พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

69 ตอน

2251 วิจารณ์

130.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

36) เเพ้กุ้ง Part tomo+kaew

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

จ๊อกกกก~

เสียงท้องร้องดังขึ้นในความเงียบ โทโมะที่นั่งทำงานอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองแก้ว

"เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก ทำงานไปเถอะ"แก้วพูดเเล้วทำหน้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนโทโมะจะก้มหน้าทำงานต่อไป

ไอ้ท้องบ้ามาร้องออะไรตอนนี้เนี่ย

จ๊อกกกกกกก

เสียงท้องของแก้วดังขึ้นมาอีกครั้ง

"ไปหาอะไรกินไปเมื่อเช้าก็กินไปนิดเดียวนิ"โทโมะพูดขึ้น

"ไม่เป็นไรหรอก รอกินตอนเที่ยงก็ได้เนี่ยก็ 9 โมงเเล้วอีกแปปเดียวเอง"แก้วพูด

"ไม่เป็นไรได้ไงอีกตั้ง 2 ชั่วโมง ถ้าเธอเป็นโรคกระเพราะจะทำยังไง"โทโมะดุ

"ชั้นไม่อยากออกไปคนเดียวนิ รอไปกินพร้อมนายดีกว่า"แก้วพูดโทโมะส่ายหน้าก่อนจะกดโทรศัพท์หาเฟย์

"เอาอาหารมาด้วยชุดนึง"โทโมะพูด

(ค่ะ ว่าเเต่จะเอาอาหารอะไรดีค่ะ อาหารไทย อาหารอิตลี หรือจะเอาอาหารฝรั่งค่ะ)เฟย์ถาม

"เอาอาหารไทยด่วนด้วย"โทโมะพูด

(ค่ะไม่เกิด10นาทีอาหารจะไปเสิร์ฟค่ะ)เฟย์พูดโทโมะจึงตัดสายไป

"เดี๋ยวอาหารมาอีกไม่เกิน10นาที ทนไปก่อนละกัน"โทโมะวางสายจากเฟย์เสร็จก็พูดขึ้น

"กินในนี้เนี่ยนะ"แก้วพูด

"ใช่ เธอไม่อยากไปกินคนเดียวไม่ใช่หรือไง ก็กินที่นี่ถ้ากลัหว้าเเว้มองหน้าชั้นไปด้วยก็ได้"โทโมะพูด

วันนี้มาดีแปลกๆ เเต่ชอบจังเวลานายเป็นเเบบนี้ ไม่แกล้งไม่เเขวะชั้น

"อะ อื้อ-////-"แก้วพูดเเล้วหน้าแดง

10 นาทีผ่านไป ~

"มาเเล้วค่ะ"เฟย์พูดพร้อมเปิดประตูให้พนักงานเสิร์ฟ

"เอาไปให้ยัยนั่น"โทโมะพุดเเล้วชี้ไปที่แก้ว

"ค่ะ เอาไปวางไว้ตรงนั้นเลยค่ะ"เฟย์รับคำเเล้วหันไปสั่งพนักงาน พนักงานก็เดินเเล้วเข็นรถที่เอาอาหารมาก่อนจะจัดวางตรงหน้าแก้ว

"ขอบคุณค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้พนักงานเพื่อเป็นมารยาท

"ครับ"พนักงานพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว

"หมดธุระเเล้ว"โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นพนักงานยังไม่ยอมไปสักที

"เอ่อ ไปค่ะ"เฟย์พุดเมื่อเห็นหน้าโทโมะดูไม่ค่อยพอใจนัก พนักงานจึงเดินเข็นรถออกไป

"อาหารน่ากินมากอ่ะ นายมากินมั้ยเมื่อเช้านายเองก็กินไม่อิ่มใช่ป่ะ"แก้วถามเเล้วมองหน้าอาหาร

"กินไปเถอะ ชั้นทำงานเเล้วเดี๋ยวค่อยกินตอนเที่ยวทีเดียว"โทโมะพุด

"เอ้าอย่ามาพูดแบบเดียวกับชั้นนะ งานนายอะไรมันจะเยอะขนาดนั้นเอกสารก็เเค่เนี่ยเอง เดี๋ยวชั้นช่วยทำก็ได้ มากินข้าวก่อน"แก้วพูดเเล้วเดินมาดึงเเขนโทโมะให้ลุกขึ้น

"ชั้นสั่งมาเเค่ชุดเดียวเธอกินไปเถอะ"โทโมะพุด

"ใครสนอะ ชุดเดียวเเต่กับข้าวที่มีตั้งสีห้าจานโฆ่ ชั้นกินคนเดียวไม่หมดหรอก"แก้วพุด

"เเต่ข้าวมีจานเดียว"โทโมะพูด เออจริง แก้วคิดในใจก่อนจะนึกถึงเมื่อเช้าก่อนจะปล่อยเเขนโทโมะที่ดึงอยู่

"โอ้ย"โทโมะร้องเพราะเขาเอาก็ไม่ได้เกร็งไว้ไม่คิดว่าเเก้วจะปล่อยเเบบนี้ทำให้มือข้างที่มีแผลโดนกับขอบโต๊ะจังๆ

"เห้ยนายชั้นขอโทษไม่ได้ตั้งใจอะเจ็บมากมั้ย"แก้วพูดเเล้วจับมือโทโมะขึ้นมาสำรวจ

"ไม่เป็นไร ไปกินได้ละเธอน่ะ"โทโมะพุด

"นายก็มากินด้วยกันก็ได้ เดี๋ยวชั้นออกไปเอาช้องกัยส้อมเพิ่ม"แก้วพูด เเล้วพยักหน้าเพื่อขอให้ไปกินด้วยกัน

"ชั้นจะทำงาน"โทโมะพุด

"เดี๋ยวมาช่วยทำ"แก้วพูด

"เธอจะมาช่วยอะไรชั้นได้"โทโมะพูดเเล้วมองเอกสาร

"งานนายมันทำยังไงละ"แก้วถาม

"แปล"โทโมะพุด

"อื้อ ทำได้อยู่หลายภาษา ชั้นเองก็เรียนมาเยอะ ปะ กินข้าว"แก้วพุดเเล้วลากโทโมะให้มานั่งที่โซฟาโดยที่โทโมะเองก็ยอมเดิมตามมา

"นายกินไปก่อนเลยก็ได้นะ ชั้นจะไปเอาช้อนที่โรงอาหาร"แก้วพูดเเล้วเดินออกไปที่โรงอาหารของบริษัทเเล้วหยิบช้อนกับส้อมมาคู่หนึ่งก่นอจะเดินกลับไปที่ห้องทำงานโทโมะ

"เอ้าทำไมยังไม่กินละ บอกให้กินก่อนเเล้วนิ"แก้วพุดเมื่อกลับมาโทโมะยังนั่งที่เดิมเเละทุกอย่างอยู่ที่เดิม

"ก็รอมากินพร้อมกันไง"โทโมะพุดแก้วจึงเดินเข้ามานั่งข้างๆโทโมะ

"งั้นก็กินสิ มาเเล้วเนี่ย"แก้วพูดเเล้วตักกับข้าวมาเเล้วกิน

เคล้ง

ส้อนโทโมะล่วงแก้วจึงหันมามองทันที

"โทษทีชั้นเจ็บมือนิดหน่อยนะ"โทโมะพุดก่อนจะก้มลงเก็บส้อมที่ล่วงไป

"ลืมเลย ทำให้เจ็บเองเเท้ๆ งั้นเอางี้ชั้นป้อนนายเองเเล้วกันถือว่าไถ่โทษที่เผลอปล่อยมือนายอ่ะ"แก้วพูดเเล้วแย่งช้อนมาจากมือโทโมะเเล้วหยิบส้อมที่ล่วงมาวงไว้

"อยากกินอันไหนเดี๋ยวตักไห้"แก้วถาม

"อันนู้น"โทโมะพูดเเล้วชี้ไปที่มัสมั่่นไก่แก้วจึงเอื้อมไปตักก่อนจะตักข้าวเข้าไปเเล้วยื่นจ่อปากโทโมะ

"เอ้าอ้าปากสิ"แก้วพุดโทโมะจึงอ้าปากแก้วจึงป้อนโทโมะ โทโมะมองหน้าแก้วเเจ่งับชั้นก่อนแก้วจะดึงออก โทโมะมองแก้วเเล้วเคี้ยวข้าวตุ่ยๆ แก้วที่ดึงช้อนออกมาเเล้วก็มองโทโมะที่เคี้ยวข้าวก่อนจะหน้าแดงนิดเเต่ก็ก้มหน้าวางช้อนของโทโมะลงเเล้ว ตักกินเองบ้าง

แก้วป้อนโทโมะสลับกับกินเองเเบบนี้จนกินอิ่มทั้งคู่ก็เรียกให้คนมาเก็บเเล้วดับกลิ่นในห้องแอร์แบบนี้

"อะ ไหนมาเดี๋ยวชั้นจะช่วยแปล"แก้วพุดเเล้วไปนั่งตรงข้ามกับโทโมะ โทโมะจึงยื่นเอกสารไปให้

"ถาษอังฝรั่งเศษหรอ พอได้อยู่"แก้วพูดเเล้วก้มหน้าเขียนเเปลลงไปในอีกเเผ่นที่เเนบมาด้วยกันอย่างตั้งใจ โทโมะมองแก้วก่อนจะยิ้มออกมา แก้วที่รู้สึกเหมือนถูกจ้องมองก็เงยกน้าขึ้นมา โทโมะจึงรีบก้มหน้าทันที แก้วจมวดคิ้วก่อนจะก้มหน่าแปลต่อ

20 นาทีผ่านไป~

แก้วเเปลเอกสารที่โทโมะให้มาสองเเผ่นจนเสร็จ

"อะเสร็จเเล้ว"แก้วพุดเเล้วยื่นเอกสารให้โทโมะ โทโมะจึงรับมัน แก้วจึงบิดขี้เกียจเล็กน้อย

"ถ้าเมื่อยก็ไปนั่งโซฟาไป เดี๋ยวที่เหลือชั้นทำเอง"โทโมะพูด

"ไม่อะ สนุกดีเหลืออีกสองภาษาเองนิชั้นอันนึงนายอันนึงเเบบนี้ก็เสร็จเเล้วสอ งานวันนี้อะ"แก้วพุด

"เเต่สองอันนี้มันเยอะ"โทโมะบอก

"7-8แผ่นเองน่าไหวอยู่เเล้ว"แก้วพุดก่อนจะหยิบมาเเล้วดู

"ชั้นเอาอิตลี่เเล้วกัน นายเอาญี่ปุ่นไป"แก้วพุดก่อนจะก้มหน้าก้มตาตั้งใจแปล

แก้วเเละโทโมะนั่งแปลจนใกล้เวลากินข้าวเที่ยวเเต่ก็ไม่ได้ออกไปกินเพราะกินเเล้วต่างคนก็บอกว่ายังไม่หิว แก้วเเละโทโมะจึงนั่งแปลมาเรื่อยๆจนใกล้หมดเวลางาน

"โอ้ยยย เสร็จสักมีเมื้อยชะมัด"แก้วพุดเเล้วลุกขึ้นยืนเผื่อบิดขี้เกียจก่อนจะดูนาฬิกา

"มันจะหมดเวลางานเเล้วนิ โห่ ชั้นเเปลนานไปมั้ยเนี่ย เเต่ก็ไม่แปลกใจเต็มหน้าทุกแผ่น-_-"แก้วพุดโทโมะมองแก้วเเล้วส่ายหน้าเบาๆ

"เดี๋ยวเย็นนี้ชั้นไม่กินข้าวที่บ้าน"โทโมะพุด

"เอ้าเเล้วจะไปกินที่ไหนอ่ะ ห้างหรอ"แก้วถาม

"ไม่ชั้นไม่ชอบไปห้าง"โทโมะพุด

"ถ้าไม่กินที่ห่างเเล้วจะไปกินที่ไหน ร้านอาหารหรอ"แก้วถามอีก

"ใช่ ชั้นมีร้านนึงไม่ได้ไปนานเเล้ว อยากจะลองไปกินอีก ชั้นอยากให้เธอลองไปกินดูเหมือกันเพราะมันอร่อยมาก"โทโมะบอก

"เเล้วทำไมต้องเป็นชั้นอ่ะ"แก้วถาม

"ไม่รู้ จะไปไม่ไปละ"โทโมะพูดเเล้วลุกขึ้น

"ไปดิ ไม่ไปได้ไงละ"แก้วพูดเเล้วเดินมาจับเเขนโทโมะ

"อุ้ย ขอโทษ"แก้วพูดเมื่อโทโมะมองลงมาที่เขน

"ชั้นไม่ได้ว่าอะไรนิ"โทโมะพุดเเล้วเดินออกจากห้องทำงานไป ปล่อยให้แก้วยืนนิ่งอยู่

"แปลวางจับได้อ่าดิ เห้ย อ้าวไปตั้งเเต่เมื่อไหร่"แก้วพูดก่อนจะวิ่งตามโทโมะมา

"อ้าวโทโมะ วันนี้มาคนเดียวหรอลุก"ป้าเดินมาทั้กโทโมะที่นั่งอยู่ในโซลที่ไม่ค่อยมีคน

"ครับ"โทโมะตอบ

"เเล้วเเม่หนูคนนี้แฟนหรอลุก น่าตาน่ารักเชียว"ป้าชมแก้ว

"ขอบคุณนะค่ะ เเต่แก้วไม่ใช่แฟนเค้าหรอกค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

"อ้าวหรอค่ะ น่าเสียดายจัง หนูทั้งน่ารักทั้งเรียบร้อย"ป้าชมแก้วอีก แก้วก็ได้เเต่ก้มตัวเเต่ขอบคุณ

"อย่าไปยอเธอมากเลยครับ เดี๋ยวจะได้ใจ"โทโมะพูดแก้วจึงหันมาค้อยใส่ทันที

"งั้นวันนี้กินอะไรจ้ะ"ป้าถาม

"เหมือนเดิมครับ"โทโมะพุดป้าจึงยิ้มเเล้วเดินไป ไม่นานนักอาหารก็มาเสิร์ฟมีเเต่เมนูกุ้งทั้งนั้น

เวรละ อย่าบอกนะว่านายนนี้ชอบกินกุ้งน่ะ

"เอ้าลองกินจานนี้ อร่อยมากของโปรดชั้นเลย"โทโมะพุดเเล้วตักเนื้อกุ้งให้แก้ว

"เอ่อ ขอบคุณนะ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้โทโมะ เเค่นิดเดียวเอง กินไปคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเอาก็เอาวะ แก้วคิดก่อนจะตักกุ้งเข้าปากเเล้วเคี้ยวๆมันก่อนจะกลืนลงคอ

"เป็นไง"โทโมะถาม

"อะ อร่อยมาก"แก้วพูดเเล้วยิ้มเเห้งให้โทโมะ เเต่พอพูดจบแก้วก็เริ่มคันจากข้อมือไล้ตามมาที่เเขน

"ชั้นกลับบ้านก่อนนะ"แก้วพูดเเล้วิ่งพรวดออกมาจากร้านทันที

"อะไรของเธอ เสียมารยาท"โทโมะพุดก่อนจะวิ่งตามแก้วออกมาเเต่แก้วขึ้นเเท๊กซี่ไปก่อนเเล้ว

"คันเป็นบ้าเลย"แก้วที่อยู่บนรถก็เกาะตามตัวจนตอนนี้มันขึ้นเป็นผื่นเเดงไปทั้งตัว

"กลับบ้านด่วน!"โทโมะสั่งคนขับรถก่อนจะอารมณ์เสียที่แก้วทำแบบนี้ ไม่นานนักโทโมะก็มาถึงบ้าน

"แก้วไปไหนเเล้ว"โทโมะถามป้าแม่บ้านทันทีที่ก้าวเข้ามา

"พึ่งเห็นวิ่งขึ้นไปเมื่อกี้ค่ะ ไม่รู้รีบอะไร เเต่ป้าเห็นตัวหนูแก้วเเดงๆนะค่ะ"ป้าเเม่บ้านบอก

"ตัวแดงงั้นหรอ"โทโมะพุดซ้ำป้าเเม่บ้านพยักหน้าโทโมะจึงรีบขึ้นมาบนห้องแก้วทันที เปิดประตูโดยที่ไม่เคาะ

"เธอเป็นอะไร"โทโมะเข้ามาในห้องก็กระโจมเข้าหาแก้วทันที

"คะ คือ"แก้วอึกอัก

"บอกชั้นมา อย่าโกหก!!"โทโมะตวาด

"คือชั้นเเพ้กุ้ง"แก้วหลับตาเเล้วบอกโทโมะ

"เเล้วทำไมไม่บอกชั้นว่าเเพ้ เเล้วกินมันทำไม!"โทโมะตวาดเสียงดัง

"ชะ ชั้นขอโทษ ชั้นเเค่ไม่อยากจะขัดนาย นายอุส่าห์ตักมา"แก้วพุดเเล้วก้มหน้ารับผิดก่อนจะเกาตาตัว

"ไปโรงพายาบาล"โทโมะพูดเเล้วจะลากแก้วไปโรงพายาบาล

"ไม่เป็นไรเเล้วละมั้ง ชั้นกินยาแก้เเพ้ไปเเล้ว"แก้วขืนเเล้วบอกไป

"ไม่เป็นไรได้ยังไง ตัวเเดงเเบบนี้ ผื่นขึ้นเต็มไปหมด เธอนี่ชอบสร้างปัญหา ชอบทำให้ชั้นเป็นห่วงได้ตลอดเลยนะยัยเซ่อเอ้ย!"โทโมะพุดก่อนจะช้อนตัวแก้วเเล้วเดินลงไปทันที แก้วที่ได้ยินว่าเป็นห่วงก็หน้าแดงขึ้นมาทันที เเต่ไม่ได้เป็นที่สังเกุตเพราะหน้าเธอก็เเดงเพราะกุ้งอยู่