พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่จะไปไหนน่ะ"ป๊อปปี้ร้องทักเมื่อเห็นฟางที่เต่งตัวธรรมดาเเล้วทำท่าจะออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

"ไปลาแก้วไง"ฟางหันมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

"จะลาทำไมเดี๋ยวก็มา เธอนี่่ปล่อยให้เพื่อนเธออยู่กับน้องชั้นบ้างก็ได้"ป๊อปปี้รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ห่วงเพื่อนผิดมากนักหรือไง"ฟางพูดเเล้วหน้ามุ่ย

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น เเล้วนี่ไปได้เเล้ว ชั้นลางานมาหลายวัน ไม่รู้มีงานอะไรสำคัญบ้างหรือเปล่า"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินออกมาจากห้องพร้อมฟาง

 

 

 

 

 

 

 

"มีงานเเล้วทำไมไม่ไปทำล่ะ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ว่าง"ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ว่างอะไร ชั้นเห็นนายมานั่งบ่นๆ ชั้นอยู่ได้จนออกจากโรงพยาบาลเนี้ย-_-"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ว่างต้องมาดูเเละเธอไงล่ะ ยัยโง่"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

"..o////o.."

 

 

 

 

 

 

 

"มันเเต่เขินอยู่ได้เดิรเร็วๆหน่อย"ป๊อปปี้พูดเเล้วจูงมือฟางไปขึ้นลิฟต์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆ กำลังดูรายการอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"ห๊ะ"โทโมะพูดเเล้วหันมามองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"เมื่อวานเหมือนนายจะพูดอะไรสักอย่างอะ"แก้วพูดสิ่งที่คาใจมาทั้งคืน

 

 

 

 

 

 

 

".."โทโมะเงียบ

 

 

 

 

 

 

 

"เงียบทำไมอ่ะ นายมีอะไรจะบอกชั้นงั้นหรอ"แก้วถามอย่างต้องการคำตอบ

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นก็แค่จะพูดในสิ่งที่เธอเคยพูดไงล่ะ"โทโมะพุดเเล้วเบือนหน้าหนี ทิ้งให้แก้วนั่งงงอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นพูดไปตั้งเยอะนะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

 

 

".."โทดมะนิ่งเงียบเอาเเต่ดูทีวีต่อ

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย บอกมานะ"แก้วพูดเเล้วตีเเขนโทโมะเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้น.."

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นหิวเเล้ว เธอล่ะ นี่ก็จะได้เวลากินยาเเล้ว อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวสั่งคนไปซื้อให้"โทโมะเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามแก้วเเล้วเปลื่ยนเรื่องคุยทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่กินอะไรทั้งนั้นแหละ"แก้วพุดเสียงเเข็งเเล้วจ้องหน้าโทโมะอย่างเคืองๆ

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรอีกล่ะ"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

"ทำอะไรค้างไว้ล่ะ"แก้วพูดเเล้วค้อนใส่โทโมะ

 

 

 

 

"ชั้นไปทำเธอค้างตอนไหน ชั้นยัง.."โทโมะพูดหยุด

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า ชั้นไม่ได้หลายถึงเเบบนั้น นายนี่มันหื่นจริงๆ"แก้วหันมาพูดดักคอโทโมะทันที ทำเอาโทโมะถึงกลับยิ้มออกมาเลยทีเดียว แก้วที่เห็นโทโมะยิ้มก็สะบัดน้าใส่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

"นี่อย่าทำแบบนี้"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"อย่ามาเงียบใส่ชั้นนะ"โทโมะพูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"เออ ชั้นยอมเเล้ว อยากฟังก็หันหน้ามา"โทโมะพูดแก้วรีบหันหน้ากลับมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ว่ามา"แก้วพูดเเล้วยิ้มหร้อมยักคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

"กอดชั้นก่อนสิ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรนะ"แก้วมองโทโมะเเล้วเลิกคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

"กอดชั้นก่อน ไม่งั้นชั้นไม่พูด"โทโมะพุด 

 

 

 

 

 

"มีแบบนี้ด้วยหรอ หึ้ย ถ้าไม่อยากรู้ไม่ทำหรอกนะ"แก้วพุดเเล้วดึงโทโมะมากอดเขินๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

".."โทโมะเงียบเเล้วเริ่มกอดแก้วเเน่นขึ้นเรื่อยๆ พร้อมหลับตาอยู่พักนึง

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วเงียบเเล้วรับสัมผัสของโทโมะก่อนจะหลับตาลงเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

"ฟังสิ่งที่ชั้นจะบอกดีๆนะ"โทดมะลืมเปลือกตาขึ้นมาเเล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วเงียบเเล้วลืมตาฟังในสิ่งที่โทโมะจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นเเค่จะบอกเธอว่า.."โทโมะพูดเเล้วหยุดไปก่อนจะเลื่อนหน้ามาที่ข้างหูของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นรักเธอ"โทโมะพูดราวกับกระซิบไปที่ข้างหูของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"..O//////O.."แก้วถึงกกับอึ้งตาโตในสิ่งที่โทโมะพูดออกมาทันที ถึงเเม้ว่าเสียงนี้มันจะเบา เเต่ภายในห้องที่เงียบเเบบนี้มันทำใหได้ยินทุกถ้อยคำชัดเจนมากๆ

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วเธอล่ะ"โทโมะกระซิบข้างหูแก้วอีก

 

 

 

 

 

 

"กะ..ก็บอกไปเเล้ว"แก้วพูดเเล้วหน้าแดงซ่าน

 

 

 

 

 

 

 

"จำไม่ได้"โทโมะแกล้ง

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นกะ..ก็รักนายเหมือนกันไอ้บ้า"แก้วพูดเเล้วกอดโทดมะแน่นขึ้นแก้เขิน

 

 

 

 

 

 

 

"ยัยติ๊งต๊อง"โทโมะพูดเเล้วกอดแก้วตอบพร้อมลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายไปไหนคอนโดไม่ใช่ทางนี้"ฟางท้วงเมื่อป๊อปปี้ไม่ได้ขับไปที่คอนโดเธอ

 

 

 

 

 

 

 

"ใครบอกชั้นจะให้เธอไปพักที่คอนโด"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

"หมายความว่าไง"ฟางพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้ ซึ่งเองเองก็รู้ว่าทางนี้มันทางไปบ้านของเขา

 

 

 

 

 

 

 

"กลับไปพักที่บ้านชั้น เหมือน เดิม"ป๊อปปี้พูดเน้นสองคำสุดท้าย

 

 

 

 

 

 

 

"มะ..ไม่ไป"ฟางร้องห้ามเพราะไม่อยากจะให้แม่ป๊อปปี้มาดุ มาว่าอีก

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ทันเเล้วล่ะ สาวน้อย ลงมา"ป๊อปปี้พูดพร้อมลงมาจากรถเเล้วยื่นมือให้ฟางจับ

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เอา"ฟางพูดเเล้วถอยหนี

 

 

 

 

 

 

 

"จะลงดีๆ หรือจะให้ใช้กำลัง"ป๊อปปี้พูดขู่

 

 

 

 

 

 

 

"TT"

 

 

 

 

 

 

 

"นับ 1"

 

 

 

 

 

 

 

"T^T"

 

 

 

 

 

 

 

"นับสอง"

 

 

 

 

 

 

 

"T_T"

 

 

 

 

 

 

 

"นับ.."

 

 

 

 

 

 

 

"ลงเเล้ว"ฟางพูดเเล้วขยับมานิดๆ ก่อนจะลงมาจากรถ

 

 

 

 

 

 

 

"มาสิ"ป๊อปปี้พูดเมื่อเดินมาเเล้วเเต่ฟางยังยืนอยู่ที่เดิมไม่เดินตามมา

 

 

 

 

 

 

 

".."ฟางเอาเเต่ส่ายหน้าไปมาอย่างกลัวๆ

 

 

 

 

 

 

 

"นี่จะเข้าก็เข้ามาสิมายืนส่ายหัวเหมือนผีอยู่ได้"แม่ที่ได้ยินเสียงเถียงกันตรงประตูบ้านก็เดินมาดู

 

 

 

 

 

 

"=[]="

 

 

 

 

 

 

 

"ยืนเซ่ออยู่ทำไมล่ะ ผู้ใหญ่สั่งยังจะมาเสียมารยาทอีกมานี่"ป๊อปปี้พูดเเล้วดึงฟางเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________________________________

 

 

 

มาอัพเเล้วน้าาาาาาใครที่ค้างว่าโทโมะจะบอกอะไร ก็รู้เเล้วน้าาา ><

 

 

 

ทำไมแม่ถึงให้ฟางเข้าบ้านก็ต้องมาดูกัน 5555555

 

 

 

เม้นเยอะๆน้าาาาา