พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย"ฟางที่อยู่บนหลังป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

"อะไร"ป๊อปปี้ตอบเเล้วเดินต่อไป

 

 

 

 

 

"ทำไมมันถึงยังไม่เจอถนนอีกละ"ฟางพุดเเล้วมองไปรอบๆ ก็มีเเต่ป่า

 

 

 

 

 

"หลงมั้ง"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ห๊ะ หลงหรอไม่นะ ฮื่อออ"ฟางพูดเเล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

"นี่ยัยเบ๊อะ เงียบๆ ชั้นหนัก"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ชั้นว่านายแบกชั้นมานานละ นายวางชั้นลงเถอะชั้ยค่อยยังชั่วเเล้ว"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเน่ใจ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"อือ"ฟางรับคำพร้อมพยังหน้าป๊อปปี้จึงวางฟางลง

 

 

 

 

 

"เฮ้อออ สบายตัวขึ้นเป็นกอง"ป๊อปปี้พูดเเล้วนวดไหล่

 

 

 

 

 

"ชิ"ฟางพูดพร้อมสบัดหน้า

 

 

 

 

 

"นี่เธอได้เเล้วจริงๆใช่มั้ย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"อือ ก็พอได้อะ อยู่บนหลังนายนาน"ฟางพูดพร้อมยักคิ้ว

 

 

 

 

 

"งั้นก็เดินมา"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ที่นี่มืดเเล้วนะ นายยังจะเดินต่ออีกหรอ เเล้วนี้ยิ่งเดินมันเหมือนจะยิ่งลึกนะ"ฟางพุดเเล้วมองไปรอบๆ

 

 

 

 

 

"คิดไปเอง เดินๆมาเหอะถ้ามันดึกมาก็นอนมันในป่านี่แหละ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"เเล้วมันจะนอนยังไงอ่ะ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"ล้มตัวลงเเล้วก็นอน"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"นายอย่ามากวนประสาทชั้นได้มั้ย"ฟางพูดเเล้วเดินตามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ไม่รู้"ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

"นายมันบ้า"ฟางว่า ป๊อปปี้หันมามองหน้าฟาง

 

 

 

 

 

"อย่ามามองหน้าชั้นแบบนั้นนะ"ฟางพูดป๊อปปี้ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินต่อไป

 

 

 

 

 

"ชั้นหิวอะ"อยู่ๆฟางก็พูดขึ้นมา

 

 

 

 

 

"ที่นี่ก็ป่า จะไปกินอะไรละ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"นั่นไงลำธาร ชั้นเคยเรียนลูกเสื้อมา"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเล้วเธอจะจับปลายังไง เบ็ดก็ไม่มี"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"นายนี่มันึนรวยจริงๆใช้เเต่เบ็ด ไม่รู้ว่าจะเคยใช้รึเปล่าเบ็ดเนี่ย เพราะใช้เเต่ลูกน้องทำหมด"ฟางพูดพรางเดินหากิ่งไม้ยาวๆ เเล้วมาเหลาแหลมๆ

 

 

 

 

 

"นี่เธอจะบ่นชั้นทำไม ชั้นเป็นใครรู้ซะบ้าง"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"คนเหมือนกันนี่แหละ"ฟางตอบก่อนจะมองน้ำก่อนจะปาไม่ที่เหลาลงไป

 

 

 

 

 

"วันนี้คงจะได้กิน"ป๊อปปี้พูดเเล้วนั่งมองฟางจับปลา

 

 

 

 

 

"เเน่นอน"ฟางพูดเเล้วชูปลาขึ้นมาป๊อปปี้อึ้ง

 

 

 

 

 

"ทำได้ไงเนี่ย"ป๊อปปี้พูดอึ้งๆ

 

 

 

 

 

"ก็ทำแบบที่นายเห็นนั่นแหละเดี๋ยวชั้นจะหาให้อีกตัว"ฟางพูดเเล้วพายายามหาปลาก็ได้มาสองตัว

 

 

 

 

 

"เเล้วจะเอาอะไรทำให้ปลามันสุก"ป๊อปปี้ถามต่อ

 

 

 

 

 

"ชีวิตนี้นายจะทำอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ยห๊ะ"ฟางพูดเเล้วเอาท่อนไม้มาก่อนหมุนๆ

 

 

 

 

 

"นี่เธอทำอะไรเนี่ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองฟาง

 

 

 

 

 

"เออน่า ทำไม่เป็นก็อยู่เฉยๆ"ฟางว่า

 

 

 

 

 

"เย้"ฟางดีใจเมื่อไปติดเเล้ว

 

 

 

 

 

"มันมีวิธีแบบนี้ด้วยหรอ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

"เอ้าถามจริงเคยเรียนลูกเสือป่ะเนีย"ฟางพูดก้อนจะใส่ใบไม้ ใส่กิ่งไม้ลงไป

 

 

 

 

"ก็พอรู้เเต่ไม่เคยทำ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องพูดเเล้วช่วยกันปิ้งปลา"ฟางพูด จากนั้นทั้งคู่ก็ปิ้งปลาจนสุก

 

 

 

 

 

"โอ้ยๆ ร้อน"ป๊อปปี้ร้องก่อนจะเป่ามือตัวเอง

 

 

 

 

 

"อย่าจับเเรงสิ เเกะเบาๆ"ฟางพูดป๊อปปี้จึงทำตามเเต่ก็ร้องเพราะความร้อน

 

 

 

 

 

"มันลูกคุณหนูจริงๆ"ฟางพุดก่อนจะเดินมาเเล้วเดะปลาให้ป๊อปปี้ ก่อนจะยื่นจ่อปากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"เอ้า กินสิ อ้าปาก"ฟางพุดป๊อปปี้มองนิดๆ ก่อนจะยอมอ้าปาก

 

 

 

 

 

"โอ้ยๆร้อน"ป๊อปปี้พูดพร้อมพัดที่ปาก

 

 

 

 

 

"ฮ่าๆๆๆ โทษที่ๆ ฮ่าๆๆๆ ลืมเป่าให้อะ"ฟางพุดเเล้วขำ

 

 

 

 

 

"นี่แกล้งชั้นใช่มั้ยห๊ะ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"เปล่านะ ชั้นเปล่า"ฟางพูดเเล้วกินปลาต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย ตื่นสิๆ"แก้วที่ลากโทโมะขึ้นมาได้ก็ตบหน้าโทโมะรัวๆ

 

 

 

 

 

"นี่นายๆๆๆ อย่าเป็นอะไรนะ ปั๊มหัวใจใช่ๆ"แก้วพูดเเล้วเอามือประสานกันก่อนจะปั๊มหัวใจให้โทโมะ

 

 

 

 

 

"ฟื้นสิเฟ้ย"แก้วพูดเเล้วปั๊มหัวใจให้โทโมะต่อก่อนจะคิดอะไรได้

 

 

 

 

 

"คือชั้นไม่ได้เเต๊ะอั๋งนายนะ เเต่ชั้นเเค่ไม่อยากเห็นคนตายตรงหน้าอ่ะ"แก้วพูดก่อนจะผายปอดให้โทโมะเเล้วลุกขึ้นมาปั๊มหัวใจ ก่อนจะกลับไปผายปอดอีดจนโทโมะสำลักน้ำออกมา

 

 

 

 

 

"แค่กๆๆๆ"โทโมะบืมตาขึ้นมาก็เห็นแก้วเบลอๆ

 

 

 

 

 

"ตื่นเเล้วหรอ เย้ นายไม่ตายเเล้ว"แก้วดีใจเผลอกอดโทโมะ

 

 

 

 

 

"นี่เธอ ช่วยชั้นไว้หรอ"โทโมะพูดเเล้วจึงผละออกจากอ้อมกอด

 

 

 

 

 

"เอ่อ อือใช่นายเป็นยังไงบ้างอ่ะ สีหน้านายดูไม่ดีเลย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไร"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"งั้นชั้นว่าเราไปกันเถอะ"แก้วพูดโทโมะพยังหน้าก่อนที่แก้วจะช่วยพยุงโทโมะขึ้นมา

 

 

 

 

 

"โอ้ย"โทโมะร้องเมื่อลุกขึ้น

 

 

 

 

 

"ทนหน่อย"แก้วพูดเเล้วพายายามเดินต่อไป เเต่ก็หยุดเพราะเหมือนได้ยินเสียงยุกยิกของพุ่มไม้

 

 

 

 

 

"อะไรอีกเนี่ย"แก้วพูดพร้อมระเเวงๆ

 

 

 

 

 

"ไปหลบตรงนั้น"โทโมะพูดพร้อมหันหน้าไปทางต้นไม้ใหญ่ เเต่ทั้งคู่กำลังจะเดินไปก็ต้องชะงัก

 

 

 

 

 

"พวกเธอมาทำอะไรที่นี่"เสียงของชายวัยกลางคนพูดขึ้นทำให้ทั้งคู่หันไปมอง มีทั้งธนู มีด ที่คนพวกนั่นถือมาแก้วตกใจ

 

 

 

 

 

"เธอคือ พวกเราถูกทำร้ายมาค่ะ"แก้วพูด ชายวัยกลางคนมองๆแบบไม่ค่อยเชื่อ

 

 

 

 

 

"พวกเธอไม่ได้มาตัดไม้ทำร้ายป้า หรือมาตามล่าอะไรใช่มั้ย"ชายวัยกลางคนคนนั้นถาม

 

 

 

 

 

"ค่ะคือนายนี่โดนยิงมาค่ะ ช่วยพวกเราด้วยนะค่ะ"แก้วพูด ชายวัยกลางคนนั้นมองเเล้วเห็นเลือดของโทโมะเต็มไปหมดก็สั่งลูกน้อง

 

 

 

 

 

"ไปช่วยพ่อหนุ่มคนนั้นเร็ว"ชายวัยกลางคนสั่งลูกน้องสองคนจึงเข้ามาพยุงโทโมะที่ตอนนี้สลบไปเเล้ว

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากๆนะค่ะ"แก้วพูดเเล้วยกมือไหว้

 

 

 

 

 

"จ้ะ เรารีบไปกันเถอะก่อนที่พ่อหนุ่มนั่นจะทนพิษแผลไม่ไหว"ชายวัยกลลางคนคนนั้นพูดทำให้แก้วรีบเดินตามไปทันที ก็พบกับหมู่บ้านๆหนึ่งที่ค่อยข้างใหญ่อยู่เหมือนกัน เขานำโทโมะขึ้นไปที่บ้านหลังหนึ่งเเล้วบอกให้แก้วไปอาบน้ำเเต่งตัวใหญ่ เป็นเสื้อผ้าของชาวบั้นเเถวนั้น ไม่นานนักแก้วก็เดินมาบ้านหลังที่โทโมะอยู่

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวรออยู่ตรงนี้แหละ พ่อหนุ่มคนนั้นไม่เป็นอะไรมากหรอก"ชายวัยกลางคนคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"ค่ะ"แก้วพูดยิ้มๆ ชายวัยกลางคนคนนั้นก็ยิ้มตอบ

 

 

 

 

 

"พ่อหนุ่มคนนั้นปลอดภัยเเล้วจ้ะพ่อ"หญิงท่าทางวัยกลางคนเหมือนกันพูดกับชายวัยกลางคนคนนั้นเขาเรียกชายคนนั้นว่าพ่อ

 

 

 

 

 

"เอ่อ เข้าไปดูได้มั้ยค่ะ"แก้วถาม หญิงคนนั้นพยักหน้าแก้วจึงรีบเข้าไปทันที

 

 

 

 

 

"วันนี้พ่อหนุ่มคงจะยังไม่ฟื้น น่าจะเป็นพรุ่งนี้นะเเม่หนู"หญิงวัยกลางคนเข้ามาพูด

 

 

 

 

 

"หรอค่ะ งั้นหนูเฝ้าเค้านะค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอกแม่หนูไปนอนเถอะ"หญิงวัยกลางคนคนนั้นพูดแก้วทำท่าลังเล

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวถ้าพ่อหนุ่มคนนี้ตื่น จะให้คนไปตามเเม่หนูมานะจ้ะ"หญิงคนนั้นพูดเพราะเห็นแก้วลังเล

 

 

 

 

 

"งั้นก็ได้ค่ะ"แก้วพูดพร้อมเดินเเต่ก็หันมามองโทโมะเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป กลับบ้านที่เขาเตรียมไว้ให้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________________________________________________

 

 

 

อัพเเล้วน้าาา ชดเชยเมื่อวาน55555

 

 

เม้นกันหน่อยน้าาาาา