พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
 
 
 
เสียงเคาะประตูดังขึ้นมหน้าห้องของฟางเเละป๊อปปี้ ฟางที่นั่งอยู่บนโซฟากับป๊อปปี้ก็ลุกไปเปิดประตู ป๊อปปี้มองเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
"มาเช้าจริงๆเลยพิชชี่"ฟางที่มาเปิดประตูก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
"ปะ  ไปกินข้าวเช้ากันเนี่ยมีร้านอร่อยอยู่หน้ารีสอร์ทเลย"พิชชี่พูด
 
 
 
 
 
"แป๊ปปี้นึงนะ"ฟางพูดก่อนจะเข้ามาในห้องเเล้วพายายามดึงป๊อปปี้ให้ลุกขึ้นจากโซฟา
 
 
 
 
 
"ทำอะไรของเธอเนี่ย"ป๊อปปี้พูด ฟางก็พายายามดึงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ไปกินข้าวกัน เดี๋ยวพิชชี่พาเที่ยวต่อ นายจะได้รู้ไงว่ามันมีความสุขเเล้วก็สนุกจริง"ฟางพูดเเล้วดึงป๊อปปี้จนป๊อปปี้ลุกขึ้น
 
 
 
 
 
"อะไรของเธอชั้นไม่ไป"ป๊อปปี้พูดเเล้วนั่งลง
 
 
 
 
 
"ไป จะได้ไม่ต้องมาพูดมาก เร็วๆ"ฟางพูดเเล้วพายายามดึงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"อยากไปก็ไปสิ"ป๊อปปี้พูดเเล้วพายายามสะบัดแขนออก
 
 
 
 
 
"ต้องไปเร็วๆ อย่าดื้อดิ เดี๊ยะ"ฟางพูดเเล้วทำท่าจะตี
 
 
 
 
 
"ฟาง"เสียงของพิชชี่เรียก
 
 
 
 
 
"แป๊ปนะ"ฟางพูดเเล้วดึงป๊อปี้จนป๊อปปี้ลุกขึ้นจนเซมาชนกัน ฟางเองรู้สึกใจเต้นรัวผิดปกติ
 
 
 
 
 
"ตัวหนักเป็นบ้า"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่นก่อนจะจูงมือป๊อปปี้ออกมาจากห้อง พิชชี่ที่ยืนยิ้มรออยู่หน้าก็ค่อยๆหุบยิ้มลงก่อนจะมองไปที่มือฟางจับมือป๊อปปี้อยู่ก่อนจะมองหน้าป๊อปปี้เเล้วหันไปคุยกับฟาง
 
 
 
 
 
"ป่ะ ไปกันดีกว่า"ฟางพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
"โอเค นำไปเลย เย้"ฟางพูดเหมือนเด็กๆก่อนที่พิชชี่จะเดินนำไปโดยที่ฟางก็ลากป๊อปปี้ไปด้วย ป๊อปปี้ดูไม่ค่อบสบอารมณืนัก
 
 
 
 
 
"นี่เธอจะลากชั้นมาด้วยทำไมเเล้วมือน่ะปล่อยได้เเล้ว"ป๊อปปี้พูดก่อนจะมองไปที่มือ
 
 
 
 
 
"อุ้ยโทษที แหะๆ น่ากินเเต่ข้าวในรีสอร์ทน่าเบื่อไปกินข้างนอกบ้าจะเป็นไรไป"ฟางพุดก่อนจะเดินต่อไปเเต่ป๊อปปี้หยุดเดิน ฟางจึงหันมา
 
 
 
 
 
"เอ้า เดินเองดีๆไม่ชอบต้องจูงใช่ม๊ะห๊ะ"ฟางพูดก่อนจะเดินมาจับมือป๊อปปี้เเล้วลากไป
 
 
 
 
 
"ชั้นคนใช่ศัพท์ให้มันดีๆหน่อย"ป๊อปปี้บ่น ฟางหันมาเเลบลิ้นก่อนจะลากป๊อปปี้ต่อไป
 
 
 
 
 
"นี่ถึงเเล้ว"พิชชี่พูดพรางหันมาก็ต้องจิ๊ปากเพราะเห็นฟางยังไม่ปล่อยมือจากป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวเราเข้าไปกันดีกว่า"พิชชี่พูดเเล้วจับมือฟางฟางตกใจเบาๆ
 
 
 
 
 
"เอ่อ"ฟางพูดเเล้วกระตุกมือป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองงงๆก่อนจะมองไปที่มือพิชชี่จับฟางก็พอรู้ ป๊อปปี้เลยปัดมือพิชชี่ออก ก่อนที่ฟางจะยิ้มแหยๆให้พิชชี่ พิชชี่ไม่ค่อยสบอารมณ์นักก็เดินปึ้งปั้งเข้าร้อนไป
 
 
 
 
 
"ขอบคุณนะ"ฟางพูดป๊อปปี้ไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะเดินเข้าร้านพร้อมป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โอ้ย ซี๊ดด"แก้วที่กำลังจะเดินไปที่หน้าบ้านเเต่เพราะเจ็บเท้าทำให้ต้องร้องออกมา
 
 
 
 
 
"นี่จะไปไหนของเธอเนี่ย"โทโมะเดินเข้ามาก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
"อยากออกไปข้างนอกอยู่เเต่ในนี้ไม่มีอะไรทำเลยน่าเบื่อเป็นบ้า"แก้วพูดก่อนจะทำหน้าเซ็ง
 
 
 
 
 
"ขอเป็นแบบนี้เเล้วยังจะไปไหนของเธอ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"เดินเล่น"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"เดี้ยงๆแบบนี้นะหรอ"โทโมะพูดก่อนจะส่ายหน้า
 
 
 
 
 
"ก็มันเบื่อ"แก้วบ่นอุบ
 
 
 
 
 
"เป็นไร ทีชั้นจะไปเธอไม่ให้ไปเเล้วทีนี้มาบ่น นอนไปเลย"โทโมะพุดก่อนจะดันตัวเเล้วนอนลง
 
 
 
 
 
"โหยมันน่าเบื่อ"แก้วพูดพร้อมเบ้ปาก
 
 
 
 
 
"แก้ว"เสียงของกวังดังขึ้นทำให้แก้วหันไปที่หน้าประตู
 
 
 
 
 
"กวัง"แก้วเรียกเบาๆ
 
 
 
 
 
"เป็นไงบ้าง"กวังเข้ามาเเล้วถาม
 
 
 
 
 
"ก็ไม่เป็นไรมากเเล้วละ"แก้วพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
"ดีเเล้วละ แก้วอยู่เเต่ในบ้านแบบนี้เบื่อมั้ย"กวังถาม
 
 
 
 
 
"ถามว่าเบื่อมากเเค่ไหนจะดีกว่านะ -_-"แก้วพูดพร้อมทำหน้าเซ็งเเล้วมองหน้าโทโมะนิดนึง
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวพาไปเดินเล่นมั้ย"กวังถาม
 
 
 
 
 
"ไม่ได้ยัยนี่ขาเจ็บอยู่"โทโทะพูด แก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะทำหน้าเสียดาย
 
 
 
 
 
"จริงสิ เเต่เดี๋ยวชั้นประครองเองก็ได้ แก้วเบื่อคงอยากออกไปข้างนอก"กวังพูด
 
 
 
 
 
"ดีเลยๆ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวพาไปดูดอกไม้ ดูมั้ยดูเเล้วสดชื่นดี"กวังพูด
 
 
 
 
 
"ไปๆๆๆ"แก้วพูดดีใจเหมือนเด็ก
 
 
 
 
 
"ไม่ใช้ไป"โทโมะเเย้ง
 
 
 
 
 
"จะไป"แก้วเเก้วเถียง
 
 
 
 
 
"กวังช่วยหน่อยสิ"แก้วพูดกวังจึงช่วยพยุงแก้วยืนขึ้น
 
 
 
 
 
"มานี่"โทโมะพูดพรางดึงแก้วมาจากกวัง
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวชั้นพยุงเอง"โทโมะพูดแก้วใจเต้นรัวเเละรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนๆ นี่เอาเป็นอะไรเนี่ย
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวจะสร้างความลำบากให้คนอื่นอีก"โทโมะพูด แก้วจึงเบ้ปากให้โทโมะ ไอ้บ้า
 
 
 
 
 
"งั้นตามมาละกัน"กวังพุดก่อนจะเดินนำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
___________________________________________________________________________________
 
 
 
ติดตามตอนต่อไปน้าาาา
 
 
 
เม้นเยอะๆน้า