันจะพูดแต่ความจริงใจ ให้กับเธอ.."

 

               "...." ที่เงียบไม่ใช่อะไร...ความจริงฉัน เขิน ค่าาา >//<

 

               "อย่างแรก.. ฉันรักเธอ "

 

               " !! "

 

               " อย่างที่สอง... ฉันรักเธอ "

 

               " >//< "

 

               "อย่างที่สาม... ฉันรักเธอ :) "

 

               "U///U"

 

               " อย่างที่สี่.. ห้า หก เจ็ด แปด เก้า และ สิบ ! ฉันก็ยังรักเธอ ♥ "

 

               อ๊ากกกกก ! T////T 

 

              " นะ.. นายพูดอะไรของนาย ! "

 

              " ฉันกลับไปคิดมาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอกับฟางมันไม่เหมือนกัน ความรู้สึกที่ฉันมีต่อฟาง.. มันเหมือนความรู้สึกที่ฉันมีต่อ น้องสาว คนหนึ่ง ซึ่งมันก็ไม่ได้พิเศษอะไรไปมากกว่านั้นเลย "

 

                >.<' เขากำลังจะบอกว่า...

 

              " ส่วนความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอ มันพิเศษกว่าใครๆ ฉันอยากเจอหน้าเธอทุกวัน อยากได้ยินเสียงของเธอตลอดเวลา อยากกอดเธอไว้แบบนี้นานๆ อยากให้เธอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน ความรู้สึกแบบนี้ ฉันมั่นใจว่ามันเป็นความรัก  .. เธอคิดเหมือนฉันไหม ? "

 

               "..โทโมะ.."

 

               " ให้ตาย... ไม่คิดว่าจะได้พูดคำนี้อีกครั้ง... กลับมารักกันนะครับ คนดีของโมะ "

 

               "..ตะ แต่นายกับฟาง..."

 

               " ฉันจะเลิกกับฟาง และจะมีแต่เธอคนเดียว เพราะงั้นรักกันเหมือนเดิมนะ"

 

              "..นายสัญญาแล้วนะ ?"

 

              "ครับ เอาหัวใจผมเป็นประกันได้เลย ^^ "

 

               " ชิ.. งั้นก็ตกลงตามนั้นย่ะ ! -^- "

 

              ไม่ว่ายังไง... ฉันก็ต้องตอบตกลงอยู่แล้วล่ะ... เนอะ ♥ ^^

 

 

---

อ้าาา >< ฟิคเรื่องนี้ก็ใกล้จะจบแล้ววว ^^ แต่เดี๋ยวไรเตอร์จะแต่งตอนพิเศษ TK กับ PF และ KF ให้นะคะ

ติดตามกันหน่อยนะ :)

 

ปล. เม้นท์ ๆ ♥