พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

  69 ตอน
  2251 วิจารณ์
  132.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

68) วันออกจากโรงพยาบาล

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ"แก้วที่รีบตื่นมาเเต่เช้าดีใจเหมือนเด็กที่จะได้ออกจากโรงพยาบาลก็จะรีบวิ่งไปอาบน้ำเเต่ถูกโทโมะดึงเข้ามากอดเเล้วนอนเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ชั้นไม่ใช่หมอนข้างนะ เเล้วชั้นก็ยังเจ็บหลังอยู่ด้วย โอ้ยยย เจ็บ"แก้วแกล้งพุดโทโมะรีบปล่อยเเล้วเด้งตัวขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ไหนชั้นดูหน่อย"โทโมะรีบพูดก่อนจะปลดกระดุมข้างหลังแก้วแก้วรีบเด้งตัวขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

"มะ..ไม่เป็นไรเเล้ว ชั้นไปอาบน้ำดีกว่า"แก้วพุดเเล้งหน้าแดงก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเเต่ก็ไม่ได้เข้าอีกพร้อมโทโมะดึงมากอดเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

"กล้าหลอกชั้นหรอห๊ะ ฟอด ฟอด"โทโมะพูดเเล้วหอมแก้มแก้วสองข้าง

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า ฉวยโอกาส ฟอด ฟอด"แก้วพูดเเล้วหน้ามุ่ยก่อนจะหอมโทโมะคืนบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

"ใครสอนเนี้ยห๊ะ"โทโมะพูดดุๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ทำเองย่ะ ปล่อยได้เเล้วจะไปอาบน้ำ จะกลับบ้าน"แก้วพูดงอเเง

 

 

 

 

 

 

 

"รีบไปไหน นี่พึ่งจะเจ็ดโมงกว่า"โทโมะพูดเเล้วดูนาฬิกา

 

 

 

 

 

 

 

"รีบสิ คิดถึงฟางจะเเย่"แก้วพูดเเล้วยิ้มดีใจก่อนจะพยายามดิ้นในอ้อมกอดโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

"นี่อย่าดิ้มมากน่า 11 โมงค่อยกลับตอนนี้ง่วงวงเล็บมากๆ เข้าใจตรงกันนะ"โทโมะพูดเเล้วนอนหลับซบหัวของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เอา สายเกินไปชั้นอยากกลับเเล้วนะ"แก้วพูดเเล้วดิ้น

 

 

 

 

 

 

 

".."โทโมะเงียบแกล้งหลับ

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายไอ้บ้าโทโมะ"แก้วพูดเเล้วดิ้น

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายอย่ามาทำเป็นหลับหน่อยเลย"แก้วพูดเเล้วพายายามดิ้นอีกเเต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นโทโมะยิ่งกอดรัดแน่นขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

"ข๊ากกก..ฟิ่วววว.."โทโมะแกล้วละเมออกมา

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้าแกล้งชัดๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยนอนโกรน

 

 

 

 

 

 

 

".."โทโมะที่ได้ยินแก้วพูดจึงเงียบทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ทันเเล้วย่ะ ตื่นขึ้นมาไม่งั้นชั้นจะกัดหูเดี๋ยวนี้"แก้วพูดเเล้วเงยหน้าขึ้นมามองโทโมะที่แกล้งหลับอยู่

 

 

 

 

 

 

 

งับ!

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยยยยยยย!!"โทโมะร้องเเล้วลืมตาขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

"หึ"แก้วยิ้มสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นเจ็บนะ"โทโมะพูดเเล้วจับหูที่ถูกแก้วกัดจนแดง

 

 

 

 

 

 

 

"พูดไม่ฟังเองนี่น่า"แก้วพูดเเล้วเบะปาก

 

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด..

 

 

 

 

 

 

 

"ว๊าย"แม่ที่เดินเข้ามาพร้อมกับพ่อก็ตกใจเเล้วเอามือปิดตา โทโมะที่นอนกอดแก้วอยู่จึงรีบคลายกอดเเล้วเด้งตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

"แม่เปิดตาได้เเล้วครับ"โทโมะพูดเเล้วเดินมาหาแม่

 

 

 

 

 

 

 

"บ้าจริงๆ ทำอะไรกันอยู่เนี้ย"แม่พูดเเล้วหันมามองแก้ว แก้วรีบก้มหน้าเพราะไม่หน้าสบตา

 

 

 

 

 

 

 
"ไม่มีอะไรหรอกครับ เเล้วแม่มามีอะไรรึเปล่าครับ"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่มีอะไรมาก เห็นหนูฟางบอกว่าแฟนแกจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้เลยจะมาดูหน่อย"แม่พูดทั้งแก้วเเละโทโมะถึงกับหูผึ่งที่ได้ยินคำว่าแฟนจากบากแม่

 

 

 

 

 

 

 

"เมื่อกี้คุณหญิงพูดว่าอะไรนะค่ะ"แก้วถามอย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

"มาดูเธอ"แม่พูด

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ใช่ค่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

"มาดูแฟนลูกชายชั้น"แม่พูดทำให้แก้วคลี่ยิ้มออกมาทันที โทโมะจึงหันไปมองหน้าแก้วเเล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

"นี่แกยิ้มหรอเนี้ย"พ่อพุดเเล้วมองหน้าโทโมะ โทโมะรีบหุบยิ้มทันที แม่เห็นโทโมะยิ้มก็ยิ้มตามไปด้วย

 

 

 

 

 

 

 

".."โทโมะเงียบเเล้วมองหน้าแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายมาทางนี้"ฟางพูดเเล้วดึงป๊อปปี้มาที่ประตูอีกข้างเเล้วตัวเองก็ไปอยู่ที่ประตูอีกข้าง

 

 

 

 

 

 

 

"ป้าค่ะ ฟางรบกวนป้าไปลองยืนตรงหน้าประตูได้มั้ยค่ะ"ฟางหันไปถามป้าเเม่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

"ได้สิค่ะ"ป้าเเม่บ้านพูดเเล้วเดินออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

"เห็นฟางกับ ป๊อปไม่ค่ะ"ฟางถามทั้งที่ยั้งอยู่ในมุม

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เห็น โอเคค่ะ"ป้าเเม่บ้านเดินมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

"งั้นโอเค เอ่อ เเล้วไอ้ที่ยิงๆ ล่ะค่ะ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

"นี่เธอตื่นเช้าเพื่อจะมาทำไอ้เนี้ยอ่านะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่สิ แก้วกลับมาทั้งที"ฟางพูดเเล้วยิ้ม ก่อนจะเลือกพุกระดาษมายิงเมื่อแก้วเเละทุกคนเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วทำไมชั้นต้องไปแอบด้วยล่ะ"ป๊อปปี้พุด

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไม จะไม่ทำก็ได้นะ ขึ้นห้องไปเลย ชั้นทำกับป้าเเล้วก็คนอื่นๆก็ได้"ฟางพูดเเล้วไม่สนใจ๊อปปี้เลือกพุกระดาษต่อ

 

 

 

 

 

 

 

"ขี้งอน"ป๊อปปี้บ่นอุบ

 

 

 

 

 

 

 

"เรื่องของชั้น"ฟางพูดเเล้วไม่มองหน้าป๊อปปี้ ป้าแม่บ้านมองทั้งคู่ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ง้อหรอกนะครางเนี้ย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

"เรื่องของนาย"ฟางพูดเเล้วเลือกพุกระดาษขึ้นมาดูต่อ

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"ป้าค่ะ นี่ของป้านะค่ะ เดี๋ยวป้าไปยืนข้างนู้น ฟางยืนข้างนี้นะค่ะ"ฟางเดินไปพุดเเล้วยิ้มให้กับป้าเเม่บ้าน เดินผ่านป๊อปปี้เหมือนไม่มีป๊อปปี้อยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ทนไม่ไหวจึงดึงเเขนของฟางมาจนฟางเซเข้ามากระแทกอกของเขา

 

 

 

 

 

 

 

"ปล่อย"ฟางพูดเเล้วจะสะบัดแขนออกเเต่ป๊อปปี้ไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

"เลิกงอนได้เเล้วน่า"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

"ไหนบอกไม่ง้อไง"ฟงพูดเเล้วจะสะบัดมือออกเเล้วกใช้อีกมือนึงดันอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ง้อไงเเต่ง้อเธอ"ป๊อปปี้พูดเลเ้วกอดฟาง ทำให้ทุกคนยิ้มขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

"พูดมากไอ้บ้า ปล่อยชั้นนะ"ฟางพูดเเล้วดิ้นไปมา

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ปล่อยจนกว่าจะหายงอน"ป๊อปปี้พูดเเล้วยักคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

"มัดมือชกชัดๆ"ฟางหันไปบ่นอุบ

 

 

 

 

 

 

 

"^^"

 

 

 

 

 

 

 

"เออ หายงอนเเล้วปล่อยชั้นสักที"ฟางพูดเเต่ป๊อปปี้ก็ยังไม่ยอมปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

"ตายเเล้ว มือล็อก"ป๊อปปี้พูดทุกคนพากันกลั้นขำเพราะป๊อปปี้ไม่เคยเล่นมุกแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า อย่ามาแกล้งนะ"ฟางพูดเล้วหันไปมองคนอื่นที่กำลังกเอามือปิดปาก บางคนก็ิยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้แกล้งจริงๆ ชั้นว่าวันนี้ทั้งวันเราต้องอยู่ท่านี้เเน่เลย"ป๊อปปี้พูดเเล้วเลิกคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายอย่าแกล้งชั้น อายคนอื่นบ้างสิ มุกบ้าอะไรก็ไม่รู้ แป้กก็แป้ก"ฟางพุดเเล้วเขิน

 

 

 

 

 

 

 

"โธ่ รู้ทันอีกเเล้วสินะั"ป๊ฮปปี้พูดเเล้วทำหน้าตาไม่รู้เรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

"จะปล่อยดีๆหรือจะปล่อยแบบเจ็บตัว"ฟางพุด

 

 

 

 

 

 

 

".."ป๊อปปี้ไม่ตอบเอาเเต่ยืนกอดฟางอยู่

 

 

 

 

 

 

 

ปั้ก

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยยยย"ป๊อปปี้รีบเด้งตัวออกมาทันที เเล้วรีบจับเท้าตัวเองเพราะรองเท้าก็ไม่ได้ใส่ ฟางเหยียบเท้าป๊อปปี้เต็มเต็มเเรงจนเห็นสีหน้าของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

"หึ้ย เป็นอะไรมั้ยเนี้ย ตายๆ ขอโทษลืมลดแรงอะ"ฟางพูดเเล้วเข้ามาดูป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

"ฟอด ฟอด ฟอด"ฟางที่เข้ามาดูป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึ้งจับหน้าฟฟางเเล้วหอมไปทั่วหน้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

"อร๊ายยย ไอ้บ้าชั้นโอ้ยยย ชั้นช้ำเเล้ว ฟอด พอ!!"ฟางร้องห้ามเพราะป๊อปปี้ไม่หยุดหอมเธอสักที ตอนนี้ทั้งบ้านมีเเต่รอยยิ้มโปรยเต็มไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

"^_^"ป๊อปปี้ได้เเต่มองยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวเถอะ ตริ้ง อ๊ะจะมาเเล้ว มานี่เร็วๆ"ฟางที่กำลังชี้หน้าคาดโทษป๊อปปี้เเต่ข้อความจากแม่ป๊อปปี้เเละโทโมะก็ขึ้นมาบอกว่ากำลังจะถึงเเล้วฟางจึงรีบลากป๊อปปี้ไปอยู่ที่อีฟฝั่งโดยที่ตัวเองก็มายืนอีกฝั่ง โดยที่แม่บ้านเเละบอดิ้การ์ดบางคนก็ไปยืนทั้งสองฝั่งเท่าๆกัน

 

 

 

 

 

พุ พุ พุ พุ

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อแก้วเเละโทโมะเดินเข้ามาทุกอย่างที่ฟางเตี๋ยวเอาไว้ทุกคนรีบดึงพุให้กระดาษอากมาเต้มผมของแก้วเเละโทโมะไำปหมด ตามด้วยเสียงปรบมือของทั้งหมด ทั้งพ่อ เเละแม่ เเละทุคนที่อยู่ได้บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

"กลับมาสักทีนะ"ฟางเดินเข้ามากอดแก้วเเล้วพูด ก่อนจะผละออกจากแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ยังไงชั้นก็ต้องขอบคุณเธอที่ช่วยชีวิตลูกชายชั้น เเละก็ทีหลังอย่าเอาตัวเองมารับเเทนอีกล่ะ เดี๋ยวลูกชายชั้นจะคลั่งตายซะก่อน"แม่พูดเเล้วเหล่มองโทโมะโทโมะยิ้มให้แม่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

"ค่ะ"แก้วพูดทั้งน้ำตาด้วยความดีใจ เเล้วยิ้มให้กับทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

"ร้องทำไมล่ะ"โทโมะพูดเล้วปาดน้ำตาให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ดีใจอะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

บอกเเล้วว่ามใกล้จะจบ 55555

 

 

 

ยังไงดก็ติดตามหยน่อยนะ อีก ตอน สอง ตอน 5555

 

 

 

เม้นเยอะๆนะค้ะ จุ๊บๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา