พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จ๊อกกกก~

 

 

 

 

 

เสียงท้องร้องดังขึ้นในความเงียบ โทโมะที่นั่งทำงานอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองแก้ว

 

 

 

 

 

"เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก ทำงานไปเถอะ"แก้วพูดเเล้วทำหน้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนโทโมะจะก้มหน้าทำงานต่อไป

 

 

 

 

 

ไอ้ท้องบ้ามาร้องออะไรตอนนี้เนี่ย

 

 

 

 

 

จ๊อกกกกกกก

 

 

 

 

 

เสียงท้องของแก้วดังขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

"ไปหาอะไรกินไปเมื่อเช้าก็กินไปนิดเดียวนิ"โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก รอกินตอนเที่ยงก็ได้เนี่ยก็ 9 โมงเเล้วอีกแปปเดียวเอง"แก้วพูด 

 

 

 

"ไม่เป็นไรได้ไงอีกตั้ง 2 ชั่วโมง ถ้าเธอเป็นโรคกระเพราะจะทำยังไง"โทโมะดุ 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่อยากออกไปคนเดียวนิ รอไปกินพร้อมนายดีกว่า"แก้วพูดโทโมะส่ายหน้าก่อนจะกดโทรศัพท์หาเฟย์

 

 

 

 

 

"เอาอาหารมาด้วยชุดนึง"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

(ค่ะ ว่าเเต่จะเอาอาหารอะไรดีค่ะ อาหารไทย อาหารอิตลี หรือจะเอาอาหารฝรั่งค่ะ)เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

"เอาอาหารไทยด่วนด้วย"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

(ค่ะไม่เกิด10นาทีอาหารจะไปเสิร์ฟค่ะ)เฟย์พูดโทโมะจึงตัดสายไป

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวอาหารมาอีกไม่เกิน10นาที ทนไปก่อนละกัน"โทโมะวางสายจากเฟย์เสร็จก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

"กินในนี้เนี่ยนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ใช่ เธอไม่อยากไปกินคนเดียวไม่ใช่หรือไง ก็กินที่นี่ถ้ากลัหว้าเเว้มองหน้าชั้นไปด้วยก็ได้"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

วันนี้มาดีแปลกๆ เเต่ชอบจังเวลานายเป็นเเบบนี้ ไม่แกล้งไม่เเขวะชั้น

 

 

 

 

 

"อะ อื้อ-////-"แก้วพูดเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

10 นาทีผ่านไป ~

 

 

 

 

 

"มาเเล้วค่ะ"เฟย์พูดพร้อมเปิดประตูให้พนักงานเสิร์ฟ

 

 

 

 

 

"เอาไปให้ยัยนั่น"โทโมะพุดเเล้วชี้ไปที่แก้ว

 

 

 

 

 

"ค่ะ เอาไปวางไว้ตรงนั้นเลยค่ะ"เฟย์รับคำเเล้วหันไปสั่งพนักงาน พนักงานก็เดินเเล้วเข็นรถที่เอาอาหารมาก่อนจะจัดวางตรงหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้พนักงานเพื่อเป็นมารยาท

 

 

 

 

 

"ครับ"พนักงานพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว

 

 

 

 

 

"หมดธุระเเล้ว"โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นพนักงานยังไม่ยอมไปสักที

 

 

 

 

 

"เอ่อ ไปค่ะ"เฟย์พุดเมื่อเห็นหน้าโทโมะดูไม่ค่อยพอใจนัก พนักงานจึงเดินเข็นรถออกไป

 

 

 

 

 

"อาหารน่ากินมากอ่ะ นายมากินมั้ยเมื่อเช้านายเองก็กินไม่อิ่มใช่ป่ะ"แก้วถามเเล้วมองหน้าอาหาร

 

 

 

 

 

"กินไปเถอะ ชั้นทำงานเเล้วเดี๋ยวค่อยกินตอนเที่ยวทีเดียว"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"เอ้าอย่ามาพูดแบบเดียวกับชั้นนะ งานนายอะไรมันจะเยอะขนาดนั้นเอกสารก็เเค่เนี่ยเอง เดี๋ยวชั้นช่วยทำก็ได้ มากินข้าวก่อน"แก้วพูดเเล้วเดินมาดึงเเขนโทโมะให้ลุกขึ้น 

 

 

 

"ชั้นสั่งมาเเค่ชุดเดียวเธอกินไปเถอะ"โทโมะพุด 

 

 

 

"ใครสนอะ ชุดเดียวเเต่กับข้าวที่มีตั้งสีห้าจานโฆ่ ชั้นกินคนเดียวไม่หมดหรอก"แก้วพุด

 

 

 

"เเต่ข้าวมีจานเดียว"โทโมะพูด เออจริง แก้วคิดในใจก่อนจะนึกถึงเมื่อเช้าก่อนจะปล่อยเเขนโทโมะที่ดึงอยู่ 

 

 

 

"โอ้ย"โทโมะร้องเพราะเขาเอาก็ไม่ได้เกร็งไว้ไม่คิดว่าเเก้วจะปล่อยเเบบนี้ทำให้มือข้างที่มีแผลโดนกับขอบโต๊ะจังๆ 

 

 

 

"เห้ยนายชั้นขอโทษไม่ได้ตั้งใจอะเจ็บมากมั้ย"แก้วพูดเเล้วจับมือโทโมะขึ้นมาสำรวจ 

 

 

 

"ไม่เป็นไร ไปกินได้ละเธอน่ะ"โทโมะพุด 

 

 

 

"นายก็มากินด้วยกันก็ได้ เดี๋ยวชั้นออกไปเอาช้องกัยส้อมเพิ่ม"แก้วพูด เเล้วพยักหน้าเพื่อขอให้ไปกินด้วยกัน

 

 

 

 

 

"ชั้นจะทำงาน"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวมาช่วยทำ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เธอจะมาช่วยอะไรชั้นได้"โทโมะพูดเเล้วมองเอกสาร

 

 

 

 

 

"งานนายมันทำยังไงละ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"แปล"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"อื้อ ทำได้อยู่หลายภาษา ชั้นเองก็เรียนมาเยอะ ปะ กินข้าว"แก้วพุดเเล้วลากโทโมะให้มานั่งที่โซฟาโดยที่โทโมะเองก็ยอมเดิมตามมา

 

 

 

 

 

"นายกินไปก่อนเลยก็ได้นะ ชั้นจะไปเอาช้อนที่โรงอาหาร"แก้วพูดเเล้วเดินออกไปที่โรงอาหารของบริษัทเเล้วหยิบช้อนกับส้อมมาคู่หนึ่งก่นอจะเดินกลับไปที่ห้องทำงานโทโมะ

 

 

 

 

 

"เอ้าทำไมยังไม่กินละ บอกให้กินก่อนเเล้วนิ"แก้วพุดเมื่อกลับมาโทโมะยังนั่งที่เดิมเเละทุกอย่างอยู่ที่เดิม

 

 

 

 

 

"ก็รอมากินพร้อมกันไง"โทโมะพุดแก้วจึงเดินเข้ามานั่งข้างๆโทโมะ

 

 

 

 

 

"งั้นก็กินสิ มาเเล้วเนี่ย"แก้วพูดเเล้วตักกับข้าวมาเเล้วกิน

 

 

 

 

 

เคล้ง

 

 

 

 

 

ส้อนโทโมะล่วงแก้วจึงหันมามองทันที 

 

 

 

 

"โทษทีชั้นเจ็บมือนิดหน่อยนะ"โทโมะพุดก่อนจะก้มลงเก็บส้อมที่ล่วงไป 

 

 

 

"ลืมเลย ทำให้เจ็บเองเเท้ๆ งั้นเอางี้ชั้นป้อนนายเองเเล้วกันถือว่าไถ่โทษที่เผลอปล่อยมือนายอ่ะ"แก้วพูดเเล้วแย่งช้อนมาจากมือโทโมะเเล้วหยิบส้อมที่ล่วงมาวงไว้

 

 

 

"อยากกินอันไหนเดี๋ยวตักไห้"แก้วถาม 

 

 

 

"อันนู้น"โทโมะพูดเเล้วชี้ไปที่มัสมั่่นไก่แก้วจึงเอื้อมไปตักก่อนจะตักข้าวเข้าไปเเล้วยื่นจ่อปากโทโมะ

 

 

 

 

 

"เอ้าอ้าปากสิ"แก้วพุดโทโมะจึงอ้าปากแก้วจึงป้อนโทโมะ โทโมะมองหน้าแก้วเเจ่งับชั้นก่อนแก้วจะดึงออก โทโมะมองแก้วเเล้วเคี้ยวข้าวตุ่ยๆ แก้วที่ดึงช้อนออกมาเเล้วก็มองโทโมะที่เคี้ยวข้าวก่อนจะหน้าแดงนิดเเต่ก็ก้มหน้าวางช้อนของโทโมะลงเเล้ว ตักกินเองบ้าง

 

 

 

 

 

แก้วป้อนโทโมะสลับกับกินเองเเบบนี้จนกินอิ่มทั้งคู่ก็เรียกให้คนมาเก็บเเล้วดับกลิ่นในห้องแอร์แบบนี้

 

 

 

 

 

"อะ ไหนมาเดี๋ยวชั้นจะช่วยแปล"แก้วพุดเเล้วไปนั่งตรงข้ามกับโทโมะ โทโมะจึงยื่นเอกสารไปให้

 

 

 

 

 

"ถาษอังฝรั่งเศษหรอ พอได้อยู่"แก้วพูดเเล้วก้มหน้าเขียนเเปลลงไปในอีกเเผ่นที่เเนบมาด้วยกันอย่างตั้งใจ โทโมะมองแก้วก่อนจะยิ้มออกมา แก้วที่รู้สึกเหมือนถูกจ้องมองก็เงยกน้าขึ้นมา โทโมะจึงรีบก้มหน้าทันที แก้วจมวดคิ้วก่อนจะก้มหน่าแปลต่อ

 

 

 

 

 

20 นาทีผ่านไป~

 

 

 

 

 

แก้วเเปลเอกสารที่โทโมะให้มาสองเเผ่นจนเสร็จ

 

 

 

 

 

"อะเสร็จเเล้ว"แก้วพุดเเล้วยื่นเอกสารให้โทโมะ โทโมะจึงรับมัน แก้วจึงบิดขี้เกียจเล็กน้อย

 

 

 

 

 

"ถ้าเมื่อยก็ไปนั่งโซฟาไป เดี๋ยวที่เหลือชั้นทำเอง"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ไม่อะ สนุกดีเหลืออีกสองภาษาเองนิชั้นอันนึงนายอันนึงเเบบนี้ก็เสร็จเเล้วสอ งานวันนี้อะ"แก้วพุด

 

 

 

 

"เเต่สองอันนี้มันเยอะ"โทโมะบอก

 

 

 

 

 

"7-8แผ่นเองน่าไหวอยู่เเล้ว"แก้วพุดก่อนจะหยิบมาเเล้วดู

 

 

 

"ชั้นเอาอิตลี่เเล้วกัน นายเอาญี่ปุ่นไป"แก้วพุดก่อนจะก้มหน้าก้มตาตั้งใจแปล 

 

 

 

แก้วเเละโทโมะนั่งแปลจนใกล้เวลากินข้าวเที่ยวเเต่ก็ไม่ได้ออกไปกินเพราะกินเเล้วต่างคนก็บอกว่ายังไม่หิว แก้วเเละโทโมะจึงนั่งแปลมาเรื่อยๆจนใกล้หมดเวลางาน

 

 

 

 

 

"โอ้ยยย เสร็จสักมีเมื้อยชะมัด"แก้วพุดเเล้วลุกขึ้นยืนเผื่อบิดขี้เกียจก่อนจะดูนาฬิกา

 

 

 

 

 

"มันจะหมดเวลางานเเล้วนิ โห่ ชั้นเเปลนานไปมั้ยเนี่ย เเต่ก็ไม่แปลกใจเต็มหน้าทุกแผ่น-_-"แก้วพุดโทโมะมองแก้วเเล้วส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวเย็นนี้ชั้นไม่กินข้าวที่บ้าน"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"เอ้าเเล้วจะไปกินที่ไหนอ่ะ ห้างหรอ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ไม่ชั้นไม่ชอบไปห้าง"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่กินที่ห่างเเล้วจะไปกินที่ไหน ร้านอาหารหรอ"แก้วถามอีก

 

 

 

 

 

"ใช่ ชั้นมีร้านนึงไม่ได้ไปนานเเล้ว อยากจะลองไปกินอีก ชั้นอยากให้เธอลองไปกินดูเหมือกันเพราะมันอร่อยมาก"โทโมะบอก

 

 

 

 

 

"เเล้วทำไมต้องเป็นชั้นอ่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ จะไปไม่ไปละ"โทโมะพูดเเล้วลุกขึ้น

 

 

 

 

 

"ไปดิ ไม่ไปได้ไงละ"แก้วพูดเเล้วเดินมาจับเเขนโทโมะ

 

 

 

 

 

"อุ้ย ขอโทษ"แก้วพูดเมื่อโทโมะมองลงมาที่เขน

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ได้ว่าอะไรนิ"โทโมะพุดเเล้วเดินออกจากห้องทำงานไป ปล่อยให้แก้วยืนนิ่งอยู่

 

 

 

 

 

"แปลวางจับได้อ่าดิ เห้ย อ้าวไปตั้งเเต่เมื่อไหร่"แก้วพูดก่อนจะวิ่งตามโทโมะมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวโทโมะ วันนี้มาคนเดียวหรอลุก"ป้าเดินมาทั้กโทโมะที่นั่งอยู่ในโซลที่ไม่ค่อยมีคน

 

 

 

 

 

"ครับ"โทโมะตอบ

 

 

 

 

 

"เเล้วเเม่หนูคนนี้แฟนหรอลุก น่าตาน่ารักเชียว"ป้าชมแก้ว

 

 

 

 

 

"ขอบคุณนะค่ะ เเต่แก้วไม่ใช่แฟนเค้าหรอกค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

"อ้าวหรอค่ะ น่าเสียดายจัง หนูทั้งน่ารักทั้งเรียบร้อย"ป้าชมแก้วอีก แก้วก็ได้เเต่ก้มตัวเเต่ขอบคุณ

 

 

 

 

 

"อย่าไปยอเธอมากเลยครับ เดี๋ยวจะได้ใจ"โทโมะพูดแก้วจึงหันมาค้อยใส่ทันที

 

 

 

 

 

"งั้นวันนี้กินอะไรจ้ะ"ป้าถาม

 

 

 

 

 

"เหมือนเดิมครับ"โทโมะพุดป้าจึงยิ้มเเล้วเดินไป ไม่นานนักอาหารก็มาเสิร์ฟมีเเต่เมนูกุ้งทั้งนั้น

 

 

 

 

 

เวรละ อย่าบอกนะว่านายนนี้ชอบกินกุ้งน่ะ

 

 

 

 

"เอ้าลองกินจานนี้ อร่อยมากของโปรดชั้นเลย"โทโมะพุดเเล้วตักเนื้อกุ้งให้แก้ว

 

 

 

 

"เอ่อ ขอบคุณนะ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้โทโมะ เเค่นิดเดียวเอง กินไปคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเอาก็เอาวะ แก้วคิดก่อนจะตักกุ้งเข้าปากเเล้วเคี้ยวๆมันก่อนจะกลืนลงคอ

 

 

 

 

 

"เป็นไง"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

"อะ อร่อยมาก"แก้วพูดเเล้วยิ้มเเห้งให้โทโมะ เเต่พอพูดจบแก้วก็เริ่มคันจากข้อมือไล้ตามมาที่เเขน

 

 

 

 

 

"ชั้นกลับบ้านก่อนนะ"แก้วพูดเเล้วิ่งพรวดออกมาจากร้านทันที

 

 

 

 

 

"อะไรของเธอ เสียมารยาท"โทโมะพุดก่อนจะวิ่งตามแก้วออกมาเเต่แก้วขึ้นเเท๊กซี่ไปก่อนเเล้ว

 

 

 

 

 

"คันเป็นบ้าเลย"แก้วที่อยู่บนรถก็เกาะตามตัวจนตอนนี้มันขึ้นเป็นผื่นเเดงไปทั้งตัว

 

 

 

 

 

"กลับบ้านด่วน!"โทโมะสั่งคนขับรถก่อนจะอารมณ์เสียที่แก้วทำแบบนี้ ไม่นานนักโทโมะก็มาถึงบ้าน

 

 

 

 

 

"แก้วไปไหนเเล้ว"โทโมะถามป้าแม่บ้านทันทีที่ก้าวเข้ามา

 

 

 

 

 

"พึ่งเห็นวิ่งขึ้นไปเมื่อกี้ค่ะ ไม่รู้รีบอะไร เเต่ป้าเห็นตัวหนูแก้วเเดงๆนะค่ะ"ป้าเเม่บ้านบอก

 

 

 

 

 

"ตัวแดงงั้นหรอ"โทโมะพุดซ้ำป้าเเม่บ้านพยักหน้าโทโมะจึงรีบขึ้นมาบนห้องแก้วทันที เปิดประตูโดยที่ไม่เคาะ

 

 

 

 

 

"เธอเป็นอะไร"โทโมะเข้ามาในห้องก็กระโจมเข้าหาแก้วทันที

 

 

 

 

 

"คะ คือ"แก้วอึกอัก

 

 

 

 

"บอกชั้นมา อย่าโกหก!!"โทโมะตวาด

 

 

 

 

 

"คือชั้นเเพ้กุ้ง"แก้วหลับตาเเล้วบอกโทโมะ

 

 

 

 

 

"เเล้วทำไมไม่บอกชั้นว่าเเพ้ เเล้วกินมันทำไม!"โทโมะตวาดเสียงดัง

 

 

 

 

 

"ชะ ชั้นขอโทษ ชั้นเเค่ไม่อยากจะขัดนาย นายอุส่าห์ตักมา"แก้วพุดเเล้วก้มหน้ารับผิดก่อนจะเกาตาตัว

 

 

 

 

 

"ไปโรงพายาบาล"โทโมะพูดเเล้วจะลากแก้วไปโรงพายาบาล

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรเเล้วละมั้ง ชั้นกินยาแก้เเพ้ไปเเล้ว"แก้วขืนเเล้วบอกไป

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรได้ยังไง ตัวเเดงเเบบนี้ ผื่นขึ้นเต็มไปหมด เธอนี่ชอบสร้างปัญหา ชอบทำให้ชั้นเป็นห่วงได้ตลอดเลยนะยัยเซ่อเอ้ย!"โทโมะพุดก่อนจะช้อนตัวแก้วเเล้วเดินลงไปทันที แก้วที่ได้ยินว่าเป็นห่วงก็หน้าแดงขึ้นมาทันที เเต่ไม่ได้เป็นที่สังเกุตเพราะหน้าเธอก็เเดงเพราะกุ้งอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________

 

 

 

ตอนนี้ตอนพิเศษโทโมะแก้วน้าาา

 

 

อาจจะไม่หวานเหมือนป๊อปปี้กับฟาง 55555

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาาา