พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มีสตอเบอร์รี่ด้วยอ่ะนายดูดิ"ฟางที่อยู่บนหลังป๊อปปี้พูดขึ้นเพราะเริ่มเข้ามาในส่วนของสวนสตอเบอร์รี่ของใครไม่รู้ -_- เดินๆมาก็เจอ

 

 

 

 

 

"ไม่เคยเห็นรึไงสตอเบอร์รี่น่ะห๊ะ-_-"ป๊อปปี้พูดพรางเดินๆต่อไป

 

 

 

 

 

"ไอ้เคยน่ะมันก็เคยเเต่ว่าไม่เคยเห็นที่แบบเยอะๆไง"ฟางพุดจิ๊ปาก

 

 

 

 

 

"เร้อะ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"พวกคุณเป็นใคร"มีเสียงๆหนึ่งทำให้ป๊อปปี้เเละฟางต้องหันไปก็เจอกับคนไม่เยอะมา 4-5 คน

 

 

 

 

 

"คือพวกเราหลงทางมาน่ะค่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มเเหยๆให้

 

 

 

 

 

"ใช่ครับ"ป๊อปปี้เสริม

 

 

 

 

 

"หลงมาทำไมอะไรตรงนี้"หนึ่งในนั้นพูด ใครจะไปรู้ละเฟ้ย -_- ฟางคิดเเล้วยิ้มๆให้

 

 

 

 

 

"คือที่นี่พอมีที่พักมั้ยครับ"ป๊อปปี้เอ่ยถาม

 

 

 

 

 

"มีครับ ที่นี่เป็นรีสอร์ท"หนึ่งในนั้นพูดอีก

 

 

 

 

 

"งั้นผมจะขอเช่าอยู่ได้มั้ยครับ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ได้ครับ เชิญทางนี้"หนึ่งในนั้นพูดก่อนจะพาป๊อปปี้เเละฟางเดินตามไป

 

 

 

 

 

"นายจะพักที่นี่จริงๆหรอ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ไม่พักที่นี่เธอจะกลับไปนอนในป่ารึไง"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"เเล้วนายมีเงินหรอ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"มีสิ คนอย่างชั้นพกเงินอยู่เเล้ว"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินต่อไป

 

 

 

 

 

"มีห้องเหลือกี่ห้อง"คนที่เดินนำมาหยุดเเล้วถามคนที่นั่งอยู่เคาท์เตอร์

 

 

 

 

 

"เหลืออยู่หนึ่งห้องจ้ะ"ผู้หญิงคนนึงพูด

 

 

 

 

 

"มีอยู่ห้องเดียวนะครับ ยังไงพวกคุณก็เป็นแฟนกันอยู่เเล้วคงไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ"คนทีี่พาฟางเเละป๊อปปี้หันมาถาม

 

 

 

 

 

"เเต่.."ฟางจะเเย้ง

 

 

 

 

 

"ครับ นี่เงินครับ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นเงินสดให้เเล้วหยิบกุญแจห้องมาเเล้วเดินตามคนที่พามาทันที

 

 

 

 

 

"เห้ยนี่นาย ชั้นไม่นอนห้องเดียวกับนายนะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"งั้นเธอก็ไปนอนที่อื่นเอามั้ยละ ห้องมันก็เหลือห้องเดียวยังจะพูดมากอีก"ป๊อปปี้ว่าฟางหน้ามุ่ยทันที

 

 

 

 

 

"ถึงเเล้วครับห้องนี้วิวดีนะครับ ขอบคุณที่มาใช้บิการนะครับ"ชายคนนั้นพูดเเล้วเดินหายไป

 

 

 

 

 

"ชั้นว่านายปล่อยชั้นลงได้เเล้ว"ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้ไขกุญเเจเเล้วเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

"เธอสมควรคิดำด้นานเเล้วนะ-_-"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"แล้วนายทำไมไม่ปล่อยชั้นลงเล่า ทนแบกทำไม"ฟางพูดเเล้วเชิดหน้า ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรได้เเต่ส่ายหน้าก่อนจะถอดเสื้อ

 

 

 

 

 

"หะ เห้ย O_O บ้ารึเปล่ามาถอดทำไมตรงนี้"ฟางตกใจเเล้วรีบปิดตาทันที

 

 

 

 

 

"อะไรของเธอเนี่ย ชั้นมีเสื้อกล้ามอยู่ยัยเซ่อเอ้ย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

 

 

 

 

 

"เชอะ"ฟางพูดก่อนจะนอนลงบนเตียงเเละด้วยความเพลียทำให้ฟางหลับตาลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แม่หนูพาสามีเเม่หนูกลับเรือนได้เลยนะ"หญิงวัยกลางคนพูด

 

 

 

 

 

"เอ่อคือเราไม่ใช่.."แก้วจะปฏิเสธเเต่โทโมะพูดเเทรกขึ้นมากก่อน

 

 

 

 

 

"เร็วๆ ชั้นออกไปดูข้างนอกเเล้ว"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"รู้เเล้วน่า"แก้วพูดเเล้วมาพยุงโทโมะขึ้น

 

 

 

 

 

"นายช่วยทำตัวเบาๆหน่อยได้มั้ยเนี่ย"แก้วบ่นอุบ

 

 

 

 

 

"มาเดี๋ยวชั้นช่วย"กวังพูดเเล้วเข้ามาพยุงโทโมะอีกข้าง

 

 

 

 

 

"ขอบใจนะ"แก้วพูดเเล้วหันไปยิ้มหวานให้กวัง กวังเองก็ยิ้มให้แก้ว

 

 

 

 

 

"โอ้ยๆ"โทโมะร้องขึ้น

 

 

 

 

 

"เห้ยเป็นไรเจ็บแผลหรอ รีบไปดีกว่าจะได้นอนพีกผ่อน"แก้วพูดเเล้วหันมาสนใจโทโมะก่อนจะพาโทโมะเดินมาบ้านที่พักอยู่

 

 

 

 

 

"นอนซะ"แก้วพูดเเล้ววางโทโมะลงบนฟูกเเล้วห่มผ้าให้โทโมะ

 

 

 

 

 

"แก้วเดี๋ยววันนี้เราจะพาไปดูหลังหมู่บ้านนะ มันมีน้ำตกอยู่สวยมากเลย"กวังพูดด้วยน้ำเสียงล่าเริง

 

 

 

 

 

"เอาสิ นายไปมั้ย"แก้วหันมาถามโทโมะ

 

 

 

 

 

"ก็ดีเหมือนกันชั้นก็ไม่อยากจะนั่งๆนอนๆ น่าเบื่อ"โทโมะพูดเเล้วยันตัวเองขึ้น

 

 

 

 

 

"โอ๊ะ"โทโมะร้องเพราะเจ็บเเผล

 

 

 

 

 

"เป็นไรมั้ยเนี่ย ชั้นว่านะนายนอนดีกว่า อย่าพึ่งไปไหนเลยรอให้หายดีกว่านี้ก่อน กวังไว้วันอื่นได้มั้ย วันนี้นายนี่ไม่สะดวกอะ"แก้วพูกับโทโมะเเล้วหันไปพูดกับกวัง โทโมะมองแก้วนิดๆ ไม่คิดว่าจะเป็นห่วงขนาดนี้

 

 

 

 

 

"โอเคงั้นเรากลับก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาใหม่"กวังพูดเเล้วเดินออกไป

 

 

 

"ชั้นไหวน่า"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"อย่าดื้อสิวะ ถ้าแผลมันฉีกขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ ลำบากคนอื่นอีก นอนไป"แก้วดุโทโมะมองหน้าไม่ค่อยพอใจนัก

 

 

 

 

 

"นี่เธออย่ามาขึ้นเสียงกับชั้นนะ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"นินายมันไม่ใช่เวลลาที่นายจะมาดุมาเบ่งอำนาจนะ ถ้านายเเย่กว่าเดิมจะทำยังไง"แก้วพูดด้วยเหตุผล

 

 

 

 

 

"เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ชั้นช่วยนายมาขนาดนี้เเล้วถ้ามาตายแบบนี้ไม่ยอมหรอกนะ"แก้วว่า

 

 

 

 

 

"เป็นห่วงชั้นรึไง"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

"กลัวนายตาย เเล้วมาหลอกชั้นต่างหากละ"แก้วพูดเเล้วเเลบลิ้นใส่

 

 

 

 

 

"อย่ามาเเช่งชั้น ชั้นตายยาก"โทโมะพูดพรางยักคิ้ว

 

 

 

 

 

"นายก็ไม่ต้องรีบตายหรอกนะ จะได้อยู่รักกับแฟนนายนานๆ ก่อนที่อะไรมันจะเกิดขึ้น"แก้วพูดเเล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"อะไรจะเกิดขึ้น"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

"ก็ไม่รู้สินะ ^^"แก้วพูดเเล้วยักคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่เธอไปอาบน้ำได้เเล้ว"ป๊อปปี้ที่เดินออกมาในห้องน้พพร้อมเสื้อคลุมอาบน้ำก็เข้ามาปลุกฟางที่นอนหลับอยู่บนเตียง

 

 

 

 

 

"นี่เธอไปอาบน้ำ"ป๊อปปี้พูดเเล้วสะกิดๆฟาง

 

 

 

 

 

"งื้อ ไม่อาบจะนอนเเล้ว"ฟางพูดเเต่ยังหลับตาอยู่เเล้วกอดหมอนข้าง

 

 

 

 

 

"นี่เธอลุกขึ้นชั้นไม่นอนกับเธอในสภาพนี้เเน่ๆ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงเเขนฟาง

 

 

 

 

 

"อื้อออ อย่าดื้อสิ"ฟางพูดเเล้วสะบัดเเขนออก

 

 

 

 

 

"ใครกันเเน่ที่ดื้อ ลุกขึ้น"ป๊อปปี้พูดเเล้วพายายามยกแข่งยกขาฟาง

 

 

 

 

 

"งื้ออ คนจานอนทำไมนิสัยเเบบนี้เนี่ย"ฟางพูดทั้งที่ยังหลับตา

 

 

 

 

 

"ถ้าเธอไม่ลุกชั้นจะหิ้วเธอเข้าไปในห้องน้ำเดี๋ยวนี้!"ป๊อปปี้พูดขู่

 

 

 

 

 

"....."ไร้เวียงตอบรับใดๆจากฟาง ป๊อปปี้จึงตัดสินใจหิ้วฟางจนตัวฟางลอย

 

 

 

 

 

"เห้ยจะทำอะไรชั้นปล่อยเดี๋ยวนี้นะ"ฟางพูดเเล้วดิ้น

 

 

 

 

 

"ชั้นเตือนเธอเเล้วนะ!"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ยอมเเล้วๆ อาบเเล้วๆ ปล่อยชั้นลง"ฟางพูดป๊อปปี้จึงปล่อยฟางลง ฟางรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

___________________________________________________________________________________

 

 

 

ติดตามตอนต่อไปน้าาา เม้นกันเยอะๆๆๆๆน้าาา โหวตก็เยอะๆๆๆน้าาา