ปมรักในใจ

ณ คฤหาสน์ไทยานนท์
 
 
“โอเค ครับแม่”
 
 
“โอเค เรื่องอะไรหรอโมะ” แม่โทโมะงุนงง
 
 
“ก็เรื่องที่จะให้โมะแต่งงานไงฮะ โมะอยากจะเห็นหน้าเจ้าสาวโมะแล้วสิ ” โทโมะยิ้มอย่างมีเลศนัย
 
 
“จริงหรอลูกรัก มี๊ดีใจที่สุดเลย เดี๋ยวมี๊โทรไปหาเพื่อนมี๊ก่อนนะลูก” แม่โทโมะดีใจที่ลูกยอมแต่งงานซักที หลังจากที่อ้อนวอนมานาน เมื่อแม่ของโทโมะกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอยู่นั้น
 
 
“เดี๋ยวฮะมี๊” โทโมะจับแขนแม่ไว้ “โมะเปลี่ยนใจล่ะ มี๊ช่วยนัดดูตัวบ่ายนี้เลยล่ะกันฮะ” จากนั้นโทโมะก็เดินขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว
 
 
----------------------------------------------------------------------------------
 
 
ณ คฤหาสน์ศิริมงคลสกุล
 
 
“อะไรนะ ม๊าาาา!!” ฉันเอะอะโวยวายเสียงดังลั่นบ้านอีกครั้ง
 
 
“จะตกใจอะไรหนักหนา  ก็แค่แม่บอกว่าทางนู้นเค้าโทรมานัดดูตัวบ่ายนี้” ไอ้คำว่าบ่ายนี้เนี่ยแหละ อะไรมันจาเร็วขนาดเน้ๆ แก้วเตรียมจายม่ายทานนน
 
 
“แล้วฝ่ายนู้นรีบร้อนอะไรหนักหนา พรุ่งนี้ไม่ได้หรอม๊า”
 
 
“ไม่ได้!! ไม่ต้องมาเถียง รีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเลยนะ” ม๊าจอมเผด็จการสั่งฉันอย่างเลือดเย็น ใช่ซี้ เห็นเพื่อนดีกว่าลูกนิ  ม๊าใจร้ายยยย   TT^TT 
 
 
----------------------------------------------------------------------------------
 
ณ คฤหาสน์ไทยานนท์ (อีกครั้ง)
 
 
“ถึงแล้วๆ แก้วตื่น!!” ม๊าปลุกฉัน ก็ให้ทำไงได้ล่ะ ง่วงชะมัด เมื่อคืนก็ไม่รู้อีกว่ากลับบ้านมาได้ไง ง่วงโว้ยยยยยยยยยยย L
 
 
“ลุงชม เดี๋ยวเอารถกลับบ้านไปก่อนนะ ถ้าเสร็จธุระแล้วฉันจะโทรไป” ระหว่างที่ม๊าบอกลุงชมคนขับรถของบ้าน ฉันก็อาศัยช่วงนี้แอบหงีบนิดนึง
 
 
“คร่อก....” นอนสบายดีจริงๆ ขออีก 5 นาทีนะม๊า
 
 
“แก้ววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!” ม๊าตะโกนใส่หูฉันเสียงดัง  ฮือ...หูฉัน
 
 
“โอ๊ย! ม๊า! แก้วตื่นแล้วไม่เห็นหรอ เมื่อกี้แก้วแค่แกล้งม๊าเฉยๆ”
 
 
“แกล้งหรอ  แหม... แกล้งซะเหมือนจริงเลยนะ  ดูคราบน้ำลงน้ำลายยังติดอยู่เลยเนี่ย” ม๊าชี้ตรงแก้มฉัน
 
 
“โอ๊ะ...!” ฉันแตะๆบริเวณแก้ม มีจริงๆด้วยอ่า  T^T  ต้องรีบเช็ดๆ
 
 
...ข้างใน...
 
 
“ขอโทษนะ ที่มาช้า” ม๊าเข้าไปทักทายเพื่อน ยังสวยอยู่เลยนะเนี่ย ม๊าเคยบอกว่ามีลูก 3 คนแล้ว ยังเต่งตึงอยู่เลยอ่ะ  ไม่เหมือนม๊าเลยมีลูกแค่ 2 คนแล้ว.... เอ่อ ก็สวยอยู่
 
 
“ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันรอได้นะมล  แก้วสวยขึ้นตั้งเยอะเลยนะเนี่ย” จากนั้นฉันกับม๊าก็นั่งลงที่โซฟาตัวยาว แต่น้สั้นกว่าบ้านฉันนิดนึง
 
 
“ขอบคุณค่ะ ป้าโมกิ” ฉันยิ้มให้ทีนึง อ๊ากกก...สวยจางงง
 
 
“เรียกป้ามันดูห่างเหินไปหน่อยนะ เรียกแม่ดีกว่าจ่ะ จะได้ดูสนิทสนม” เอ่อ...คำชมเมื่อกี้ ขอคืนได้ม่ะ -0-
 
 
“แหม... โมกิล่ะก็  ใจร้อนจริงๆเลยนะ”
 
 
“ฉันนะไม่เท่าไหร่หรอก  แต่ที่ฉันนัดเธอมาเนี่ยเป็นเพราะตาโมะใจร้อนอยากเห็นเจ้าสาวเร็วๆ เลยให้ฉันนัดเธอมายังไงล่ะ” ป้าโมกิ(ยังคงไม่เรียกแม่)พูด  เจ้าสาวงั้นเรอะ! จะอ้วกกก
 
 
“แหม...ใจร้อนจริงๆนะ  โทโมะเนี่ย เอ...ว่าแต่โทโมะอยู่ไหนล่ะจ้ะ”  ม๊าจะถามหาทำไมเนี่ย ถ้าเค้าจำเรื่องนั้นได้ล่ะ T^T
 
 
“จริงด้วย เอ...” ป้าโมกิหันซ้ายหันขวา ก่อนจะเรียกคนรับใช้ “แจ่มจ๊ะ ช่วยไปเรียกโทโมะให้ที บอกว่าหนูแก้วมาแล้ว”
 
 
5 นาทีผ่านไป
 
 
“มาแล้วครับ” ฉันหันไปตามต้นตอของเสียง
 
 
“ว่าไง ยัยตัวแสบ” เขาทักทายฉันด้วยคำพูดที่ดูด Teen มาก
 
 
“โทโมะ ไปว่าน้องยังงั้นได้ไงห๊ะ!” ป้ามากิดุตาโทโมะ  ฮ่าๆ ใช่!เรียกฉันยังงี้ได้ไง
 
 
“โธ่! แม่ฮะ โมะแค่ทักทายเล่นเฉยๆ” อีตาโทโมะค่อยเอาตูดลงไปนั่งข้างป้าโมกิสุดสวย
 
 
“โทโมะนี่โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อจังนะจ้ะ” ม๊ายอโทโมะ
 
 
“ขอบคุณครับแม่มล “ ตาโทโมะเรียกม๊าฉันว่าแม่อ่ะ TOT
 
 
“ม๊า! แก้วขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ” ฉันลุกพรวดออกจากโซฟา
 
 
“เดี๋ยวสิจ้ะ แก้วรู้จักทางไปห้องน้ำของที่นี่แล้วหรอจ้ะ ให้โทโมะไปส่งดีกว่ามั้ย” ป้าโมกิถามฉันอย่างเป็นห่วง  แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ไม่ควรเสนอว่าให้ตาขี้เก๊ก(ตั้งฉายาให้)นั่นไปส่ง
 
 
“แต่...”
 
 
“เอาน่า...แก้ว  เราจะได้สนิทชิดเชื้อกับพี่เค้าอีกไง  ใช่มั้ยจ้ะ โทโมะ!” ม๊าหันไปถามความเห็นตาขี้เก๊ก เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกันเหลือเกิน  ลูกยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แท้ๆ  =[]=;
 
 
“ที่จริงโมะกับแก้วก็สนิทกันอยู่แล้วนี่ฮะ”
 
 
“ฉันไปสนิทกับนายตอนไหน!!!?!!” 
 
 
“แก้ว! ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้น่ะ!! ไปเรียกพี่เค้าว่านายได้ไงกัน”  แม่ดุฉันอีกแล้ว  แม่อำมหิตตตตต TT^TT  ส่วนอีตาโทโมะก็ยิ้มตาสะหล่อนอยู่ได้
 
 
“มล ใจเย็นๆน่า อย่าไปดุแก้วเลย” แม่โมกิ(เปลี่ยนใจเรียกแม่แล้ว) นางฟ้าสุดสวยของแก้วใจจจจ
 
 
“ฉันจะไปส่งเธอ” ตาโทโมะ ลุกพรวดพราดมาจับแขนฉันออกไป
 
 
“นี่นายปล่อยนะ คนรับใช้นายก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ให้คนใดคนนึงไปส่งฉันเองก็ได้” ฉันเรียกร้องอ้อนวอนสุดฤทธิ์
 
 
“ไม่! เธอเป็นแขกของฉัน แล้วอีกอย่างเธอจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จริงๆนะหรอ” เขาถามฉัน พร้อมบีบแขนฉันไปด้วย ตอนนี้ผิวขาวเนียนของฉันขึ้นเป็นรอยแดงอย่างเห็นได้ชัดแล้ว  เรื่องเมื่อคืนอะไร? ฉันจำไม่ได้
 
 
“เรื่องเมื่อคืน?  ฉันอยู่กับเพื่อนทั้งคืน ฉันไม่ได้เจอนายเลย” ตอนนี้ฉันรู้สึกเจ็บแขนอย่างแรง  และเขาก็ยังลากฉันไม่หยุด  เดินช้าๆหน่อยก็ได้ ฉันเจ็บ! ฉันก้าวขาไม่ทัน
 
 
 “เข้าไป!!”
 
 
เขาผลักฉันลงไปในนอนอยู่กับพื้นในห้องน้ำ  เจ็บอ่ะ!
 
 
แกรก!
 
 
อีตาโทโมะล็อคประตูห้องน้ำ! จากนั้นเขาก็เดินมาช้อนตัวฉันแล้วแบกตัวฉันไว้บนไหล่ของเขา แล้วเดินไปทางอ่างอาบน้ำจากุดชี่ ห้องน้ำบ้านนี้ใช้จ่ายเกินไปล่ะ เอาจากุดชี่มาไว้ห้องน้ำแขกยังงี้  มันใช้ได้ที่ไหนห๊ะ  แล้วฉันมัวแต่ด่าบ้านหลังนี้อยู่ทำไมเนี่ย
 
 
“นี่นาย! ปล่อยชั้นน้าาาาาา >O<” ฉันกระหน่ำทุบหลังแบบไม่ยั้ง แต่หาได้ผลไม่
 
 
ตู้มมมมมมมม~~~~~
 
 

 
 
ไม่ได้มาอัพนานเบยยย  คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนมากๆๆๆๆๆๆๆ