พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ลืมตาตาสิยับบ้า!!"ป๊อปปี้ที่นั่งกุมมือของฟางที่นอนหลับอยู่ก็พูดออกมสก่อนจะก้มหน้าลงเเล้วกุมมือฟางเเน่นขึ้น ตอนนี้มันเริ่มสั่นๆเเล้ว
 
 
 
 
 
 
"อื้อ.."ทันทีที่เสียงครางของฟางเล็กรอดผ่านไรฟันออกมาป๊อปปี้รีบเงยหน้าขึ้นมาทันที ก่อนจะยิ้มดีใจที่เห็นฟางกำลังค่อยๆลืมตาขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
"เธอตื่นเเล้ว"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มก่อนจะลูกหัวฟางอย่างอ่อน
 
 
 
 
"นะ นาย"ฟางพูดเเต่ดูท่าทางตกใจเล็กน้อยที่ตื่นขึ้นมาเจอเขาเป็นคนแรก 
 
 
 
 
"เป็นยังไงบ้าง"ป๊อปปี้ถามฟางอย่างรีบร้อน ตอนนี้เขาดีใจเเทบจะกระโดดเลยทีเดียว เเต่ต้องกุมมือคนตัวเล็กที่นอนอยู่เอาไว้ 
 
 
 
 
"เจ็บ"ฟางพูดเเล้วมองไปที่แผล เพราะมือที่อยากจะมาจับที่แผลก็ถูกคนตัวสูงกุมเอาไว้เสียเเน่น 
 
 
 
 
"เจ็บหรอ"ป๊อปปี้ถามฟางเเล้วมองไปที่แผล 
 
 
 
 
"หิวน้ำ.."ฟางพูดด้วยเสียงแหบพร่า
 
 
 
 
"น้ำๆ เอ่อ อ่ะนี่"ป๊อปปี้มองไปที่ข้างๆเตียงนอนก็หยิบแก้วน้ำมาให้ฟาง ก่อนจะช่วยพยุงตัวฟางนั่งพิงขอบเตียงโดยเอาหมอนมาหนุนไว้ 
 
 
 
 
"ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ นายเป็นอะไรบ้าง เเล้ว.."ฟางที่กำลังจะถามป๊อปปี้ต่อก็ถูกป๊อปปี้เอามือมาปิดปากไว้
 
 
 
 
 
 
 
"พูดมากจริงๆ เด็กบ้า.."ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มออกมาทั้งน้ำตาดีใจที่ฟางยังเป็นห่วงตัวเองอ่ะ
 
 
 
 
 
 
 
"..."ฟางถึงกับอึ้งที่เห็นน้ำตาของป๊อปปี้ นี่นับเป็นครั้งเเรก 
 
 
 
 
"ทำไมถึงมาทำแบบนี้"ป๊อปปี้พูดอีก 
 
 
 
 
"ทำอะไร"ฟางพุด
 
 
 
 
"มารับกระสุนเเทนชั้นทำไม"
 
 
 
 
"เปล่าสักหน่อย ไม่ได้อยากมารับเเทน จะม่ช่วยเเละดันสะดุด-3-"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
 
หมับ!
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้รีบดึงฟางมากอดทันที
 
 
 
 
 
 
 
"อ๊ะ นาย"ฟางอึ้งเล็กน้อยที่อยู่ๆป๊อปปี้ก็ดึงเธอไปกอดแบบนี้ เเต่ป๊อปปี้กอดเธอด้วยมือข้างเดียวไม่ให้โดนเเขาอีกข้างที่เจ็บอยู่ ฟางเองก็โหยหาอ้อมกอดเเสนอบอุ่นนี้เหลือเกิน ฟางไม่ได้ปฏิเสธเเล้สกอดตอบป๊อปปี้ด้วยมือข้างเดียวเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
ฟางกอดป๊อปปี้เเน่นขึ้นเรื่อยๆ เเล้วเอาหน้าซบลงที่หัวไหร่ ของป๊อปปี้ป๊อปปี้เองก็กอดฟางเน่นขึ้นเช่นกัน กอดเมือนกับว่าไม่อยากจะคลายอ้อมกอดนี้ไปเลย อยากกอดแบบนี้ตลอดไป..
 
 
 
 
 
 
 
นอกห้อง
 
 
 
 
 
 
 
"เห็นหรือยังว่าลูกรักผู้หญิงคนนี้เเค่ไหน"พ่อพูดเเล้วก้มลงมองแม่ที่กำลังยืนดูอยู่
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"เลิกให้ลุกไปแต่งงานคนอื่นสักที เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจะเป็นธุระให้"พ่อพูดอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นมาสักที"โทโมะจับมือของแก้วที่นอนสลบไม่ได้สติอยู่ เขานั่งเฝ้าเธอแบบนี้มาเป็นชั่วโมงเเล้วเเต่คนที่นอนอยู่ได้เเต่นอนหลับไม่มีวี่เเววที่จะตื่นยขึ้นมาเลย มะนทำให้คนที่เฝ้าอยู่ใจเสียไป
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นขึ้นมาให้ชั้นด่าเธอเดี๋ยวนี้นะ!!"
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นขึ้นมาให้ชั้นลงโทษ ตื่นขึ้นมาสิ..ฮึก..อย่าเงียบเเบบนี้"โทโมะพูดกับแก้วเป็นประโยคที่ร้อยๆรอบได้เเล้วเเต่คนตัวเล้กยังไม่ตอบเขาแม้เเต่ประโยคเดียว
 
 
 
 
 
 
 
"..."แก้วยังคงนิ่งหลับตาพริบอนู่เหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นขึ้นมาสิ.."โทโมะพุดเสียงอ่อนลงจากเดิน
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"ไหนบอกว่ารักชั้นไง ตื่นขึ้นมาสิ ตื่นขึ้นมาอยู่กับชั้น"
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นขึ้นมา ชั้นน่ะ ชังไม่ได้บอกรักเธอเลยนะ.."โทโมะพุดเเล้วน้ำตาก็หยดลงไปบนมือสวยของแก้วที่เขากำลังกุมอยู่ โทโมะก้มลงจูบหลังมือแก้วอย่างช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
".."แก้วไม่มีวี่เเวจะตอบหรือทำอะไรให้เขารู้สึกว่าเธอรับรู้ในสิ่งที่เธอพูดออกมาเลยเเม้เเต่นิดหน่อย
 
 
 
 
 
 
 
"ได้โปรด.."
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หยุดทำไม"ฟางที่ให้ป๊อปปี้เข็นรถมาที่ห้องแก้วก็ถามเพราะเห็นป๊อปปี้หยุดรถเข็นเมื่อเข้ามาเเค่นิดเดียว
 
 
 
 
 
 
 
"กลับเถอะ"ป๊อปปี้พูดเบาๆเเล้วมองเข้าไปในห้อง ฟางเองจึงมองตามไป เห็นโทโมะกำลังนอนฟุบหลับอยู่ข้างๆแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
"ชั้นห่วงแก้ว.."ฟางพุดเบาๆเพื่อไม่ให้โทโมะที่หลับอยู่ตื่น
 
 
 
 
 
 
 
"ปล่อยให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันก่อน จะดื้อกับชั้นหรือไง!"ป๊อปปี้กดเสียงต่ำลง
 
 
 
 
 
 
 
"รออะไรอะ กลับรถดิ๊-_-"ฟางพูดป๊อปปี้แอบอมยิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะกลับรถเเล้วเข็นฟางออกจากห้องไปแล้วปิดปรตูอย่างเเผ่วเบา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตกดึก..
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะที่ฟุบหลับอยู่ข้างไเเก้วก็ตื่นขึ้นมาพร้อมมองหน้าแก้วที่กำลังหลับไหลอยู่
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่คิดจะตื่นขึ้นมาจริงๆหรือไง.."โทโมะพูดเเล้วมองแก้วที่หลับอยู่
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"เธอนี่มันใจร้าย..ตื่นขึ้นมาสักทีสิ"โทโมะพูดน้ำน้ำเสียงที่อ่อนแรงลงไปทุกที
 
 
 
 
 
 
 
".."แก้วยังคงนอนหลับไม่ได้สติ เเละเเน่นอนว่าจะไม่มีเสียงใดตอบกลับโทดมะมาอย่างเเน่นอน
 
 
 
 
 
 
 
"ชั้นจะไม่ทำร้ายเธอ ตื่นขึ้นมา"
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"จะตื่นขึ้นมาเเล้วจะด่าว่าชั้นก็ได้ ตะทุบทีจะทำอะไรก็ได้ ขออย่างเดียวตื่นขึ้นมาได้มั้ย"โทโมะพูดเเล้วมองแก้วที่หลับไหลอยู่
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
ในห้องเต็มไปด้วยเสียงสะอื้น เสียงที่เหนื่อยอ่อนของโทโมะ ที่กำลังพูด พายายามพูดกับแก้ว เเค่คิดว่าเธอคงจะได้ยินเเละเธอคงงอนเขาอยู่ใช่มั้ยถึงไม่ยอมตื่นขึ้นมาเเบบนี้ โทโมะพุดไปจนตัวเองเคลิ้มหลับไปในที่สุด..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_______________________________________________________________________________
 
 
 
แก้วจะฟื้นรึเปล่า ต้องรออ่านต่อไปนะครับบบบบ
 
 
 
เม้นเยอะๆน้าาาา