พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ซี๊ด โอ้ย ฟางเบาๆ"แก้วร้องเเละสะดุ้งทันทีที่ฟางชุบแอลกอล์ฮอเเล้วมาเเตะที่มุมปาก

 

 

 

 

 

"ที่แบบนี้ละมาร้องนะ"ฟางว่า

 

 

 

 

 

"โอ้ยเบาเบ๊า T^T"แก้วพุดเเล้วทำท่าจะร้องไห้

 

 

 

 

 

"โอเคๆ เเต่นี่ก็เบาสุดๆแล้วนะ"ฟางพูดเเล้วเเต้มต่อแก้วก็ได้เเต่ร้องครวญคราง

 

 

 

 

 

"เสียงอะไร"โทโมะที่เข้ามาก็ได้ยินเสียงคนร้องมาจากห้องรับเเขกจึงเดินเข้ามาดู ก็เจอฟางที่กำลังทำแผลให้แก้ว

 

 

 

 

 

"อะ อ้าวคุณ"ฟางพูดเเล้วมองไปที่โทโมะแก้วจึงหันขวับมามองทันที โทโมะไม่ได้พูดอะไรต่อได้เเต่เดินออกไปทันที

 

 

 

 

 

"ฟางวันนี้แก้วไม่กินข้าวนะ"แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"ทำไมละ"ฟางถาม

 

 

 

 

"เจ็บปาก ฮ่าๆ ซี๊ดโอ้ย"แก้วพูดขำๆเเต่ก็ต้องหยุดเพราะเจ็บเเผล

 

 

 

 

 

"งั้นเดี๋ยวฟางจะให้คนเอานมอุ่นขึ้นไปให้นะ"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"โอเค งั้นเดี๋ยวแก้วขึ้นห้องก่อนเลยละกัน จะอาบน้ำด้วย"แก้วพูดเเล้วเดินขึ้นห้องไป ไม่นานนักก็ได้เวลาทานอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวคุณฟางทำไมวันนี้มาคนเดียวละค่ะ คุณแก้วละค่ะ"แม่บ้านถามฟางทันทีที่นั่งเก้าอี้เสร็จ

 

 

 

 

 

"อ๋อแก้วเค้าไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ ฟางรบกวนช่วยเอานมอุ่นๆ ไปให้แก้วที่ห้องได้มั้ยค่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มหวาน

 

 

 

 

 

"หึ ทำยังกับบ้านนี้เป็นบ้านของเธอ ใช้คนนู้นคนนี้ไปทั่ว"ป๊อปปี้แขวะฟาง ฟางจึงหันขวับไปมองป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

"เพื่อนเธอนี่มันสำออยจริงๆ"โทโมะพุดถึงแก้วทำให้ฟางหันขวับไปทางโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

ปั้ง!

 

 

 

 

 

"ที่เพื่อนชั้นต้องเป็นแบบนี้เพราะคนของนายไม่ใช่หรือไง"ฟางโมโหจนลุกขึ้นเเล้วทุบโต๊ะดังปั้ง

 

 

 

 

 

"นี่เธออย่ามานิสัยทรามๆของเธอมาใช้กับที่นี่"ป๊อปปี้ว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

"แต่ขอโทษทีนะค่ะ ถ้าใครไม่ดีมาชั้นก็จะไม่ดีตอบ"ฟางพุดเเล้วสะับัดหน้าหนีก่อนจะเดินขึ้นห้องไป โทโมะและป๊อปปี้ไม่ได้สนใจอะไร ก้มหน้าทานข้าวกันจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หน้าห้องแก้ว

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

ฟางเคาะประตูรัว

 

 

 

 

 

"แป๊อปนึงนะค่ะ อ้าวฟางไม่กินข้าวหรอ"แก้วที่มาเปิดประตูเมื่อเป็นฟางจึงทักเเต่ฟางได้แต่ฮึดฮัดเเล้วเดินดิ่งเข้ามานั่งที่เตียง

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรฟาง"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"โมโหคนเว้ยย"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"ใจเย็นๆสิ เเล้วใครทำให้โมโห"แก้วถามต่อ

 

 

 

 

 

"ก็นายสองคนนั่นน่ะสิแขวะๆๆๆๆอยู่ได้"ฟางพูดเเล้วล้มตัวลงนอน

 

 

 

 

 

"เอาหน่า เดี๋ยวเราก็ทนอยู่อีกไม่นานหรอก"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"เฮ้อ นอนดีกว่า ไม่กงไม่กินละข้าวเนี่ย อ๋อเดี๋ยวจะมีคนเอานมมาให้แก้วนะ ฟางไปดีกว่า ฝันดี"ฟางร่ายยาวก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆ

 

 

 

 

 

"เข้าไปนะค่ะ"เสียงแม่บ้านพูด

 

 

 

 

 

"เชิญค่ะ ไม่ได้ล็อกประตู"แก้วพูดแม่บ้านจึงเปิดประตูเข้ามา

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากนะค่ะ"แก้วพูดเมื่อแม่บ้านวางนม แม่บ้านยิ้มก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

22.02 น.

 

 

 

 

 

"อ๊ะ อ๊ะ"เสียงครางของใครคนนึงดังเข้ามาในห้องของแก้ว ทำให้แก้วตื่นขึ้นมา

 

 

 

 

 

"เสียงอะไรวะ"แก้วพูดเเล้วเดินออกมานอกห้อง

 

 

 

 

 

"นี่มันห้องนายโดโซะนี่หว่า"แก้วพูดเเล้วเอาหูแนบประตู

 

 

 

 

 

"พะ พิม ไม่ไหวเเล้ว"เสียงของพิมครางงเสียงดังออกมา จนแกก้วรีบดึงหน้าออกจากประตูแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

"อี๋ พกมาบ้านด้วนหรอเนี่ย ทุเรศ"แก้วพูดก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าห้องเเต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นฟางออกมาเเล้วหน้าแดงๆ

 

 

 

 

 

"ฟาง"แก้วเรียกชื่อฟาง ฟางจึงรีบเข้ามากอดเเล้วเเล้วเอาหน้าซุกอกแก้ว

 

 

 

 

 

"แก้วๆๆๆๆๆ ฟางได้ยินอ่ะแก้ววว"ฟางพูด แก้วถึงกับอ๋อเลยทีเดียว เพราะคงจะได้ยินเหมือนกัน

 

 

 

 

 

"แก้วก็ได้ยิน"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"นายสองคนนั้นถึงกับพากันมานอนที่บ้านแบบนี้เลยหรอเนี่ย อี๋"ฟางพุดเเล้วขนลุก

 

 

 

 

 

"ฟางอย่าพูดสิ แก้วไม่อยากคิดนะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"แก้วแก้วดันอยู่ข้างห้องหมอนั่นด้วยอะ เข้าไปก็ต้องได้ยินอีกสิ แก้วนอนห้องฟางนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ห้องฟางก็ติดกับห้องหมอนั่นนะ ได้ยินเหมือนกัน"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"แก้วมีที่อุดหูสองอัน นอนห้องแก้วก็เเล้วกันเอามั้ย"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"อือๆ ไปเถอะ ฟางขนลุกจะเเย่"ฟางพุดเเล้วรีบวิ่งเข้าห้องแก้วพร้อมลากแก้วไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

รุ่งเช้า

 

 

 

 

 

ฟางเเละแก้วเดินออกมาจากห้องพร้อมๆกัน ก่อนจะลงไปที่โต๊ะอาหารก็เห็น พิมเเละจินนี่นั่งอยู่ด้วย

 

 

 

 

 

"นี่อะไรกันค่ะ ถึงกับมานอนที่นี่เลยหรอค่ะ"จินนี่โวยวายขึ้นมาทันทีที่เห็นฟาง

 

 

 

 

 

"แม่ผมเป็นคนจัดการน่ะ"ป๊อปปี้พูด ฟางกับแก้วก็ได้เเต่ยักคิ้วเเล้วนั่งลงทานข้าวเช้าร่วมโต๊ะกับป๊อปปี้ โทโมะ พิม จินนี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทโมะค่ะ เย็นนี้เราไปทานข้าวนอกบ้านกันนะค่ะ"พิมพูดเเล้วเกาะเเขนโทโมะตั้งเเต่หน้าบ้าน

 

 

 

 

 

"ครับ"โทโมะรับคำ ก่อนจะขึ้นรถ

 

 

 

 

 

"อ๊ะ นี่เธอ ลงมาเดี๋ยวนี้นะ"พิมต้องโวยวายเพราะแก้วเเย่งขึ้นไปนั่งข้างโทโมะก่อน

 

 

 

 

 

"นี่เธอ"โทโมะจะพูดเเต่แก้วไม่สนใจหยิบ Mp3 เเล้วเสียบหูทันที

 

 

 

 

 

"ลงมาเดี๋ยวนี้นะ"พิมพูดเเล้วจะดึงเเล้วลงเเต่แก้วดึงกลับมาก่อนเเล้วปิดประตู

 

 

 

 

 

"ถ้าอยากจะไปด้วยกัน เชิญข้างหน้านะค่ะ"แก้วพูดเเล้วเลื่อนกระจกขึ้น พิมก็ได้เเต่กรี๊ด ก่อนจะเข้ามานั่งหน้าข้างคนขับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ลงไป"ป๊อปปี้พูดเพราะเห็นฟางเข้าไปนั่งในรถเเล้วเรียนร้อย

 

 

 

 

 

"ไม่ลง"ฟางพูดพร้อมรัดเข็มขัดนิรภัย

 

 

 

 

 

"ป๊อปปี้ค่ะ ยัยนี่ไปทำงานกับป๊อปแบบนี้ทุกวันเลยหรอค่ะ"พิมพุดเเล้าเกาะเเขนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ใช่ค่ะ"ฟางตอบแทนเเล้วยักคิ้ว

 

 

 

 

 

"นี่หล่อน หล่อนเป็นเเค่ผู้อาศัย ไปนั่งข้างคนขับสิย่ะ"จินนี่พูดเเต่ฟางทำเป็นหูทวนลม

 

 

 

 

 

"อร๊ายนี่ ได้ยินที่ชั้ยพูดมั้ย"จินนี่กรี๊ดฟางเอามือมาอุดหูทันที

 

 

 

 

 

"ผมว่าเรารีบไปกันเถอะมันจะสาย"ป๊อปปี้พูดเเล้วเข้าไปนั่งข้างฟางอย่างอารมณ์เสีย ตามมาด้วยจินนี้ ตอนนี้ทั้งสามคนเบียดกันนั่งของหลัง ป๊อปปี้ได้แต่ส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

___________________________________________________________________________________

 

 

อัพเเล้วนะค่ะ

 

 

เม้นกันเยอะๆนะค่ะ

 

 

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะค่ะ