พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
จ๊อกกกก~
 
 
 
 
 
เสียงท้องร้องดังขึ้นในความเงียบ โทโมะที่นั่งทำงานอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองแก้ว
 
 
 
 
 
"เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก ทำงานไปเถอะ"แก้วพูดเเล้วทำหน้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนโทโมะจะก้มหน้าทำงานต่อไป
 
 
 
 
 
ไอ้ท้องบ้ามาร้องออะไรตอนนี้เนี่ย
 
 
 
 
 
จ๊อกกกกกกก
 
 
 
 
 
เสียงท้องของแก้วดังขึ้นมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
"ไปหาอะไรกินไปเมื่อเช้าก็กินไปนิดเดียวนิ"โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
"ไม่เป็นไรหรอก รอกินตอนเที่ยงก็ได้เนี่ยก็ 9 โมงเเล้วอีกแปปเดียวเอง"แก้วพูด 
 
 
 
"ไม่เป็นไรได้ไงอีกตั้ง 2 ชั่วโมง ถ้าเธอเป็นโรคกระเพราะจะทำยังไง"โทโมะดุ 
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่อยากออกไปคนเดียวนิ รอไปกินพร้อมนายดีกว่า"แก้วพูดโทโมะส่ายหน้าก่อนจะกดโทรศัพท์หาเฟย์
 
 
 
 
 
"เอาอาหารมาด้วยชุดนึง"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
(ค่ะ ว่าเเต่จะเอาอาหารอะไรดีค่ะ อาหารไทย อาหารอิตลี หรือจะเอาอาหารฝรั่งค่ะ)เฟย์ถาม
 
 
 
 
 
"เอาอาหารไทยด่วนด้วย"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
(ค่ะไม่เกิด10นาทีอาหารจะไปเสิร์ฟค่ะ)เฟย์พูดโทโมะจึงตัดสายไป
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวอาหารมาอีกไม่เกิน10นาที ทนไปก่อนละกัน"โทโมะวางสายจากเฟย์เสร็จก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
"กินในนี้เนี่ยนะ"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"ใช่ เธอไม่อยากไปกินคนเดียวไม่ใช่หรือไง ก็กินที่นี่ถ้ากลัหว้าเเว้มองหน้าชั้นไปด้วยก็ได้"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
วันนี้มาดีแปลกๆ เเต่ชอบจังเวลานายเป็นเเบบนี้ ไม่แกล้งไม่เเขวะชั้น
 
 
 
 
 
"อะ อื้อ-////-"แก้วพูดเเล้วหน้าแดง
 
 
 
 
 
10 นาทีผ่านไป ~
 
 
 
 
 
"มาเเล้วค่ะ"เฟย์พูดพร้อมเปิดประตูให้พนักงานเสิร์ฟ
 
 
 
 
 
"เอาไปให้ยัยนั่น"โทโมะพุดเเล้วชี้ไปที่แก้ว
 
 
 
 
 
"ค่ะ เอาไปวางไว้ตรงนั้นเลยค่ะ"เฟย์รับคำเเล้วหันไปสั่งพนักงาน พนักงานก็เดินเเล้วเข็นรถที่เอาอาหารมาก่อนจะจัดวางตรงหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
"ขอบคุณค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้พนักงานเพื่อเป็นมารยาท
 
 
 
 
 
"ครับ"พนักงานพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
"หมดธุระเเล้ว"โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นพนักงานยังไม่ยอมไปสักที
 
 
 
 
 
"เอ่อ ไปค่ะ"เฟย์พุดเมื่อเห็นหน้าโทโมะดูไม่ค่อยพอใจนัก พนักงานจึงเดินเข็นรถออกไป
 
 
 
 
 
"อาหารน่ากินมากอ่ะ นายมากินมั้ยเมื่อเช้านายเองก็กินไม่อิ่มใช่ป่ะ"แก้วถามเเล้วมองหน้าอาหาร
 
 
 
 
 
"กินไปเถอะ ชั้นทำงานเเล้วเดี๋ยวค่อยกินตอนเที่ยวทีเดียว"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"เอ้าอย่ามาพูดแบบเดียวกับชั้นนะ งานนายอะไรมันจะเยอะขนาดนั้นเอกสารก็เเค่เนี่ยเอง เดี๋ยวชั้นช่วยทำก็ได้ มากินข้าวก่อน"แก้วพูดเเล้วเดินมาดึงเเขนโทโมะให้ลุกขึ้น 
 
 
 
"ชั้นสั่งมาเเค่ชุดเดียวเธอกินไปเถอะ"โทโมะพุด 
 
 
 
"ใครสนอะ ชุดเดียวเเต่กับข้าวที่มีตั้งสีห้าจานโฆ่ ชั้นกินคนเดียวไม่หมดหรอก"แก้วพุด
 
 
 
"เเต่ข้าวมีจานเดียว"โทโมะพูด เออจริง แก้วคิดในใจก่อนจะนึกถึงเมื่อเช้าก่อนจะปล่อยเเขนโทโมะที่ดึงอยู่ 
 
 
 
"โอ้ย"โทโมะร้องเพราะเขาเอาก็ไม่ได้เกร็งไว้ไม่คิดว่าเเก้วจะปล่อยเเบบนี้ทำให้มือข้างที่มีแผลโดนกับขอบโต๊ะจังๆ 
 
 
 
"เห้ยนายชั้นขอโทษไม่ได้ตั้งใจอะเจ็บมากมั้ย"แก้วพูดเเล้วจับมือโทโมะขึ้นมาสำรวจ 
 
 
 
"ไม่เป็นไร ไปกินได้ละเธอน่ะ"โทโมะพุด 
 
 
 
"นายก็มากินด้วยกันก็ได้ เดี๋ยวชั้นออกไปเอาช้องกัยส้อมเพิ่ม"แก้วพูด เเล้วพยักหน้าเพื่อขอให้ไปกินด้วยกัน
 
 
 
 
 
"ชั้นจะทำงาน"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวมาช่วยทำ"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"เธอจะมาช่วยอะไรชั้นได้"โทโมะพูดเเล้วมองเอกสาร
 
 
 
 
 
"งานนายมันทำยังไงละ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"แปล"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"อื้อ ทำได้อยู่หลายภาษา ชั้นเองก็เรียนมาเยอะ ปะ กินข้าว"แก้วพุดเเล้วลากโทโมะให้มานั่งที่โซฟาโดยที่โทโมะเองก็ยอมเดิมตามมา
 
 
 
 
 
"นายกินไปก่อนเลยก็ได้นะ ชั้นจะไปเอาช้อนที่โรงอาหาร"แก้วพูดเเล้วเดินออกไปที่โรงอาหารของบริษัทเเล้วหยิบช้อนกับส้อมมาคู่หนึ่งก่นอจะเดินกลับไปที่ห้องทำงานโทโมะ
 
 
 
 
 
"เอ้าทำไมยังไม่กินละ บอกให้กินก่อนเเล้วนิ"แก้วพุดเมื่อกลับมาโทโมะยังนั่งที่เดิมเเละทุกอย่างอยู่ที่เดิม
 
 
 
 
 
"ก็รอมากินพร้อมกันไง"โทโมะพุดแก้วจึงเดินเข้ามานั่งข้างๆโทโมะ
 
 
 
 
 
"งั้นก็กินสิ มาเเล้วเนี่ย"แก้วพูดเเล้วตักกับข้าวมาเเล้วกิน
 
 
 
 
 
เคล้ง
 
 
 
 
 
ส้อนโทโมะล่วงแก้วจึงหันมามองทันที 
 
 
 
 
"โทษทีชั้นเจ็บมือนิดหน่อยนะ"โทโมะพุดก่อนจะก้มลงเก็บส้อมที่ล่วงไป 
 
 
 
"ลืมเลย ทำให้เจ็บเองเเท้ๆ งั้นเอางี้ชั้นป้อนนายเองเเล้วกันถือว่าไถ่โทษที่เผลอปล่อยมือนายอ่ะ"แก้วพูดเเล้วแย่งช้อนมาจากมือโทโมะเเล้วหยิบส้อมที่ล่วงมาวงไว้
 
 
 
"อยากกินอันไหนเดี๋ยวตักไห้"แก้วถาม 
 
 
 
"อันนู้น"โทโมะพูดเเล้วชี้ไปที่มัสมั่่นไก่แก้วจึงเอื้อมไปตักก่อนจะตักข้าวเข้าไปเเล้วยื่นจ่อปากโทโมะ
 
 
 
 
 
"เอ้าอ้าปากสิ"แก้วพุดโทโมะจึงอ้าปากแก้วจึงป้อนโทโมะ โทโมะมองหน้าแก้วเเจ่งับชั้นก่อนแก้วจะดึงออก โทโมะมองแก้วเเล้วเคี้ยวข้าวตุ่ยๆ แก้วที่ดึงช้อนออกมาเเล้วก็มองโทโมะที่เคี้ยวข้าวก่อนจะหน้าแดงนิดเเต่ก็ก้มหน้าวางช้อนของโทโมะลงเเล้ว ตักกินเองบ้าง
 
 
 
 
 
แก้วป้อนโทโมะสลับกับกินเองเเบบนี้จนกินอิ่มทั้งคู่ก็เรียกให้คนมาเก็บเเล้วดับกลิ่นในห้องแอร์แบบนี้
 
 
 
 
 
"อะ ไหนมาเดี๋ยวชั้นจะช่วยแปล"แก้วพุดเเล้วไปนั่งตรงข้ามกับโทโมะ โทโมะจึงยื่นเอกสารไปให้
 
 
 
 
 
"ถาษอังฝรั่งเศษหรอ พอได้อยู่"แก้วพูดเเล้วก้มหน้าเขียนเเปลลงไปในอีกเเผ่นที่เเนบมาด้วยกันอย่างตั้งใจ โทโมะมองแก้วก่อนจะยิ้มออกมา แก้วที่รู้สึกเหมือนถูกจ้องมองก็เงยกน้าขึ้นมา โทโมะจึงรีบก้มหน้าทันที แก้วจมวดคิ้วก่อนจะก้มหน่าแปลต่อ
 
 
 
 
 
20 นาทีผ่านไป~
 
 
 
 
 
แก้วเเปลเอกสารที่โทโมะให้มาสองเเผ่นจนเสร็จ
 
 
 
 
 
"อะเสร็จเเล้ว"แก้วพุดเเล้วยื่นเอกสารให้โทโมะ โทโมะจึงรับมัน แก้วจึงบิดขี้เกียจเล็กน้อย
 
 
 
 
 
"ถ้าเมื่อยก็ไปนั่งโซฟาไป เดี๋ยวที่เหลือชั้นทำเอง"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"ไม่อะ สนุกดีเหลืออีกสองภาษาเองนิชั้นอันนึงนายอันนึงเเบบนี้ก็เสร็จเเล้วสอ งานวันนี้อะ"แก้วพุด
 
 
 
 
"เเต่สองอันนี้มันเยอะ"โทโมะบอก
 
 
 
 
 
"7-8แผ่นเองน่าไหวอยู่เเล้ว"แก้วพุดก่อนจะหยิบมาเเล้วดู
 
 
 
"ชั้นเอาอิตลี่เเล้วกัน นายเอาญี่ปุ่นไป"แก้วพุดก่อนจะก้มหน้าก้มตาตั้งใจแปล 
 
 
 
แก้วเเละโทโมะนั่งแปลจนใกล้เวลากินข้าวเที่ยวเเต่ก็ไม่ได้ออกไปกินเพราะกินเเล้วต่างคนก็บอกว่ายังไม่หิว แก้วเเละโทโมะจึงนั่งแปลมาเรื่อยๆจนใกล้หมดเวลางาน
 
 
 
 
 
"โอ้ยยย เสร็จสักมีเมื้อยชะมัด"แก้วพุดเเล้วลุกขึ้นยืนเผื่อบิดขี้เกียจก่อนจะดูนาฬิกา
 
 
 
 
 
"มันจะหมดเวลางานเเล้วนิ โห่ ชั้นเเปลนานไปมั้ยเนี่ย เเต่ก็ไม่แปลกใจเต็มหน้าทุกแผ่น-_-"แก้วพุดโทโมะมองแก้วเเล้วส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวเย็นนี้ชั้นไม่กินข้าวที่บ้าน"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"เอ้าเเล้วจะไปกินที่ไหนอ่ะ ห้างหรอ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"ไม่ชั้นไม่ชอบไปห้าง"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"ถ้าไม่กินที่ห่างเเล้วจะไปกินที่ไหน ร้านอาหารหรอ"แก้วถามอีก
 
 
 
 
 
"ใช่ ชั้นมีร้านนึงไม่ได้ไปนานเเล้ว อยากจะลองไปกินอีก ชั้นอยากให้เธอลองไปกินดูเหมือกันเพราะมันอร่อยมาก"โทโมะบอก
 
 
 
 
 
"เเล้วทำไมต้องเป็นชั้นอ่ะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"ไม่รู้ จะไปไม่ไปละ"โทโมะพูดเเล้วลุกขึ้น
 
 
 
 
 
"ไปดิ ไม่ไปได้ไงละ"แก้วพูดเเล้วเดินมาจับเเขนโทโมะ
 
 
 
 
 
"อุ้ย ขอโทษ"แก้วพูดเมื่อโทโมะมองลงมาที่เขน
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่ได้ว่าอะไรนิ"โทโมะพุดเเล้วเดินออกจากห้องทำงานไป ปล่อยให้แก้วยืนนิ่งอยู่
 
 
 
 
 
"แปลวางจับได้อ่าดิ เห้ย อ้าวไปตั้งเเต่เมื่อไหร่"แก้วพูดก่อนจะวิ่งตามโทโมะมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ้าวโทโมะ วันนี้มาคนเดียวหรอลุก"ป้าเดินมาทั้กโทโมะที่นั่งอยู่ในโซลที่ไม่ค่อยมีคน
 
 
 
 
 
"ครับ"โทโมะตอบ
 
 
 
 
 
"เเล้วเเม่หนูคนนี้แฟนหรอลุก น่าตาน่ารักเชียว"ป้าชมแก้ว
 
 
 
 
 
"ขอบคุณนะค่ะ เเต่แก้วไม่ใช่แฟนเค้าหรอกค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
"อ้าวหรอค่ะ น่าเสียดายจัง หนูทั้งน่ารักทั้งเรียบร้อย"ป้าชมแก้วอีก แก้วก็ได้เเต่ก้มตัวเเต่ขอบคุณ
 
 
 
 
 
"อย่าไปยอเธอมากเลยครับ เดี๋ยวจะได้ใจ"โทโมะพูดแก้วจึงหันมาค้อยใส่ทันที
 
 
 
 
 
"งั้นวันนี้กินอะไรจ้ะ"ป้าถาม
 
 
 
 
 
"เหมือนเดิมครับ"โทโมะพุดป้าจึงยิ้มเเล้วเดินไป ไม่นานนักอาหารก็มาเสิร์ฟมีเเต่เมนูกุ้งทั้งนั้น
 
 
 
 
 
เวรละ อย่าบอกนะว่านายนนี้ชอบกินกุ้งน่ะ
 
 
 
 
"เอ้าลองกินจานนี้ อร่อยมากของโปรดชั้นเลย"โทโมะพุดเเล้วตักเนื้อกุ้งให้แก้ว
 
 
 
 
"เอ่อ ขอบคุณนะ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้โทโมะ เเค่นิดเดียวเอง กินไปคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเอาก็เอาวะ แก้วคิดก่อนจะตักกุ้งเข้าปากเเล้วเคี้ยวๆมันก่อนจะกลืนลงคอ
 
 
 
 
 
"เป็นไง"โทโมะถาม
 
 
 
 
 
"อะ อร่อยมาก"แก้วพูดเเล้วยิ้มเเห้งให้โทโมะ เเต่พอพูดจบแก้วก็เริ่มคันจากข้อมือไล้ตามมาที่เเขน
 
 
 
 
 
"ชั้นกลับบ้านก่อนนะ"แก้วพูดเเล้วิ่งพรวดออกมาจากร้านทันที
 
 
 
 
 
"อะไรของเธอ เสียมารยาท"โทโมะพุดก่อนจะวิ่งตามแก้วออกมาเเต่แก้วขึ้นเเท๊กซี่ไปก่อนเเล้ว
 
 
 
 
 
"คันเป็นบ้าเลย"แก้วที่อยู่บนรถก็เกาะตามตัวจนตอนนี้มันขึ้นเป็นผื่นเเดงไปทั้งตัว
 
 
 
 
 
"กลับบ้านด่วน!"โทโมะสั่งคนขับรถก่อนจะอารมณ์เสียที่แก้วทำแบบนี้ ไม่นานนักโทโมะก็มาถึงบ้าน
 
 
 
 
 
"แก้วไปไหนเเล้ว"โทโมะถามป้าแม่บ้านทันทีที่ก้าวเข้ามา
 
 
 
 
 
"พึ่งเห็นวิ่งขึ้นไปเมื่อกี้ค่ะ ไม่รู้รีบอะไร เเต่ป้าเห็นตัวหนูแก้วเเดงๆนะค่ะ"ป้าเเม่บ้านบอก
 
 
 
 
 
"ตัวแดงงั้นหรอ"โทโมะพุดซ้ำป้าเเม่บ้านพยักหน้าโทโมะจึงรีบขึ้นมาบนห้องแก้วทันที เปิดประตูโดยที่ไม่เคาะ
 
 
 
 
 
"เธอเป็นอะไร"โทโมะเข้ามาในห้องก็กระโจมเข้าหาแก้วทันที
 
 
 
 
 
"คะ คือ"แก้วอึกอัก
 
 
 
 
"บอกชั้นมา อย่าโกหก!!"โทโมะตวาด
 
 
 
 
 
"คือชั้นเเพ้กุ้ง"แก้วหลับตาเเล้วบอกโทโมะ
 
 
 
 
 
"เเล้วทำไมไม่บอกชั้นว่าเเพ้ เเล้วกินมันทำไม!"โทโมะตวาดเสียงดัง
 
 
 
 
 
"ชะ ชั้นขอโทษ ชั้นเเค่ไม่อยากจะขัดนาย นายอุส่าห์ตักมา"แก้วพุดเเล้วก้มหน้ารับผิดก่อนจะเกาตาตัว
 
 
 
 
 
"ไปโรงพายาบาล"โทโมะพูดเเล้วจะลากแก้วไปโรงพายาบาล
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรเเล้วละมั้ง ชั้นกินยาแก้เเพ้ไปเเล้ว"แก้วขืนเเล้วบอกไป
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรได้ยังไง ตัวเเดงเเบบนี้ ผื่นขึ้นเต็มไปหมด เธอนี่ชอบสร้างปัญหา ชอบทำให้ชั้นเป็นห่วงได้ตลอดเลยนะยัยเซ่อเอ้ย!"โทโมะพุดก่อนจะช้อนตัวแก้วเเล้วเดินลงไปทันที แก้วที่ได้ยินว่าเป็นห่วงก็หน้าแดงขึ้นมาทันที เเต่ไม่ได้เป็นที่สังเกุตเพราะหน้าเธอก็เเดงเพราะกุ้งอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
__________________________________________________________________________________
 
 
 
ตอนนี้ตอนพิเศษโทโมะแก้วน้าาา
 
 
อาจจะไม่หวานเหมือนป๊อปปี้กับฟาง 55555
 
 
เม้นกันเยอะๆน้าาาาา