พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

  69 ตอน
  2251 วิจารณ์
  131.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

60) เข้าใจกัน / รอคนที่หลับไหล

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ลืมตาตาสิยับบ้า!!"ป๊อปปี้ที่นั่งกุมมือของฟางที่นอนหลับอยู่ก็พูดออกมสก่อนจะก้มหน้าลงเเล้วกุมมือฟางเเน่นขึ้น ตอนนี้มันเริ่มสั่นๆเเล้ว

 

 

 

 

 

 

"อื้อ.."ทันทีที่เสียงครางของฟางเล็กรอดผ่านไรฟันออกมาป๊อปปี้รีบเงยหน้าขึ้นมาทันที ก่อนจะยิ้มดีใจที่เห็นฟางกำลังค่อยๆลืมตาขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

"เธอตื่นเเล้ว"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มก่อนจะลูกหัวฟางอย่างอ่อน

 

 

 

 

"นะ นาย"ฟางพูดเเต่ดูท่าทางตกใจเล็กน้อยที่ตื่นขึ้นมาเจอเขาเป็นคนแรก 

 

 

 

 

"เป็นยังไงบ้าง"ป๊อปปี้ถามฟางอย่างรีบร้อน ตอนนี้เขาดีใจเเทบจะกระโดดเลยทีเดียว เเต่ต้องกุมมือคนตัวเล็กที่นอนอยู่เอาไว้ 

 

 

 

 

"เจ็บ"ฟางพูดเเล้วมองไปที่แผล เพราะมือที่อยากจะมาจับที่แผลก็ถูกคนตัวสูงกุมเอาไว้เสียเเน่น 

 

 

 

 

"เจ็บหรอ"ป๊อปปี้ถามฟางเเล้วมองไปที่แผล 

 

 

 

 

"หิวน้ำ.."ฟางพูดด้วยเสียงแหบพร่า

 

 

 

 

"น้ำๆ เอ่อ อ่ะนี่"ป๊อปปี้มองไปที่ข้างๆเตียงนอนก็หยิบแก้วน้ำมาให้ฟาง ก่อนจะช่วยพยุงตัวฟางนั่งพิงขอบเตียงโดยเอาหมอนมาหนุนไว้ 

 

 

 

 

"ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ นายเป็นอะไรบ้าง เเล้ว.."ฟางที่กำลังจะถามป๊อปปี้ต่อก็ถูกป๊อปปี้เอามือมาปิดปากไว้

 

 

 

 

 

 

 

"พูดมากจริงๆ เด็กบ้า.."ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มออกมาทั้งน้ำตาดีใจที่ฟางยังเป็นห่วงตัวเองอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

"..."ฟางถึงกับอึ้งที่เห็นน้ำตาของป๊อปปี้ นี่นับเป็นครั้งเเรก 

 

 

 

 

"ทำไมถึงมาทำแบบนี้"ป๊อปปี้พูดอีก 

 

 

 

 

"ทำอะไร"ฟางพุด

 

 

 

 

"มารับกระสุนเเทนชั้นทำไม"

 

 

 

 

"เปล่าสักหน่อย ไม่ได้อยากมารับเเทน จะม่ช่วยเเละดันสะดุด-3-"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่น

 

 

 

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้รีบดึงฟางมากอดทันที

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ นาย"ฟางอึ้งเล็กน้อยที่อยู่ๆป๊อปปี้ก็ดึงเธอไปกอดแบบนี้ เเต่ป๊อปปี้กอดเธอด้วยมือข้างเดียวไม่ให้โดนเเขาอีกข้างที่เจ็บอยู่ ฟางเองก็โหยหาอ้อมกอดเเสนอบอุ่นนี้เหลือเกิน ฟางไม่ได้ปฏิเสธเเล้สกอดตอบป๊อปปี้ด้วยมือข้างเดียวเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

ฟางกอดป๊อปปี้เเน่นขึ้นเรื่อยๆ เเล้วเอาหน้าซบลงที่หัวไหร่ ของป๊อปปี้ป๊อปปี้เองก็กอดฟางเน่นขึ้นเช่นกัน กอดเมือนกับว่าไม่อยากจะคลายอ้อมกอดนี้ไปเลย อยากกอดแบบนี้ตลอดไป..

 

 

 

 

 

 

 

นอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

"เห็นหรือยังว่าลูกรักผู้หญิงคนนี้เเค่ไหน"พ่อพูดเเล้วก้มลงมองแม่ที่กำลังยืนดูอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"เลิกให้ลุกไปแต่งงานคนอื่นสักที เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจะเป็นธุระให้"พ่อพูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นมาสักที"โทโมะจับมือของแก้วที่นอนสลบไม่ได้สติอยู่ เขานั่งเฝ้าเธอแบบนี้มาเป็นชั่วโมงเเล้วเเต่คนที่นอนอยู่ได้เเต่นอนหลับไม่มีวี่เเววที่จะตื่นยขึ้นมาเลย มะนทำให้คนที่เฝ้าอยู่ใจเสียไป

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมาให้ชั้นด่าเธอเดี๋ยวนี้นะ!!"

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมาให้ชั้นลงโทษ ตื่นขึ้นมาสิ..ฮึก..อย่าเงียบเเบบนี้"โทโมะพูดกับแก้วเป็นประโยคที่ร้อยๆรอบได้เเล้วเเต่คนตัวเล้กยังไม่ตอบเขาแม้เเต่ประโยคเดียว

 

 

 

 

 

 

 

"..."แก้วยังคงนิ่งหลับตาพริบอนู่เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมาสิ.."โทโมะพุดเสียงอ่อนลงจากเดิน

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"ไหนบอกว่ารักชั้นไง ตื่นขึ้นมาสิ ตื่นขึ้นมาอยู่กับชั้น"

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมา ชั้นน่ะ ชังไม่ได้บอกรักเธอเลยนะ.."โทโมะพุดเเล้วน้ำตาก็หยดลงไปบนมือสวยของแก้วที่เขากำลังกุมอยู่ โทโมะก้มลงจูบหลังมือแก้วอย่างช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วไม่มีวี่เเวจะตอบหรือทำอะไรให้เขารู้สึกว่าเธอรับรู้ในสิ่งที่เธอพูดออกมาเลยเเม้เเต่นิดหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

"ได้โปรด.."

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หยุดทำไม"ฟางที่ให้ป๊อปปี้เข็นรถมาที่ห้องแก้วก็ถามเพราะเห็นป๊อปปี้หยุดรถเข็นเมื่อเข้ามาเเค่นิดเดียว

 

 

 

 

 

 

 

"กลับเถอะ"ป๊อปปี้พูดเบาๆเเล้วมองเข้าไปในห้อง ฟางเองจึงมองตามไป เห็นโทโมะกำลังนอนฟุบหลับอยู่ข้างๆแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นห่วงแก้ว.."ฟางพุดเบาๆเพื่อไม่ให้โทโมะที่หลับอยู่ตื่น

 

 

 

 

 

 

 

"ปล่อยให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันก่อน จะดื้อกับชั้นหรือไง!"ป๊อปปี้กดเสียงต่ำลง

 

 

 

 

 

 

 

"รออะไรอะ กลับรถดิ๊-_-"ฟางพูดป๊อปปี้แอบอมยิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะกลับรถเเล้วเข็นฟางออกจากห้องไปแล้วปิดปรตูอย่างเเผ่วเบา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตกดึก..

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะที่ฟุบหลับอยู่ข้างไเเก้วก็ตื่นขึ้นมาพร้อมมองหน้าแก้วที่กำลังหลับไหลอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่คิดจะตื่นขึ้นมาจริงๆหรือไง.."โทโมะพูดเเล้วมองแก้วที่หลับอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"เธอนี่มันใจร้าย..ตื่นขึ้นมาสักทีสิ"โทโมะพูดน้ำน้ำเสียงที่อ่อนแรงลงไปทุกที

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วยังคงนอนหลับไม่ได้สติ เเละเเน่นอนว่าจะไม่มีเสียงใดตอบกลับโทดมะมาอย่างเเน่นอน

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นจะไม่ทำร้ายเธอ ตื่นขึ้นมา"

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"จะตื่นขึ้นมาเเล้วจะด่าว่าชั้นก็ได้ ตะทุบทีจะทำอะไรก็ได้ ขออย่างเดียวตื่นขึ้นมาได้มั้ย"โทโมะพูดเเล้วมองแก้วที่หลับไหลอยู่

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

ในห้องเต็มไปด้วยเสียงสะอื้น เสียงที่เหนื่อยอ่อนของโทโมะ ที่กำลังพูด พายายามพูดกับแก้ว เเค่คิดว่าเธอคงจะได้ยินเเละเธอคงงอนเขาอยู่ใช่มั้ยถึงไม่ยอมตื่นขึ้นมาเเบบนี้ โทโมะพุดไปจนตัวเองเคลิ้มหลับไปในที่สุด..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________________________________________

 

 

 

แก้วจะฟื้นรึเปล่า ต้องรออ่านต่อไปนะครับบบบบ

 

 

 

เม้นเยอะๆน้าาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา