จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

      อาทิตย์ต่อมา...

 

      และแล้ววันนี้ก็มาถึงจนได้ T^T ตอนนี้ทั้งตัวฉันเองและเฮียป๊อบ ได้มาอยู่หน้าโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ ซึ่งนี่เป็นสถานที่ที่อาจารย์นัดพวกเราไว้ มองไปรอบๆเหมือนจะมีฉันกับเฮียป๊อบ ที่มาถึงก่อนคนในกลุ่มแฮะ

 

       "เฮีย แก้วว่าเรามาช้าไปป่ะ - -' ? ไม่เห็นเจอพวกยัยเฟย์เลยอ่ะ" ฉันเงยหน้าถามเฮียป๊อบ

 

         "...อืม"

 

         -_- ? จะว่าไป... เมื่อวันก่อนหลังจากที่เฮียป๊อบกลับมาจากซื้อของ ฉันเห็นว่าเฮียแกเป็นเศร้าๆซึมๆไป พอถามอะไรก็ไม่ตอบ ไล่ให้ฉันไปอาบน้ำซะงั้น ? และพอมาจนถึงวันนี้ เฮียแกก็ไม่ยอมพูดอะไรอีกตามเคย -o- เฮ้อออ ไปอกหักรักคุดมาจากไหนกันเนี่ย ! 

 

         "ยัยแก้ววว >< !" เสียงแหลมๆใสๆของยัยเฟย์ดังขึ้นมาแต่ไกล พร้อมร่างเล็กของยัยนั่นที่วิ่งเข้ามาหาฉันกับเฮียป๊อบ โดยมีพี่เขื่อนหอบกระเป๋าข้าวของของยัยเฟย์ตามมาด้วย

 

           "โห แกหอบอะไรมาเยอะแยะเนี่ย = =' " ฉันถามยัยเฟย์เมื่อเห็นข้าวของของมันที่พี่เขื่อนถืออยู่

 

             "ก็ของใช้จำเป็นไงแก้ว ! รู้ไหมว่าผู้หญิงเราน่ะ ของจำเป็นเยอะมากเลยนะ ทั้งเครื่องสำอาง เสื้อผ้า อันนี้ยิ่งเว้นไม่ได้เลย >< ขนม !! คนเราเวลาเดินทาง ต้องหิวใช่มะ ? แต่ไม่เป็นไร ฉันเตรียมมาแล้ว... บลาๆๆๆๆ แว๊ดดๆๆๆๆ "

 

                 " - - ;; " << ฉัน

 

                 "=[]=" << พี่เขื่อน

 

                 "..." << เฮียป๊อบ

 

             เหอะๆ บางทียัยนี่ก็เยอะเกินไปนะ ในความคิดของฉันน่ะ - -' แต่จะว่าไป... ยัยฟางกับโทโมะอยู่ไหนนะ ?  พี่เคนตะกับพี่จองเบก็ยังไม่มาเหมือนกัน.. 

 

               "โทโมะ เหนื่อยไหม ? ฟางถือเองได้นะ" 

 

               "ไม่เป็นไรหรอกครับฟาง โมะเต็มใจ" 

 

               "^^"

 

           เหอะ... ไม่น่าไปคิดถึงเลย - - เพียงไม่นานยัยฟางกับโทโมะก็เดินเข้ามาหาพวกเราที่ยืนอยู่ โทโมะเองก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษถือกระเป๋าให้ยัยฟาง แต่ดูเหมือนของจะน้อยกว่ายัยเฟย์ก็แค่นั้น -_-

 

            แต่เอ๊ะ !... 

 

           สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นกิ๊ปติดผมของยัยฟางเข้าพอดี.. 'TF..มีกันตลอดไป' .. 

 

          และเหมือนมันจะเป็นไปโดยอัตโนมัติ สายตาของฉันก็มองไปยังข้อมือของโทโมะที่มีกำไลประดับนั่น.. 'TK..มีกันตลอดไป' 

 

              แปลบ !

 

              ให้ตายเถอะ... ทำไมมันให้ความรู้สีกแบบนี้นะ... 

 

              "ขึ้นรถเถอะ แก้ว" อยู่ๆเฮียป๊อบก็พูดขึ้น พร้อมเดิมเงียบขึ้นไปบนรถทันที ท่ามกลางสายตามึนงงของทุกคน

 

              ฉันเองก็ได้แต่ลากข้าวของตามเฮียแกไป โดยไม่สนใจผู้ชายร่างสูงใจร้ายคนนั้นเลยแม้แต่น้อย..

 

                อ่า... ให้ตายเถอะ .. เรื่องคืนนั้นมันคงไม่มีความหมาย แล้วจริงๆสินะ ... 

 

                ตึง !

 

                ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วจริงๆ ...

 

 

               บนรถ

 

             ฉันนั่งคู่กับเฮียป๊อบ ที่เฮียแกมัวแต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างซะส่วนใหญ่ ฉันถามอะไรก็ตอบแค่ 'อืม' เท่านั้น ฉันเลยต้องจำใจเงียบมองคนอื่นเขาคุยกันแทน แต่คู่ที่คุยกันมากที่สุด คงจะเป็น ยัยเฟย์ กับ พี่เขื่อน ล่ะมั้ง เห็นคุยกันไม่กลัวกามหลุดเลยหนิ - -^ ( อคติกับคู่นี้สุดๆ )

 

            ส่วนถ้าถามถึงคู่โทโมะกับฟางล่ะก็... ฉันไม่อยากจะสนใจหรอกนะ แต่ทว่าโทโมะกับฟางนั่งอยู่ล็อกข้างๆฉันนี่นา... ฟางนั่งติดหน้าต่าง โทโมะนั่งด้านนอก ทำให้เราสองคนนั่งใกล้กันโดยปริยาย มีเพียงช่องเดินเท่านั้นที่เป็นช่องห่างระหว่างเรา แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา...

 

            อันที่จริง.. ฉันก็ยังไม่อยากจะพูดกับเขาหรอกนะ และการที่เราไม่ได้พูดกันแบบนี้ มันคงจะดีแล้วล่ะ... ถึงแม้ในใจอาจจะเจ็บแทบตายก็ตาม

 

          "นักเรียนจ๊ะ อีกสองชั่วโมงก็จะถึงจังหวักแม่ฮ่องสอนที่เราจะไปเที่ยวแล้วนะคะ ใครอยากหลับอยากนอน หรืออยากร้องเพลงอยากทำอะไร ตามสบายเลยนะจ๊ะ" อาจารย์ที่นั่งอยู่เบาะหน้าตะโกนบอกเรา ก่อนจะหันกลับไปนั่งคุยกับโชเฟอร์ตามเดิม

 

               ถ้าถามว่าฉันอยากทำอะไร... 

 

               ฉันขอ หลับ ก่อนดีกว่า - -'

 

               เฮ้อออ.. ฝันดีนะ แก้วใจ...

 

---

 

ติดตามต่อตอนหน้านะคะ :)

 

ปล. เม้นท์ ๆ สิ เม้นท์ ♥