พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
61) หายเกลียด หายโกรธ / เพียงเเค่นิ้วที่กระดิก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"รีบกินสิ จะได้กินยา"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นช้อนที่ตักโจ๊กเต็มช้อนไปจ่อที่ปากฟาง
"นายหายโกรธชั้นเเล้วหรอ"ฟางถามออกไป ป๊อปปี้รับชักมือกลับทันที
".."
"นายยังไม่หายดกรธ ยังไม่หายเกลียดชั้นอีกหรอ.."ฟางพูดเเล้วก้มหน้าลง
"..."
"..."
"ชั้นยังยังไม่หาย เเล้วชั้นจะมานั่งป้นข้าวแ้นยาเธอแบบนี้หรือไงยัยบ้า!"
"..!!.."
"..-///////-.."
"นายหายโกรธ หายเกลียดชั้นเเล้วจริงๆหรอ..ฮึก.."ฟางทำท่าจะขยับเข้าใกล้ป๊อปปี้
"จะทำอะไร เเล้วร้องไห้ทำไม"ป๊อปปี้พูดเมื่อห็นฟางขยับเข้ามาใกล้
"..ฮึก..เข้ามาหน่อย"ฟางพูดพร้อมนี่ก็สุดเเล้วถ้าขยับมากกว่านี้ก็จะตกเตียง
"อะไรนะ"
"ขยับเข้ามาอีกนิด"ฟางพูดป๊อปปี้จึงยอมขยับเข้าหา
หมับ!
ฟางให้เเขนข้างที่ไม่เจ็บดึงป๊อปปี้มากอดเเล้วซบหน้าไปที่ไหล่ของป๊อปปี้ทันที
"ทำอะไรของเธอเนี่ย"ป๊อปปี้พุดเเต่ก็เอื้อมมือเอาถ้วยโจ๊กไปวางไว้เเล้วกอดฟางเช่นกัน
"กอดไง ไม่รู้หรอ"ฟางพูดพร้อมกระชับกอด
"กวนประสาทเชียวนะ"ป๊อปปี้ว่าเเต่ก็กอดตอบ
"ขอบคุณนะ ขอบคุณ ขอบคุณ"ฟางพูดเเล้วร้องไห้จนป๊อปปี้รู้สึกได้ว่าไหล่ของตัวเองเริ่มเเฉะเเล้วเเต่ก็ไม่พูดอะไร
"ติ๊งต๊อง"ป๊อปปี้ว่า
"ไอ้บ๊อง"ฟางว่ากลับเเต่ก็ยังกอดป๊อปปี้ไว้อยู่
"เถียง!"ป๊อปปี้พูดเสียงดุ
"อะไร"ฟางผละออกจากป๊อปปี้เเล้วพุด
"ต่อปากต่อคำเก่งขึ้นเยอะเลยนะ"ป๊อปปี้พูดพร้อมีบจมูงฟาง
"อื้อ!! หายใจไม่ออก"ฟางพูดเเล้วจับมือป๊อปปี้ออกจากจมูง
"กินซะ จะได้รีบกินยา"ป๊อปปี้เอื้อมไปหยิบถ้วยโจ๊กเเล้วตักป้อนฟางอีกครั้ง ฟางเองก็อ้าปากรับ
"อ๊า ร้อนๆๆ"ฟางพูดเเล้วเอามือพัดๆที่ปาก
"ร้อนได้ไง ชั้นเป่าเเล้ว"ป๊อปปี้พูดพร้อมวางถ้วยโจ๊กลงเเล้วรีบมาดูฟางทันที
"แฮ่ หยอกหรอกน่า"ป๊อปปี้เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฟางเรื่องๆก่อนจะจะเเลบลิ้นใส่เเล้วหัวเราะชอบใจ ป๊อปปี้มองฟางดุๆนิดๆ ป๊อปปี้เเละฟางสบตากันสักพัก ป๊อปปี้ก็ค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าใกล้ฟางมากขึ้นจนปลายจมูกชนปลายจมูก ฟางหลับตาพริ้มทันที ป๊อปปี้ค่อยๆมองลงมาที่ปากก่อนจะกระกบปากกับฟางอย่างอ่อนโยน
"อื้อ!!"ฟางเริ่มร้องท้วงป๊อปปี้มห้รู้ว่าเธอเกือบหมดอากาศหายใจเเล้ว ป๊อปปี้จึงเลื่อนหน้าลงมาที่ต้นคอ
เพี๊ยะ!
ฟางใช้มือตีป๊อปปี้ทันที จนป๊อปปี้ออกห่างจากฟาง
"ชั้นเจ็บอยู่น่ะ"ฟางพูดเเล้วเบือนหน้าหนี
"หึ"ป๊อปปี้เคล้นหัวเราะในลำคอเบาๆ
ฟอดดด
ป๊อปปี้เข้ามาหอมแก้มฟางจนฟางสะดุ้งเอามือจับแก้มเเล้วหันหน้ามาหาป๊อปปี้ทันที
"^_^"ป๊อปปี้ได้เเต่ยืนยิ้มพร้อมยักคอ้วให้ฟาง นานเท่าไหร่เเล้วที่เธอไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ นานเท่าไหร่เเล้ว..
"ทะลึ่ง.."ฟางว่าเเต่ตีเเขนป๊อปปี้ไปทีนึง
"นี่เธอ! มันจะมากไปแล้วนะ"โทโมะพุดกับร่างของแก้วที่กำลังนอนหลับอยู่
".."
"หลับเป็นหมีจำศิลเลยหรือไงกัน"โทโมะพุดอีก
"..."
"นี่..ตื่นขึ้นมาสักทีสิ"โทโมะพุดเเล้วจับมือแก้วเเน่นขึ้น
".."แก้วยังคงนอนหลับไม่ได้สติ
"ขี้เซาไปแล้วนะ ยัยเซ่อ"
".."
"ตื่นขึ้นมา..ชั้นคิดถึงเธอ"โทโมะพุดเเล้วน้ำตาก็ร่วงลงมาอีกครั้ง พร้อมมองคนที่ยังคงนอนหลับอยู่ อย่างอ้อนวอน
"..."
"นี่เธอไม่ใช่เจ้าหญิงนิทรานะ เธอมันยัยเซ่อ ยัยซุ่มซาม ยัยซกมก ยัยบ้า"โทโมะสว่าแก้วทั้งน้ำตา
".."
"นี่ชั้นรอเธอมา 2 วันเเล้วนะ"
".."
"เธอจะแกล้งชั้นไปอีกนานเเค่ไหน จะทรมานชั้นอีกนานเเค่ไหนกัน"
".."
"พูดสิ พุด!! เงียบทำไม!"โทโมะตะคอกใส่แก้วทั้งน้ำตา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยอบรูปสะเก็ตออกมา
"..."
"เห็นมั้ย รู้ที่เธอวาดให้ชั้นน่ะ มันขี้เหล่เเค่ไหน ชั้นน่ะ หล่อกว่าตั้งเยอะ"โทโมะพุดเเล้วเอารูปสะเก็ตที่แก้ววาดมาเทียบข้างๆหน้าตัวเอง
".."
"นี่ถ้าไม่ลืมตาเธอจะรู้มั้ย ว่าฝีมือเธอน่ะ ห่วยเเค่ไหน"โทโมะพุดพร้อมวางรูปแก้วลง
"..."
"ถ้าชั้นจูบเธอเหมือเจ้าชายจูบเจ้าหญิงนิทรา เธอจะฟื้นขึ้นมามั้ย.."โทโมะพูดเเล้วลูกผมแก้ว
".."
"ชั้น..จะจูบ...เธอเเล้วนะ"โทโมะพูดพร้อมค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้แก้วมาขึ้น ก่อนจะหลับตาเเล้วประกบปางกับแก้วอย่างอ่อยโยน โทโมะจูบแก้วเนิ่นนานจนน้ำตาค่อยๆหยดลงแก้มของแก้ว
".."โทโมะค่อยๆเลื่อนหน้าออกมา เเล้วมองแก้วที่นอนหลับอยู่ โทโมะเเตะไปที่หลังมือของแก้วได้สักพักแก้วก็กระดิ๊กหนิวชี้ทันที
"O_O!!"โทโมะตาโตก่อนจะยิ้มอย่างดดีใจที่คนที่นอนอยู่เรื่มมีปฏิกิริยาขึ้นมาบ้าง โทโมะรีบเด้งตัวไปกดเรียกหมอเข้ามาทันที
_____________________________________________________________________________
เอาล่ะสิ 555555 แก้วจะฟื้นมั้ยก็ต้องมารอดูกัน
เม้นหน่อยนะคร้าบบบบบ ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
