พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ลืมตาตาสิยับบ้า!!"ป๊อปปี้ที่นั่งกุมมือของฟางที่นอนหลับอยู่ก็พูดออกมสก่อนจะก้มหน้าลงเเล้วกุมมือฟางเเน่นขึ้น ตอนนี้มันเริ่มสั่นๆเเล้ว

 

 

 

 

 

 

"อื้อ.."ทันทีที่เสียงครางของฟางเล็กรอดผ่านไรฟันออกมาป๊อปปี้รีบเงยหน้าขึ้นมาทันที ก่อนจะยิ้มดีใจที่เห็นฟางกำลังค่อยๆลืมตาขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

"เธอตื่นเเล้ว"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มก่อนจะลูกหัวฟางอย่างอ่อน

 

 

 

 

"นะ นาย"ฟางพูดเเต่ดูท่าทางตกใจเล็กน้อยที่ตื่นขึ้นมาเจอเขาเป็นคนแรก 

 

 

 

 

"เป็นยังไงบ้าง"ป๊อปปี้ถามฟางอย่างรีบร้อน ตอนนี้เขาดีใจเเทบจะกระโดดเลยทีเดียว เเต่ต้องกุมมือคนตัวเล็กที่นอนอยู่เอาไว้ 

 

 

 

 

"เจ็บ"ฟางพูดเเล้วมองไปที่แผล เพราะมือที่อยากจะมาจับที่แผลก็ถูกคนตัวสูงกุมเอาไว้เสียเเน่น 

 

 

 

 

"เจ็บหรอ"ป๊อปปี้ถามฟางเเล้วมองไปที่แผล 

 

 

 

 

"หิวน้ำ.."ฟางพูดด้วยเสียงแหบพร่า

 

 

 

 

"น้ำๆ เอ่อ อ่ะนี่"ป๊อปปี้มองไปที่ข้างๆเตียงนอนก็หยิบแก้วน้ำมาให้ฟาง ก่อนจะช่วยพยุงตัวฟางนั่งพิงขอบเตียงโดยเอาหมอนมาหนุนไว้ 

 

 

 

 

"ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ นายเป็นอะไรบ้าง เเล้ว.."ฟางที่กำลังจะถามป๊อปปี้ต่อก็ถูกป๊อปปี้เอามือมาปิดปากไว้

 

 

 

 

 

 

 

"พูดมากจริงๆ เด็กบ้า.."ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มออกมาทั้งน้ำตาดีใจที่ฟางยังเป็นห่วงตัวเองอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

"..."ฟางถึงกับอึ้งที่เห็นน้ำตาของป๊อปปี้ นี่นับเป็นครั้งเเรก 

 

 

 

 

"ทำไมถึงมาทำแบบนี้"ป๊อปปี้พูดอีก 

 

 

 

 

"ทำอะไร"ฟางพุด

 

 

 

 

"มารับกระสุนเเทนชั้นทำไม"

 

 

 

 

"เปล่าสักหน่อย ไม่ได้อยากมารับเเทน จะม่ช่วยเเละดันสะดุด-3-"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่น

 

 

 

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้รีบดึงฟางมากอดทันที

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ นาย"ฟางอึ้งเล็กน้อยที่อยู่ๆป๊อปปี้ก็ดึงเธอไปกอดแบบนี้ เเต่ป๊อปปี้กอดเธอด้วยมือข้างเดียวไม่ให้โดนเเขาอีกข้างที่เจ็บอยู่ ฟางเองก็โหยหาอ้อมกอดเเสนอบอุ่นนี้เหลือเกิน ฟางไม่ได้ปฏิเสธเเล้สกอดตอบป๊อปปี้ด้วยมือข้างเดียวเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

ฟางกอดป๊อปปี้เเน่นขึ้นเรื่อยๆ เเล้วเอาหน้าซบลงที่หัวไหร่ ของป๊อปปี้ป๊อปปี้เองก็กอดฟางเน่นขึ้นเช่นกัน กอดเมือนกับว่าไม่อยากจะคลายอ้อมกอดนี้ไปเลย อยากกอดแบบนี้ตลอดไป..

 

 

 

 

 

 

 

นอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

"เห็นหรือยังว่าลูกรักผู้หญิงคนนี้เเค่ไหน"พ่อพูดเเล้วก้มลงมองแม่ที่กำลังยืนดูอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"เลิกให้ลุกไปแต่งงานคนอื่นสักที เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจะเป็นธุระให้"พ่อพูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นมาสักที"โทโมะจับมือของแก้วที่นอนสลบไม่ได้สติอยู่ เขานั่งเฝ้าเธอแบบนี้มาเป็นชั่วโมงเเล้วเเต่คนที่นอนอยู่ได้เเต่นอนหลับไม่มีวี่เเววที่จะตื่นยขึ้นมาเลย มะนทำให้คนที่เฝ้าอยู่ใจเสียไป

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมาให้ชั้นด่าเธอเดี๋ยวนี้นะ!!"

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมาให้ชั้นลงโทษ ตื่นขึ้นมาสิ..ฮึก..อย่าเงียบเเบบนี้"โทโมะพูดกับแก้วเป็นประโยคที่ร้อยๆรอบได้เเล้วเเต่คนตัวเล้กยังไม่ตอบเขาแม้เเต่ประโยคเดียว

 

 

 

 

 

 

 

"..."แก้วยังคงนิ่งหลับตาพริบอนู่เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมาสิ.."โทโมะพุดเสียงอ่อนลงจากเดิน

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"ไหนบอกว่ารักชั้นไง ตื่นขึ้นมาสิ ตื่นขึ้นมาอยู่กับชั้น"

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นขึ้นมา ชั้นน่ะ ชังไม่ได้บอกรักเธอเลยนะ.."โทโมะพุดเเล้วน้ำตาก็หยดลงไปบนมือสวยของแก้วที่เขากำลังกุมอยู่ โทโมะก้มลงจูบหลังมือแก้วอย่างช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วไม่มีวี่เเวจะตอบหรือทำอะไรให้เขารู้สึกว่าเธอรับรู้ในสิ่งที่เธอพูดออกมาเลยเเม้เเต่นิดหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

"ได้โปรด.."

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หยุดทำไม"ฟางที่ให้ป๊อปปี้เข็นรถมาที่ห้องแก้วก็ถามเพราะเห็นป๊อปปี้หยุดรถเข็นเมื่อเข้ามาเเค่นิดเดียว

 

 

 

 

 

 

 

"กลับเถอะ"ป๊อปปี้พูดเบาๆเเล้วมองเข้าไปในห้อง ฟางเองจึงมองตามไป เห็นโทโมะกำลังนอนฟุบหลับอยู่ข้างๆแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นห่วงแก้ว.."ฟางพุดเบาๆเพื่อไม่ให้โทโมะที่หลับอยู่ตื่น

 

 

 

 

 

 

 

"ปล่อยให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันก่อน จะดื้อกับชั้นหรือไง!"ป๊อปปี้กดเสียงต่ำลง

 

 

 

 

 

 

 

"รออะไรอะ กลับรถดิ๊-_-"ฟางพูดป๊อปปี้แอบอมยิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะกลับรถเเล้วเข็นฟางออกจากห้องไปแล้วปิดปรตูอย่างเเผ่วเบา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตกดึก..

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะที่ฟุบหลับอยู่ข้างไเเก้วก็ตื่นขึ้นมาพร้อมมองหน้าแก้วที่กำลังหลับไหลอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่คิดจะตื่นขึ้นมาจริงๆหรือไง.."โทโมะพูดเเล้วมองแก้วที่หลับอยู่

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"เธอนี่มันใจร้าย..ตื่นขึ้นมาสักทีสิ"โทโมะพูดน้ำน้ำเสียงที่อ่อนแรงลงไปทุกที

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วยังคงนอนหลับไม่ได้สติ เเละเเน่นอนว่าจะไม่มีเสียงใดตอบกลับโทดมะมาอย่างเเน่นอน

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นจะไม่ทำร้ายเธอ ตื่นขึ้นมา"

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"จะตื่นขึ้นมาเเล้วจะด่าว่าชั้นก็ได้ ตะทุบทีจะทำอะไรก็ได้ ขออย่างเดียวตื่นขึ้นมาได้มั้ย"โทโมะพูดเเล้วมองแก้วที่หลับไหลอยู่

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

ในห้องเต็มไปด้วยเสียงสะอื้น เสียงที่เหนื่อยอ่อนของโทโมะ ที่กำลังพูด พายายามพูดกับแก้ว เเค่คิดว่าเธอคงจะได้ยินเเละเธอคงงอนเขาอยู่ใช่มั้ยถึงไม่ยอมตื่นขึ้นมาเเบบนี้ โทโมะพุดไปจนตัวเองเคลิ้มหลับไปในที่สุด..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________________________________________

 

 

 

แก้วจะฟื้นรึเปล่า ต้องรออ่านต่อไปนะครับบบบบ

 

 

 

เม้นเยอะๆน้าาาา