จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

 

      อาทิตย์ต่อมา...
 
      และแล้ววันนี้ก็มาถึงจนได้ T^T ตอนนี้ทั้งตัวฉันเองและเฮียป๊อบ ได้มาอยู่หน้าโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ ซึ่งนี่เป็นสถานที่ที่อาจารย์นัดพวกเราไว้ มองไปรอบๆเหมือนจะมีฉันกับเฮียป๊อบ ที่มาถึงก่อนคนในกลุ่มแฮะ
 
       "เฮีย แก้วว่าเรามาช้าไปป่ะ - -' ? ไม่เห็นเจอพวกยัยเฟย์เลยอ่ะ" ฉันเงยหน้าถามเฮียป๊อบ
 
         "...อืม"
 
         -_- ? จะว่าไป... เมื่อวันก่อนหลังจากที่เฮียป๊อบกลับมาจากซื้อของ ฉันเห็นว่าเฮียแกเป็นเศร้าๆซึมๆไป พอถามอะไรก็ไม่ตอบ ไล่ให้ฉันไปอาบน้ำซะงั้น ? และพอมาจนถึงวันนี้ เฮียแกก็ไม่ยอมพูดอะไรอีกตามเคย -o- เฮ้อออ ไปอกหักรักคุดมาจากไหนกันเนี่ย ! 
 
         "ยัยแก้ววว >< !" เสียงแหลมๆใสๆของยัยเฟย์ดังขึ้นมาแต่ไกล พร้อมร่างเล็กของยัยนั่นที่วิ่งเข้ามาหาฉันกับเฮียป๊อบ โดยมีพี่เขื่อนหอบกระเป๋าข้าวของของยัยเฟย์ตามมาด้วย
 
           "โห แกหอบอะไรมาเยอะแยะเนี่ย = =' " ฉันถามยัยเฟย์เมื่อเห็นข้าวของของมันที่พี่เขื่อนถืออยู่
 
             "ก็ของใช้จำเป็นไงแก้ว ! รู้ไหมว่าผู้หญิงเราน่ะ ของจำเป็นเยอะมากเลยนะ ทั้งเครื่องสำอาง เสื้อผ้า อันนี้ยิ่งเว้นไม่ได้เลย >< ขนม !! คนเราเวลาเดินทาง ต้องหิวใช่มะ ? แต่ไม่เป็นไร ฉันเตรียมมาแล้ว... บลาๆๆๆๆ แว๊ดดๆๆๆๆ "
 
                 " - - ;; " << ฉัน
 
                 "=[]=" << พี่เขื่อน
 
                 "..." << เฮียป๊อบ
 
             เหอะๆ บางทียัยนี่ก็เยอะเกินไปนะ ในความคิดของฉันน่ะ - -' แต่จะว่าไป... ยัยฟางกับโทโมะอยู่ไหนนะ ?  พี่เคนตะกับพี่จองเบก็ยังไม่มาเหมือนกัน.. 
 
               "โทโมะ เหนื่อยไหม ? ฟางถือเองได้นะ" 
 
               "ไม่เป็นไรหรอกครับฟาง โมะเต็มใจ" 
 
               "^^"
 
           เหอะ... ไม่น่าไปคิดถึงเลย - - เพียงไม่นานยัยฟางกับโทโมะก็เดินเข้ามาหาพวกเราที่ยืนอยู่ โทโมะเองก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษถือกระเป๋าให้ยัยฟาง แต่ดูเหมือนของจะน้อยกว่ายัยเฟย์ก็แค่นั้น -_-
 
            แต่เอ๊ะ !... 
 
           สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นกิ๊ปติดผมของยัยฟางเข้าพอดี.. 'TF..มีกันตลอดไป' .. 
 
          และเหมือนมันจะเป็นไปโดยอัตโนมัติ สายตาของฉันก็มองไปยังข้อมือของโทโมะที่มีกำไลประดับนั่น.. 'TK..มีกันตลอดไป' 
 
              แปลบ !
 
              ให้ตายเถอะ... ทำไมมันให้ความรู้สีกแบบนี้นะ... 
 
              "ขึ้นรถเถอะ แก้ว" อยู่ๆเฮียป๊อบก็พูดขึ้น พร้อมเดิมเงียบขึ้นไปบนรถทันที ท่ามกลางสายตามึนงงของทุกคน
 
              ฉันเองก็ได้แต่ลากข้าวของตามเฮียแกไป โดยไม่สนใจผู้ชายร่างสูงใจร้ายคนนั้นเลยแม้แต่น้อย..
 
                อ่า... ให้ตายเถอะ .. เรื่องคืนนั้นมันคงไม่มีความหมาย แล้วจริงๆสินะ ... 
 
                ตึง !
 
                ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วจริงๆ ...
 
 
               บนรถ
 
             ฉันนั่งคู่กับเฮียป๊อบ ที่เฮียแกมัวแต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างซะส่วนใหญ่ ฉันถามอะไรก็ตอบแค่ 'อืม' เท่านั้น ฉันเลยต้องจำใจเงียบมองคนอื่นเขาคุยกันแทน แต่คู่ที่คุยกันมากที่สุด คงจะเป็น ยัยเฟย์ กับ พี่เขื่อน ล่ะมั้ง เห็นคุยกันไม่กลัวกามหลุดเลยหนิ - -^ ( อคติกับคู่นี้สุดๆ )
 
            ส่วนถ้าถามถึงคู่โทโมะกับฟางล่ะก็... ฉันไม่อยากจะสนใจหรอกนะ แต่ทว่าโทโมะกับฟางนั่งอยู่ล็อกข้างๆฉันนี่นา... ฟางนั่งติดหน้าต่าง โทโมะนั่งด้านนอก ทำให้เราสองคนนั่งใกล้กันโดยปริยาย มีเพียงช่องเดินเท่านั้นที่เป็นช่องห่างระหว่างเรา แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา...
 
            อันที่จริง.. ฉันก็ยังไม่อยากจะพูดกับเขาหรอกนะ และการที่เราไม่ได้พูดกันแบบนี้ มันคงจะดีแล้วล่ะ... ถึงแม้ในใจอาจจะเจ็บแทบตายก็ตาม
 
          "นักเรียนจ๊ะ อีกสองชั่วโมงก็จะถึงจังหวักแม่ฮ่องสอนที่เราจะไปเที่ยวแล้วนะคะ ใครอยากหลับอยากนอน หรืออยากร้องเพลงอยากทำอะไร ตามสบายเลยนะจ๊ะ" อาจารย์ที่นั่งอยู่เบาะหน้าตะโกนบอกเรา ก่อนจะหันกลับไปนั่งคุยกับโชเฟอร์ตามเดิม
 
               ถ้าถามว่าฉันอยากทำอะไร... 
 
               ฉันขอ หลับ ก่อนดีกว่า - -'
 
               เฮ้อออ.. ฝันดีนะ แก้วใจ...
 

 
ติดตามต่อตอนหน้านะคะ :)
 
ปล. เม้นท์ ๆ สิ เม้นท์ ♥