พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย นายสั่งชั้นว่าไม่ให้ทำแบบนั้น ชั้นขอสั่งนายคืนได้มั้ย"แก้วที่ทำแผลให้โทโมะเสร็จก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

"จะสั่งอะไรชั้น-_-"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้วนิ่ง

 

 

 

 

 

"สั่งไม่ให้นายบีบแก้วอีก"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะอย่างจริงจัง

 

 

 

 

 

"ทำไม"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

"ชั้นขี้เกียจเก็บแก้ว"แก้วพูดเเล้วเเลบลิ้นให้โทโมะ

 

 

 

 

 

"เเค่นี้น่ะหรอ"โทโมะพุดเเล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

"เป็นห่วงมือนายเเล้วก็ขี้เกียจทำแผล ชั้นไปเก็บแก้วละ"แก้วพูดเเล้วจะลุกไปเก็บแก้วเเต่โทโมะรั้งไว้

 

 

 

 

 

"แม่บ้านก็มีจะเก็บเองทำไม เดี๋ยวมันก็บาดมือหรอก"โทโมะพุดก่อนจะดึงแก้วมานั่งข้างๆเเล้วลุกขึ้นไปโต๊ะทำงาน

 

 

 

 

 

"เฟย์ ให้คนมาทำความสะอาดห้องชั้นที"โทโมะสั่งเฟย์ผ่านโทรศัพท์ที่วางอยู่ ไม่นานนักเเม่บ้านก็เข้ามาเก็บกวาดเเล้วเช็ดเลือดโทโมะจนสะอาดเรียบร้อย จากนั้นโทโมะก็นั่งทำงานตามปกติ แก้วเองก็นั่งบ้างนอนบ้าง

 

 

 

 

 

"เสื้อมาเเล้วค่ะ"เฟย์เปิดประตูเข้ามาก็พูด ก่อนจะเดินเอาไปให้แก้ว

 

 

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ"แก้วพูดขอบคุณเเล้วยิ้มให้เฟย์ ซึ้งเฟย์เองก็ยิ้มตอบก่อนจะออกไป

 

 

 

 

 

"อะนี่คืน เดี๋ยวชั้นไปเปลื่ยนเสื้อละ"แก้วพูดเเล้วถอดเสื้อคืนโทโมะ โทโมะเงยหน้าขึ้นมามองแก้วก่อนจะก้มลงไป

 

 

 

 

 

"ถอดเสื้อขนาดนี้เเล้วชั้นว่าเธอรีบสวมเสื้อเธอเถอะ ไม่ต้องออกไปไหน ชั้นไม่มองหรอก"โทโมะพุดทั้งที่ก้มหน้าทำงาน แก้วหน้าแดงก่อนจะรีบใส่เสื้ออย่างเร็วเเล้วไปนั่งที่โซฟาที่เดิม 

 

 

 

เวลาผ่านไปจนได้เวลาเลิกงาน แก้วเเละโทโมะก็ออกจากบริษัทพร้อมกันเเล้วกลับบ้านไป แต่ก็ต้องแปลกเพราะไม่เห็นป๊อปปี้เเละฟางเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ป้าค่ะนายป๊อปปี้กับฟางกลับมาก่อนเเล้วหรอค่ะ"แก้วเข้ามาในบ้านก็ถามป้าเเม่บ้านทันที 

 

 

 

"ไม่ได้กลับมาก่อนค่ะ เเต่วันนี้คุณภาณุยังไม่ได้ไปทำงานเลยค่ะ"ป้าเเม่บ้านตอบ 

 

 

 

"เเล้วทำไมไม่ไปละค่ะ"แก้วถามด้วยความสงสัย 

 

 

 

"ก็คุณฟางดูเหมือนจะถูกทำร้ายมานะค่ะตั้งเเต่เมื่อเช้าน่ะค่ะที่ไปจ๊อกกิ๊ง"แม่บ้านพูด 

 

 

 

"ถูกทำร้าย!! ใครทำค่ะ"แก้วพูดด้วยความตกใจเเล้วรีบถามป้าเเม่บ้านทันที 

 

 

 

"ป้าเองก็ยังไม่รู้เลยค่ะ ต้องถามคุณถาณุ"ป้าเเม่บ้านพูดแก้วรีบวิ่งขึ้นไปดูฟางที่ห้องทันที โดยที่โทโมะเองก็เดินตามแก้วมา

 

 

 

 

 

ปั้ง

 

 

 

 

 

แก้วเปิดประตูฟางมาอย่างแรกจนมันชนผนังในห้องทำให้ป๊อปปี้สะดุ้งเล็กน้อยเเละฟางที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมา

 

 

 

ผลั่ก

 

 

 

"นายดูเพื่อนชั้นยังไงวะ ทำไมเพื่อนชั้นถึงถูกทำร้าย"แก้วโมโหกระชากป๊อปปี้เข้ามาต่อยเเต่โทโมะรีบมาห้ามไว้

 

 

 

 

"นี่เธอ ใจเย็นๆ"โทโมะล็อกตัวแก้วไว้เล้วพูดห้ามเพื่อให้แก้วได้สติ

 

 

 

 

 

"นายดูหน้าเพื่อนชั้นสิ ทำไมมันเป็นแบบนี้"แก้วพูดเเล้วมองไปที่ฟาง

 

 

 

 

 

"แก้วใจเย็นๆนะ ฟางไม่ได้เป็นอะไรเเล้ว"ฟางพูดเเล้วเดินมาหาแก้วที่กำลังโมโห

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นอะไรทำไมหน้าฟางเป็นแบบนี้"แก้วถามเเล้วพายายามข่มอารมณ์ โทโมะที่เห็นแก้วอารมณ์เย็นลงก็ปล่อยให้เป็นอิสระ

 

 

 

 

 

"ฟางเเค่ถูกดักทำร้าย เเล้วนายเนี่ยช่วยฟางไว้นะเค้าไม่ได้ปล่อยให้ใครทำร้ายฟางสักหน่อย"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."ฟางอึกอักเพราะกลัวถ้าบอกไปว่าจินนี่ทำร้ายฟางก็จะทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ใครฟาง"แก้วถามอีก

 

 

 

 

 

"จินนี่น่ะ"ป๊อปปี้ที่เป็นคนตอบเเทนแก้วหันขวับเเล้ววิ่งเข้าหาป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

ผลั่ก

 

 

 

 

 

แก้วต่อยป๊อปปี้อีกรอบจนโทโมะเเละฟางรีบมาห้ามไว้ทันที

 

 

 

 

 

"เพราะผู้หญิงของนาย!"แก้วพูดเเล้วชี้หน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ชั้นรู้"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"นายปล่อยให้ผู้หญิงของนายทำร้ายเพื่อนชั้นได้ยังไง"แก้วพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

"แก้วเค้าไม่ได้ผิดสักหน่อย"ฟางพายามเตือนสติแก้วให้เย็นลง

 

 

 

 

 

"ผู้หญิงคนนั้นทำฟางเจ็บนะ แก้วจะไปเอาเรื่องมัน"แก้วพูดเเล้วพายายมสะบัดตัวออก

 

 

 

 

 

"พอเเล้วแก้ว ฟางว่าเค้าไม่มาทำอะไรฟางอีกเเล้ว ปล่อยไปเถอะช่างเค้า เรื่องจะได้จบๆไป"ฟางพูดเเล้วรั้งแก้วไว้

 

 

 

 

 

"เอางั้นหรอฟาง"แก้วพูดเเล้วมองหน้าฟาง

 

 

 

 

 

"อื้อ"ฟางพูดเเล้วพยักหน้าก่อนจะดึงแก้วมากอดไว้

 

 

 

 

 

"ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ"ฟางพูดเเล้วกอดแก้ว

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไร ผักผ่อนเถอะฟาง"แก้วพูดเเล้วลูบหัวฟาง โทโมะถึงกับส่ายหน้ากับความเป็นห่วงเพื่อนของแก้ว

 

 

 

 

 

"นายไปเถอะ ชั้นดูเเลฟางต่อเอง เเล้วก็ขอโทษละกันที่ต่อยนาย"แก้วเดินมาบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ช่างเถอะ ส่วนหนึ่งอาจะป็นเพราะชั้น"ป๊อปปี้พูดเเค่นั้นเเล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

"นายด้วยนะ-_-"แก้วที่เห็นโทโมะยังยืนอยู่ก็พูด โทโมะจึงเดินออกไปพร้อมปิดประตูให้ทันที

 

 

 

 

 

"ไหนเล่ามาสิ้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมยัยนั่นถึงได้มาตบฟางจนระบมเเบบนี้"แก้วลากฟางมานั่งบนเตียงก่อนจะนั่งตรงข้ามฟางเเล้วถามฟาง

 

 

 

 

 

"ก็วันนี้ฟางไปจ๊อกกิ๊งมา เเล้ววิ่งไปวิ่งมาก็เจอป้านั่นโผล่มาจากไหนไม่รู้กับผู้ชายที่ใส่เสื้อผ้าแบบคนขับรถอ่ะ มาด้วยฟางจะหนีเเล้วนะเเต่มันมาล็อกตัวเองไว้เลยหนีไม่ได้เเล้วก็เลยโดนตบระบมเเบบเนี่ยอ่ะ"ฟางเล่าให้แก้วฟังจนหมด

 

 

 

 

 

"อยู่ก็ตบอ่านะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ป้านั้นมีพูดก่อนตบด้วยนะเเรกๆเเต่หลังๆไม่พูดเลยกระหน่พตบอย่างเดียว"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"พูดว่าไรบ้าง"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ก็เธอทำให้ป๊อปปี้ไล่ชั้นอย่างกับหมูกับหมาบ้างละ เธอทำให้ป๊อปปี้โกรธบ้างละ"ฟางพุดเเล้วเลียนเสียงทำให้แก้วหลุดขำออกมา

 

 

 

 

 

"เอ๊ะ ป้านั่นตบคอฟางด้วยหรอ"แก้วที่ขำๆอยู่ก็สังเกตุรอยเเดงที่คอฟางก็ถามขึ้น

 

 

 

 

 

"บ้าไงใครจะมาตบที่ตอ"ฟางพูดเเล้วใช้มือข้างนึงขึ้นมาปิดไว้

 

 

 

 

 

"เเล้วมันรอยอะไร"แก้วถามเเล้วจ้องหน้าฟาง

 

 

 

 

 

"ก็ เอ่อ นายป๊อปปี้นั่นทำไว้ เค้าบอกว้าเป็นรอยเเสดงถึงความเป็นคนของเค้า"ฟางพูดเเล้วหน้าแดงก่อนจะก้มหน้างุดเพราะความเขิน

 

 

 

 

 

"คนของนายนั่นงั้นหรอ หมายความว่าไงอ่ะฟาง"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ก็อย่างที่พูดแหละ"ฟางพุดเเล้วบิดไปบิดมา

 

 

 

 

 

"อย่าบอกนะ่ว่าฟางกับนายนั่นได้กันเเล้วอ่ะ!"แก้วถามด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

"บ้าไง ไม่ได้มีอะไรกันหมอนั่นเเค่ทำรอยนี้ไว้เฉยๆ"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"จริงอ่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"จริง เอ้อแก้ว ฟางว่าฟางเหมือนจะทำภาระกิจเสร็จเเล้วด้วยนะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ทำไมอะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ก็นายนั่นบอกตัดขาดกับป้านั่นเเล้วอ่ะ"ฟางพุดเเล้วยิ้มพอนึกถึงตอนที่ป๊อปปี้ตัดขาดกับพิม เเล้วสั่งไม่ให้ยุ่งกับเธอ

 

 

 

 

 

"เจ๋งอะ"แก้วพูดเเล้วตบไหล่ฟาง

 

 

 

 

 

"เเล้วแก้วละ"ฟางถามแก้วทำหน้าคิดนิดนึง

 

 

 

 

 

"ยังไม่เลิกกันอะ เอ่อเเค่หมอนั่นดูเค่โกรธที่ยัยนั่นตบเค้ามั้ง"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ยัยนั่นอ่านะตบนายโทโมะ ตบทำไมอ่ะ"ฟางถามด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

"ไม่ได้จะตบนายนั่นหรอยัยนั่นจะตบชั้นเเต่หมอนั่นอ่ะมารับเเทน"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ว๊าว มีมารับเเทนกันด้วย เอ๊ะยังไง"ฟางพูดเเล้วกระเเซะแก้ว

 

 

 

 

 

"ไม่ได้ยังไงสักหน่อยหยุดเเซวเลยนะ"แก้วพูดเเล้วหน้าแดงก่อนจะผลักฟางที่กระเเซะตัวเองอยู่ออกเบาๆ

 

 

 

 

 

"แก้ว"ฟางเรียกแก้ว

 

 

 

 

 

"หื้อ?"แก้วพุดเเล้วมองหน้าฟาง

 

 

 

 

 

"ถ้าฟางจะรักเค้าในระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ จนกว่าเจ้านายจะกลับมา จะได้มั้ย"ฟางพูดเเล้วจับมือแก้ว

 

 

 

 

 

"ฟาง ถึงวันที่เราออกจากบ้านนี้ฟางจะทนได้หรอ"แก้วจับมือฟางตอบเเล้วถาม

 

 

 

 

 

"ฟางไม่รู้หรอกนะ เเต่ฟางมีความสุขที่อยู่กับเค้า ฟางอยากจะมีช่วงเวลาดีๆแบบนี้กับเค้า อยากให้เวลาแบบนี้มันอยู่กับฟาง เป็นความทรงจำก่อนจะออกจากบ้านหลังนี้ไป"ฟางพุดเเล้วมองตุ๊กตากระต่ายที่ป๊อปปี้คีบให้อย่างเศร้าใจ

 

 

 

 

 

"ฟางไม่ต้องขอแก้วก็ได้นะ ฟางอยากจะทำอะไรให้ใจของฟางมีความสุขฟางทำเลย ถึงวันนั้นถ้านายนั่นรักฟางจริงเค้าคงไม่โกรธฟาง...มั้งนะ"สองคำสุดท้ายแก้วพุดด้วยน้ำเสียงที่เบาราวกับกระซิบเเต่หารู้ไม่ว่าฟางได้ยิน เเต่ทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน

 

 

 

 

 

"แก้วนี่นะ ถ้ารักนายโทโมะก็พายายามทำให้เลิกับยัยพิมล่ะ"ฟางพุดเเล้วจิ้มไปที่อกข้างซ้ายของแก้ว

 

 

 

 

 

"แน่นอน"แก้วพูดยิ้มๆก่อนจะยักคิ้วเเล้วยิ้มอย่างมีความสุขด้วยสายตาที่เศร้า

 

 

 

 

 

"แน่ะ ไม่ต้องไปคิดถึงอนาคตคิดถึงเเค่ตอนนี้ก็พอ"ฟางที่เห็นเเววตาเศร้าของแก้วก็พุดปลอบ

 

 

 

 

 

"อีก2เดือนกว่าๆ เอาก็เอา ไม่คิดละไอ้อนาคตเนี่ย ฮ่าๆ คิดว่าจะทำยังไงให้ยัยพิมนั่นเลิกกันนายโทโมะดีกว่า"แก้วพุดเเล้วแยิ้มด้วยเเววตาที่ยิ้ม ฟางจึงยิ้มตาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

________________________________________________________________________________

 

 

เอ๊ะจะเศร้าดีมั้ย แหมแบบนี้ต้องถามรัดเดอร์เเล้วละม้างงงงง 555555

 

 

ขอเม้นโหนยยยยยยยย