พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

ฟางที่เห็นป๊อปปี้เอาเเต่ทำงานตลอดเวลา วันนี้เธอสังเกตเห็นว่าวันนี้จินนี่ไม่ได้มาหาป๊อปปี้ เเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมา ฟางมองไปที่ป๊อปปี้ก็ยังทำงานไม่เลิก เเละห้องนี้ก็เงียบกริบฟางจึงหาเรื่องพูดเพื่อทำลายความเงียบออกไป

 

 

 

 

 

"อยากไปทะเลอะ"ฟางพูดขึ้นขณะนั่งดูป๊อปปี้ทำงาน

 

 

 

 

 

"พูดทำไม"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ

 

 

 

 

 

"ไม่พูด"ฟางพูด ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมามองอย่างไม่ค่อยเข้าใจ

 

 

 

 

 

"ก็นายบอกให้ชั้นพูดทำไมชั้นไม่พูดอะ"ฟางพูดให้ป๊อปปี้เข้าว่าเธอกำลังกวนประสาทเขาอยู่

 

 

 

 

 

"-_-"ป๊อปปี้ไม่ได้ว่าอะไรมองฟางด้วยสายตานิ่งเฉยก่อนจะทำเป็นก้มหน้าเซ็นต์งานเเต่ก็แอบยิ้มกับมุขเเป้กๆของเธอ

 

 

 

 

 

"เอะ ชั้นเห็นนะ"ฟางเดินมาตอนไหนไม่รู้ มาพูดเเล้วเห็นป๊อปปี้ก้มหน้าเเล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะทักออกไปจนป๊อปปี้ตกใจเงยหน้าขึ้นมาเเล้วรีบเก๊กหน้านิ่งทันที

 

 

 

 

 

"ไม่ทันเเล้ว"ฟางทำเป็นพูดลอยๆเเล้วเดินไปข้างหลังป๊อปปี้ก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มๆไปที่สองแก้มของป๊อปปี้ด้วยความหมั่นไส้

 

 

 

 

 

"ยิ้มบ้างก็ได้ ไม่มีใครเค้าว่าหรอกนะ"ฟางพูดเเล้วจิ้มแก้มป๊อปปี้อีก

 

 

 

 

 

"สนุกมากมั้ย-_-"ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมามองฟางที่จิ้มแก้วเขาอยู่เเต่หน้าฟางก็ใกล้ป๊อปปี้พอสมควรพอป๊อปปี้หันไปทำให้ปลายจมูกของทั้งคู่เเตะกัน

 

 

 

 

 

"อื้อ ย๊ากกก หมั่นไส้"ฟางพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาให้จมูกชนจมูกป๊อปปี้อย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

"เล่นอย่างนี้หรอ"ป๊อปปี้พูดฟางจึงเงยหน้าขึ้นทันที

 

 

 

 

 

"ทำไม"ฟางพูดเเล้วเเลบลิ้นพร้อมยักคิ้ว

 

 

 

 

 

"ได้"ป๊อปปี้พูดเเล้วลุกขึ้นมาก่อนจะรวบตัวฟางมาใกล้

 

 

 

 

 

"นะนายจะทำอะไรน่ะ"ฟางพูดเเล้วเริ่มหน้าแดงซ่านเพราะตอนนี้หน้าเธอกับป๊อปปี้ใกล้กันมา

 

 

 

 

 

"หึ"ป๊อปปี้เค้นหัวเราะในลำคอก่อนจะใช้จมูกขยี้จมูกของฟางคืน

 

 

 

 

 

"อร๊าย หยุดนะ"ฟางพูดเเล้วดันหน้าป๊อปปี้ออกกะจะวิ่งหนีเเต่ลืมไปว่าอยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้ทำให้ฟางล้มไปนั่งเก้าอี้ทำงานของป๊อปปี้พอดิบพอดีตอนนี้อยู่ในท่าป๊อปปี้ชันเข่าข้างนึงกับเก้าอีกอีกข้างยังคงเยียบอยู่ที่พื้น

 

 

 

 

 

"มะ มองอะไรของนายเล่า"ฟางที่รู้สึกว่าโดนสายตาของป๊อปปี้จ้องก็เบือนหน้าหนีก่อนจะดันป๊อปปี้ออกเเล้วกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

"ไม่น่าเล่นเลยเรา"ฟางพูดเบาๆก่อนจะหยิบนิตยสารมาอ่านเเก้เขิน

 

 

 

 

 

"หึ"ป๊อปปี้มองฟางนิดๆก่อนจะหัวเราะในลำคอเเล้วจักเเจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะมานั่งทำงานต่อ โดยที่ฟางแอบลดนิตยสารลงเพื่อดูเขาเป็นระยะๆ

 

 

 

 

นายทำให้ชั้นหวั่นไหวนะไอ้มาเฟียบ้า ><

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานของโทโมะ

 

 

 

 

 

"โทโมะค่ะพิมขอโทษที่วันนั้นพิมทำตัวไม่น่ารัก"เสียงของพิมที่กำลังง้อโทโมะที่กำลังทำงานอยู่ด้วยการนั่งบนตักบ้างละ เท้าค้างที่ตรงข้ามเพื่อให้หน้าอกหกบ้างละ อ่อยเหลือเกิน -_-

 

 

 

 

 

"..."โทโมะเงียบไม่ตอบหรือมองหน้าพิมเเม่เเต่นิด สายตาของเขายังคงจ้องคอมไม่เปลื่ยน

 

 

 

 

 

"ชั้นว่าเธอสมควรออกไปได้เเล้วนะ ดูก็รู้ว่าเค้าไม่อยากจะคุยหรือเห็นหน้าเธอตอนนี้"แก้วพูดเเล้วยักคิ้วกวนๆให้พิม

 

 

 

 

 

"เป็นเเค่ผู้ติดตาม อ่ามาสะ..เอ่ออย่ามารู้ดีกว่าเจ้าตัวเลยนะ"พิมพูดเเล้วยิ้มเหยียดๆ ตอนนี้เธอพายายามพูดเพราะๆกับเเก้วเพราะกลัวโทโมะจะไม่ชอบ

 

 

 

 

 

"ชั้นบอกเเล้วไงว่าชั้นน่ะมากกว่าผู้ติดตาม"แก้วพุดเเล้วยิ้มเหยียดๆให้พิม โทโมะที่ได้ยินก็หันมามองแก้วทันที

 

 

 

 

 

"หมายความว่ายังไงค่ะโทโมะ"พิมหันไปถามโทโมะ

 

 

 

 

 

"หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละ อุ้ยโทโมะค่ะ เนี่ยจ้องคอมมากๆไม่ดีนะรู้มั้ย ใส่เเว่นกันเเสงเข้าตามากดีกว่านะค่ะ"แก้วแกล้งพูดเเล้วหยิบเเว่นที่ไม่ใช่เเว่นสายตาเเต่เป็นเลนใสสีเหลี่ยมเเล้วเดินมาใส่ให้โทโมะ ต่อหน้าพิม เเต่แก้วไม่ได้เดินมาใส่ธรรมดาๆ เธอเดินเเล้วใช้มือข้างนึงยันตรงหว่างขาของโทโมะก่อนจะใช่มือข้างเดียวใส่แว่นให้โทโมะก่อนจะส่งสายตาเซ็กซี่มาให้

 

 

 

 

 

จุ๊บ

 

 

 

 

 

แก้วหันไปมองหน้าพิมที่ตอนนี้ตาเขียวปั๊ดนั่นแสดงถึงเธอโมโหมากแก้วจึงถือวิสาสะจุ๊บแก้วเนียนๆของโทโมะเเบบเเตะๆ เเต่ใช่ปากทำเสียงดังๆ

 

 

 

 

 

"มากไปเเล้วนะ"พิมยืนกำมือเเน่นอยู่นานก่อนจะกระชากแก้วเข้ามาง้างมือจะตบ

 

 

 

 

 

เพียะ!

 

 

 

 

 

พิมฟาดฝ่ามือหนักๆกะจะโดนใบหน้าที่ยียวนของแก้วเต็มเเรงเเต่ผิด โทโมะลุกพรวดออกมารับตบของพิมเเทนแก้วจนเเว่นที่แก้วใส่ให้กระเด็นออกเเล้วมีเลือดซึมออกมาที่มุมปาก ทั้งพิมเเละแก้วต่างอึ้งกันไปตามๆกัน

 

 

 

 

 

 

"ทะ โทโมะ มะ มารับเเทนมัน โทโมะปกป้องมันกรี๊ดดดดดด!!!"พิมมือสั่นก่อนกรี๊ดโวยวายออกมาเต็มเสียง พระเจ้าเสียงชีเเปดหลอดมา -0-

 

 

 

 

 

"ออกไป"โทโมะเอ่ยปากไล่พิมอย่างเย็นชาเเล้วใช้นิ้วชี้เรียวๆของเขาชี้ไปที่ประตู้

 

 

 

 

 

"ชั้นฝากแกไว้ก่อน เเล้วแกกับชั้นมันต้องได้เห็นดีกันเเน่"พิมพูดคาดโทษเเล้วชี้หน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่รับฝากที่บ้านของเยอะเเยะ"แก้วพูดยียวนกวนประสาทพิม พิมจะเข้ามาทำร้ายแก้วเเต่โทโมะสงสารตาอัน(โครต)น่ากลัวไปให้พิมจนพิมต้องถอยห่างเเล้วเดินปึ้งปั้งออกจากห้องนั้นโดยทันที

 

 

 

 

 

"โอ้ย เป็นไรมั้ยนาย บ้าหรือเปล่ามารับฝ่ามือวิบัติของยัยนั่นเพื่อ?"เมื่อพิมออกไปปุ๊ปแก้วก็รีบจับใบหน้าหวานของโทโมะที่มีทั้งรอบมือเเละเลือดที่ซึมออกมาจากมุมปากก่อนจะแอบเอ็ดโทโมะเบาๆ

 

 

 

 

 

"โอ้ยตายเเล้ว ตายเเน่ไ มีเลือดด้วย"แก้วพูดเเล้วลุกรี้ลุกรน เดินวนไปวนมา โทโมะมองอาการของแก้วที่ดูวิตก เป็นห่วงเขาก็แอบยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

"อร๊ายลืมถาม เจ็บมั้ยๆๆๆๆ"แก้วรีบจับหน้าโทโมะมาเเล้วถามด้วยความเป็นห่วง ทั้งจับหน้าโทโมะหันซ้ายขวาไปมา

 

 

 

 

 

 

"ชั้นจะคอเคล็ดเพิ่มขึ้นอีกถ้าเธอยังไม่หยุดสำรวจหน้าชั้น"โทโมะพูดแก้วจึงปล่อยมือจากหน้าของโทโมะโดยทันที

 

 

 

 

 

"อุ้ย ขอโทษก็คนมันเป็นห่วงนี่นา ทำอะไรไม่คิดเลย นายนี่มันบ้าจริงๆ"แก้วเผลอพูดออกไปทำให้คนที่ฟังอยู่อย่างโทโมะยิ้มออกมาทันที

 

 

 

 

 

"ยิ้มอะไร นี่อย่าบอกว่ายัยนั่นตบจนเพี้ยนไปเเล้วอะ"แก้วหันมามองโทโมะที่ยิ้มอยู่ก็พูดขึ้น โทโมะรู้สึกตัวว่ามีคนเห็นเขาตอนยิ้มก็รีบหุบยิ้มลงทันที

 

 

 

 

 

"พูดมากจังเธอเนี่ย"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

"เอ้า-_-"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะตาหลี่ๆ

 

 

 

 

 

 

"ไปนั่งเดี๋ยวชั้นทำแผลให้ดีกว่า"แก้วพูดก่อนจะดันโทโมะให้ไปนั่งโซฟา ก่อนจะเดินดุ่มๆออกจากห้องทำงานไปเพื่อขอยาจากเฟย์

 

 

 

 

 

"ขอโทษนะที่ทำให้นายต้องมาเจ็บตัวอะ นายไม่น่ามารับตบบรรลัยนั่นเลย"แก้วพูดเเล้วคิ้วขมวดด้วยความเป็นห่วงก่อนจะค่อยๆทำแผลให้โทโมะ โทโมะไม่ต้องไม่ออกเสียงอะไร ทำยังกับว่าเขาไม่เจ็บที่เธอทำแผลให้

 

 

 

 

 

 

"ขอโทษไม่พอต้องขอบคุณด้วยนะเนี่ย ขอบคุณนะ"แก้วเมื่อทำแผลเสร็จก็พูดขอบคุณเเล้วก้มหัวให้โทโมะเบาๆ

 

 

 

 

 

 

"ของอย่างอื่นเเทนคำขอบคุณ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

"อะไรอะ จะทำให้หมดอย่างเลย"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะ

 

 

 

"เมื่อกี้เธอแอบจุ๊บแก้มชั้น"โทโมะพูดแก้วหน้าแดงแปร๊ดทันที

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้แอบ จุ๊บซึ่งๆหน้าเลย"แก้วตอบแก้วก้มหน้างุด

 

 

 

 

 

 

"งั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบจุ๊บอีกข้างจะได้เสมอๆกัน"โทโมะพูดแก้วเงยขึ้นมามองโทโมะตาโต ตะลึงในสิ่งที่เขาขอ

 

 

 

 

 

 

"เร็วๆนี่ชั้นรับตบแทนเธอนะ!"โทโมะเร่งแก้วที่กำลังอึ้งอยู่แก้วสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหลับตาปี๊เเล้วค่อยๆเข้ามาจุ๊บแก้วของโทโมะ

 

 

 

 

 

จุ๊บ

 

 

 

 

 

แก้วคิดว่าตัวเองจุ๊บไปที่แก้มของโทโมะเเต่เปล่าเลยมีลิ้นหนาสอดเเทรกเข้ามาหาความหวานในโพรงปากขางเธอ เธอถึงกับตาโตด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

"OXO"แก้วยังคงอึ้งอยู่สักพักจนโทโมะถอดจูบออก

 

 

 

 

 

 

"เพียะ! คนฉวยโอกาศ"แก้วตีไปที่ไหล่กล้วของโทโมะก่อนจะต่อว่าเมื่อได้สติ

 

 

 

 

 

 

"ก็โอกาศมันน่าฉวย"โทโมะพูดหน้าตาเฉย

 

 

 

 

 

 

"เพียะ! หน้าด้านที่สุด"แก้วดีไปที่ไหล่ของโทโมะอีกครั้งเเต่ต่อว่า

 

 

 

 

 

 

"ด้านได้ อายอด"โทโมะยังคงต่อปากต่อคำแก้วอีก

 

 

 

 

 

 

"ปากจัดขึ้นเยอะเลยไอ้บ้า"แก้วหน้าแดงแปร๊ดเเล้วพูดก่อนจะหยิบยาเเล้วเดินดุ่มๆออกจากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

เมื่อไหร่ชั้นจะเลิกหวั่นไหวกับนายสักที ><

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________________________________

 

 

 

 

ไรเตอร์ไม่ใจร้าย บอกให้หวานไรเตอร์ก็หวานให้ ไรเตอร์จะยังไม่ทำให้เศร้าก็ได้ 555555 ไรเตอร์ใจดีใช่ม๊ะ 55555555555

 

 

 

หวานพอมั้ยละ 55555 ไม่พอบอกได้นะ 55555