จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

        ที่บ้าน..

 

          ฮัดชิ่ว ~ !! 

 

          ฟืดดด ! ( เสียงสูดน้ำมูก - -' )

 

       เฮ้อออ ! ทำไมฉันอ่อนแอถึงขนาดนี้นะ - -' กะอีแค่ทำงานหนักนิดๆหน่อยๆ ทำเอาไม่สบายเลยเหรอเนี่ยย -o- แล้วฉันจะได้ไปเที่ยวกับคนอื่นๆไหมนะ...

 

         ได้ยินไม่ผิดกันหรอกคะ เพราะซุ้มที่ชนะการประกวดคะแนนนิยม คือซุ้มของฉันเองแหละ -_- มันสร้างความดีใจให้กับทุกๆคนในซุ้ม เหมือนจะมีแต่ฉันที่ไม่รู้สึกอะไรเลย 

 

         ทุกคนอย่าลืมสิ ! ฉันกำลังหลบหน้าโทโมะอยู่นะ การที่ได้ไปเที่ยวด้วยเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์นั้น ย่อมไม่ใช่เรื่องดีซะด้วย TT และเหมือนกับว่าโทโมะก็พอที่จะดูออกว่าฉันแปลกๆไป เขาจึงได้แต่มองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ทำท่าอยากจะเข้ามาคุยด้วยหลายครั้ง แต่เป็นฉันเองที่ทางเดินหนี...

 

         เฮ้อออ ! ฉันอยากจะเข้มแข็งให้มากกว่านี้นะ แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ยิ่งพอคิดถึงที่เขาพูดเมื่อเช้า...

 

           'อยู่กับฟาง...ฉันมีความสุขมากๆเลย...'

 

          ให้ตายเถอะ... เขาทำฉันจุกจนพูดไม่ออกเลยแฮะ แล้วที่เขามาอยู่กับฉัน แปลว่าอะไรล่ะ ? แล้วเรื่อง เมื่อคืนนั้น เขาเห็นฉันเป็นฟางด้วยหรือเปล่า ?

 

            ปวดใจจัง... :( 

 

           .

           .

           .

 

             [ Fang' Patr]

 

             ณ ห้างสรรพสินค้า

 

          ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน เพื่อมาซื้อของใช้จำเป็นในการไปเที่ยวครั้งนี้ >< ซึ่งคนที่จะพาฉันมาก็เป็นไปไม่ได้ นอกจาก โทโมะ แฟนหนุ่มของหล่อของฟางน้อยคนนี้เอง ^//^ 

 

        ก็พอรู้ว่าฉันจะมาซื้อของ โทโมะก็รีบขับรถมารับฉันอยู่บ้านโดยใช้เวลาเพียงไม่นาน อาฮะ... เขาเป็นแฟนที่ดีมากเลยล่ะ คอยไปรับไปส่งฉันตลอดเวลา แถมยังคอยชิมเค้กสูตรใหม่ที่ฉันคิดค้นมันขึ้นมา แถมยังทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดเวลาด้วย ♥ 

 

        "ฟางครับ" อยู่ๆโทโมะก็เรียกชื่อฉัน พร้อมเดินมาหยุดอยู่ข้างๆฉันแล้วยิ้มหวาน

 

            "คะ มีอะไรเหรอคะ โทโมะ?" 

 

            "หลับตาหน่อยจิ ^v^"

 

            "- -' ? อะไรของโมะเนี่ย"

 

            "นะครับ ^^ คนดีของผม"

 

             "เอ่อ... ค่ะ -///- "

 

         ฉันค่อยๆหลับตาตามที่โทโมะบอก ก่อนจะรู้สึกเหมือนโทโมะทำอะไรยุกยิกๆกับหัวของตัวเอง -*- จนกระทั่ง...

 

           จุ๊บ ! ♥ 

 

            โทโมะก้มลงมาจุ๊บแก้มฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว !!

 

            "ทะ.. โทโมะ !!"

 

            "^^ คร้าบบบ "

 

            "ฮึ๋ยย  !  ทำบ้าอะไรของโทโมะเนี่ย !" ฉันว่า พรางทุบไหล่เขาอย่างเขินๆ พร้อมลูบแก้มตัวเองเบาๆ

 

            ฮือออ จะมีใครเห็นไหมเนี่ยยย T///T

 

            "ฮ่ะ ๆ ฟางไปส่องกระจกดูสิ :) "

 

            "- -' ทำไมต้องส่องกระจกด้วย ?"

 

            "เอาน่าาา เชื่อโมะสิ ><"

 

           ฉันเดินไปที่กระจกที่แขวนอยู่ในร้านอย่างช่วยไม่ได้ โดยที่มีโทโมะเดินตามมาด้วยติดๆ 

 

               ทำตัวหน้าสงสัยจริง ๆ - -*

 

               อ๊ะ !...

 

          "นี่มัน..." ฉันมองกิ๊ปติดผมในกระจกอย่างอึ้งๆ ก่อนจะค่อยๆระบายยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

 

         กิ๊ปติดผมที่เขียนคำว่า TF ติดอยู่เด่นประกายแก่สายตาของฉัน พอมองผ่านกระจกก็พบว่าโทโมะเองก็สวมกำไลข้อมือที่มีคำว่า TF อยู่ด้วยเช่นเดียว กัน...

 

            "^^ สวยไหมครับ " โทโมะถามออกมายิ้มๆ

 

            "สวย.. สวยมากเลยโมะ ฟางชอบมันมากๆเลย... "

 

             "ถ้าชอบก็เก็บรักษามันไว้นะครับ คนดีของโทโมะ ^^"

 

             ฉันจะรักษามันไว้ให้ดีที่สุดเลยค่ะ.. โทโมะ ...♥

 

[ The End Fang' Patr ]

 

 

             [Poppy' Patr]

 

              ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่าอะไร.. 

              

         ผมรู้สึกเจ็บที่ใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมองเห็น คนที่ผมรัก เธอกำลังมีความสุขกับ คนรักของเธอ นั่นแปลว่าผมคงไม่มีสิทธิ์อีกแล้ว.. เธอคงจะลืมคืนดูดาวของเราไปแล้ว...

 

         แต่คุณรู้มั้ย ? ... ผมยังจำ คืนดูดาว นั้นได้เสมอ ค่ำคืนแห่งความสุขและความทรงจำ คืนนั้น... ที่ผมได้ บอกความในใจ กับเธอไป...

 

           จากนี้มันคงจะไม่มีอีกแล้ว...

 

[ The End Poppy' Patr ]

 

 

---

 

แต่งไปก็สงสารป๊อบปี้ไป TT

ถ้าอยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามตอนต่อไปนะคะ :) 

 

ปล. เม้นท์ ๆ ♥