พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ห้องทำงานของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
ฟางที่เห็นป๊อปปี้เอาเเต่ทำงานตลอดเวลา วันนี้เธอสังเกตเห็นว่าวันนี้จินนี่ไม่ได้มาหาป๊อปปี้ เเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมา ฟางมองไปที่ป๊อปปี้ก็ยังทำงานไม่เลิก เเละห้องนี้ก็เงียบกริบฟางจึงหาเรื่องพูดเพื่อทำลายความเงียบออกไป
 
 
 
 
 
"อยากไปทะเลอะ"ฟางพูดขึ้นขณะนั่งดูป๊อปปี้ทำงาน
 
 
 
 
 
"พูดทำไม"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ
 
 
 
 
 
"ไม่พูด"ฟางพูด ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมามองอย่างไม่ค่อยเข้าใจ
 
 
 
 
 
"ก็นายบอกให้ชั้นพูดทำไมชั้นไม่พูดอะ"ฟางพูดให้ป๊อปปี้เข้าว่าเธอกำลังกวนประสาทเขาอยู่
 
 
 
 
 
"-_-"ป๊อปปี้ไม่ได้ว่าอะไรมองฟางด้วยสายตานิ่งเฉยก่อนจะทำเป็นก้มหน้าเซ็นต์งานเเต่ก็แอบยิ้มกับมุขเเป้กๆของเธอ
 
 
 
 
 
"เอะ ชั้นเห็นนะ"ฟางเดินมาตอนไหนไม่รู้ มาพูดเเล้วเห็นป๊อปปี้ก้มหน้าเเล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะทักออกไปจนป๊อปปี้ตกใจเงยหน้าขึ้นมาเเล้วรีบเก๊กหน้านิ่งทันที
 
 
 
 
 
"ไม่ทันเเล้ว"ฟางทำเป็นพูดลอยๆเเล้วเดินไปข้างหลังป๊อปปี้ก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มๆไปที่สองแก้มของป๊อปปี้ด้วยความหมั่นไส้
 
 
 
 
 
"ยิ้มบ้างก็ได้ ไม่มีใครเค้าว่าหรอกนะ"ฟางพูดเเล้วจิ้มแก้มป๊อปปี้อีก
 
 
 
 
 
"สนุกมากมั้ย-_-"ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมามองฟางที่จิ้มแก้วเขาอยู่เเต่หน้าฟางก็ใกล้ป๊อปปี้พอสมควรพอป๊อปปี้หันไปทำให้ปลายจมูกของทั้งคู่เเตะกัน
 
 
 
 
 
"อื้อ ย๊ากกก หมั่นไส้"ฟางพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาให้จมูกชนจมูกป๊อปปี้อย่างหมั่นไส้
 
 
 
 
 
"เล่นอย่างนี้หรอ"ป๊อปปี้พูดฟางจึงเงยหน้าขึ้นทันที
 
 
 
 
 
"ทำไม"ฟางพูดเเล้วเเลบลิ้นพร้อมยักคิ้ว
 
 
 
 
 
"ได้"ป๊อปปี้พูดเเล้วลุกขึ้นมาก่อนจะรวบตัวฟางมาใกล้
 
 
 
 
 
"นะนายจะทำอะไรน่ะ"ฟางพูดเเล้วเริ่มหน้าแดงซ่านเพราะตอนนี้หน้าเธอกับป๊อปปี้ใกล้กันมา
 
 
 
 
 
"หึ"ป๊อปปี้เค้นหัวเราะในลำคอก่อนจะใช้จมูกขยี้จมูกของฟางคืน
 
 
 
 
 
"อร๊าย หยุดนะ"ฟางพูดเเล้วดันหน้าป๊อปปี้ออกกะจะวิ่งหนีเเต่ลืมไปว่าอยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้ทำให้ฟางล้มไปนั่งเก้าอี้ทำงานของป๊อปปี้พอดิบพอดีตอนนี้อยู่ในท่าป๊อปปี้ชันเข่าข้างนึงกับเก้าอีกอีกข้างยังคงเยียบอยู่ที่พื้น
 
 
 
 
 
"มะ มองอะไรของนายเล่า"ฟางที่รู้สึกว่าโดนสายตาของป๊อปปี้จ้องก็เบือนหน้าหนีก่อนจะดันป๊อปปี้ออกเเล้วกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
"ไม่น่าเล่นเลยเรา"ฟางพูดเบาๆก่อนจะหยิบนิตยสารมาอ่านเเก้เขิน
 
 
 
 
 
"หึ"ป๊อปปี้มองฟางนิดๆก่อนจะหัวเราะในลำคอเเล้วจักเเจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะมานั่งทำงานต่อ โดยที่ฟางแอบลดนิตยสารลงเพื่อดูเขาเป็นระยะๆ
 
 
 
 
นายทำให้ชั้นหวั่นไหวนะไอ้มาเฟียบ้า ><
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ห้องทำงานของโทโมะ
 
 
 
 
 
"โทโมะค่ะพิมขอโทษที่วันนั้นพิมทำตัวไม่น่ารัก"เสียงของพิมที่กำลังง้อโทโมะที่กำลังทำงานอยู่ด้วยการนั่งบนตักบ้างละ เท้าค้างที่ตรงข้ามเพื่อให้หน้าอกหกบ้างละ อ่อยเหลือเกิน -_-
 
 
 
 
 
"..."โทโมะเงียบไม่ตอบหรือมองหน้าพิมเเม่เเต่นิด สายตาของเขายังคงจ้องคอมไม่เปลื่ยน
 
 
 
 
 
"ชั้นว่าเธอสมควรออกไปได้เเล้วนะ ดูก็รู้ว่าเค้าไม่อยากจะคุยหรือเห็นหน้าเธอตอนนี้"แก้วพูดเเล้วยักคิ้วกวนๆให้พิม
 
 
 
 
 
"เป็นเเค่ผู้ติดตาม อ่ามาสะ..เอ่ออย่ามารู้ดีกว่าเจ้าตัวเลยนะ"พิมพูดเเล้วยิ้มเหยียดๆ ตอนนี้เธอพายายามพูดเพราะๆกับเเก้วเพราะกลัวโทโมะจะไม่ชอบ
 
 
 
 
 
"ชั้นบอกเเล้วไงว่าชั้นน่ะมากกว่าผู้ติดตาม"แก้วพุดเเล้วยิ้มเหยียดๆให้พิม โทโมะที่ได้ยินก็หันมามองแก้วทันที
 
 
 
 
 
"หมายความว่ายังไงค่ะโทโมะ"พิมหันไปถามโทโมะ
 
 
 
 
 
"หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละ อุ้ยโทโมะค่ะ เนี่ยจ้องคอมมากๆไม่ดีนะรู้มั้ย ใส่เเว่นกันเเสงเข้าตามากดีกว่านะค่ะ"แก้วแกล้งพูดเเล้วหยิบเเว่นที่ไม่ใช่เเว่นสายตาเเต่เป็นเลนใสสีเหลี่ยมเเล้วเดินมาใส่ให้โทโมะ ต่อหน้าพิม เเต่แก้วไม่ได้เดินมาใส่ธรรมดาๆ เธอเดินเเล้วใช้มือข้างนึงยันตรงหว่างขาของโทโมะก่อนจะใช่มือข้างเดียวใส่แว่นให้โทโมะก่อนจะส่งสายตาเซ็กซี่มาให้
 
 
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
 
 
แก้วหันไปมองหน้าพิมที่ตอนนี้ตาเขียวปั๊ดนั่นแสดงถึงเธอโมโหมากแก้วจึงถือวิสาสะจุ๊บแก้วเนียนๆของโทโมะเเบบเเตะๆ เเต่ใช่ปากทำเสียงดังๆ
 
 
 
 
 
"มากไปเเล้วนะ"พิมยืนกำมือเเน่นอยู่นานก่อนจะกระชากแก้วเข้ามาง้างมือจะตบ
 
 
 
 
 
เพียะ!
 
 
 
 
 
พิมฟาดฝ่ามือหนักๆกะจะโดนใบหน้าที่ยียวนของแก้วเต็มเเรงเเต่ผิด โทโมะลุกพรวดออกมารับตบของพิมเเทนแก้วจนเเว่นที่แก้วใส่ให้กระเด็นออกเเล้วมีเลือดซึมออกมาที่มุมปาก ทั้งพิมเเละแก้วต่างอึ้งกันไปตามๆกัน
 
 
 
 
 
 
"ทะ โทโมะ มะ มารับเเทนมัน โทโมะปกป้องมันกรี๊ดดดดดด!!!"พิมมือสั่นก่อนกรี๊ดโวยวายออกมาเต็มเสียง พระเจ้าเสียงชีเเปดหลอดมา -0-
 
 
 
 
 
"ออกไป"โทโมะเอ่ยปากไล่พิมอย่างเย็นชาเเล้วใช้นิ้วชี้เรียวๆของเขาชี้ไปที่ประตู้
 
 
 
 
 
"ชั้นฝากแกไว้ก่อน เเล้วแกกับชั้นมันต้องได้เห็นดีกันเเน่"พิมพูดคาดโทษเเล้วชี้หน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่รับฝากที่บ้านของเยอะเเยะ"แก้วพูดยียวนกวนประสาทพิม พิมจะเข้ามาทำร้ายแก้วเเต่โทโมะสงสารตาอัน(โครต)น่ากลัวไปให้พิมจนพิมต้องถอยห่างเเล้วเดินปึ้งปั้งออกจากห้องนั้นโดยทันที
 
 
 
 
 
"โอ้ย เป็นไรมั้ยนาย บ้าหรือเปล่ามารับฝ่ามือวิบัติของยัยนั่นเพื่อ?"เมื่อพิมออกไปปุ๊ปแก้วก็รีบจับใบหน้าหวานของโทโมะที่มีทั้งรอบมือเเละเลือดที่ซึมออกมาจากมุมปากก่อนจะแอบเอ็ดโทโมะเบาๆ
 
 
 
 
 
"โอ้ยตายเเล้ว ตายเเน่ไ มีเลือดด้วย"แก้วพูดเเล้วลุกรี้ลุกรน เดินวนไปวนมา โทโมะมองอาการของแก้วที่ดูวิตก เป็นห่วงเขาก็แอบยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
"อร๊ายลืมถาม เจ็บมั้ยๆๆๆๆ"แก้วรีบจับหน้าโทโมะมาเเล้วถามด้วยความเป็นห่วง ทั้งจับหน้าโทโมะหันซ้ายขวาไปมา
 
 
 
 
 
 
"ชั้นจะคอเคล็ดเพิ่มขึ้นอีกถ้าเธอยังไม่หยุดสำรวจหน้าชั้น"โทโมะพูดแก้วจึงปล่อยมือจากหน้าของโทโมะโดยทันที
 
 
 
 
 
"อุ้ย ขอโทษก็คนมันเป็นห่วงนี่นา ทำอะไรไม่คิดเลย นายนี่มันบ้าจริงๆ"แก้วเผลอพูดออกไปทำให้คนที่ฟังอยู่อย่างโทโมะยิ้มออกมาทันที
 
 
 
 
 
"ยิ้มอะไร นี่อย่าบอกว่ายัยนั่นตบจนเพี้ยนไปเเล้วอะ"แก้วหันมามองโทโมะที่ยิ้มอยู่ก็พูดขึ้น โทโมะรู้สึกตัวว่ามีคนเห็นเขาตอนยิ้มก็รีบหุบยิ้มลงทันที
 
 
 
 
 
"พูดมากจังเธอเนี่ย"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
"เอ้า-_-"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะตาหลี่ๆ
 
 
 
 
 
 
"ไปนั่งเดี๋ยวชั้นทำแผลให้ดีกว่า"แก้วพูดก่อนจะดันโทโมะให้ไปนั่งโซฟา ก่อนจะเดินดุ่มๆออกจากห้องทำงานไปเพื่อขอยาจากเฟย์
 
 
 
 
 
"ขอโทษนะที่ทำให้นายต้องมาเจ็บตัวอะ นายไม่น่ามารับตบบรรลัยนั่นเลย"แก้วพูดเเล้วคิ้วขมวดด้วยความเป็นห่วงก่อนจะค่อยๆทำแผลให้โทโมะ โทโมะไม่ต้องไม่ออกเสียงอะไร ทำยังกับว่าเขาไม่เจ็บที่เธอทำแผลให้
 
 
 
 
 
 
"ขอโทษไม่พอต้องขอบคุณด้วยนะเนี่ย ขอบคุณนะ"แก้วเมื่อทำแผลเสร็จก็พูดขอบคุณเเล้วก้มหัวให้โทโมะเบาๆ
 
 
 
 
 
 
"ของอย่างอื่นเเทนคำขอบคุณ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
"อะไรอะ จะทำให้หมดอย่างเลย"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะ
 
 
 
"เมื่อกี้เธอแอบจุ๊บแก้มชั้น"โทโมะพูดแก้วหน้าแดงแปร๊ดทันที
 
 
 
 
 
 
"ไม่ได้แอบ จุ๊บซึ่งๆหน้าเลย"แก้วตอบแก้วก้มหน้างุด
 
 
 
 
 
 
"งั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบจุ๊บอีกข้างจะได้เสมอๆกัน"โทโมะพูดแก้วเงยขึ้นมามองโทโมะตาโต ตะลึงในสิ่งที่เขาขอ
 
 
 
 
 
 
"เร็วๆนี่ชั้นรับตบแทนเธอนะ!"โทโมะเร่งแก้วที่กำลังอึ้งอยู่แก้วสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหลับตาปี๊เเล้วค่อยๆเข้ามาจุ๊บแก้วของโทโมะ
 
 
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
 
 
แก้วคิดว่าตัวเองจุ๊บไปที่แก้มของโทโมะเเต่เปล่าเลยมีลิ้นหนาสอดเเทรกเข้ามาหาความหวานในโพรงปากขางเธอ เธอถึงกับตาโตด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
"OXO"แก้วยังคงอึ้งอยู่สักพักจนโทโมะถอดจูบออก
 
 
 
 
 
 
"เพียะ! คนฉวยโอกาศ"แก้วตีไปที่ไหล่กล้วของโทโมะก่อนจะต่อว่าเมื่อได้สติ
 
 
 
 
 
 
"ก็โอกาศมันน่าฉวย"โทโมะพูดหน้าตาเฉย
 
 
 
 
 
 
"เพียะ! หน้าด้านที่สุด"แก้วดีไปที่ไหล่ของโทโมะอีกครั้งเเต่ต่อว่า
 
 
 
 
 
 
"ด้านได้ อายอด"โทโมะยังคงต่อปากต่อคำแก้วอีก
 
 
 
 
 
 
"ปากจัดขึ้นเยอะเลยไอ้บ้า"แก้วหน้าแดงแปร๊ดเเล้วพูดก่อนจะหยิบยาเเล้วเดินดุ่มๆออกจากห้องทันที
 
 
 
 
 
 
เมื่อไหร่ชั้นจะเลิกหวั่นไหวกับนายสักที ><
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_______________________________________________________________________
 
 
 
 
ไรเตอร์ไม่ใจร้าย บอกให้หวานไรเตอร์ก็หวานให้ ไรเตอร์จะยังไม่ทำให้เศร้าก็ได้ 555555 ไรเตอร์ใจดีใช่ม๊ะ 55555555555
 
 
 
หวานพอมั้ยละ 55555 ไม่พอบอกได้นะ 55555