พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อยากอาบน้ำ พาไปหน่อย"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"บ้าไง อาบน้ำแผมก็เปลื่อยนะสิ คิดได้เนาะ"แก้วดุ
 
 
 
 
 
"เเล้วจะเอายังไง เธฮจะเช็ดตัวให้ชั้นมั้ยละ"โทโมะพูดเซ็งๆ
 
 
 
 
 
"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นนั่นละ"แก้วพุดก่อนจะลุกไปเอากะละมังน้ำอุ่นๆ พร้อมผ้า
 
 
 
 
 
"ถอดเสื้อดิ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มๆ คิดจะแกล้งแก้ว
 
 
 
 
 
"ระ รู้เเล้วย่ะ"แก้วพูดเเล้วกะกระดุมมือสั่นๆ เพราะไม่เคยทำแบบนี้เลย
 
 
 
 
 
"เฮ้ นี่เธอจะมือสั่นทำไม"โทโมะแกล้งพูดดังๆจนแก้วสะดุ้งโยง
 
 
 
 
 
"ว๊าย ไอ้บ้าพูดเบาๆสิ ชั้นตกใจนะเว้ย"แก้วพูดเเล้วหันไปมองหน้าโทโมะตอนนี้หัวเราะคิกคัก
 
 
 
 
 
"หัวเราะบ้าอะไร"แก้วหันไปว่า
 
 
 
 
 
"หัวเราะเธออ่าแหละ ถามจริงๆเถอะไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ผู้ชายเลยรึไง ฮ่ะๆ"โทโมะพูดขำๆ
 
 
 
 
 
"เฮ้ นายขำ พระเจ้า พึ่งเคยเห็น"แก้วพูดเเล้วทำตาเป็นประกาย โทโมะพึ่งรู้ตัวก่อนจะหุบยิ้มทันที
 
 
 
 
 
"อะไรของเธอ ตาฝาด"โทโมะพูดเเล้วเบือนหน้าหนี จะขำทำไมว่ะเนี่ย โทโมะคิด
 
 
 
 
 
"เอ้าหรอ คิกๆ"แก้วเเซวๆ
 
 
 
 
 
"เร็วๆ ชั้นเหนียว"โทโมะเปลื่อยนเรื่อง
 
 
 
 
 
"ครับผม"แก้วพุดเเล้วปลดกระดุมให้โทโมะจนหมด ก่อนจะชุมน้ำเเล้วบิดหมาดๆ เเต่ก็ไม่กล้าโดนตัวโทโมะได้เเต่มือสั่นๆ
 
 
 
 
 
"เป็นไรเนี่ย -_-"โทโมะพูดเซ็งๆ ก่อนจะจับมือแก้วมาวางไว้บนอกแก้วตกใจหน้าแดง
 
 
 
 
 
"อะ อะไรของนายเล่าปล่อยมือดิ จะเช็ดเเล้ว"แก้วพูดเเล้วเบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
"นี่เธอเขินชั้นหรือไง"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"คะ ใครเขินนายย่ะ"แก้วปฏิเสธ
 
 
 
 
 
"เ้อ้าหรอ ชั้นก็นึกว่าเธอหลงเสน่ห์ซิกเเพคชั้นซะอีก"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"ใครมันจะไปหลงกัน พูดมากน่า"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"แก้ว"เสียงกวังพูดทำให้แก้วเเละโทโมะหันไปมองทันที กวังยืนหน้าประตูเห็นแก้วกำลังจะเช็ดตัวให้โทโมะพูดหุบยิ้มลงทันที
 
 
 
 
 
"อ้าวกวัง มาพอดีเลยเช็ดตัวให้นายนี่หน่อยสิ แก้วทำไม่ถนัดอะ"แก้วพุด
 
 
 
 
 
"ไม่ถนัดหรือเขิดชั้นกันเเน่"โทโมะพูดเเล้วยักคิ้วให้แก้ว
 
 
 
 
 
"ใคร ใครเค้าเขินนายกัน ไม่มีหรอก หลงตัวเอง ชิส์"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"ไม่เขินเธอก็เช็ดให้ชั้นดิ"โทโมะพูดเเล้วยักคิ้วเชิงท้าๆ
 
 
 
 
 
"ได้ เเค่เช็ดตัว"แก้วพูดก่อนจะสบักมือออกจากกามกุมของโทโมะ เเล้วเช็ดตัวให้ทันที โทโมะหันไปมองหน้ากวังเเล้วยักคิ้วนิดๆ กวังจึงเดินจ๋อยออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงฟางกรี๊ดลั่นห้อง
 
 
 
 
 
"หยุด!!"ป๊อปปี้พูดเสียงดังฟางจึงหยุดกรี๊ดทันที
 
 
 
 
 
"ทำไมนายถึงมานอนบนนี้ได้อะ"ฟางพูดเเล้วถอยห่าง
 
 
 
 
 
"เธอต่างหากที่มานอนบนนี้ได้ยังไง เธอน่ะนอนข้างล่างไม่ใช่หรอห๊ะ"ป๊อปปี้พูดฟางนึกไปนึกมา
 
 
 
 
 
"เห้ยนาย ลงมานอนข้างล่างนะ"ฟางพูดเมื่ออกมาจากห้องน้ำ
 
 
 
 
 
"เรื่องอะไรชั้นจะต้องลงไปนอนข้างล่าง"ป๊อปปี้เถียง
 
 
 
 
 
"นายจะมานอนเตียงเดียวกับชั้นไม่ได้นะ"ฟางพายายามพูด
 
 
 
 
 
"ทำไม เเล้วเตียงเนี่ยมันต้องเป็นของชั้น เพราะชั้นจ่ายตังค์"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"นายต้องไปนอนกับพื้น"ฟางพูดเเล้วชี้ไปข้างเตียง
 
 
 
 
 
"เธอคิดว่าเธอเป็นใครมาสั่งชั้นไปนอนพื้อน"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"นายเป็นผู้ชายนายก็เสยสละบ้างสิ"ฟางพูดอีก
 
 
 
 
 
"ไม่อะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วนอนกอดหมอนสบายใจ
 
 
 
 
 
"นี่นาย นายเป็นผู้ชายรึเปล่าเนี่ย"ฟางว่า
 
 
 
 
 
"จะพิสูจน์มั้ยละ"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ไอ้บ้ากาม หึ้ย"ฟางพูดเเล้วดึงหมอนมาวางข้างๆเตียงเเล้วนอน
 
 
 
 
 
"ไงนี่เธอขึ้นมาทำไมห๊ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วค่อยๆขยับเข้าใกล้ฟาง ฟางก็ได้เเต่ถอย ถอยจน
 
 
 
 
 
ตุ้บ!
 
 
 
 
 
ถอยจนฟางตกเตียง -_-
 
 
 
 
 
"โอ้ยเจ็บๆๆๆๆ"ฟางพูดเเล้วขยี้หัวเล็กน้อย
 
 
 
 
 
"ฮึก คิกฮ่าๆๆ"ป๊อปปี้พายายามกลั้นขำเเต่ทำไม่ได้เลยระเบิดออกมา
 
 
 
 
 
"ขำบ้าอะไร"ฟางว่า
 
 
 
 
 
"กลัวชั้นขนาดนั้นเลยหรอ หึ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเลิกหัวเราะเปลื่ยนเป็นมายิ้มเเทน
 
 
 
 
 
"ยิ้มกระชากใจมากอะ"ฟางมองรอยยิ้มของป๊อปปี้เเล้วเผลอพูดออกมาป๊อปปี้ขมวดคิ้วก่อนจวิ่งไปดูกระจกว่าตัวเองยิ้มจริงๆ ก่อนจะหุบยิ้มเเล้วหันมาหาฟาง
 
 
 
 
 
"เธอมันบ้า เพ้อฝัน"ป๊อปปี้พูดฟางถึงกับหลุดออกจากผวังค์
 
 
 
 
 
"อื้อหื้อ อย่าบอกว่าเมื่อกี้ชั้นฝัน -_-"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"นั่นแหละ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
 
 
"นี่ชั้นหลับกลางอากาศเลยหรอเนี่ย-_-"ฟางพูดก่อนจะเกาหัว
 
 
 
 
 
"ยิ้มทำไมว่ะ"ป๊อปปี้พรึมพรำเบาๆก่อนจะสะบัดควมคิดนี้ออกจากสมองไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_________________________________________________________________________________________
 
 
พระเอกเรายิ้มออกมาหัวเราะออกมาเเล้วสิ คิกคิกๆ >M<
 
 
ติดตามตอนต่อไปน้าาาา
 
 
เม้นเยอะน้าาาาา