Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ นี่มันเรื่องอะไรกัน”เฟย์ จินนี่ที่วิ่งนำพ่อและแม่ของป๊อปปี้ โบว์เข้ามาในโรง
พยาบาล
 
 
 
 
“พิมร่วมมือกับพวกแบงค์จับตัวฟาง แก้วและโบว์ไป ตอนนี้ทั้ง3คนก็ได้รับบาดเจ็บไปด้วย”โทโมะ
พูดขึ้นแล้วทรุดนั่งลง
 
 
 
 
 
“โทโมะ เจ็บตรงไหนรึเปล่าทำไมมีเลือดเต็มเสื้อแบบนี้”จินนี่รีบไปถามด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่เลือดโทโมะหรอก แต่คือเลือดแก้ว แก้วถูกพวกนั้นทำร้ายจนหัวแตกเลือดไหลไม่หยุด”โท
โมะพูด จินนี่ตกใจเอามือปิดปากตัวเอง
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย โอ๊ย”เขื่อนที่ตามมาทีหลังรู้เรื่องก็เอามือทุบผนังอย่างแรงก่อนจะทรุดลงไป
 
 
 
 
 
“เขื่อน ที่แขนมีเลือดออกด้วย”เฟย์รีบไปดูอาการเขื่อนแล้วพูดอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะ แค่โดนมีดถากๆน่ะ แต่แก้วน่ะสิ แม้ว่าแก้วจะเข้มแข็งมากแค่ไหน แต่ในบรรดาเพื่อนกัน
ทั้ง3คน แก้วเป็นเด็กที่สุขภาพไม่แข็งแรงที่สุด หมอบอกว่าแก้วเป็นคนที่เวลาเป็นแผลอะไรเลือดจะ
ออกมากเป็นพิเศษ”เขื่อนเครียดจัดแล้วเล่าอาการของเพื่อนให้ฟัง โทโมะอึ้งเมื่อได้ยิน
 
 
 
 
 
 
“หมอครับ แก้วเป็นยังไงบ้างครับ”โทโมะรีบถามเมื่อหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน
 
 
 
 
 
“ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมาก หมอต้องการเลือดกรุ๊ปoด่วนเพราะทางโรงพยาบาลเรามีเลือดไม่
พอ”หมอพูด
 
 
 
 
 
 
“หมอครับ เอาเลือดผมไป ผมกรุ๊ปเดียวกับเค้า”โทโมะพูด ก่อนจะรีบเดินตามนางพยาบาลไปที่ห้อง
ตรวจเลือดทันที จินนี่มองอาการร้อนรนของโทโมะก็นิ่งลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“กั้ง เป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้รีบถามเมื่อกั้งกลับเข้ามาในโรงพยาบาลหลังจากกลับไปจัดการเรื่อง
ทั้งหมด
 
 
 
 
 
“ตอนนี้นายแบงค์กับพิมหนีไปได้ครับนาย พวกของนายแบงค์โดนจับหมดแล้วครับ”กั้งพูดแล้วกำมือ
แน่นก่อนจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นน่ะกั้ง”จินนี่ถามกั้ง
 
 
 
 
“พวกนายแบงค์มันให้ลูกน้องมันข่มขืนแบม ไอ้พวกเลวนั่นมันทำร้ายน้องของผมจนไม่ได้สติเลย
ตอนนี้”กั้งพูดออกมาก่อนน้ำตาจะไหลออกมาไม่คิดว่าแบมเองก็โดนทำร้ายด้วยเหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
“หมอคะลูกดิชั้นเป็นยังไงบ้างคะ”แม่ป๊อปปี้ โบว์รีบถามหมอที่ออกมาอีกห้อง
 
 
 
 
 
 
“แผลที่คนไข้ถูกแทงตอนนี้หมอเย็บแผลแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะให้คนไข้พักผ่อนที่ห้องพักนะ
ครับ”หมอพูด
 
 
 
 
“แล้วฟางล่ะครับหมอ ฟางเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้รีบถามถึงฟาง
 
 
 
 
 
“คุณฟางหมดสติไปเพราะว่ามีอาการตกใจกับเหตุการณ์ทำให้เลือดไปเลี้ยงไม่ทันแค่หน้ามืดไป
เฉยๆครับไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”หมอพูดแล้วเดินไปแต่ป๊อปปี้นิ่ง ที่ฟางตกใจมากไม่ใช่เพราะตกใจ
เรื่องนี้ แต่เป็นเพราะเขา
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่เป็นไรแล้วยังจะหน้าเครียดอีกนะ”เฟย์พูดเมื่อป๊อปปี้เดินมาหาโทโมะที่บริจาคเลือดให้แก้ว
พร้อมกับเฟย์
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้ตกใจกับเรื่องที่ไร่นายแบงค์หรอก แต่เป็นเพราะชั้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“เพราะนาย ทำไมกันล่ะป๊อป”เฟย์และโทโมะถาม
 
 
 
 
“ก่อนที่ฟางจะโดนจับตัวไป เราทะเลาะกันจนชั้นโมโหคุมสติไม่อยู่ เกือบจะปล้ำฟางทั้งๆที่ฟางไม่
เต็มใจเลย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงทำแบบนี้วะ เมียนายไม่เต็มใจทำไมถึงทำแบบนี้”เขื่อนจะเดินไปเอาเรื่องเฟย์รีบห้าม
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่าตอนนั้นชั้นโมโหมาก แต่ชั้นได้สติและหยุดมันทัน”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างโทโมะ
 
 
 
 
 
“นายรู้มั้ยว่าอดีตฟางเจออะไรมา มันเลวร้ายมากที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับได้จนกลายเป็นความกลัว
ผู้ชายฝังใจมาทุกวันนี้”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“รู้ และชั้นสัญญากับแม่ฟางแล้วว่าชั้นจะดูแลและทำให้ฟางเลิกกลัวผู้ชาย ชั้นมันไม่ดีเองล่ะนายจะ
ต่อยชั้นก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาให้เขื่อนต่อยเขา เขื่อนมองป๊อปปี้นิ่ง
 
 
 
 
 
 
“นายเป็นสามีของฟางแล้ว นายสัญญากับป้าแล้วว่าจะดูแลฟางและเมื่อกี้นายก็ไปช่วยฟาง ชั้นจะ
โกรธทำไมล่ะ นายไปดูฟางเถอะ ตอนนี้บุรษพยาบาลพาฟางกับโบว์ไปที่ห้องพักแล้ว”เขื่อนพูด
ป๊อปปี้รีบออกไปทันที
 
 
 
 
 
“นายเท่มากเลยนะวันนี้”เฟย์พูดก่อนจะหอมแก้มเขื่อนไปทีนึงต่อหน้าโทโมะ โทโมะไอสำลักทันที
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องของฟางเห็นฟางที่นอนสลบอยู่บนเตียงคนไข้ก็เดินมานั่งข้างๆเตียงฟางก่อน
จะสวมกอดฟางไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
“พี่ขอโทษนะที่เป็นสาเหตุให้เราต้องตกใจ พี่ขอโทษนะที่ไม่เชื่อเราตอนแรก พี่ขอโทษนะครับ
ฟาง”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วพูดออกมาก่อนจะจูบลงที่หน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้
ข้างฟางแล้วกุมมือฟางไว้ไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
“โทโมะกลับไปพักเถอะนะ หน้าซีดมากเลยเนี่ย”จินนี่ประคองโทโมะออกมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรพิม ตอนนี้ทั้งโบว์ ฟางและก็แก้วไม่มีคนเฝ้าเพราะพ่อกับแม่ต้องไปจัดการเคลียร์กับ
ตำรวจ เดี๋ยวโทโมะช่วยป๊อปดูแลสาวๆที่นี่ดีกว่า เผื่อพวกนั้นจะมาทำร้ายด้วย เฟย์กับเขื่อนพาจินนี่
กลับไปเถอะนะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้จินนี่ จินนี่มองโทโมะแล้วซึมลงไปก่อนจะยอมเดินกลับไปกับ
เฟย์และเขื่อน
 
 
 
 
 
“แบมเป็นยังไงบ้างกั้ง”โทโมะเดินมาหากั้งที่นั่งเฝ้าระหว่างห้องแบมและโบว์
 
 
 
 
 
“ตอนนี้หมอฉีดยานอนหลับไปแล้วครับ ส่วนคุณโบว์ก็ยังไม่ฟื้น คุณโทโมะไปเฝ้าที่ห้องคุณแก้ว
เถอะครับ เพราะรายนั้นอาการหนักอยู่เหมือนกัน”กั้งพูดโทโมะพยักหน้าก่อนจะเดินไปที่ห้องของ
แก้วที่อยู่ริมสุด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเป็นอะไรนะแก้ว ถ้าเธอเป็นอะไรแล้วฟาง แม่เธอแล้วพี่ทีเจคงจะเสียใจมากแน่ๆ”โทโมะพูด
แล้วกุมมือแก้วไว้แล้วมองร่างบางที่สลบอยู่และมีผ้าพันแผลพันที่หัวอยู่
 
 
 
 
 
“อย่าทิ้งชั้นไปไหนนะแก้ว”โทโมะหลุดปากพูดออกมาแล้วน้ำตาไหลเพราะเห็นอาการของแก้วที่
เป็นแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืมม”ฟางลืมตาตื่นมาในวันต่อมาพบว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาล พลันสายตาหันไปเห็นป๊อปปี้ที่นอน
อยู่ที่โซฟาและยังใส่ชุดเดิมก็ส่ายหน้าก่อนจะลงจากเตียงมานั่งยองๆใกล้ๆคนตัวสูงที่นอนอยู่
 
 
 
 
 
 
“คนอะไรตัวใหญ่จัง หลับก็หยั่งกับหมีจำศีลแน่ะ”ฟางพูดแล้วส่ายหน้าขำก่อนจะหันไปเห็นมือถือ
ของป๊อปปี้ที่วางอยู่แล้วรีบเอามาถ่ายรูปเจ้าของเครื่องที่หลับอยู่ และถ่ายอีกรูปที่มีเธอชี้ไปที่ป๊อปปี้
กำลังอยู่ยิ้มๆแล้วเลื่อนดูรูปที่ตัวเองถ่าย
 
 
 
 
 
“สนุกมั้ยครับ”ป๊อปปี้ที่ลืมตาตื่นมาเห็นฟางที่ตื่นแล้วนั่งเล่นมือถือดูรูปเขาที่เธอแอบถ่ายเมื่อกี้ก็ถาม
ฟางทันที
 
 
 
 
 
“ก็สนุกดีนะ แอบถ่ายหมีหลับ เดี๋ยวจะได้ส่งไปที่สวนสัตว์ว่ามีหมีหลุดมา”ฟางพูดแล้วยิ้มๆ ป๊อปปี้จึง
ลุกขึ้นนั่งก่อนจะกอดฟางไว้
 
 
 
 
“อ๊ะ มากอดอะไรเล่า นายไม่ได้อาบน้ำ เหม็น”ฟางดิ้นนิดนึงเป็นเชิงแล้วว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ก็เฝ้าคนแถวนี้ทั้งคืนนะครับเลยไม่ได้อาบน้ำ กลัวคนแถวนี้จะเป็นอะไรไปอีก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ชั้นน่ะพวกหัวแข็งจะตาย ตายยากๆ”ฟางพูดแล้วหันไปยักคิ้วใส่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้
ส่ายหน้าขำก่อนจะเอามือลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“พี่ขอทานะครับเรื่องเมื่อวาน”ป๊อปปี้พูดขึ้นมา
 
 
 
“เรื่องอะไรหรอ”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้นมา
 
 
 
 
 
“เรื่องที่โรงบ่มไวน์ ฟางพี่ขอโทษและก็ขอโทษที่ไม่เชื่อฟางตอนแรกกับเรื่องของพิมกับ
แบงค์”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ทีหลังขอร้องอย่าทำแบบนั้นอีกนะ มันทำให้ชั้นนึกถึงฝันร้ายของชั้น ขขอร้องอย่าทำมันอีกถ้านาย
ยังอยากได้หัวใจของชั้น”ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ป๊อปปี้เช็ดน้ำตาให้ฟาง
แล้วจูบลงที่หน้าผาก
 
 
 
 
 
 
“อี๋ พอเลย นายไม่ได้อาบน้ำนะ”ฟางเขินแล้วตีป๊อปปี้ไปทีนึงชายหนุ่มร้องเมื่อฟางตีโดนแผลฟกข้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“ว่าแต่นายเถอะ เจ็บมากมั้ยยังมีรอยช้ำอยู่เลย”ฟางมองหน้าป๊อปปี้ที่ช้ำไปทั้งตัวแล้วถาม
 
 
 
 
 
“เจ็บครับ แต่พอฟางถามพี่พี่ก็หายเป็นปลิดทิ้งเลย”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับฟาง ฟางว่ายหน้าขำและพิงตัว
เองซบอกกว้างของป๊อปปี้ที่กอดเธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ แหม ฟื้นมาก็หวานกันอีกแล้วนะครับ”เขื่อนและเฟย์ที่เข้ามาในห้องเห็นทั้งคู่ก็แซวทันที
 
 
 
 
 
“แหม แล้วคู่เขื่อนล่ะ มาด้วยกันแบบนี้นี่ตกลงจะคบกันแล้วใช่ป้ะ”ฟางย้อนถามเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
“ไม่บอกหรอก”เฟย์ยักคิ้วกวนๆก่อนจะหัวเราะออกมา แล้วพูดคุยกันสักพักก่อนที่ฟางและป๊อปปี้จะ
ไปเยี่ยมโบว์และแบมตามห้องก่อนจะมาถึงห้องของแก้วแล้วเห็นจินนี่ยืนอยู่หน้าห้อง
 
 
 
 
 
 
“มาตั้งนานแล้วยังไม่ได้เข้าไปอีกหรอจินนี่”เฟย์ถาม
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุยโทรศัพท์อยู่น่จะเข้าไปเลยมั้ย เดี๋ยวจินนี่จะได้เข้าไปด้วย”จินนี่พูดแล้วยิ้มนิดนึงก่อนที่ฟาง
จะเดินไปเปิดประตูห้องแล้วเข้าไปเห็นโทโมะที่ฟุบหลับอยู่ข้างๆแก้วที่นอนสลบบนเตียงโดยที่มือ
ของโทโมะนั้นไม่ยอมปล่อยมือแก้วเลย เฟย์และป๊อปปี้หันไปมองหน้าจินนี่ที่แววตาเศร้าลงไปทันที
 
 
 
 
 
“โทโมะๆ ตื่นๆ พวกเรามาเปลี่ยนเวรแล้ว นายไปอาบน้ำเถอะ ชั้นเอาเสื้อผ้ามาแล้ว”เฟย์ปลุกโทโมะ
เมื่อชายหนุ่มตื่นขึ้นมา เฟย์ที่อยู่ใกล้ก็ชะงักเมื่อเห็นคราบน้ำตาที่แก้มโทโมะ โทโมะไม่ตอบอะไร
ก่อนจะหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
 
 
 
“โธ่แก้ว ทำไมถึงต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับแก้วด้วยนะ”ฟางน้ำตาซึมทันทีเพราะรู้อาการของเพื่อนดี
เขื่อนตบไหล่ปลอบฟางเมื่อฟางมานั่งแทนที่โทโมะ
 
 
 
 
 
 
“แก้วไม่เป็นไรแล้วค่ะฟาง เพราะเมื่อคืนโทโมะเค้าเป็นคนบริจาคเลือดให้แก้วแล้ว”จินนี่พูดเศร้าๆ
ก่อนจะลุกออกไปที่ระเบียง เฟย์และป๊อปปี้มองหน้ากันก่อนจะลุกไปตามจินนี่ที่ระเบียงทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันชัดแล้วนะป๊อป เฟย์ ว่าเค้าเลือกใคร”จินนี่พูดเศร้าๆ
 
 
 
 
“แล้วจินนี่ล่ะจะทำไงต่อไป”ป๊อปปี้ถามจินนี่เมื่อเห็นว่าเงียบอยู่นาน
 
 
 
 
 
“คงอยู่ที่นี่สักพักแล้วกลับลอนดอนมั้ง เพราะตอนกลับมานี่ยังไม่ได้จัดการเรื่องที่พักที่โน่นเลย แต่ก็
ดีเหมือนกัน ไปทำงานที่โน่น สะดวกสบายดีละ”จินนี่พูด เฟย์สงสารจินนี่ก็กอดจินนี่ทันที
 
 
 
 
 
“เป็นไรเฟย์ จินนี่ไม่เป็นไร มันคือสิทธิ์ของโทโมะ ถ้าเค้าเลือกแก้ว จินนี่ก็ไปแค่นี้เอง”จินนี่พูดแล้ว
ขยี้ผมเฟย์เพราะรู้ว่าแม้เฟย์จะเปรี้ยวแค่ไหนแต่เฟย์ก็คือเด็กน้อยคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
“แต่อย่าพึ่งไปนะจินนี่ อยู่ด้วยกันก่อน นานทีพวกเราจะกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน”ป๊อปปี้พูด
ก่อนจะมองในห้องที่ฟางร้องไห้ขี้แยกับอาการของแก้ว
 
 
 
 
“จินนี่กลับมาคราวนี้แล้วเห็นป๊อปแต่งงานแล้วก็ยอมรับนะว่าตกใจตอนแรก เพราะคิดว่าปป๊อปถูก
บังคับ แต่ตอนนี้จินนี่รู้แล้วล่ะว่าป๊อปเต็มใจเอง จินนี่ดีใจด้วยนะที่ป๊อปลืมแคทได้แล้วมีฟางเข้ามา
เติมเต็มในหัวใจของป๊อปแบบนี้”จินนี่พูดยิ้มๆ ป๊อปปี้หันไปยิ้มให้จินนี่ก่อนจะมองฟางนิ่ง แล้วนึกถึง
รอยยิ้มของแคทแล้วมองฟางสลับกับความคิดตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิ จะจมกับอดีตทำไมกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเมื่อมองคนตัวเล็กของเขานิ่งไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
หึๆตอนหน้าที่ทุกคนรอคอยมาแล้วล่ะNCของพระเอกนางเอกของเรา
 
 
 
ส่วนเรื่องความลับของฟาง เดี๋ยวก็จะรู้ว่าฟางซิงไม่ซิง รับรองบอกเลยว่าเรื่องแต่ละคู่ทุก
คนจะเดาไม่ได้แน่ๆ ไรเตอร์ชอบแกล้งพระเอกนางเอกทุกคู่55555