พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟาง คืนนี้ว่างรึเปล่า"พิชชี่ที่ชวนมาฟางเดินดูสตอเบอร์รี่เเต่ป๊อปปี้ติดมาด้วย

 

 

 

 

 

"ว่างตลอดเพราะว่าไม่มีอะไรทำเลยอ่ะ แหะๆ"ฟางพูดเเล้วยิ้มแหยๆ

 

 

 

 

 

"งั้นเดี๋ยวจะพาไปงานวันเกิดเพื่อนไปมั้ย"พิชชี่ถาม

 

 

 

 

 

"เอ่อ นี่ๆ ไปปะ"ฟางสะกิดถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ไม่"ป๊อปปี้พูดแบบไม่มองหน้าฟางได้เเต่มองไปข้างหน้าอย่างเดียว 

 

 

 

 

"เเต่งานวันเกิดเพื่อนนายนายจะเอาชั้นไปทำไมละ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"ก็ถือว่าไปเที่ยวด้วยไง ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง"พิชชี่พูด ฟางเองก็ไม่ได้ไปไหนมานานเเล้วอยู่เเต่ในรีสอร์ทนี้ตลอดเเล้วก็เดินดูจนทั่วรีสอร์ทเเล้ว

 

 

 

 

 

"ก็ดีเหมือนกันนะ เปิดหูเปิดตาบ้าง"ฟางพุดป๊อปปี้มองนิดๆก่อนจะมองสตอเบอร์รี่ไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

"โอเค งั้นเดี๋ยวคืนนี้จะไปรับนะ เเต่ตอนนี้ไปดูฝั่นนู้นกันดีกว่า"พิชชี่พูดเเล้วเดินนำไป

 

 

 

 

 

"ชั้นขอตัว"ป๊อปปี้พูดจบก็หันหลังจะเดินหนีเเต่ฟางรั้งไว้

 

 

 

 

 

"เห้ย เดี๋ยวดิ๊ ไม่สนุกหรอไง"ฟางจึงมือป๊อปปี้ไว้ก็ถาม ป๊อปปี้มองที่มือฟางจึงปล่อยมือป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

"..."ป๊อปปี้มองหน้าฟางเเต่ไม่พูดอะไร เเล้วหันหลังจะเดินหนีอีก

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวสิ๊ จะไปไหนของนายเนี่ย"ฟางพูดเเล้วพายายามยื้อป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

"ถ้าเค้าไม่อยากเดินกับพวกเราให้เค้ากลับที่พักไปก่อนก็ได้นิฟาง"พิชชี่พูด ฟางจึงมองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้เองก็มองหน้าฟาง

 

 

 

 

 

"นี่นายยังเดินไม่ทั่วเลยนะ มีที่สวยอีกเยอะที่นายยังไม่เห็นเลยนะ"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"ชั้นง่วงนอน"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"นี่มันยังเที่ยงๆอยู่เลย"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"นอนกลางวันไง -_-"ป๊อปปี้พุด

 

 

 

 

 

"อ้างง่วงหรอ"ฟางแกล้งตะโกน

 

 

 

 

 

"เอ้อ พิชชี่เดี๋ยวชั้นพานายนี่ไปนอนก่อนนะ เเล้วเดี๋ยวเจอกันตอนเย็นละกัน"ฟางพุดเเล้วดึงป๊อปปี้ออกากตรงนั้น

 

 

 

 

 

"ยากๆแบบนี้สิดี"พิชชี่พูดก่อนจะกระตุกยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เธอจะตามมาทำไม -_-"ป๊อปปี้พูดเมื่อเข้ามาในห้องเเล้ว

 

 

 

 

 

"เฝ้านายไง"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ชั้นโตเเล้วไม่ต้องมาเฝ้า"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"นี่ๆ ลืมไปเเล้วรึไงว่าชั้นต้องดูเเลนายนะเเล้วชั้นก็ต้องอยู่กับนายตลอดเวลา"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"มันไม่จำเป็น"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"พูดมากหน่าจะนอนไม่ใช่ไงนอนไปซะไป"ฟางพูดเเล้วดันป๊อปปี้ไปที่ห้องนอนก่อนจะผลกให้นอนลง

 

 

 

 

 

"อะไรของเธอเนี่ย"ป๊อปปี้ที่ถูกฟางผลักจนนอนลงก็พูดเชิงบ่นๆ

 

 

 

 

 

"นอนไป"ฟางพุดก่อนจะเดินออกไปหาอะไรกิน ป๊อปปี้มองนิดก่อนที่ภาพพิชชี่จับมือฟางจะผุดขึ้นมา ป๊อปปี้รีบสลัดความคิดนนี้ออกทันที

 

 

 

 

 

"อะไรวะเนี่ย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาเเละหลับไปในที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ดอกทานตะวัน ฮู สวยมากอ่ะ"เมื่อกวังพาแก้วมาถึงทุ่งดอกไม้แก้วก็ต้องตะลึงในความสวยของมัน ก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

"อ๊ะ"แก้วเดินสะดุดอะไรสักอย่าง

 

 

 

 

 

"นี่ยัยเซ่อ ขนาดประครองยังเดินยังกับเป็ด-_-"โทโมะว่า

 

 

 

 

 

"หื้อ!! นี่นายอย่ามาว่าชั้นนะ ชั้นขาเจ็บอยู่ไม่เห็นรึไง"แก้วพูดเเล้วหน้ามุ่ย

 

 

 

 

 

"ไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ"กวังพูดแทรกก่อนจะเดินนำไปที่ที่นึง มันเหมือนศาลาไว้นั่งดูดอกทานตะวัน บรรยากาศดี

 

 

 

 

 

"นั่งตรงนี้วิวดีมากอะ"แก้วพูดเเล้วมองดอกทานตะวัน

 

 

 

 

 

"สวยใช่มั้ยละ ยังมีที่สวยๆอีกเยอะเลยนะ"กวังพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

"จริงอะ พรุ่งนี้เดี๋ยวพาไปดูด้วยนะเเต่วันนี้ขอดูดอกทานตะวันก่อน"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้กับดอกทานตะวันที่กวังไปเด็ดมาให้ ก่อนจะหันไปหาโทโมะ

 

 

 

 

 

"เอ่อ นายเเล้วเมื่อไหร่เราจะได้กลับสักทีอะ"แก้วถามโทโมะ

 

 

 

 

 

"ชั้นเองก็ไม่รู้"โทโมะตอบ

 

 

 

 

 

"ป่านนี้ฟางจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย"แก้วพรึมพรำ

 

 

 

 

 

"เออนาย เเล้วงานนายละนี่จะเป็นอาทิตย์เเล้วนะเนี่ย เค้าจะไม่ว่าอะไรหรอ"แก้วถามโทโมะ

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ เเต่คงมีคนไปทำ ป่านนี้คนของชั้นคงจพตามหาเราอยู่นั่นแหละ"โทโมะตอบ

 

 

 

 

 

"อยากจะกลับบ้านเต็มแก่เเล้วเนี่ย"แก้วบ่น

 

 

 

 

 

"แก้วอยากกลับบ้านเเล้วหรอ ทำไมละ ที่นี่ไม่สวยหรอ"กวังถามขึ้น

 

 

 

 

 

"เปล่าๆ สวย เเต่แก้วเองก็อยากจะกลับไปที่บ้านเหมือนกัน คิดถึงเพื่อนคิดถึงทุกๆคน เเล้วก็คิดถึงลูกน้องนายด้วย ฮ่าๆ"แก้วพูดเเล้วหันหน้าไปทางโทโมะก่อนจะหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

"ว่าเเต่แก้วกับนายโทโมะเนี่ยพบรักกันตอนไหนหรอ"กวังถามแก้วเเละโทโมะได้เเต่มอง

 

 

 

 

 

"เอ่อ พบรัก อะไรอะ"แก้วพูดงงๆ โทโมะเองก็มองงงๆ

 

 

 

 

 

"ก็เป็นผัวเมียกันไม่ใช่หรอ เราอยากรู้ว่าไปพบรักกันตอนไหน"กวังถามแก้วกับโทโมะถึงกับบางอ้อทันที

 

 

 

 

 

"พวกเราไม่ใช่ผัวเมียกัน"โทโมะพุด แก้วจึงหันไปมองหน้าโทโมะ

 

 

 

"ใช่เราไม่ใช่ผัวเมียกันนะ"แก้วพูด

 

 

 

"อ้าวเเล้วทำไมถึงมาอยู่ด้วยกันเเบบนี้ เเล้วยังมานอนเรือนหลังเดียวกันแบบนี้อีก มันผิดผีรู้มั้ย"กวังพูด

 

 

 

"ห๊ะ!!"แก้วเเละโทโมะตกใจปนงง

 

 

 

"หมู่บ้านเราถือ ว่าถ้าคนไม่ได้เป็นอะไรกันจะมานอนเรือนหลังเดียวกันไม่ได้ ไม่งั้นหมู่บ้านเราจะมีหายนะ"กวังพูดอีก 

 

 

 

"เเต่นี่ก็นอนมาจะอาทิตย์นึงละไม่เป็นไรหรอกมั้ง"แก้วพูดเเล้วยิ้มแหยๆ

 

 

 

 

"มันจะมีหายนะจริงๆนะเเต่ก็ดีที่แก้วเเล้วก็นายนี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน"กวังพุด

 

 

 

 

 

"หา ??"แก้วพูดงงๆ

 

 

 

 

 

"อ๋อเปล่า"กวังพูดเเล้วมองไปทางอื่น จะจีบชั้นหรอ อย่าเลย -3-

 

 

 

 

 

"เออนี่กวังหมู่บ้านนายนี่มีโทรศัพท์ปะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"โทรศัพท์?"กวังพุดงงๆ

 

 

 

 

 

"เธอจะบ้ารึไงไปถามแบบนั้น ที่นี่มันป่าจะมีโทรศัพท์ได้ไง-_-"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีเค้าทั่วถึงละน่า"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"มันเป็นยังไงหรอ"กวังพุด แป่วววว - -

 

 

 

 

 

"ก็ที่แบบอย่างเนี่ย"แก้วพูดเเล้วชูนิ้งโป้งกับนิ้วชี้มาเเนบหู

 

 

 

 

 

"อ๋อ ที่เค้าคุยกันผ่านเหล็กนั้นน่ะหรอ มีๆ"กวังพุด แก้วคลี่ยิ้มออกทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________________________________

 

 

 

มาอัพเเล้วววว

 

 

เม้นกันเยอะน้าาาาา