พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นั่งสิ"แม่พูดเมื่อเข้ามาฟางไม่ยอมนั่งเอาเเต่ยืนอยู่ห่างๆ

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."ฟางอึกอักเเล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

"มานั่ง"ป๊อปปี้พูดเเล้วลุกขึ้นมาจับมือฟางเเล้วให้มานั่งข้างๆตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

"เอาล่ะ ฟังที่ชั้นพูดเเล้วไปบอกเพื่อเธอด้วย"แม่พูดทำให้ฟางเริ่มหวั่นๆ

 

 

 

 

 

 

 

"คะ ค่ะ"ฟางพูดเเล้วก้มหน้า

 

 

 

 

 

 

 

"เอาเป็นว่าชั้นต้องขอบคุณที่ช่วยชีวิตลูกชายของชั้นจนพวหเธอต้องมาเจ็บตัวเเทนแบบนี้"แม่พูด

 

 

 

 

 

 

 

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรได้ยังไง"แม่เริ่มพูดดุ

 

 

 

 

 

 

 

"ขะ..ขอโทษค่ะ"ฟางพูดเเล้วก้มหน้า

 

 

 

 

 

 

 

"ขอโทษทำไม"แม่ถาม

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ค่ะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ยัยบ้าขอโทษทั้งที่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิดเนี้ยนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

"เอาเป็นว่าชั้นขอบคุณเธอออีกครั้งที่ช่วยลูกชายชั้น.."แม่พูดหยุดเเล้วหันไปมองหน้าพ่อที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

"พูดไปสิ"ะพ่อพูด ป๊อปปี้เเละฟางจึงมองงงๆ

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้อ เเล้วก็ชั้นก็ไม่ได้จะขัดขวางอะไรถ้าพวกเธอจะรักกัน"แม่พูดฟางมองหน้าเเล้วยิ้มออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

"แม่ว่าไงนะครับ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

"อย่างที่แม่พูด"แม่พูดเเล้วเบือนหน้าไปทางอื่น ป๊อปปี้มองหน้าพ่อเเล้วยิ้มให้กัน

 

 

 

 

 

 

 

"งั้น่พ่แกับเเม่ไปเเล้วนะลูก มีงาน อ๋อ หนูจะย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งเเต่วันนี้ก็ได้นะลูก ไว้เดี๋ยวถ้าเพื่อนหนูหายเจ็บดีเเล้ชั้นจะพาเจ้าลูกชายตัวดีของชั้นไปสู่ขอ ไปคุณ"พ่อร่ายยาวก่อนจะลุกยืนพร้อมกับแม่ พ่อสะกิดเเม่นิดๆ แม่จึงหันมายิ้มให้ฟางก่อนจะเดินออกไปกับพ่อ

 

 

 

 

 

"..ฮึก.."

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ย ร้องไห้ทำไม"ป๊อปปี้พูดเเล้วรีบกอดฟางปลอบทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้น..ฮึก..รักนายได้เเล้วใช่มั้ย"ฟางพูดเเล้วกอดป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

 

 

"เด็กน้อย"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มก่อนะลูลผมฟาง

 

 

 

 

 

 

 

"บอกชั้นทีว่านี่ไม่ใช่ฝัน"ฟางผละออกจากป๊อปปี้พูดพูดขึ้น ป๊อปปี้จึงบีบจมูกฟาง

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยยย"ฟางร้องทันทีป๊อปปี้จึงรีบดึงมืออก

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นไงล่ะ"ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ได้ฝันไปจริงๆ..ฮึก..ชั้นรักนายนะ"ฟางพูดเเล้วโผลเข้ากอดป๊อปี้อีก

 

 

 

 

 

 

 

"ยัยบ้า..ชั้นก็รักเธอเหมือนกัน"ป๊อปปี้พูดเเล้วกอดฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..นะ..นาย"แก้วพุดเเล้วไม่กล้าสบตาโทโมะ

 

 

 

 

 

"มีอะไร"โทโมะหันมาถาม

 

 

 

 

"ชั้น..เอ่อ..ชั้นร้อนอ่ะ ปล่อยมือก่อนได้มั้ย"แก้วพูดเเล้วมองโทโมะอย่างกล้าไกลัวๆ เพราะโทโมะจับมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อยจนมีเหงื่อออกมาจาชุ่ม

 

 

 

 

"ไม่ชอบ"โทโมะพุดเเล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"มะ..ไม่ใช่เเต่เอ่อ มันมีเหงื่อชุ่มเเล้วนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ได้"โทโมะพุดเเล้วปล่อยมือแก้วเเล้วเงียบไป

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรน่่ะ"แก้วที่เห็นโทโมะเงียบไปก็ถาม

 

 

 

 

 

 

 

".."โทโมะเงียบเเล้วกดเปลื่ยนช่องทีวี

 

 

 

 

 

 

 

"อย่าเงียบแบบนี้สิ"แก้วเริ่มใจไม่ดี

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์"แก้วพูดเมื่อเห็นเฟย์เข้ามาพร้อมเอกสารสองสามอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นยังไงบ้างแก้ว"เฟย์เดินเข้ามาถามทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นอะไรเเล้วจ้า เดี๋ยอีก วันสองวันก็ได้ออกเเล้ว"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้ โทโมะที่นั่งอยู่บนเตียงข้างๆแก้วก็เดินลงมาหาเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ใช่มั้ยงานทีึ่บอกต้องเซ็นก่อน"โทโมะพุดเเล้วหยิบเอกสารขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่ค่ะ"เฟย์พูดเเล้วยิ้มให้โทโมะโทโมะเหล่มองแก้วนิดนึงก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวจะไปไหน"แก้วพูดเเต่ไม่ทันโทโมะเดินออกไปเเล้ว

 

 

 

 

 

 

 

"มีอะไรกัยรึเปล่าอ่ะแก้ว"เฟย์กันมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่รู้เหมือนกัน"แก้วพูดเเล้วทำหน้าเครียด

 

 

 

 

 

 

 

"ไปง้อสิ"เฟย์พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ"แก้วพูดก่อนจะพายายามดันตัวเองให้ยืนขึ้นโดยที่เฟย์ก็ช่วยก่อนจะเดินออกมาจากห้องพร้อมมีเฟย์ช่วยพยุง

 

 

 

 

 

 

 

"นาย เอ่อ คุณวิศว ไปไหนเเล้วค่ะ"แก้วถามพยาบาลที่นั่งอยู่หน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ทราบค่ะ เเต่เห็นขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุดนะค่ะ"พยาบาลพุด

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นบน สงสัยไปดาบฟ้าเเน่เลย"เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

"ดาบฟ้าไปทำไมดาบฟ้า"แก้วพูดสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ไม่รู้สิค่ะ คุณวิศว ชอบไปที่ดาบฟ้าตอนอารมณ์ไม่ดี หรือเครียดๆ เพราะอยู่ที่ริษัทก็ไปบางครั้งน่ะค่ะ"เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

"งั้นแก้วไปก่อนนะ"แก้วพุดเเล้วรีบเดินไปขึ้นลิฟต์ เเต่ก็ต้องล้มเพราะเดินเร็วเกินไปและขาก็ยังไม่หายดี เฟย์เเละพยาบาลตกใจก่อนจะรีบวิ่งมาดูทันที

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรรึเปล่าแก้ว เฟย์พาไปดีกว่ามั้ย"เฟยืพูดด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ แก้วไปเองดีกว่า แหะๆ"แก้วพุดเเล้วยิ้มก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟต์เเล้วโบกมือให้ก่อนลิฟต์จะปิดไป

 

 

 

 

 

 

 

"พุทธ โธ พุทธ โธ"แก้วยกมือขึ้นมาไหว้เเล้วท่องพุทธ โธ วนไปวนมาชนถึงชั้นดาบฟ้า ก่อนจะทำใจเเล้วเดินออกมาจากลิฟต์ เเต่ต้องเดินขึ้นบันไดต่่อ แก้วท่องพุทธ โธ มาตลอดทาง

 

 

 

 

 

 

 

"เ็ฮ้อ ไม่กลัวๆ"แก้วพูดเเล้วเปิดประตูตรงดาบฟ้าช้าๆ เเล้วก็เห็นโทโมะนั่งหันหลังอยู่ ลมพัดทำให้ผมแก้วปลิวสลวย โทโมะนั่งคงนั่งมองไปเพราะนี่เป็นช่วงเวลาเย็นๆ ท้องฟ้าเป็นสีแดงสวย แก้วจึงรีบเดินมาหาโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

ตุ๊บ

 

 

 

 

 

 

 

แก้วที่รีบเดินก็ล้มลงเพราะล้มก็แรง ขาก็ยังไม่เเข็งเเรงดีทำให้โทโใะสดุ้งเเล้วหันมามองก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาช่วยพยุงแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ขั้นมาทำไมบนนี้"โทโมะพูดดุๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นมาหานาย"แก้วพูดเเล้วขมวดคิ้วมองหน้าโทโมะโมะ

 

 

 

 

 

 

 

"ขึ้นมาทำไม กลัวความสูงไม่ใช่หรือไง"โทโมะพูดแก้วยิ้มดีใจที่โทโมะจำได้

 

 

 

 

 

 

 

"ก็นายขึ้นมาสูงทำไมล่ะ"แก้วพูดเเล้วหน้างอใส่

 

 

 

 

 

 

 

"เรื่องของชั้น"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

"เรื่องของนายมันก็เรื่องของชั้นเหมือนกันแหละ ไอ้มาเฟียขี้งอน"แก้วพูดเเล้วขับมือโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

"จับทำไม"โทโมะพุดเเล้วจะดึงมืออกเเต่แก้วกำไว้เเน่น

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องมาดึงออกเลยนะ หยุดพูดเเล้วลงไปที่ห้อง เเล้วไปทำงานซะ เเล้วเเฟ้มงานน่ะใครเค้าให้วางไว้แบบนั้น"แก้วพูดเเล้วมองไปตรงบันได

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่มีอารมณ์จะทำ"โทโมะพูดหน้าตาย

 

 

 

 

 

 

 

"นิสัยไม่ดี รีบๆเลยนะ"แก้วพูดเเล้วจูงมือโทโมะเข้ามาเเล้วปิดประตุ ก่อนจะก้มลงหยิบแฟ้ม

 

 

 

 

 

 

 

"ก็เพราะเธอนั่นแหละ"โทโมะพุดเบาๆ เเล้วจับมือเดินลงมาพร้อมแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

___________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

ใกล้จบเเล้วล่ะ 555555

 

 

 

เม้นกันหน่อยน้าาาาา