Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ นี่มันเรื่องอะไรกัน”เฟย์ จินนี่ที่วิ่งนำพ่อและแม่ของป๊อปปี้ โบว์เข้ามาในโรง

พยาบาล

 

 

 

 

“พิมร่วมมือกับพวกแบงค์จับตัวฟาง แก้วและโบว์ไป ตอนนี้ทั้ง3คนก็ได้รับบาดเจ็บไปด้วย”โทโมะ

พูดขึ้นแล้วทรุดนั่งลง

 

 

 

 

 

“โทโมะ เจ็บตรงไหนรึเปล่าทำไมมีเลือดเต็มเสื้อแบบนี้”จินนี่รีบไปถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่เลือดโทโมะหรอก แต่คือเลือดแก้ว แก้วถูกพวกนั้นทำร้ายจนหัวแตกเลือดไหลไม่หยุด”โท

โมะพูด จินนี่ตกใจเอามือปิดปากตัวเอง

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย โอ๊ย”เขื่อนที่ตามมาทีหลังรู้เรื่องก็เอามือทุบผนังอย่างแรงก่อนจะทรุดลงไป

 

 

 

 

 

“เขื่อน ที่แขนมีเลือดออกด้วย”เฟย์รีบไปดูอาการเขื่อนแล้วพูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะ แค่โดนมีดถากๆน่ะ แต่แก้วน่ะสิ แม้ว่าแก้วจะเข้มแข็งมากแค่ไหน แต่ในบรรดาเพื่อนกัน

ทั้ง3คน แก้วเป็นเด็กที่สุขภาพไม่แข็งแรงที่สุด หมอบอกว่าแก้วเป็นคนที่เวลาเป็นแผลอะไรเลือดจะ

ออกมากเป็นพิเศษ”เขื่อนเครียดจัดแล้วเล่าอาการของเพื่อนให้ฟัง โทโมะอึ้งเมื่อได้ยิน

 

 

 

 

 

 

“หมอครับ แก้วเป็นยังไงบ้างครับ”โทโมะรีบถามเมื่อหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

“ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมาก หมอต้องการเลือดกรุ๊ปoด่วนเพราะทางโรงพยาบาลเรามีเลือดไม่

พอ”หมอพูด

 

 

 

 

 

 

“หมอครับ เอาเลือดผมไป ผมกรุ๊ปเดียวกับเค้า”โทโมะพูด ก่อนจะรีบเดินตามนางพยาบาลไปที่ห้อง

ตรวจเลือดทันที จินนี่มองอาการร้อนรนของโทโมะก็นิ่งลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“กั้ง เป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้รีบถามเมื่อกั้งกลับเข้ามาในโรงพยาบาลหลังจากกลับไปจัดการเรื่อง

ทั้งหมด

 

 

 

 

 

“ตอนนี้นายแบงค์กับพิมหนีไปได้ครับนาย พวกของนายแบงค์โดนจับหมดแล้วครับ”กั้งพูดแล้วกำมือ

แน่นก่อนจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นน่ะกั้ง”จินนี่ถามกั้ง

 

 

 

 

“พวกนายแบงค์มันให้ลูกน้องมันข่มขืนแบม ไอ้พวกเลวนั่นมันทำร้ายน้องของผมจนไม่ได้สติเลย

ตอนนี้”กั้งพูดออกมาก่อนน้ำตาจะไหลออกมาไม่คิดว่าแบมเองก็โดนทำร้ายด้วยเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

“หมอคะลูกดิชั้นเป็นยังไงบ้างคะ”แม่ป๊อปปี้ โบว์รีบถามหมอที่ออกมาอีกห้อง

 

 

 

 

 

 

“แผลที่คนไข้ถูกแทงตอนนี้หมอเย็บแผลแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะให้คนไข้พักผ่อนที่ห้องพักนะ

ครับ”หมอพูด

 

 

 

 

“แล้วฟางล่ะครับหมอ ฟางเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้รีบถามถึงฟาง

 

 

 

 

 

“คุณฟางหมดสติไปเพราะว่ามีอาการตกใจกับเหตุการณ์ทำให้เลือดไปเลี้ยงไม่ทันแค่หน้ามืดไป

เฉยๆครับไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”หมอพูดแล้วเดินไปแต่ป๊อปปี้นิ่ง ที่ฟางตกใจมากไม่ใช่เพราะตกใจ

เรื่องนี้ แต่เป็นเพราะเขา

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นไรแล้วยังจะหน้าเครียดอีกนะ”เฟย์พูดเมื่อป๊อปปี้เดินมาหาโทโมะที่บริจาคเลือดให้แก้ว

พร้อมกับเฟย์

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้ตกใจกับเรื่องที่ไร่นายแบงค์หรอก แต่เป็นเพราะชั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“เพราะนาย ทำไมกันล่ะป๊อป”เฟย์และโทโมะถาม

 

 

 

 

“ก่อนที่ฟางจะโดนจับตัวไป เราทะเลาะกันจนชั้นโมโหคุมสติไม่อยู่ เกือบจะปล้ำฟางทั้งๆที่ฟางไม่

เต็มใจเลย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงทำแบบนี้วะ เมียนายไม่เต็มใจทำไมถึงทำแบบนี้”เขื่อนจะเดินไปเอาเรื่องเฟย์รีบห้าม

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าตอนนั้นชั้นโมโหมาก แต่ชั้นได้สติและหยุดมันทัน”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างโทโมะ

 

 

 

 

 

“นายรู้มั้ยว่าอดีตฟางเจออะไรมา มันเลวร้ายมากที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับได้จนกลายเป็นความกลัว

ผู้ชายฝังใจมาทุกวันนี้”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“รู้ และชั้นสัญญากับแม่ฟางแล้วว่าชั้นจะดูแลและทำให้ฟางเลิกกลัวผู้ชาย ชั้นมันไม่ดีเองล่ะนายจะ

ต่อยชั้นก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาให้เขื่อนต่อยเขา เขื่อนมองป๊อปปี้นิ่ง

 

 

 

 

 

 

“นายเป็นสามีของฟางแล้ว นายสัญญากับป้าแล้วว่าจะดูแลฟางและเมื่อกี้นายก็ไปช่วยฟาง ชั้นจะ

โกรธทำไมล่ะ นายไปดูฟางเถอะ ตอนนี้บุรษพยาบาลพาฟางกับโบว์ไปที่ห้องพักแล้ว”เขื่อนพูด

ป๊อปปี้รีบออกไปทันที

 

 

 

 

 

“นายเท่มากเลยนะวันนี้”เฟย์พูดก่อนจะหอมแก้มเขื่อนไปทีนึงต่อหน้าโทโมะ โทโมะไอสำลักทันที

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องของฟางเห็นฟางที่นอนสลบอยู่บนเตียงคนไข้ก็เดินมานั่งข้างๆเตียงฟางก่อน

จะสวมกอดฟางไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษนะที่เป็นสาเหตุให้เราต้องตกใจ พี่ขอโทษนะที่ไม่เชื่อเราตอนแรก พี่ขอโทษนะครับ

ฟาง”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วพูดออกมาก่อนจะจูบลงที่หน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้

ข้างฟางแล้วกุมมือฟางไว้ไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

“โทโมะกลับไปพักเถอะนะ หน้าซีดมากเลยเนี่ย”จินนี่ประคองโทโมะออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรพิม ตอนนี้ทั้งโบว์ ฟางและก็แก้วไม่มีคนเฝ้าเพราะพ่อกับแม่ต้องไปจัดการเคลียร์กับ

ตำรวจ เดี๋ยวโทโมะช่วยป๊อปดูแลสาวๆที่นี่ดีกว่า เผื่อพวกนั้นจะมาทำร้ายด้วย เฟย์กับเขื่อนพาจินนี่

กลับไปเถอะนะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้จินนี่ จินนี่มองโทโมะแล้วซึมลงไปก่อนจะยอมเดินกลับไปกับ

เฟย์และเขื่อน

 

 

 

 

 

“แบมเป็นยังไงบ้างกั้ง”โทโมะเดินมาหากั้งที่นั่งเฝ้าระหว่างห้องแบมและโบว์

 

 

 

 

 

“ตอนนี้หมอฉีดยานอนหลับไปแล้วครับ ส่วนคุณโบว์ก็ยังไม่ฟื้น คุณโทโมะไปเฝ้าที่ห้องคุณแก้ว

เถอะครับ เพราะรายนั้นอาการหนักอยู่เหมือนกัน”กั้งพูดโทโมะพยักหน้าก่อนจะเดินไปที่ห้องของ

แก้วที่อยู่ริมสุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะแก้ว ถ้าเธอเป็นอะไรแล้วฟาง แม่เธอแล้วพี่ทีเจคงจะเสียใจมากแน่ๆ”โทโมะพูด

แล้วกุมมือแก้วไว้แล้วมองร่างบางที่สลบอยู่และมีผ้าพันแผลพันที่หัวอยู่

 

 

 

 

 

“อย่าทิ้งชั้นไปไหนนะแก้ว”โทโมะหลุดปากพูดออกมาแล้วน้ำตาไหลเพราะเห็นอาการของแก้วที่

เป็นแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม”ฟางลืมตาตื่นมาในวันต่อมาพบว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาล พลันสายตาหันไปเห็นป๊อปปี้ที่นอน

อยู่ที่โซฟาและยังใส่ชุดเดิมก็ส่ายหน้าก่อนจะลงจากเตียงมานั่งยองๆใกล้ๆคนตัวสูงที่นอนอยู่

 

 

 

 

 

 

“คนอะไรตัวใหญ่จัง หลับก็หยั่งกับหมีจำศีลแน่ะ”ฟางพูดแล้วส่ายหน้าขำก่อนจะหันไปเห็นมือถือ

ของป๊อปปี้ที่วางอยู่แล้วรีบเอามาถ่ายรูปเจ้าของเครื่องที่หลับอยู่ และถ่ายอีกรูปที่มีเธอชี้ไปที่ป๊อปปี้

กำลังอยู่ยิ้มๆแล้วเลื่อนดูรูปที่ตัวเองถ่าย

 

 

 

 

 

“สนุกมั้ยครับ”ป๊อปปี้ที่ลืมตาตื่นมาเห็นฟางที่ตื่นแล้วนั่งเล่นมือถือดูรูปเขาที่เธอแอบถ่ายเมื่อกี้ก็ถาม

ฟางทันที

 

 

 

 

 

“ก็สนุกดีนะ แอบถ่ายหมีหลับ เดี๋ยวจะได้ส่งไปที่สวนสัตว์ว่ามีหมีหลุดมา”ฟางพูดแล้วยิ้มๆ ป๊อปปี้จึง

ลุกขึ้นนั่งก่อนจะกอดฟางไว้

 

 

 

 

“อ๊ะ มากอดอะไรเล่า นายไม่ได้อาบน้ำ เหม็น”ฟางดิ้นนิดนึงเป็นเชิงแล้วว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ก็เฝ้าคนแถวนี้ทั้งคืนนะครับเลยไม่ได้อาบน้ำ กลัวคนแถวนี้จะเป็นอะไรไปอีก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ชั้นน่ะพวกหัวแข็งจะตาย ตายยากๆ”ฟางพูดแล้วหันไปยักคิ้วใส่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้

ส่ายหน้าขำก่อนจะเอามือลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“พี่ขอทานะครับเรื่องเมื่อวาน”ป๊อปปี้พูดขึ้นมา

 

 

 

“เรื่องอะไรหรอ”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้นมา

 

 

 

 

 

“เรื่องที่โรงบ่มไวน์ ฟางพี่ขอโทษและก็ขอโทษที่ไม่เชื่อฟางตอนแรกกับเรื่องของพิมกับ

แบงค์”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ทีหลังขอร้องอย่าทำแบบนั้นอีกนะ มันทำให้ชั้นนึกถึงฝันร้ายของชั้น ขขอร้องอย่าทำมันอีกถ้านาย

ยังอยากได้หัวใจของชั้น”ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ป๊อปปี้เช็ดน้ำตาให้ฟาง

แล้วจูบลงที่หน้าผาก

 

 

 

 

 

 

“อี๋ พอเลย นายไม่ได้อาบน้ำนะ”ฟางเขินแล้วตีป๊อปปี้ไปทีนึงชายหนุ่มร้องเมื่อฟางตีโดนแผลฟกข้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าแต่นายเถอะ เจ็บมากมั้ยยังมีรอยช้ำอยู่เลย”ฟางมองหน้าป๊อปปี้ที่ช้ำไปทั้งตัวแล้วถาม

 

 

 

 

 

“เจ็บครับ แต่พอฟางถามพี่พี่ก็หายเป็นปลิดทิ้งเลย”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับฟาง ฟางว่ายหน้าขำและพิงตัว

เองซบอกกว้างของป๊อปปี้ที่กอดเธออยู่

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ แหม ฟื้นมาก็หวานกันอีกแล้วนะครับ”เขื่อนและเฟย์ที่เข้ามาในห้องเห็นทั้งคู่ก็แซวทันที

 

 

 

 

 

“แหม แล้วคู่เขื่อนล่ะ มาด้วยกันแบบนี้นี่ตกลงจะคบกันแล้วใช่ป้ะ”ฟางย้อนถามเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

“ไม่บอกหรอก”เฟย์ยักคิ้วกวนๆก่อนจะหัวเราะออกมา แล้วพูดคุยกันสักพักก่อนที่ฟางและป๊อปปี้จะ

ไปเยี่ยมโบว์และแบมตามห้องก่อนจะมาถึงห้องของแก้วแล้วเห็นจินนี่ยืนอยู่หน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

“มาตั้งนานแล้วยังไม่ได้เข้าไปอีกหรอจินนี่”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุยโทรศัพท์อยู่น่จะเข้าไปเลยมั้ย เดี๋ยวจินนี่จะได้เข้าไปด้วย”จินนี่พูดแล้วยิ้มนิดนึงก่อนที่ฟาง

จะเดินไปเปิดประตูห้องแล้วเข้าไปเห็นโทโมะที่ฟุบหลับอยู่ข้างๆแก้วที่นอนสลบบนเตียงโดยที่มือ

ของโทโมะนั้นไม่ยอมปล่อยมือแก้วเลย เฟย์และป๊อปปี้หันไปมองหน้าจินนี่ที่แววตาเศร้าลงไปทันที

 

 

 

 

 

“โทโมะๆ ตื่นๆ พวกเรามาเปลี่ยนเวรแล้ว นายไปอาบน้ำเถอะ ชั้นเอาเสื้อผ้ามาแล้ว”เฟย์ปลุกโทโมะ

เมื่อชายหนุ่มตื่นขึ้นมา เฟย์ที่อยู่ใกล้ก็ชะงักเมื่อเห็นคราบน้ำตาที่แก้มโทโมะ โทโมะไม่ตอบอะไร

ก่อนจะหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

“โธ่แก้ว ทำไมถึงต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับแก้วด้วยนะ”ฟางน้ำตาซึมทันทีเพราะรู้อาการของเพื่อนดี

เขื่อนตบไหล่ปลอบฟางเมื่อฟางมานั่งแทนที่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่เป็นไรแล้วค่ะฟาง เพราะเมื่อคืนโทโมะเค้าเป็นคนบริจาคเลือดให้แก้วแล้ว”จินนี่พูดเศร้าๆ

ก่อนจะลุกออกไปที่ระเบียง เฟย์และป๊อปปี้มองหน้ากันก่อนจะลุกไปตามจินนี่ที่ระเบียงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันชัดแล้วนะป๊อป เฟย์ ว่าเค้าเลือกใคร”จินนี่พูดเศร้าๆ

 

 

 

 

“แล้วจินนี่ล่ะจะทำไงต่อไป”ป๊อปปี้ถามจินนี่เมื่อเห็นว่าเงียบอยู่นาน

 

 

 

 

 

“คงอยู่ที่นี่สักพักแล้วกลับลอนดอนมั้ง เพราะตอนกลับมานี่ยังไม่ได้จัดการเรื่องที่พักที่โน่นเลย แต่ก็

ดีเหมือนกัน ไปทำงานที่โน่น สะดวกสบายดีละ”จินนี่พูด เฟย์สงสารจินนี่ก็กอดจินนี่ทันที

 

 

 

 

 

“เป็นไรเฟย์ จินนี่ไม่เป็นไร มันคือสิทธิ์ของโทโมะ ถ้าเค้าเลือกแก้ว จินนี่ก็ไปแค่นี้เอง”จินนี่พูดแล้ว

ขยี้ผมเฟย์เพราะรู้ว่าแม้เฟย์จะเปรี้ยวแค่ไหนแต่เฟย์ก็คือเด็กน้อยคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

“แต่อย่าพึ่งไปนะจินนี่ อยู่ด้วยกันก่อน นานทีพวกเราจะกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะมองในห้องที่ฟางร้องไห้ขี้แยกับอาการของแก้ว

 

 

 

 

“จินนี่กลับมาคราวนี้แล้วเห็นป๊อปแต่งงานแล้วก็ยอมรับนะว่าตกใจตอนแรก เพราะคิดว่าปป๊อปถูก

บังคับ แต่ตอนนี้จินนี่รู้แล้วล่ะว่าป๊อปเต็มใจเอง จินนี่ดีใจด้วยนะที่ป๊อปลืมแคทได้แล้วมีฟางเข้ามา

เติมเต็มในหัวใจของป๊อปแบบนี้”จินนี่พูดยิ้มๆ ป๊อปปี้หันไปยิ้มให้จินนี่ก่อนจะมองฟางนิ่ง แล้วนึกถึง

รอยยิ้มของแคทแล้วมองฟางสลับกับความคิดตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิ จะจมกับอดีตทำไมกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเมื่อมองคนตัวเล็กของเขานิ่งไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

หึๆตอนหน้าที่ทุกคนรอคอยมาแล้วล่ะNCของพระเอกนางเอกของเรา

 

 

 

ส่วนเรื่องความลับของฟาง เดี๋ยวก็จะรู้ว่าฟางซิงไม่ซิง รับรองบอกเลยว่าเรื่องแต่ละคู่ทุก

คนจะเดาไม่ได้แน่ๆ ไรเตอร์ชอบแกล้งพระเอกนางเอกทุกคู่55555